GROOT INTERVIEW Thierry Baudet “Er is een behoorlijke heropleving in heel Europa gaande”.

Europa volgt de conservatieve Thierry Baudet op de voet, die vorige week de zege behaalde in de Nederlandse regionale verkiezingen. De  leider is door de media bestempeld als de “dandy van de rechterkant”. Terwijl de eurocraten in Brussel onrustig zijn, is de vriendelijke 36-jarige optimistisch over de toekomst.

Framers, duiders, complotdenkers, boreaal-exegeten, gespeeld-bezorgden of verwarden! In dit interview vertel ik op rustige wijze over mijn ideeën. Het is ook een optie om gewoon te kijken wat ik zelf zeg ipv steeds in het wilde weg te hinein-interpreteren. https://t.co/spjfcbqJ5q

— Thierry Baudet (@thierrybaudet) March 31, 2019

In een exclusief interview met DIE WELTWOCHE ontmoet Baudet mij tijdens een etentje in Amsterdam. Baudet, een toegewijde classicus, legt uit waarom hij tegen de EU is, verwerpt het groene geloof als een “ketterij”, zoekt strikte beperkingen op de Australische immigratie-stijl en minacht de popmuziek (met uitzondering van de Beatles).

VIA:https://www.weltwoche.ch/ausgaben/2019-13/artikel/edito-thierry-baudet-die-weltwoche-ausgabe-13-2019.html

“Wij vertegenwoordigen een politieke filosofie die fundamenteel gekant is tegen de principes van de Franse Revolutie, “zegt de parvenu die zichzelf ‘de leidende intellectueel in Nederland’ noemt. Terwijl hij de volgende zetten van zijn partij voor de komende Europese verkiezingen in mei beraamt, zegt hij: ‘Ik denk dat er een beweging gaande is in Europese landen, over individuele feestlijnen heen. Het is het geloof in een Europese renaissance. ”

Thierry Baudet, jij en je “Forum voor Democratie” scoorde een grote overwinning in de Nederlandse regionale verkiezingen. Veel media en politici in heel Europa waren verrast. Had je dat verwacht?

Ja absoluut! (lacht) Ik heb altijd geweten dat we zouden gaan winnen!

Verwachtte je dat je zo groot zou worden?

Ja. Ik heb altijd vertrouwen gehad in de Nederlandse mensen. Ik ben niet verrast!

Wat waren de aanwijzingen dat u de sterkste politieke macht zou worden?

We hebben natuurlijk anderhalf jaar een leidende positie in de peilingen behouden. We waren in principe al geprojecteerd om aanzienlijk te winnen. Met een meerpartijenstelsel is het succes natuurlijk altijd afhankelijk van wat de andere partijen doen. Je kunt één grote concurrent hebben of meerdere kleinere. Maar voor mij maakt het fundamenteel niet uit, omdat ik alle gevestigde partijen als vertegenwoordigers van dezelfde ideologie beschouw.
Ik zie geen fundamenteel verschil tussen de klassieke liberale partij (of hoe zij zichzelf noemen), de christen-democratische partij, de Labour Party, de Socialistische Partij en de GroenLinks-partij. Voor mij zijn ze allemaal hetzelfde. Ze zijn allemaal vertegenwoordigers van de “liberale” of “liberalistische” filosofie waar emancipatie van het individu het uiteindelijke doel is. Maximale gelijkheid, maximale individuele vrijheid. Dus in één opzicht hebben we gewonnen. We zijn nu het grootste feest. Maar als u alle aantallen stemmen toevoegt die alle andere partijen hebben ontvangen, zijn we nog niet de grootste.

Je partij is voor de eerste keer lid geworden van regionale verkiezingen en je hebt 13 seats gewonnen.

Ja. We hebben nu 15%. Maar dat is niet de meerderheid.

Premier Mark Rutte moet een nieuwe coalitie vormen. Probeert hij alles om u uit te sluiten van de overheid?

Dat weten we nog niet. Ik denk dat ze ons zouden kunnen inkapselen, om ons te beheersen door ons een aantal gunsten, een aantal posities aan te bieden. En ik denk dat wat ze hopen te doen, geleidelijk onze standpunten, onze fundamenteel andere benadering, verzacht. Dat is tenminste wat we waarschijnlijk de komende weken en maanden gaan zien.

Ben je bereid om, onder bepaalde voorwaarden, te worden ingebed?

