Het enorm belangrijke OPCW-schandaal blijft zich ontvouwen. Dit is waarom niemand erover praat

De Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens levert nu bewijs op dat de VS en hun bondgenoten de wereld opnieuw misleid hebben over weer een andere militaire interventie, die wereldwijd een voorpaginanummer zou moeten zijn. Maar als je naar de Amerikaanse krantenkoppen kijkt, zou je denken dat het enige dat er nu toe doet de kinderachtige fantasie wekt dat Donald Trump op een of andere manier magisch uit zijn ambt kan worden verwijderd via een consensus in de meerderheid van de Republikeinse Senaat.

CounterPunch heeft een echte bom gepubliceerd van een rapport van journalist Jonathan Steele met veel onthullingen over het OPCW-schandaal die voorheen onbekend waren bij het publiek. Steele is een prijswinnende verslaggever die werkte als senior buitenlandse correspondent voor The Guardian voordat die uitlaatklep werd gezuiverd van alle kritische denkers over het westerse imperialisme ; hij waadde vorige maand voor het eerst in de OPCW-controverse met een verklaring over de BBC die het bestaan ​​van een tweede klokkenluider onthulde over het onderzoek van de organisatie naar een vermeende chemische wapenaanval in Douma, Syrië.

Als je dit verhaal niet hebt gevolgd, kun je hier klikken voor een tijdlijn van gebeurtenissen om het belang van deze nieuwe onthullingen over het Douma-incident volledig te waarderen, maar om het even snel samen te vatten, in april van vorig jaar doken rapporten op dat tientallen burgers hadden in die stad zijn vermoord door chemische wapens die door de Syrische regering werden gebruikt onder president Bashar al-Assad. Dit trok onmiddellijk scepsis van mensen die aandacht hebben besteed aan de narratieve manipulatiecampagne tegen Syrië, omdat Assad de strijd om Douma al had gewonnen en geen strategische reden had om daar verboden wapens in te zetten wetende dat er een militaire aanval zou zijn op vergelding van westerse mogendheden. Zoals gebruikelijk lanceerden de VS, Frankrijk en het VK enkele dagen later luchtaanvallen op de Syrische regering.

De OPCW publiceerde haar eindrapport over Douma in maart van dit jaar, maar dat rapport is tegengesproken door twee afzonderlijke klokkenluiders uit het Douma-onderzoek. De eerste dook in mei van dit jaar op met een gelekte technische beoordeling die beweerde dat de op de plaats delict gevonden chloorcilinders waarschijnlijk niet uit de lucht waren gevallen, en dat het veel waarschijnlijker was dat ze daar handmatig werden geplaatst, dwz geënsceneerd, door de bezette oppositiekrachten in Douma. De tweede klokkenluider kwam vorige maand naar voren met een daglange presentatie in Brussel voor een panel van deskundigen samengesteld door de klokkenluidersverdedigingsgroep Courage Foundation, waarvan de bevindingen werden gepubliceerd door WikiLeaks .

Chemical weapons watchdog accused by its own inspectors: see https://t.co/RRCu540aJv

— Jonathan Steele (@steelejourno) November 15, 2019

Dit nieuwe rapport van Steele richt zich op informatie die hem is verstrekt door de tweede klokkenluider, die het pseudoniem “Alex” gebruikt uit angst voor zijn veiligheid. De informatie die Alex heeft verstrekt, is zelfs veel uitdagender gebleken dan de uitgelekte Engineering Assessment. Hier zijn zeven belangrijke hoogtepunten (hyperlinks gaan naar de relevante artikeltekst waarnaar ze verwijzen):

1- Amerikaanse regeringsfunctionarissen probeerden OPCW-onderzoekers onder druk te zetten om te geloven dat de Assad-regering verantwoordelijk was voor het Douma-incident. De ambtenaren werden in dezelfde kamer als de onderzoekers geplaatst door de toenmalige kabinetscommandant Bob Fairweather van de OPCW, wat volgens de onderzoekers natuurlijk een grove ongepaste schending van de verplichting van de OPCW om onpartijdig te zijn, was. Voor de goede orde: de Amerikaanse regering heeft al een bekende geschiedenis van het pesten van de OPCW, een ogenschijnlijk onafhankelijk en internationaal orgaan, om het te dwingen de reeds bestaande agenda’s voor regime-change te bevorderen.

2- Alex meldt dat interne dissidentie over de officiële publicaties van de OPCW over het Douma-incident veel alomtegenwoordiger was dan eerder bekend, en zei: “Het grootste deel van het Douma-team vond dat de twee rapporten over het incident, het tussentijdse rapport en het eindrapport, wetenschappelijk verarmd waren , procedureel onregelmatig en mogelijk frauduleus. “

3- Alle leden van het team, op één na, waren het eens met de Engineering Assessment dat het veel waarschijnlijker was dat de chloorcilinders handmatig op het toneel werden geplaatst door mensen op de grond.

