Tot voor kort was sectie 3 van het 14e amendement een obscuur onderdeel van de Amerikaanse grondwet.
Het amendement is beter bekend vanwege het eerste deel, dat individuele rechten en gelijkheid garandeerde na de afschaffing van de slavernij. Sectie 3 van het 14e amendement is gemaakt om een ander probleem met betrekking tot de burgeroorlog aan te pakken: opstand.
Het verbiedt huidige of voormalige militaire officieren, samen met vele huidige en voormalige federale en staatsambtenaren, om in verschillende regeringskantoren te dienen als ze “betrokken zijn geweest bij opstand of rebellie” tegen de Amerikaanse grondwet.
Deze sectie is gemaakt na de burgeroorlog als onderdeel van het 14e amendement om militaire officieren en civiele functionarissen die zich bij de Confederatie hebben aangesloten, te beletten weer in de regering te dienen .
Nu wordt deze bepaling aangehaald in het artikel over de afzetting tegen de voormalige Amerikaanse president Donald Trump, geïntroduceerd na het opstandige geweld in het Capitool op 6 januari 2021. Een afzettingsproces is gepland om te beginnen in de Senaat op 8 februari.
Zelfs het proces wordt afgeblazen of Trump wordt vrijgesproken, sommige senatoren overwegen een resolutie waarin een beroep wordt gedaan op Sectie 3 van het 14e amendement in een poging hem te beletten een toekomstige functie te bekleden.
Een wijziging uit het tijdperk van de wederopbouw
Direct na de passage van het 14e amendement in 1868, werd sectie 3 krachtig toegepast.
Het Congres gaf bijvoorbeeld het leger van de Unie opdracht om alle voormalige Zuidelijke functionarissen te verdrijven die toen nog een functie bekleedden in de voormalige Zuidelijke staten die nog onder de staat van beleg stonden. Geschat wordt dat tienduizenden mannen door sectie 3 niet in aanmerking kwamen om te dienen.
Het Congres nam vervolgens wetgeving aan als onderdeel van de Eerste Ku Klux Klan-wet in 1870, waardoor het ministerie van Justitie de bevoegdheid kreeg om rechtszaken aan te spannen bij de federale rechtbank om Sectie 3 af te dwingen tegen voormalige Zuidelijke functionarissen die nog steeds een functie bekleden in andere staten.
Drie rechters van het Hooggerechtshof van Tennessee werden op grond van deze wet aangeklaagd. Een nam ontslag; de andere twee betwistten hun uitsluiting voor de rechtbank. North Carolina en Louisiana dwongen Sectie 3 ook af in de rechtbank en bekrachtigden in 1869 het ontslag van enkele staatsfunctionarissen die de Confederatie hadden gediend , waaronder een sheriff, een agent en een officier van justitie.
In 1871, nadat de wetgevende macht van North Carolina hun gouverneur uit het tijdperk van de burgeroorlog, Zebulon Vance, had gekozen tot lid van de senaat, achtte de senaat hem niet in aanmerking om te dienen onder Sectie 3 . De staatswetgever werd gedwongen iemand anders te kiezen.
Eenheid versus verantwoording
Minder dan vijf jaar na de wederopbouw begonnen veel Noorderlingen het Congres te vragen amnestie te verlenen aan zuidelijke officieren die door Sectie 3 uit hun ambt waren geweigerd. kamer.
Deze campagne, geleid door de prominente New Yorkse krantenredacteur Horace Greeley, weerspiegelde blanke vermoeidheid met de lasten om het hele 14e amendement af te dwingen en een verlangen om voorbij de bitterheid van de burgeroorlog te komen. Greeley en zijn “liberale republikeinen” begonnen in 1872 een presidentiële campagne, gedeeltelijk gebaseerd op een platform van “universele amnestie”.