We zijn bereid om compromissen te sluiten voor invloed. We zijn ons er terdege van bewust dat we een majoritair systeem met evenredige vertegenwoordiging hebben dat een zekere compromisbereidheid vereist. We hebben altijd gezegd dat we bereid zijn om dat te doen. Maar onze positie met betrekking tot alle belangrijke vragen van onze tijd is niet geleidelijk verschillend. Het is fundamenteel anders. We vertegenwoordigen een politieke filosofie die fundamenteel anders is. We willen dingen die in tegenspraak zijn met het politieke spectrum dat sinds de Franse Revolutie het Westen beheerst.

Het merendeel van de media portretteert jou als de vallende ster van populisme, als een posterjongen van rechtsextremisme. Wat kun je zeggen over het programma dat je promoot?

We gaan verder met wat we een ‘Australisch’ immigratiemodel kunnen noemen. Daarmee bedoelen we een fundamenteel andere benadering van immigratie. We gaan niet langer kijken naar hoe behoeftige mogelijke immigranten van onze steun zijn; we gaan ons afvragen of ze op een positieve manier kunnen bijdragen aan ons land. We zijn erg bereid om hulpprogramma’s te ondersteunen om vluchtelingenopvang overal ter wereld te ondersteunen. We helpen hen graag daar. Maar als het gaat om immigratie, het verstrekken van paspoorten aan mensen, is dat iets waar we niet langer afhankelijk van worden of de persoon in kwestie uit een vreselijke situatie thuis komt, maar uit het antwoord op de vraag wat hij of zij ons gaat brengen. We hebben een fundamenteel andere benadering van immigratie van wat in de afgelopen decennia dominant was in het Westen. We waarderen de natie, onze nationale identiteit, als een zeer belangrijke en zeer positieve waarde die we moeten beschermen.

Hoe wilt u dit nieuwe immigratiebeleid uitvoeren terwijl u lid bent van de EU?

Nou, daarom willen we de EU verlaten.

Na de verkiezingen zei je dat je een gevecht won. Wat betekent het voor jou om de oorlog te winnen?

Er is nog veel meer aan de hand. Ik geloof dat we esthetisch hebben gekozen voor de volledig verkeerde richting in het Westen. We hebben tonale muziek achtergelaten. We hebben realistisch of mimetisch schilderen achtergelaten. We hebben de traditionele architectuur achter ons gelaten. Ik ben diep tegen de fundamentele filosofische principes van de moderne architectuur. Ik denk dat het fundamenteel verkeerd is.

Wil je de klok terugdraaien?

Absoluut.

Wanneer viel deze trein van de rail?

Ik denk dat men terug moet gaan naar de principes van de Franse Revolutie die gelijkheid, vrijheid en broederschap zijn. Ze hebben geleid tot de twee grote emancipatiebewegingen – socialisme en liberalisme – en beide zijn fundamenteel gebrekkig. De ontsporing is op zijn beurt in golven gekomen. Modernisme, een vernieuwing van de radicale elementen in de Franse revolutie, die direct na de Eerste Wereldoorlog begon, zette weer een nieuwe golf van fouten in gang. En toen kwamen de jaren ’60. Er zijn dus verschillende momenten geweest in de afgelopen twee eeuwen.

Socialisme, liberalisme … Waar zie je conservatisme in het spel?

Het is de filosofie die begint vanuit het besef dat we paradoxale wezens zijn. We willen vrij zijn en tegelijkertijd willen we ingebed zijn. We willen individuen zijn, maar we willen ook lid zijn van een groep. In een fatsoenlijke samenleving is daar een evenwicht, een delicaat evenwicht dat heeft geresulteerd in wat we zouden kunnen noemen “het individu goed begrepen.” Dit bereikt zijn hoogtepunt, geloof ik, in de achttiende eeuw, en werd vereerd in dat grote “zwanenzang” van aristocratie “, de negentiende eeuw. Maar nu is het individu natuurlijk ‘bevrijd’ tot een mate waarin we ons diep verneveld en ongelukkig voelen. We weten niet meer hoe we terug moeten naar de gemeenschap.

Het onderwerp dat jouw wereldbeeld vormde, is ‘oikophobia’. Het is een term die is bedacht door je mentor, de conservatieve filosoof Roger Scruton: je eigen cultuur ontkennen of haten. Is dit wat ‘oikophobia’ betekent?