4- Ian Henderson, de Zuid-Afrikaanse ballistische expert wiens naam was ondertekend op de gelekte Engineering Assessment, lijkt verantwoordelijk te zijn geweest voor het lekken . De identiteit van de leaker was voorheen niet bekend bij het publiek.

5- Onderzoekers ondervonden druk om iets te zeggen over hun toenemende bevindingen dat er geen chemische aanval plaatsvond, waarbij Alex het ‘de olifant in de kamer noemde die niemand expliciet durfde te noemen’.

6- Het eindrapport van de OPCW over het Douma-incident beweerde expliciet dat het onderzoek “redelijke gronden aantoonde dat het gebruik van een giftige chemische stof als wapen plaatsvond. Deze giftige chemische stof bevatte reactief chloor. De giftige chemische stof was waarschijnlijk moleculair chloor. ”Maar volgens Alex waren de gehaltes aan gechloreerde organische chemicaliën die ter plaatse werden gevonden“ niet hoger dan je zou verwachten in een huishoudelijke omgeving ”en waren in feite“ veel lager dan wat zou worden verwacht in de omgeving monsters ”, vergelijkbaar met of zelfs lager dan de aanbevolen chloorgehalten van de Wereldgezondheidsorganisatie voor drinkwater. Dit uiterst cruciale feit werd actief en herhaaldelijk weggelaten uit de openbare rapportage van de OPCW op een manier die Alex beschrijft als “opzettelijk en onregelmatig”.

7- Steele vermeldde vorige maand dat hij tevergeefs contact had opgenomen met de OPCW voor commentaar op de onthullingen van de tweede OPCW-klokkenluider, en in zijn nieuwe artikel bevestigt hij dat de organisatie hem nog steeds ontwijkt, waarbij zowel Fairweather als het mediakantoor van de OPCW weigeren om reageren. Stefania Maurizi van La Repubblica heeft ook gemeld dat de OPCW de pers ontwijkt over deze belangrijke kwestie. De OPCW heeft wel gereageerd op vragen van de pers nadat de eerste klokkenluider in mei opdook, maar het lijkt erop dat iemand het bevel heeft gegeven om dit te staken met de claims van deze tweede klokkenluider.

This story — 2 whistleblowers accusing OPCW of suppressing evidence, under US pressure, to reach a conclusion that justified US strikes on Syria —
should be a global scandal. Instead it's widely ignored, except for a principled few like @caitoz who've called it from the start: https://t.co/hGSMVAan0d

— Aaron Maté (@aaronjmate) November 16, 2019

Als er een verband was tussen nieuwswaarde en daadwerkelijke berichtgeving, zou het OPCW-schandaal vandaag internationale voorpagina’s maken. In plaats daarvan verzamelde het toenemende bewijs dat de VS en hun bondgenoten een oorlogsmisdaad hadden begaan op basis van valse informatie en dat een zogenaamd onafhankelijke waakhondorganisatie hen hielp het nauwelijks te verdoezelen. Waarom is dat?

Als je het Syrië vertelt, zoals George Monbiot van The Guardian of Mehdi Hasan van The Intercept , is dit geen groot verhaal, want zelfs als Assad dat niet wasverantwoordelijk voor het Douma-incident, maakt niet uit omdat hij nog steeds een erg slechte man is. Maar dit is een uiterst intellectueel oneerlijke verduistering van hun kant, omdat dit niets te maken heeft met het feit of Bashar al-Assad een aardig persoon is of niet. De OPCW die haar bevindingen verdoezelt waarbij de Syrische regering over Douma wordt beschuldigd, zou niet significant zijn omdat het zou betekenen dat Assad een goed persoon is, het zou significant zijn omdat het zou betekenen dat de VS de wereld misleidde over nog een militaire interventie. En het zou het voor de VS veel moeilijker maken om in de toekomst publieke steun voor andere militaire interventies te produceren.

Dat is natuurlijk de echte reden dat de politieke / media-klasse het OPCW-schandaal negeert. Militair geweld is de lijm die het in de VS gecentraliseerde rijk bij elkaar houdt , wat betekent dat het van het grootste strategische belang is dat dat rijk de mogelijkheid behoudt om toestemming te geven voor militair geweld in de toekomst. Omdat plutocrat-gecontroleerde nieuwsmedia-outlets zo zijn opgezet dat hun werknemers weten dat hun carrière afhankelijk is van het beschermen van het imperium waarop de plutocratische klasse is gebouwd, is het OPCW-schandaal een overduidelijke no-go voor iedereen die in de bedrijf.

De enige manier waarop dit verhaal de aandacht krijgt is als het viraal gaat zonder de hulp van de reguliere media. Op dat moment zullen de propagandisten gedwongen worden om verslag uit te brengen om het gezicht te redden en te beginnen met de bijna onmogelijke taak om te proberen de controle over de verteller. Dit zal alleen gebeuren als genoeg van ons samenwerken om het OPCW-schandaal onder de aandacht te brengen. Ik denk dat dit een heel goede zaak voor de wereld zou zijn.