Het aloude gezelschapsspel “Ezeltje Prik” is nu omgedoopt tot Hugootje Prik
Indignatie redactie
3 min. lezen
We zullen de corona gifbeker helemaal leeg moeten drinken.
Tijdens de zoveelste persconferentie hoefde Irma haar hamster gebaren niet meer te maken. We hadden het na de eerste zinnen al begrepen. Er was toiletpapier genoeg en tientallen broden lagen rillend in het vriesvak, net zoals de overlevingspakketten voor de komende drie weken.
De Britse mutatie van het coronavirus heeft ons de oorlog verklaard. Sterker nog, het virusleger heeft Lansingerland al onder de voet gelopen en blijkt dodelijker dan de man met de zeis. Om ons helemaal als sardientjes in te blikken is er de avondklok. Ontsnappen is onmogelijk. Spertijd is een serieuze aangelegenheid. Wie verzet pleegt krijgt de knuppel. Bleib zu Hause, restez à la maison, blijf thuis. Zelfs een kopje koffie op het Museumplein ist verboten door dezelfde burgemeester die zonder mondkapje trots ‘haar’ Black Lives Matter op de Dam aanschouwde.
Ons leven bestaat uit Click & Collect, Take Away en Afhaalchinees en daar tussendoor roept Ab Osterhaus dat we moeten testen, testen, testen. En dat terwijl ik m’n neusgatpiercer in het dorp geeneens weet te vinden. Hoeveel golven moeten we nog doorstaan, hoe diep moeten we zinken voordat we geen adem meer kunnen halen.
En dan nu hooggeëerd publiek de stand van zaken van het Nederlandse vaccinatieprogramma na V-Day. We bungelen keihard onderaan samen met de bananenrepubliek Bulgarije. Het aloude gezelschapsspel “Ezeltje Prik” is nu omgedoopt tot Hugootje Prik. Iedere hansworst in zijn omgeving struikelt en blundert maar onze Mark fiets overal tussendoor. Je krijgt steeds meer empathie voor je gijzelnemer. Hoe langer hij je gijzelt, des te meer je van hem houdt. En wij, simpele burgerlullo’s houden stiekem van deze clown in zijn eigen circus Rutte.
We krijgen in ieder geval komende weken weer een hoop dagelijks politiek correct geblaat te verduren aan de babbeltafels. Bla, bla, bla, de avondklok is zo’n succes, dus komt er ook een ochtendklok en een middagklok. We moeten binnen blijven. Gevangen in ons eigen huis. Samen met jankende kinderen en een vrouw die rondloopt in een walm van alcohol. U zoent haar alleen nog met een medisch mondkapje.
We doen allemaal ons best om te geloven wat de opperhoofden: van Dissel, Gommers, Bruls, Hugo de Jonge en Kuiper met ons voorhebben. Braaf lopen we aan de leiband. Maar diep van binnen word ik knettergek van ze. Het leven bestaat al bijna een jaar uit lockdowns, mondkapjes, virusapps, quarantaine, anderhalvemetersamenleving, en zelfs als je door COVID -19 seksueel minder actief bent lijd je aan een cockdown.
We hebben inmiddels behalve de Britse variant nu ook al de Zuid-Afrikaanse en een Braziliaanse. Maar pas op voor de Oostenrijkse variant. Geniepig en absoluut onzichtbaar. Het is een virus met een skibrilletje op dat als een schansspringer over je neus glijdt en opeens je mond induikt. En de grillige Argentijnse variant komt op de meest onverwachte momenten aanvliegen. Vaak over zee. Julio Poch heeft de besmetting ontlopen. Maar dat kostte hem wel 8 jaar van z’n leven.
