Het VK dreigt af te zien van de Brexit-deal die het een jaar geleden met de EU heeft ondertekend

Premier Boris Johnson heeft wijzigingen in de deal voorgesteld die in strijd zijn met het internationaal recht.

Het Verenigd Koninkrijk dreigt afstand te doen van delen van zijn Brexit-overeenkomst met de Europese Unie, waardoor mogelijk het internationaal recht wordt geschonden en handelsbesprekingen met het blok worden verstoord .

Woensdag introduceerde de Britse regering de UK Internal Market Bill , een onzinnig klinkend stuk wetgeving dat allesbehalve is. Het wetsvoorstel is gericht op een specifiek deel van het terugtrekkingsakkoord tussen de EU en het VK , ook wel bekend als de Brexit-deal – dezelfde deal die premier Boris Johnson afgelopen oktober met de Europese Unie sloot, waardoor het VK uiteindelijk de EU kon verlaten met een deal over 31 januari 2020 .

Toen het VK zich afscheidde van de EU, ging het een overgangsperiode in waarin beide partijen hun toekomstige relatie moesten uitwerken, van alles, van handel tot veiligheid. Dat is wat er sindsdien is gebeurd – of niet echt, omdat de onderhandelingen grotendeels zijn vastgelopen . Dat betekende dat de vooruitzichten om een ​​uitgebreide deal te sluiten vóór de eindejaarsdeadline er slanker en slanker uitzagen.

Betreed het Verenigd Koninkrijk met een soort curveball.

Het wetsvoorstel voor de interne markt van het VK zou een aantal voorwaarden wijzigen in het Protocol van Noord-Ierland , dat betrekking had op een van de neteligste kwesties in de eerste onderhandelingsronde over de Brexit-deal. Noord-Ierland, dat deel uitmaakt van het VK, grenst aan Ierland, dat deel uitmaakt van de EU. Het openhouden van die grens om het vrije verkeer van goederen en mensen mogelijk te maken, staat centraal in het Goede Vrijdagakkoord, een vredesakkoord uit 1998 dat een einde wilde maken aan decennia van conflicten in Noord-Ierland door middel van een naadloze Noord-Zuid-samenwerking.

Het Protocol van Noord-Ierland was bedoeld om die belangen te beschermen, wat er ook gebeurde tijdens de grotere handelsbesprekingen tussen de EU en het VK. Maar de regering van Johnson heeft nu besloten dat ze eenzijdig wijzigingen wil aanbrengen in een plan waarmee ze minder dan een jaar geleden heeft ingestemd – waardoor de overeenkomst en de toch al zwakke onderhandelingen met de EU over toekomstige betrekkingen worden ondermijnd.

De Brexit-deal is een internationaal verdrag, dus als het VK deze wetgeving zou goedkeuren, zou dit in strijd zijn met het internationaal recht. En de Britse regering heeft toegegeven dat dit precies is wat ze doet. “Ja, dit is een zeer specifieke en beperkte schending van het internationaal recht”, zei de Noord-Ierse minister Brandon Lewis dinsdag tegen het Lagerhuis in antwoord op een vraag van een parlementslid.

Het internationaal recht overtreden, zelfs op een “zeer specifieke en beperkte manier”, is nog steeds het internationaal recht overtreden. (De hoogste regeringsadvocaat van het VK stopte uit schijnbaar protest .) Johnson heeft laten zien dat hij bereid is om de grenzen van de wet te verleggen – het parlement bijvoorbeeld – maar dit lijkt ook een druktactiek te zijn bij onderhandelingen, een poging om stilstaande gesprekken op te schudden. met de EU.

Maar deze stap kan averechts werken, de onderhandelingen van het VK met de EU laten ontsporen en laten zien dat het VK zijn verplichtingen niet serieus neemt.

Het schept ook een verontrustend precedent na de Brexit. Net zoals het op eigen houtje aan de slag gaat en handelsovereenkomsten probeert te sluiten met de rest van de wereld , mag het VK niet langer als een betrouwbare of betrouwbare partner worden gezien. En als een democratisch land dat voorstander is van de rechtsstaat zo gemakkelijk op een verdrag kan stampen als het niet uitkomt, zal het veel moeilijker zijn om te voorkomen dat bondgenoten en tegenstanders hetzelfde doen.

Hoe we hier zijn gekomen

Het duurde even om daar te komen en er gebeurde veel onderweg, maar uiteindelijk kwamen de EU en het VK vorig jaar overeen met een Brexit-deal.