Ja. Ik denk dat onder invloed van cultureel marxisme, dat begon in de jaren 1920 en dominant werd in de jaren 60, intellectuelen, politici, kunstenaars, academici, journalisten en als dusdanig de hele elite van onze samenleving door dat idee zijn behekst. Ze begonnen te geloven dat wat utopie in de weg staat – of het nu een communistische utopie is of een liberale utopie – de burgerlijke maatschappij, de burgerlijke tradities, de burgerlijke manier van leven van de gewone mensen is. Daarom wilde Le Corbusier de hele Rive Droite van Parijs vernietigen. Dat is de reden waarom iedereen die zich verzette tegen massa-immigratie op de meest gemene manier werd veroordeeld. En dat is de reden waarom nationale identiteiten moesten worden omgezet in een “Europese Unie”. Omdat, als u zich het Communistisch Manifest herinnert,

“Oikophobia”: is dat een wetenschappelijke term? Is er wetenschappelijk onderzoek op gebaseerd?

Het is een sociologische term. Ik denk niet dat kwantitatief empirisch onderzoek zeer zinvol is in de sociale wetenschappen.

Je noemt jezelf “de leidende intellectueel in Nederland”.

(Lacht) Dat heb ik al vaak gezegd!

Je vecht tegen de elite, en tegelijkertijd ben je een kroonjuweel van de elite?

Ja.

Hoe verbreek je een verfijnde filosofische inhoud tot het gewone volk, je kiezers, je kiezers? Begrijpen ze wat je wilt zeggen?

Ik denk dat ze dat begrijpen.

Ze begrijpen wat je net zei? Dat is behoorlijk geavanceerd.

Ja. Ik denk dat ze dat instinctief begrijpen.

Als je met de mensen praat, hoe breng je dan je boodschap over?

Op dezelfde manier waarop ik het nu aan u overbrengen. Natuurlijk hangt de exacte bewoording en focus af van het soort publiek dat ik voor me heb en van het soort vragen dat ze stellen. Maar ik denk dat mensen over het algemeen heel goed in staat zijn om het punt te krijgen dat iemand probeert te bereiken. En ik denk niet dat alle misverstanden die de kranten verzinnen erg sterk resoneren met de algemene mensen. Het is een soort scholastiek. In de 13e eeuw debatteerden monniken jarenlang over het aantal engelen dat op een speerpunt zou passen. Deze scholastieke debatten, dat is wat we vandaag in de krant hebben. Zoals: “Is de toespraak die dhr. Baudet een echo gaf van het Italiaanse fascisme, of is het meer zoals het freroïsme, of is het eerder Duitsland in de jaren 30?” Dat soort dingen. Het grote publiek is als: “Wat?” Ze begrijpen dat al dergelijke vergelijkingen gewoon belachelijk zijn. Ze verzinnen het om hun collega-journalisten te laten zien hoe ‘rechtvaardig’ ze zijn. De gewone mensen, ze zien iemand die om hun land geeft, die de intellectuele inventaris heeft om de mensen te bestrijden die nu aan de macht zijn.

Vóór het interview zei je dat je in november 2016 een toespraak hield waarin Donald Trump werd geprezen.

Ja. Dat was twee en een half jaar geleden. Ik ontmoette mijn verloofde op die dag. Het was slechts een week nadat hij was gekozen.

Donald Trump staat bekend om de zeer scherpe en abrupte retoriek. Hij is erg repetitief. Hij raakt verschillende keren de spijker. Wanneer ik naar je luister, ben je min of meer het tegenovergestelde zoals je praat, zoals je jezelf uitdrukt.

Desondanks hoop ik dat ik ook succesvol zal zijn. (Lacht)

Nou, je bent gewoon ongelooflijk succesvol geweest.

Maar ik ben ook erg repetitief geweest, mijn vriend. Overschat me niet. Op ons campagnespoor heb ik vrijwel dezelfde dingen gezegd, en ik gebruik dezelfde voorbeelden steeds opnieuw gedurende meer dan anderhalf jaar.

Welke zijn?

De belangrijkste thema’s van onze campagne voor de afgelopen verkiezingen waren het stoppen van ongecontroleerde immigratie, het bestrijden van klimaatmystiek en het herstellen van de koopkracht. Natuurlijk zullen we iets andere onderwerpen hebben voor de komende Europese verkiezingen. Maar nogmaals, de hoofdfilosofie en de belangrijkste argumenten zullen hetzelfde blijven.

