Sinds december hebben we vernomen dat de mutaties van het virus zoveel gevaarlijker zijn geworden, daarom houden we twee meter afstand, ondersteunen we de producenten van FFP2-maskers door gretig te kopen en moeten we ons straks elke dag testen, ongeacht of we gezond zijn of niet, en we zouden ons ook elke zes maanden twee doses van een gentechnologisch preparaat moeten laten injecteren.

Het verhaal van de zogenaamd gevaarlijke mutaties wordt nu ook gesteund door een Geert Vanden Bossche, die op een originele manier de vaccinatie de schuld geeft van nieuwe, nog op te sporen, zeer gevaarlijke mutaties. Dus je hebt een veel betere vaccinatie nodig, concludeerde hij.

In een artikel in Lockdown Skeptics kijkt voormalig onderzoeksdirecteur en vice-chef van Pfizer Michael Yeadon naar de mutaties en vraagt ​​of ze gevaarlijker zijn en of er sprake is van immuunontduiking. Yeadon heeft met een reeks wetenschappelijke studies bewezen dat de veranderingen niet leiden tot meer besmettelijkheid noch tot groter gevaar en dat immuunontduiking bij lange na niet heeft plaatsgevonden en niet zal plaatsvinden door verdere veranderingen, althans niet in de nabije toekomst. Slechts een paar aminozuren werden uitgewisseld, in de mate van 0,3 procent, 99,7 procent van het virusgenoom is in alle varianten identiek. Wetenschappelijk correct, er kan alleen over mutaties worden gesproken als genen worden veranderd, wat niet is gebeurd.

Vanden Bossche’s aantijgingen

Op 6 maart 2021 werd een open brief ontvangen van Dr. Geert Vanden Bossche en een video-interview door Dr. Phillip McMillan zette hem online bij hem van een bedrijf genaamd Vejon Health . Bossche voltooide eerst de opleiding tot dierenarts en daarna als viroloog.

Op het eerste gezicht lijkt Vanden Bossche op geloofwaardige zorgen over COVID in te gaan. Hij beweert dat de COVID-vaccins die momenteel in gebruik zijn, ervoor zorgen dat het nieuwe coronavirus muteert in een “superinfectieus virus”. Hij pleit daarom voor een onmiddellijke stopzetting van het gebruik van de huidige vaccins.

Hier zijn in ieder geval de alarmbellen afgegaan voor mij, want tot dusver is er niet het minste wetenschappelijk bewijs voor “superinfectieuze nieuwe virussen”. Het is eerder het verhaal waarmee in veel landen steeds hardere en uitgebreidere maatregelen moeten worden genomen, maar waar alleen de farmaceutische industrie geld aan verdient.

En Bossche vervolgt: Als mensen zich “verplicht voelen voor het voortbestaan ​​van onze soort, hebben we geen andere keus dan deze zeer besmettelijke virusvarianten uit te roeien” door middel van “grote vaccinatiecampagnes”, beweert hij aan het einde van zijn open brief. Hij gaat echter verder, in tegenstelling tot de COVID-vaccins die momenteel worden gebruikt, zouden deze nieuwe vaccins moeten steunen op het stimuleren van de massaproductie van het immuunsysteemcomponent dat bekend staat als natural killer-cellen.

Veel onderzoekers, met name die van het La Jolla Institute for Immunology in Californië, hebben aangetoond dat T-celimmuniteit langdurig en permanent is .

Ze hebben aangetoond dat de T-cellen minstens 30 tot 40 verschillende kenmerken van het virus herkennen . U heeft ook verklaard dat het virus niet kan ontsnappen aan de cellulaire afweer van het immuunsysteem, omdat dit bij iedereen net iets anders is en virussen zich daarom nergens aan kunnen aanpassen. Deze zogenaamd mogelijke menselijke aanpassing wordt vertegenwoordigd door enkele virologen en door de voorstanders van ZeroCovid .

Immunologen in La Jolla hebben aangetoond dat T-cellen moeiteloos alle bekende varianten van het virus herkennen , bestrijden en effectief vernietigen. Zelfs als individuele soorten antilichamen het virus niet meer kunnen herkennen en neutraliseren.

Al deze bevindingen van de immunologen over het werkingsmechanisme van het immuunsysteem, ook in het geval van SARS-CoV-2 en COVID-19, zijn overduidelijk in tegenspraak met de uitspraken van de Belgische viroloog. Gezien zijn vorige werkgevers is het ook denkbaar dat hij een bepaalde agenda heeft. Of, als dierenarts en viroloog, kan hij problemen hebben met het begrijpen van immunologie, wat hem vreemd is. Zoals te vermoeden is bij andere virologen.

Zijn theorie dat adaptieve immuniteit het aangeboren beïnvloedt of zelfs blokkeert, is volkomen absurd. In deze context overschat hij de rol van antilichamen en onderschat hij die van T-cellen.

