Indignatie redactie 
Corona blijft ons leven bepalen. En dat zal waarschijnlijk nog wel een tijdje het geval zijn. Ik maak me zorgen over de ontwikkelingen die ik waarneem in sociale netwerken, maar ook ver daarbuiten. Een reeds verdeelde samenleving dreigt uit elkaar te gaan bij Corona. In plaats van realistisch om te gaan met de gevaren die echt bedreigen, is er pure paniek in de gezondheid. Wie niet aan deze paniek wil meedoen, zal de pure haat van de ‘risicogroepen’ voelen. De politieke aanpak van de viruspandemie onthult ook een aantal leugens en tegenstrijdigheden. Lees mijn column.
Eigenlijk wilde ik voorlopig niets over Corona schrijven. Eigenlijk. Maar nu maak ik me zorgen. En ik kan het niet helpen dat ik deze zorgen uit mijn ziel schrijf. Nee, ik ben niet bang voor mijn gezondheid. Zelfs niet die van mijn familie, vrienden en kennissen. Ik ontken geenszins dat de wereld worstelt met een virus waarvan de agressiviteit en infectiviteit vooral een bedreiging vormen voor mensen die risico lopen vanwege hun aanleg voor gezondheid. Als je liever niets te maken hebt met ziektekiemen waar de meeste mensen mee overweg kunnen, moet je vooral voorzichtig zijn vóór Covid-19. Het virus is niet te kleineren als u immuundeficiëntie, kanker, longschade of andere ernstige gezondheidsproblemen met zich meebrengt. En natuurlijk speelt leeftijd, zelfs bij gezonde mensen, een rol bij de vraag hoe krachtig het immuunsysteem is. In dit verband is het begrijpelijk dat de verantwoordelijken maatregelen hebben genomen om risicogroepen te beschermen en de gezondheidszorg niet te overbelasten. Maar hoe langer de voorgeschreven algemene beperkingen duren, hoe duidelijker de tegenstrijdigheden en gevaren die ermee gepaard gaan. Dit begint bij het verzamelen van gegevens, maar geldt vooral voor een pakket inconsistente maatregelen dat alleen rekening houdt met het aantal nieuw geïdentificeerde infecties en het aantal overledenen. Het wordt tijd om ons te concentreren op de bescherming van risicogroepen, zodat zo snel mogelijk zoveel mogelijk mensen kunnen terugkeren in het dagelijks leven.
Die angst voor Corona leidt tot het haten van iedereen die kritische vragen stelt, is een ontwikkeling die niet veel goeds voorspelt voor de toekomst
Een omweg naar de diepte van sociale netwerken laat zien hoeveel het virus niet alleen het immuunsysteem van honderdduizenden mensen heeft aangetast, maar ook het immuunsysteem van onze samenleving. De kampen staan nog vijandiger tegenover elkaar dan op het hoogtepunt van de massamigratie in 2015 en 2016. Ruzies verdwijnen, bruggen worden afgebroken, vriendschappen breken. Ik begrijp dat veel mensen bang zijn voor de gezondheidsrisico’s, al was het maar omdat een aanzienlijk deel van hen waarschijnlijk tot de risicogroep behoort. Dat deze angst leidt tot het haten van iedereen die kritische vragen stelt, is een ontwikkeling die de toekomst niet veel goeds voorspelt. Met haar catastrofale beslissingen in de asielcrisis heeft de federale regering de samenleving op lange termijn verdeeld – in de corona-crisis worden de hiaten verder groter. Erger nog: ze lopen langs compleet nieuwe gevechtslijnen en splitsen zelfs diegenen die het eerder over veel vragen eens waren. Het zou absurd zijn om aan te nemen dat dit de opzettelijke toepassing is van het principe van delen en beslissen. Maar het feit is: ons land is sinds de Tweede Wereldoorlog nog nooit zo verscheurd geweest als nu. Dat is de echte bedreiging die Corona vormt. En dus wordt de vraag hoe verder te gaan na de epidemie steeds urgenter. Kan een samenleving die zwaar wordt getroffen door de economische gevolgen van de huidige maatregelen ooit weer één worden? Ik ben bang dat we veel meer lijden zullen ervaren
Het gebrek aan politieke moed om beperkingen in alle religieuze groeperingen gelijk op te leggen, herbergt sociale explosieven
Corona onthult ook enkele politieke leugens. De Groenen proberen de tijd van angst al te gebruiken om hun ideologische belangen te bepalen voordat wij burgers tot belangrijkere zaken komen. In tegenstelling tot wat hij denkt, volgen sommigen misschien nog steeds de vraag naar een snelle sluiting van kerncentrales vanwege het nu verminderde stroomverbruik. De roep om een snelle verhoging van de CO 2 -belasting lijkt echter bijna cynisch, vooral omdat de toename van verontreinigende stoffen op de gebruikelijke meetpunten ondanks een drastisch verminderd verkeersvolume en de toename van CO 2 in de eerste twee maanden van het jaar met het Chinese gigantische rijk grotendeels stilstaatConcentratie in de atmosfeer roept vragen op. Evenzo is de Federale Regering het er niet mee eens dat grenzen niet kunnen worden beveiligd. Het feit dat toegangsbeperkingen niet gelden voor asielzoekers, laat echter zien hoe licht de infectiecontrole wordt opgeofferd aan de ideologie. Ook dat is een waarheid die Corona te binnen schiet. Het feit dat men de beperkingen onder alle religieuze groeperingen niet gelijk durft te handhaven, herbergt extra sociale explosieven. Niet voor niets zijn er de eerste waarschuwingen voor een geleidelijke uitholling van de rechtsstaat en democratie. Corona heeft ons leven drastisch veranderd, maar de echte uitdagingen moeten nog komen. Wie denkt dat het ergste voorbij is met het einde van de gezondheidscrisis,