Hoe ben je geslaagd tegen deze huidige hype van groene milieupolitiek?

Door gewoon de waarheid te spreken. Ik weet niet hoe ik deze vraag op een andere manier moet beantwoorden. Ik verklaarde eenvoudig dat ik er niet in geloofde. Het groene geloof is naar mijn mening een ketterij, het is een klassieke ketterij, een immanente politieke theologie. Let wel, het komt er in wezen op neer dat we de Ark van Noach navertellen met een komende vloed vanwege onze zonden, die we dan kunnen voorkomen door ons te bekeren. Ik geloof dat we rond het jaar 1000 in soortgelijke fantasieën verstrikt raakten.

Over het algemeen durven conservatieve partijen dit niet te zeggen. Ze gaan met de groene golf.

Het zijn dhimmis. Ze onderwerpen zich aan de parameters die links heeft vastgesteld voor een aanvaardbare discussie, voor een aanvaardbaar advies. Ze bezwijken voor het ‘grote verhaal’ van hun tegenstanders. Dat is nooit een heel slim ding om te doen. Wij zijn integendeel openlijk van mening dat wij principieel gekant zijn tegen niet alleen hun beleidsvoorstellen, maar ook tegen hun onderliggende aannames. Dat is ook de reden waarom ik niet zeg dat ik hervorming van de EU wil. en trouwens, ik geloof dat een dergelijke hervorming in de eerste plaats onmogelijk is – David Cameron heeft dat duidelijk aangetoond. Maar we zijn niet alleen tegen dit of dat aspect van de EU, deze of gene richtlijn, we denken dat de filosofie die eraan ten grondslag ligt verkeerd is. Het hele idee dat we verder moeten gaan dan nationale identiteiten en een soort ‘Europese’ bureaucratie hebben die ons leven beheert. Alles wat betrekking heeft op de EU moet daarom op het einde worden ontrafeld. De euro, de open grenzen, het gemeenschappelijk beleid met betrekking tot de visserij. Hetzelfde geldt voor het hele klimaatverandering-aspect.

U bedoelt dat de klimaatverandering door de mens is veroorzaakt, bijvoorbeeld?

Ja. Het hele ding is verkeerd. Het hele ding over immigratie is ook verkeerd. De parameters van het huidige politieke debat zijn fundamenteel onjuist.

Wat is er precies mis met immigratie?

Het idee dat we allemaal reizigers zijn, dat we allemaal migranten zijn, dat we uiteindelijk allemaal uit Afrika komen en dat het daarom niet echt uitmaakt hoeveel mensen we nu naar onze landen laten gaan. Of neem het idee dat we mensen moeten toelaten op basis van een of ander VN-vluchtelingenverdrag. Dat is gewoon verkeerd. Het hele idee is verkeerd. Iemand krijgt het recht om mijn medeburger te zijn omdat hij of zij ergens in een slechte situatie verkeert? Ik voel dat niet. Ik denk niet dat het waar is. Ik wil het niet.

Ik heb vanaf de afstand waargenomen dat je met een enorme hoeveelheid energie en wil offensief bent. Waar haal je je energie vandaan?

Klassieke muziek.

Welke?

Heel eenvoudig de hele klassieke traditie, van Bach en Mozart en Beethoven helemaal tot Brahms en Strauss en Wagner.

Is er een bepaald type muziek waarnaar je luistert als je in een debat gaat?

Nee, niet bijzonder. Maar klassieke muziek heeft mijn identiteit op een beslissende manier gevormd. Het heeft mijn esthetische gevoeligheden, mijn filosofische kijk bepaald. Ik denk niet dat het mogelijk is om Europa te begrijpen en om de intimiteiten, de ongelooflijk subtiliteiten van de Europese geest te begrijpen, zonder een diep begrip van de Europese kunst. Het is een voorbeeld van de slechtheid van links en van de Europese Unie, van liberale filosofie en globalistische opvattingen, dat ze de moderne kunst en moderne architectuur zo steunen, dat ze naar popmuziek luisteren en de ‘getto’-levensstijl propageren.

Luister je niet naar popmuziek?

Natuurlijk niet. (lacht) Het is onmogelijk om ernaar te luisteren!

Zelfs Rolling Stones of Beatles niet?

