Indignatie redactie 
De nieuwe realiteit
Iemand zei ooit dat er geen grenzen zijn aan menselijke onderdrukking. Mensen zijn een gewenningsdier en na een korte schok lijken ze zich aan te kunnen passen en te wennen aan elke omstandigheid, hoe vernederend en beperkend die ook is. Een wereldbevolking in quarantaine, geregeerd door een noodtoestand, een verbod op al het sociale leven – en na een paar weken voelt het bijna normaal. Je raakt gewend aan de beperkingen – zowel aan het thuiskantoor als aan het verlies van bewegingsvrijheid. In dit moeilijke uur komen we dichter bij elkaar, tonen we ons begrip en betuigen we ons respect aan de kanselier omdat hij de bescherming van de gezondheid boven de bescherming van de economie stelt …
Wacht even … waren we allemaal gezond, gelukkig en vrij voor deze crisis?
De fictie en angst die momenteel door de media en de staat worden opgewekt dat we worden bedreigd met massale dood als we ons niet beperken, negeert het feit dat het mondiale kapitalisme elke dag massale sterfgevallen veroorzaakt. Wereldwijd lijden meer dan een miljard mensen honger, waarvan er elke dag duizenden sterven, terwijl in Duitsland elke dag ongeveer een derde van het voedsel in de vuilnisbak belandt … Jaarlijks sterven meer dan 700.000 mensen aan hiv, hoewel er al tegendrugs, maar vanwege het monopolie van de farmaceutische industrie niet tegen een redelijke prijs kunnen worden verkocht … Elke dag sterven mensen in oorlogen in Jemen, Mexico, Afghanistan of Syrië met in Duitsland geproduceerde wapens … en duizenden worden verscheurd om stukken in het Midden-Oosten door Amerikaanse drones bestuurd vanuit Duitsland … In de afgelopen vijf jaar zijn er meer dan 20. 000 mensen verdronken in de Middellandse Zee omdat er geen legale ontsnappingsroutes naar Europa zijn … en wereldwijd sterven jaarlijks 2,4 miljoen mensen bij arbeidsongevallen, vermoord door het streven naar winst van de kapitalistische orde. En juist deze orde, die elke dag al dit leed en ellende veroorzaakt, zou plotseling onze gezondheid moeten beschermen? Ik geloof dat het zeer gunstig zou zijn voor onze mentale en fysieke gezondheid om deze vervuilende en misselijkmakende orde te vermoorden!
Regel door angst
Angst opwekken is altijd een van de belangrijkste technieken van overheersing geweest. Een persoon die niet alleen bang is, d.w.z. gespannen in het aangezicht van een specifieke gevaarlijke situatie en op zoek is naar een uitweg, maar in permanente angst leeft, is gemakkelijk te besturen. Degenen die in constante angst leven, hebben minder zelfvertrouwen, isoleren zich meer, worden afhankelijk en afhankelijk, zoeken bescherming en sterke leiders, zijn bang voor het onbekende en vreemde, verzinken in lethargie, depressie en machteloosheid – en zijn vooral bang om rebelleren. We zijn niet alleen opgeleid en gesocialiseerd om zulke gehoorzame slaven te zijn, we zijn getraind om zo’n angst te zijn door concrete angsten aan te wakkeren en ze vervolgens te generaliseren. De angst voor de toekomst, de angst voor vreemden, de angst voor terreur, de angst voor het virus … Terwijl we binnen de huidige noodtoestand steeds meer van elkaar geïsoleerd zijn, eenzaam voor schermen, angst voor onze toekomst en banen en alle beweging en emotie verbergen achter een beademingsapparaat, vullen de straten met sterke en geüniformeerde beschermers. De wet- en regelgeving verandert zo snel dat men uiteindelijk alles verwacht, uiteindelijk alles tolereert en went aan de willekeur van de staatsmacht. Of de geüniformeerde mensen nu kinderwagens afschrikken of niet, overal lopen waardepapieren en agenten rond, of het nu in de supermarkt, in het park of aan de grens is… je raakt niet alleen gewend aan hun aanwezigheid, maar ook aan het ene moment jagen ze mensen van de straat en het andere moment vereren ze alleen degenen die zich naar buiten wagen met milde en waakzame blikken. Door ons van elkaar te isoleren en tegelijkertijd gecontroleerd en tot passiviteit gedwongen te worden, vergroot de staat zijn sociale controle en macht. Ongeacht hoe de komende maanden zich ontwikkelen, deze militariseringsmaatregelen zullen blijven bestaan en steeds gebruikelijker worden, omdat de staat altijd geïnteresseerd is in het uitbreiden van de macht van zijn instellingen en repressieve organen en het bestendigen van zijn orde.