Die deal, of terugtrekkingsakkoord, was in wezen de Brexit-scheidingspapieren: wat het VK en de EU moesten doen om uit elkaar te gaan. Een van de grote knelpunten in die fase was de status van de grens tussen Noord-Ierland en Ierland.

Hardcore-aanhangers van de Brexit, waaronder Johnson, waren tegen het oorspronkelijke plan (de ” Ierse backstop “), dat volgens hen het VK binnen de EU-instellingen gevangen hield. Johnson was in staat om opnieuw over de regeling te onderhandelen toen hij vorig jaar premier werd.

De deal die Johnson sloot, zou Noord-Ierland nauw aansluiten bij veel EU-regels, ook voor goederen. Dat vermeed elke controle aan de grens tussen Noord-Ierland en Ierland. Maar het betekende ook dat sommige goederen die tussen Groot-Brittannië en Noord-Ierland stromen, aan controles zouden worden onderworpen, voor het geval ze het risico liepen in Ierland te belanden – en als gevolg daarvan overal op de interne markt van de EU.

Veel details over hoe dit in de praktijk zou werken, moesten nog worden geïmplementeerd, en een gemengde commissie EU-VK moest dat uitzoeken.

Dat is wat de EU en het VK zijn overeengekomen in de Brexit-deal, die beide partijen hebben geratificeerd . Hierdoor kon het VK op 31 januari 2020 vertrekken en fase twee van de Brexit opzetten: onderhandelen over die toekomstige handelsrelatie tegen 31 december 2020.

Die onderhandelingen zijn helemaal niet goed verlopen en beide partijen zijn het niet eens met de belangrijkste kwesties, met name staatssteun en visserij . Dat laatste is evenzeer een symbolische als een economische, maar de staatssteun is echt de kern van het probleem.

De EU dringt erop aan dat als het VK tariefvrije toegang tot zijn markten wil, het niet kan proberen de EU te ondermijnen door industrieën of bedrijven te subsidiëren, of door de normen voor zaken als milieu of arbeid te verlagen om Britse bedrijven een voordeel te geven. boost.

Maar voor het VK, dat een Brexit wilde, zodat het een rule-maker zou kunnen zijn in plaats van een rule-taker, is het volgen van EU-regels het tegenovergestelde van wat de Brexit moest opleveren. Het is met name een gruwel voor de Brexiteers, die nog steeds een vocaal deel van de conservatieve partij van Johnson blijven. (De kwestie van staatssteun kruist ook die van Noord-Ierland, omdat NI de EU-regels inzake staatssteun moet volgen .)

Voeg daar een pandemie aan toe , die de aandacht van de leiders en de gecompliceerde onderhandelingen vergde door de diplomaten van de EU en het VK te degraderen naar vergaderingen via videoconferentie dit voorjaar, en het vooruitzicht van een deal tussen het VK en de EU zag er somber uit.

Een “no deal” -scenario is nog steeds een mogelijkheid: alle catastrofaal ontwrichtende dingen die hadden kunnen gebeuren als het VK de EU had verlaten zonder een plan voordat de Brexit zich nog kon voordoen – handelsverstoringen en patstellingen op punten van binnenkomst, alleen om noem er maar een paar – als de EU en het VK blijven steken. En in tegenstelling tot de vorige keer, de aanstaande 31 december 2020, is de deadline moeilijker te verzinnen, omdat het in hetzelfde terugtrekkingsakkoord staat – wat wederom een ​​internationaal verdrag is.

Maar het VK zegt nu in wezen: “Natuurlijk, het is een internationaal verdrag – maar wat dan nog?”

Wat het VK voorstelt (de zeer, zeer korte versie)

De besprekingen tussen de EU en het VK over hun toekomstige relatie zijn dinsdag in Londen hervat . Johnson drong er bij de EU op aan ” meer realisme ” te tonen en een deadline van 15 oktober vast te stellen voor het bereiken van een soort overeenkomst. De EU heeft op haar beurt tegen het VK gezegd dat het haar eigen eisen moet concretiseren .

Maar net zoals het er al slecht uitzag, brak het Verenigd Koninkrijk het nieuws dat het eigenlijk de eerste Brexit-deal opnieuw wilde bezoeken en enkele eenzijdige wijzigingen wilde aanbrengen in dat protocol over Noord-Ierland . De tekst van de voorgestelde wetgeving is woensdag geïntroduceerd .