Wel, ik maak een uitzondering voor The Beatles, maar niet voor de Rolling Stones. The Beatles zijn het beste fast food dat we hebben, laten we zeggen. Maar toch is het als een hamburger van McDonald’s in vergelijking met een echte maaltijd.

Vecht je niet met windmolens met deze instelling?

Absoluut. Ik ben erg tegen windmolens. Ik wil alle windmolens uit Nederland. Behalve de oude, natuurlijk. (Lacht).

Maar meer ter zake …

Nou, het is natuurlijk waar dat het grote publiek altijd folklore heeft gehad, en ik verwacht niet dat 17 miljoen mensen in Nederland in staat zijn om de fijnere harmonische complexiteit van Schumann’s pianoconcert te reproduceren. Maar de samenleving heeft een elite nodig die de weg wijst.

Kun je me vertellen wat er nu op het spel staat?

Beschaving.

Westerse, joodse christelijke beschaving?

Ik weet niet zeker of het heel relevant is om het adjectief “western” toe te voegen. Het is gewoon de beschaving waar we voor vechten. Het goede, het ware en het mooie.

Maar wat zijn de pijlers van de beschaving?

Nou, ik denk dat uiteindelijk de esthetiek het hoogste criterium is. Onze beweging, zoals elke politieke beweging, is daarom ook een esthetische. En echte schoonheid erkent, naar mijn mening, zowel de uniekheid van het individu, van elk afzonderlijk individu in zijn of haar individuele levensverhaal, maar het biedt ook een taal, een muzikale taal of een grammaticale taal, of zelfs een visuele taal, die impliceert een gemeenschappelijk referentiekader. Dus het probleem van de inbedding, het probleem van de moderne wereld, zou je kunnen zeggen, wordt geïmpliceerd in de benadering die men neemt naar de kunsten.

Het doel van de verschillende kunst- en ambachtsbewegingen die ontstonden als reactie op de industrialisatie in het tweede deel van de 19e eeuw, was dat we ons ondanks massaproductie, massamaatschappij en urbanisatie, enzovoort, nog steeds moeten verankeren . Dat is de reden waarom ornamenten en gevels, evenals het gebruik van natuurlijke materialen, als zo belangrijk werden beschouwd: ze hebben geholpen een goed gevoel van thuis te creëren voor geestelijk daklozen. Het probleem met moderne architectuur is dat het de gewoonheid op zo’n manier benadrukt dat het mensen volledig vernevelt. Je kunt het verschil niet zien tussen de modernistische gebouwen in Brussel van die in Kuala Lumpur en Pyongyang. Noch ziet u een verschil tussen de individuele appartementen of kantoren in elk van die gebouwen: ze zijn allemaal volledig uitwisselbaar en dat maakt mensen erg ongelukkig, Ik geloof, omdat ze volledig uitwisselbare individuen worden in hun massale flatgebouwen. Mensen willen een huis hebben dat van hen is. Hoewel zo’n huis misschien niet heel specifiek of heel groot is, is het toch hun huis, hun plek op aarde, idealiter met een klein stukje land eromheen, met een buurt waar ze zich mee verbinden – kortom, iets dat ze maakt het gevoel hebben dat ze ergens bij horen, dat ze een bepaalde plaats van oorsprong hebben en deel uitmaken van een bepaalde bestemming.

Hoe ben je grootgebracht?

Ik ben opgegroeid op een volledig 19e-eeuwse manier. Ik ben opgegroeid in een heel ouderwetse familie.

Normaal gesproken zullen tieners rebelleren tegen hun ouders. Heb je ooit die rebelse fase doorgemaakt?

Nee. En ik ben het er niet mee eens dat dat normaal is. Ik denk gewoon niet dat het waar is. Al deze “rebellie” is een zeer specifiek historisch fenomeen dat plaatsvond in de jaren ’60 en ’70 en werd veroorzaakt door leraren van een zeer specifieke filosofische school – de Frankfurter Schule die cultureel marxisme verspreidde – en ik denk dat het door de toekomst zal worden beschouwd generatie met grote achterdocht. Naar mijn mening is het heel normaal dat kinderen hun ouders liefhebben, opgewonden raken over het vooruitzicht van het opnemen van verantwoordelijkheden en trots zijn op het deel uitmaken van een lange keten van voorouders en nakomelingen. Dus ik denk niet dat het normaal is dat jongeren “rebellen zonder een oorzaak” zijn en luister naar Bob Marley terwijl ze hun ouders vervloeken. En wat ik denk dat er is gebeurd, is dat de huidige generatie – dat wil zeggen mijn generatie – heeft (in overeenstemming met mijn mening) de ideeën van hun ouders gekopieerd, in dit geval hun gebrekkige ideeën over de noodzaak om te rebelleren. Maar niets vinden om tegen in te gaan, eindigde met nihilistische bezigheden. Willen trouw zijn aan hun ouders door te rebelleren, ze zijn net begonnen met het roken van marihuana.