Voor de crisis, na de crisis
Sinds het kapitalisme bestaat, heeft het altijd crises veroorzaakt. Als de wereldeconomie nu instort, is dat niet daardoor Corona. Het was duidelijk dat er op een gegeven moment een wereldwijde economische crisis zou komen, deze crisis is slechts de trigger, het economische systeem zelf is de schuldige en niet het virus. Degenen die in de toekomst zonder werk en geld komen te zitten, zullen verantwoordelijk worden gehouden voor het feit dat de oorzaak hiervan ligt in de “Corona-crisis” – hoewel crises een onvermijdelijk onderdeel zijn van de kapitalistische economie. Het kapitalisme gebruikt dergelijke crises en onderbrekingen niet alleen om de niet-levensvatbare bedrijven op te lossen en zichzelf te herschikken, maar ook om zich significant te ontwikkelen en een nieuwe richting te geven aan de volgende economische groei. De onderwerpen die opdoemen aan de horizon van de huidige crisis zullen ons nog lang bijblijven: de afschaffing van contant geld en de introductie van digitale identiteiten. Een virus biedt hiervoor de ideale aanleiding. Maar de westerse staten zijn zich terdege bewust van het gevaar om niet in de faux pas van de ‘surveillance states’ á la China te tasten en proberen hun innovaties langzaam, zelfkritisch en met pseudokritiek in te voeren.
En natuurlijk niet verplicht, maar altijd “vrijwillig” … en stuk voor stuk kun je alleen contant betalen en deelnemen aan dingen (reizen, lokaal vervoer, scholen, universiteiten, concerten, bibliotheken, etc.) als je “vrijwillig” registreer een afgegeven e-ID of een elektronisch bewijs van immuniteit of vaccinatiebewijs etc. zelfkritisch en met de toevoeging van pseudo-kritiek worden geïntroduceerd.
Laten we niet in de war raken door de Orwelliaanse dubbelspraak die ons probeert te doen geloven dat er een groot verschil zou zijn of bewegings- en contactgegevens centraal of decentraal worden opgeslagen – toezicht is toezicht en controle is controle en onverenigbaar met vrijheid.
Tegen de terugkeer naar normaal!
Laten we eerlijk zijn: hebben we de afgelopen weken niet allemaal interessante momenten beleefd? De ervaring dat veel mensen bereid zijn de door de staat opgelegde regels te overtreden als ze voor hen geen zin hebben… de zekerheid dat we zelf kunnen beslissen of en wanneer we naar buiten willen en welk gedrag bij ons past … de wil om verantwoordelijkheid te nemen voor de eigen beslissingen, zelfs als ze als strafbare feiten kunnen worden bestempeld … en dan deze onverwachte solidariteit wanneer vreemden aan de oevers van de Isar waarschuwen voor naderende stierenvarkens! En heeft deze polarisatie niet ook iets verlichtend, iets eerlijks? Iedereen moet zich positioneren in het licht van de noodtoestand en overheidsmaatregelen, niemand kan zich verbergen … je kunt zien
Terwijl stieren in de Parijse banlieues van de straat worden verdreven en vlammende barricades de nacht verlichten, schreeuwend in opstand in Libanon in de gloed van brandende banken en militaire voertuigen, luidkeels: “Politici richten onze aandacht op het coronavirus af om ons verder te stelen!” En er lijkt enige waarheid te schuilen in deze slogan: zelfs als in theorie iedereen ziek kan worden en aan het virus kan sterven, zijn het degenen die echt hard worden getroffen door de crisis die, zelfs daarvoor, alleen uitbuitend en strafbaar waren voor het kapitalisme – de armen, de loontrekkenden met slechte banen, al diegenen die niet in het rijke Westen zijn en tot de elite behoren en vooral al diegenen die opgesloten zitten in vluchtelingenkampen en gevangenissen. Misschien is het tijd om te beseffen dat alle armen en uitgebuite wereldwijd altijd degenen zijn geweest die het meest lijden onder de dodelijke plaag van het kapitalisme en door de gewapende en oorlogvoerende staat worden gedwongen door te gaan met zwoegen en hun leven op te offeren voor de prijs van overleving.
Ik denk dat het tijd is om het leven te omarmen en in opstand te durven komen tegen de slagers en bloedhonden van de dagelijkse uitbuiting!