Het kabinet van de premier heeft het verdedigd als een poging om “onduidelijkheden” in het protocol op te lossen voor het geval de besprekingen tussen Brussel en Londen uit elkaar vallen. Verbazingwekkend genoeg beweerde Johnson dat de druk om snel een deal tot stand te brengen een aantal problemen onbeantwoord liet, en het VK moest de gaten opvullen.

“Er werd in de meest uitdagende politieke omstandigheden snel afgesproken om een ​​besluit van het Britse volk uit te voeren, met het duidelijke doorslaggevende doel om de speciale omstandigheden van Noord-Ierland te beschermen” , zei de woordvoerder van Johnson woensdag. In 2019 zei Johnson echter dat de overeenkomst een ” geweldige nieuwe deal was die de controle terugneemt ” en noemde het een ” ovenklare deal “.

Maar deze wetgeving is meer dan een paar kleine aanpassingen; het is vrij duidelijk dat dit het VK is dat doet wat het wil. De wetgeving zegt dat het “effect zal hebben ondanks inconsistentie of onverenigbaarheid met internationale of andere nationale wetgeving.”

De wetgeving zou gevolgen hebben voor staatssteun, en ook voor de goederenstroom tussen de rest van Groot-Brittannië en Noord-Ierland. Hier is een voorbeeld dat Colin Murray, een lezer publiekrecht aan de Universiteit van Newcastle, me uitlegde: de gemengde commissie EU-VK moet beslissen welke goederen die van Groot-Brittannië naar Noord-Ierland stromen, onderhevig kunnen zijn aan tarieven als ze het risico lopen op de interne markt van de EU te komen.

Maar als ze het niet eens kunnen worden, is de standaardinstelling dat de goederen mogelijk in gevaar zijn. Dus nu zegt het VK eigenlijk nee, we mogen gewoon beslissen – laat staan ​​al dat commissiedoe.

De voorgestelde wetgeving van het VK zou simpelweg in strijd zijn met de voorwaarden van het terugtrekkingsakkoord. Het Protocol van Noord-Ierland was het compromisplan om die grens op het eiland of Ierland open te houden. Maar het kwam altijd met het voorbehoud dat het ergens anders zou moeten worden gecontroleerd. Maar Johnson heeft de noodzaak van die controles herhaaldelijk gebagatelliseerd , hoewel hij er zelf mee instemde. En nu lijkt het heel erg op een poging om uit die realiteit te komen.

“Het VK wist waarvoor het zich aanmeldde”, zei Murray. “Nu, de regering houdt gewoon niet van wat ze heeft ondertekend.”

Door mogelijk terug te komen op dit plan, brengt het VK de onzekerheid terug in de status van Noord-Ierland. Het werpt opnieuw het dilemma op: hoe de interne markt van de EU beschermen en tegelijkertijd de terugkeer van een harde grens tussen Noord-Ierland en Ierland vermijden?

Dit was precies wat het protocol tussen het VK en de EU probeerde op te lossen. Nu vertroebelt het VK dat en neemt de vrees toe dat deze stap het Goede Vrijdag-akkoord zou kunnen ondermijnen .

Noch het VK, noch de EU zijn er echter nog. De EU heeft het VK gewaarschuwd dat het het internationaal recht niet kan overtreden, en het zou naar verluidt juridische stappen kunnen ondernemen als het VK doorgaat met de wetgeving .

“Dit zou het internationaal recht schenden en het vertrouwen ondermijnen. Pacta sunt servanda = het fundament van welvarende toekomstige relaties, ” schreef Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, op Twitter , waarbij hij een Latijnse uitdrukking gebruikte die betekent dat“ afspraken moeten worden nagekomen ”.

Wat betekent dit allemaal eigenlijk?

Het VK heeft tekst bij deze wetgeving ingevoerd om zijn Brexit-deal te verbreken, maar dat is nog niet echt gebeurd, en het zou nog steeds moeten dat het Parlement ermee instemt. Johnson heeft dankzij verkiezingen vorig jaar een zeer grote meerderheid in het Lagerhuis. Maar sommige conservatieven, waaronder onze oude vriendin Theresa May , zijn bang dat deze wetgeving het vertrouwen in het VK zou ondermijnen.

Experts die ik sprak, zagen een paar verschillende dynamieken die deze beslissing drijven. Een daarvan is Johnson zelf, die de furore over de Brexit gebruikte om aan de macht te komen en May als premier te vervangen. Hij beloofde “de Brexit rond te krijgen”, en hoewel hij een exit bereikte, was die deal misschien niet zo “ovenklaar” als geadverteerd, de kleine lettertjes iets minder gunstig voor het VK dan Johnson beloofde . Dit is bijna een poging om opnieuw de realiteit te verzachten.