Kan ik misschien een onderwerp noemen dat u niet hebt genoemd? Ik denk dat er iets is waar je lezers over willen horen.

Alstublieft.

We zijn nu getuige van het hele Westen, dus niet alleen in Europa maar ook in de Verenigde Staten, de ontwikkeling van een nieuwe woordenschat van het politieke discours. De namen of de labels die mensen proberen voor te vinden zijn populisme, of conservatisme, of nationalisme, of wat dan ook.

In elk land zien we politici en schrijvers en experts die proberen om een ​​nieuwe benadering van de politiek en de samenleving waarin de culturele verhaal, die de nationale tradities omvat en erkent het gemeenschappelijk erfgoed van onze gemeenschappelijke beschaving, onze gedeelde westerse wereld bevat te ontwikkelen.

En het mooie hiervan is dat de mensen zo blij zijn met deze nieuwe leiders die het hebben over totaal verschillende waarden, die het establishment dwingen om een ​​debat over geheel andere voorwaarden te voeren. Dat is wat Donald Trump deed door kwesties aan te kaarten die een enquêteur zou zeggen: “Ga daar niet heen. Ga daar niet heen. “En dat is wat we in Nederland hebben gedaan door ons belangrijkste verkiezingsthema te verzetten tegen het klimaatbeleid. Het winnende ticket is botweg om te zeggen dat we niet meer in hun spullen geloven. Dat we iets heel anders willen.

Het is een paradigmaverschuiving.

Precies. Een paradigmaverschuiving. Dat is waar we voor staan. Of we deze verkiezingen of de volgende gaan winnen, we zien het nu overal in Europa en dat is zeer bemoedigend. Daarom kijk ik ook zo uit naar samenwerking met andere Europese partijen. Ik denk dat er een beweging gaande is in Europese landen, over individuele partijlijnen heen. Liever als de Romantiek of de Reformatie. Een echte Europese beweging.

Hoe heet het?

Als iemand Voltaire had verteld dat hij een leidende figuur van de Verlichting was, had hij gelachen. Hij zou hebben gezegd: “Verlichting? Waar heb je het over?”

Kun je die beweging een beetje definiëren? 

Ik heb voorgesteld om het Renaissancisme te noemen. Dat is het label dat ik soms in Nederland gebruik. Het is het geloof in een herontwaken van de Europese geest.

Maar wat is de gemeenschappelijke grond van ons in Zwitserland, jij in Nederland, en bijvoorbeeld de Zweden. Welke elementen binden ons samen?

Nou, dat is natuurlijk een heel interessante vraag. Wordt ons gedrag verklaard door de natuur of door opvoeding? Het is een voortdurend debat tussen sociale wetenschappers en biologen. Is het vanwege genetisch materiaal of is het vanwege onze cultuur dat we de neiging hebben om op onze typische manier op de buitenwereld te reageren? Het laatste woord is hier niet over gezegd. Wat verklaart gedrag? Het is een interessante vraag, maar ik ben geen Nobelprijswinnaar.

Waar ik naar op zoek ben, is een gemeenschappelijke bron. Is het een manier om naar het leven te kijken? Is het een outlook? Is het een bron waar we allemaal van drinken? Is het een oude cultuur?

Je lijkt op zoek te zijn naar een eenvoudig antwoord, zoals zeggen dat het de Bijbel moet zijn, of, het moet Plato zijn, of, het moet Beethoven zijn. ”

Dat is te simpel voor jou?

Ik weet dat er ergens een bepaalde manier van leven is ontwikkeld en ik wil die beschermen.

Laten we tot slot focussen op de verkiezingen in mei. Zal je iets in je agenda en je campagne veranderen?

Ik denk dat het belangrijkste voor de komende verkiezingen is om onze positie als een positieve te formuleren. We zijn niet alleen tegen de EU; we zijn ook voor Europese waarden, Europese cultuur en Europese samenwerking.