President Ulysses S. Grant, die zich kandidaat stelde voor herverkiezing, wist dat de blanke publieke opinie nu voor amnestie was. In een bericht van 4 december 1871 aan het Congres vroeg hij wetgevers om amnestie te verlenen aan voormalige Zuidelijke ambtenaren . Na een lang en emotioneel debat deed het Congres dat in 1872 met de General Amnesty Act .
Al snel stuurden kiezers uit het Zuiden veel eerder gediskwalificeerde mannen terug naar het Congres, waaronder Alexander Stephens, de voormalige Confederate vice-president.
De Zuidelijke president Jefferson Davis en een paar honderd andere voormalige federale ambtenaren en militaire officieren bleven uitgesloten van openbaar ambt.
Bij het verlenen van deze amnestie verwierp het Congres een voorstel van senator Charles Sumner uit Massachusetts , een welsprekend pleitbezorger voor rassengelijkheid, om vergeving voor blanke zuiderlingen te koppelen aan een nieuwe burgerrechtenwet die onder andere rassendiscriminatie op scholen zou hebben verboden.
In 1898, toen de Spaans-Amerikaanse oorlog op het punt stond te beginnen, verwijderde het Congres de uitsluiting van sectie 3 van alle levende ex-rebellen. Het werd algemeen gezien als een ander gebaar van nationale eenheid, maar het was weer een spijker in de kist van de wederopbouw.
Verwaarloosd maar niet vergeten
In de 20e eeuw werd sectie 3 grotendeels genegeerd. Het werd slechts één keer gebruikt, tijdens de Eerste Wereldoorlog, om de socialistische congreslid Victor Berger uit het Huis te weren vanwege zijn anti-oorlogstoespraken.
In de jaren zeventig verleende het Congres Robert E. Lee en Jefferson Davis postume Sectie 3 amnestie. Dit werd opnieuw gedaan in naam van nationale “verzoening”, na de verdeeldheid zaaiende Vietnamoorlog.
Vandaag beleeft sectie 3, opgericht om de blanke suprematie te overwinnen, een opleving. De Zuidelijke vlag, die tijdens de burgeroorlog nooit het Capitool is binnengedrongen, werd naar binnen gedragen tijdens de opstand van 6 januari.
Alle leden van het congres die vastbesloten zijn “betrokken te zijn bij opstand” kunnen op grond van deze bepaling worden uitgezet door een tweederde van de stemmen in hun huis van Congres. Dat omvat mogelijk wetgevers die de relschoppers rechtstreeks hebben geholpen of aangezet. De politie van het Capitool onderzoekt verschillende vertegenwoordigers van het Republikeinse congres omdat ze naar verluidt op 5 januari verkenningsrondleidingen door het gebouw hebben geleid .
Hoewel wetgevers hun collega’s uit hun ambt kunnen verwijderen, kunnen ze wettelijk niet voorkomen dat die leden zich opnieuw kandidaat stellen voor een openbaar ambt en deze bezetten. Dat komt omdat er vandaag geen federale wet is die Sectie 3 afdwingt; die delen van de Ku Klux Klan-wet zijn lang geleden ingetrokken. Tenzij het Congres een nieuwe handhavingswet aanneemt, kunnen alle uitgesloten wetgevers later terugkeren.
Evenzo zou het Congres op elk moment Sectie 3 kunnen gebruiken om zijn constitutionele mening te verklaren dat Trump niet in aanmerking komt om opnieuw een openbaar ambt te bekleden, met een meerderheid van stemmen. Maar alleen de rechtbanken, die sectie 3 voor zichzelf interpreteren, kunnen iemand ervan weerhouden president te worden.
Het probleem komt misschien nooit aan de orde. De senaat kan Trump eerst diskwalificeren, als onderdeel van afzetting, of hij kan ervoor kiezen om niet opnieuw te vluchten. Als hij echter vlucht, moet hij zijn zaak misschien voor het Hooggerechtshof brengen. Een tweeledige mening van het congres over niet-subsidiabiliteit zou een grote klap zijn voor zijn kandidatuur.
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.