Dat klopt alleen al omdat de vaccinatie alleen antistoffen in het bloed aanmaakt die de longen kunnen beschermen, maar niet in de bovenste luchtwegen, waar de eerste verdediging tegen alle ingeademde kiemen door T-cellen en de kleine IgA1-antistoffen plaatsvindt. Deze zijn uiteraard terug te vinden in de slijmvliezen, waar de vaccinatie geen afweer in de spieren opbouwt. Dit is overigens ook de reden waarom dit type vaccinatie geen steriele immuniteit geeft om infectie te voorkomen. Geldt ook voor griep- en andere vaccinaties.

Wolfgang Wodarg uitte zich ook negatief onder de tweet van Vanden Bossche:

“Als een virus moet vluchten om te overleven, zou het geen succes hebben als het zijn gastheren doodt of immobiliseert. Evolutionaire druk dwingt virussen om op de lange termijn vrienden te worden met hun gastheren. Velen van hen zijn zelfs met succes geïntegreerd in het menselijk genoom. Maar er is een veel grotere stress: als een virus wordt weggevaagd door vaccinatie, verandert het virale quorum snel en zullen anderen proberen de leegte op te vullen. “

In een discussiepost op Telegram drukt Yeadon zich ook weer duidelijk uit:

“Met alle respect, ik ben het er niet mee eens dat er een risico is zoals beschreven. Ik ben er niet van overtuigd dat antistoffen een belangrijke rol spelen bij de bescherming, zeker tegen ernstige ziekten. Deze taak rust op andere componenten van het immuunsysteem, in het bijzonder de T-cellen, de cytotoxische T-lymfocyten, die zijn getraind om met virus geïnfecteerde cellen te herkennen en te vernietigen.

Antilichamen kunnen dit niet doen omdat het zeer grote moleculen zijn waarvan algemeen wordt aangenomen dat ze buiten de cellen blijven. Maar het virus zit in de cellen en vermenigvuldigt zich daar. Pas als ze fragmenten van zichzelf op het oppervlak van deze cellen achterlaten en door T-cellen worden herkend, worden ze gemarkeerd voor gecontroleerde vernietiging en daarmee voor het virus erin.

Dit vermogen om het virus te herkennen maakt gebruik van een complexe ‘moleculaire identiteitsparade’: het virus wordt opgesplitst in honderden unieke korte stukjes. Ieder van ons heeft een enorme verscheidenheid aan T-cellen die in staat zijn om deze unieke stukken van de vreemde indringer te herkennen en zich vervolgens te vermenigvuldigen door middel van wat bekend staat als klonale expansie totdat we honderden miljoenen hebben van elk T-celtype tegen meerdere. Heb een dozijn verschillende stukken van het virus.

Wanneer een variant ons infecteert, blijft het grootste deel van de virussequentie ongewijzigd, en bijna elk getraind T-celtype zal nog steeds cellen vinden en doden die dezelfde delen bevatten als het is getraind om cellen te herkennen en te doden die zijn geïnfecteerd met varianten.

Dit is aangetoond in recente experimenten door getalenteerde immunologen van het La Jolla Institute in Californië. Ze moeten op volle toeren werken en hun werk is van wereldklasse.

Er zijn veel auteurs, maar zoek naar werk in Cell (2021) van hoofdauteur A. Tarke et alii.

Ze deden een uitgebreide studie van elk eiwitfragment waarin dit virus was gesneden en vonden ongeveer 600 unieke stukjes.

Iedereen gebruikt enkele tientallen fragmenten om zijn T-cellen te trainen, en deze verzameling wordt ons ‘repertoire’ genoemd. Ons repertoire is uniek: het mijne is anders dan het jouwe, de permutaties en combinaties van fragmenten die we gebruiken om onszelf te beschermen, zijn verschillend.

Dit betekent niet alleen dat het virus het equivalent van 40 zessen achter elkaar moet rollen om immuniteit te omzeilen, maar zelfs in het onwaarschijnlijke geval dat dit het geval is, heeft het geen zorgen over de bevolking. Omdat we allemaal een ander repertoire hebben. “

Dus nogmaals: onze getrainde T-cellen herkennen minstens 30 tot 40 verschillende sequenties van het virus. Elke persoon heeft iets verschillende reeksen. Er moeten veel mutaties plaatsvinden om het gemuteerde virus te laten “ontsnappen” aan alle T-cellen. Dit is ook de reden waarom er kruisimmuniteit is met SARS-CoV-1 en alle andere corona-verkoudheidsvirussen en waarom zoveel infecties volledig zonder symptomen zijn of met zeer milde.

Gezien deze bekende wetenschappelijke bevindingen is de theorie van “immuunontsnapping” onhoudbaar. En dat geldt ook voor de opkomst van de “zeer besmettelijke variant”.