De Europese verkiezingen gaan over het sturen van leden naar het Europees Parlement. Waarom probeer je gekozen te worden in een parlement waar je eigenlijk tegen bent? Moet je de verkiezingen niet helemaal boycotten?

Ja. [Lacht en kijkt naar zijn assistent.] Wat moeten we antwoorden op die vraag? (Nogmaals serieus 🙂 Wat ik leuk vind aan wat er nu aan de hand is, is dit: omdat er een nieuw politiek discours aan het ontstaan ​​is, zien we radicale veranderingen in het politieke establishment in bijna elk Europees land. Ik voel me diep Europeaan, maar niet ondersteunend aan de EU. Dus ik zie het EU-platform nu als ontmoetingsplaats voor bondgenoten. Ik ben erg enthousiast dat we gaan samenwerken met mensen uit Frankrijk, Spanje, Italië, Hongarije, Polen, Tsjechië, enzovoort.

Heb je al contact opgenomen?

Ja. Ik heb jaren contact gehad met mensen uit die landen. Het is niet dat we anti-samenwerking of anti-Europees zijn. Het is gewoon dat we niet denken dat we een continentale bureaucratie nodig hebben om ons leven tot in de kleinste details te beheren. En een van de meest opwindende en hoopvolle ontwikkelingen die ik in mijn hele leven heb meegemaakt, is deze Europese lente die gaande is. Er komt iets nieuws uit de bus en het is breder dan alleen Europa. Het is het westen. We zien het ook in Amerika, in Brazilië, in Australië.
Dat is wat ik een renaissance of een ontwaking of een bijeenkomst noem. Welke term historici er ook voor mogen vinden, ik geloof dat we deel uitmaken van een beweging in de hele westerse wereld die de richting gaat veranderen die al onze landen zullen volgen in de komende twee generaties.

Waarom ben je daar zo zeker van?

Het is een hoop.

Hoe krijg je de maximale aandacht? Is er een strategie?

Nee. Ik ben gewoon mezelf. Ik spreek de waarheid, of zelfs beter: we zijn eerlijk in onze zoektocht naar de waarheid. Onze kiezers begrijpen dat. We hebben een richting geïdentificeerd. We zijn vrij duidelijk over bepaalde parameters ervan. We zijn er vast van overtuigd dat continentaal bestuur vanuit Brussel niet de weg vooruit is. Die massale immigratie uit Afrika is niet de manier om onze samenlevingen te verbeteren. En als het gaat om iets waar u naar vroeg – wat de bepalende kenmerken van de Europese esthetiek zijn, bijvoorbeeld – gaan we graag een open discussie met anderen aan.
Ik denk dat bewegingen die geprobeerd hebben om esthetische principes vast te pinnen en hebben geprobeerd om ze naar de buitenwereld te forceren – zoals Fascisme bijvoorbeeld – totaal hebben gefaald. Ik bedoel, de fascistische architectuur, voor mij, mist duidelijk het punt, toch? Het laat zien dat het fascisme van nature een modernistische beweging is. Het is een oikofobisch futurisme, geen traditionalisme. Maar dit alles kan deel uitmaken van een gesprek. En ik denk dat onze kiezers het gevoel hebben dat we bereid zijn om dat gesprek met hen aan te gaan. Om een ​​laatste punt over Zwitserland te maken, wat ik over Zwitserland bewonder, is dat het via het referendumsysteem een ​​voortdurend gesprek tussen de elites en de mensen heeft onderhouden. En dat is gewoon geweldig. Dat is wat ik ook wil voor mijn land.

Het interview werd maandag 25 maart in Amsterdam gehouden.

Thierry Baudet (1983) is de oprichter en huidige politieke leider van het “Forum voor Democratie” (FVD, Forum voor Democratie). Bij de algemene verkiezingen van 2017 won zijn nieuw opgerichte partij twee zetels in het Huis van Afgevaardigden, waarvan Baudet een van de verkozenen was. Bij de provinciale verkiezingen op maart 20, 2019, werd FVD de sterkste partij in Nederland. Hij heeft een Ph.D. licentiaat in de rechten en heeft tien boeken geschreven, waaronder “The Significance of Borders” (2012), twee romans, een inleiding in de klassieke muziek en verschillende essaybundels.