Ook gaan de toekomstige onderhandelingen niet goed. Die impasse maakt het vooruitzicht van een exit zonder deal waarschijnlijker. Dit kan dus Johnson’s poging zijn om te zien wie er het eerst met zijn ogen knippert, een soort “macho-brinkmanschap”, zoals Murray het uitdrukte.

Richard Whitman, hoogleraar politieke en internationale betrekkingen aan de Universiteit van Kent, die met me sprak voordat de tekst van het wetsvoorstel werd ingediend, vertelde me dat de timing kan worden gezien als een provocerende zet. Het VK waarschuwt in zekere zin de EU, hij zei: “Als we geen deal tussen ons tweeën sluiten over de toekomstige relatie, dan zijn er een heleboel losse eindjes die waarschijnlijk zullen worden vastgebonden. – op een manier dat we ze vastbinden in plaats van ze noodzakelijkerwijs met u te onderhandelen om ze vast te binden. “

En voor de aanhangers van Johnson die sceptisch staan ​​tegenover de EU en een zo hard mogelijke breuk met het blok willen, is dit misschien het soort leiderschap dat ze willen zien: iemand die niet zal worden gepest door die EU-bureaucraten. En als de EU en het VK een deal sluiten, kan Johnson helpen het als een overwinning te verkopen, een bewijs dat zijn drukcampagne tegen de EU heeft gewerkt.

Maar dit idee – dat als het VK hard is tegen de EU, het zal bezwijken – is misschien onrealistisch. Het zou het tegenovergestelde effect kunnen hebben en de Brexit-onderhandelingen voorgoed kunnen opblazen.

Het is vrij eenvoudig: waarom zou de EU willen blijven onderhandelen met het VK als ze weten dat het VK zal afzien van de dingen die ze vorig jaar hebben onderhandeld? Waarom zou de EU compromissen sluiten en concessies doen als het VK zich gewoon omdraait en doet wat het wil?

De implicaties reiken ook verder dan de Brexit: waarom zou iemand een handelsovereenkomst of een overeenkomst willen sluiten als het VK geen betrouwbare partner is?

“Internationaal vormt dit mogelijk een slecht precedent voor toekomstige handelsovereenkomsten en dreigt het de reputatie van het VK te schaden”, vertelde Chris Stafford, een doctoraal onderzoeker aan de School of Politics and International Relations aan de Universiteit van Nottingham, me in een e-mail. “Internationale handelsovereenkomsten kosten veel tijd en moeite om te onderhandelen, dus sommige landen aarzelen om dit te doen als het VK laat zien dat het bereid is om dergelijke overeenkomsten gewoon te negeren wanneer het hen uitkomt.”

Dit is vooral relevant met de Verenigde Staten, die in onderhandeling zijn met het VK over een handelsovereenkomst. Leden van het Congres, waaronder voorzitter van het Huis Nancy Pelosi, hebben gezegd dat ze geen handelsovereenkomst tussen de VS en het VK zouden goedkeuren als het VK de wet overtreedt en het Goede Vrijdag-akkoord bedreigt. Het buitenlands beleid van de Democratische presidentskandidaat Joe Biden adviseur herhaalde ook het engagement van de kandidaat aan de Noord-Ierse vredesproces op Twitter, te koppelen aan een New York Times verhaal over de pogingen Johnson’s om uit te wrikken van de Brexit deal.

Al met al kan het wetsvoorstel van het VK het vooruitzicht van een no-deal waarschijnlijker maken, niet minder. Dat zou slecht zijn voor alle partijen, maar vooral voor de UK. Het zou een ernstige economische ontwrichting kunnen veroorzaken op precies hetzelfde moment dat het land en de wereld proberen te herstellen van de economische catastrofe veroorzaakt door Covid-19.

Maar vreemd genoeg zou de door pandemie veroorzaakte economische crisis Johnson en zijn bondgenoten echt kunnen helpen door enige dekking te bieden voor eventuele economische gevolgen van het Brexit-debacle. Als het Britse publiek gefocust is op de pandemie en de gevolgen ervan, letten ze misschien niet meer op de Brexit. Er zal economische ontwrichting zijn, maar er is al een economische ontwrichting. Zoals Murray zei, kan de Britse regering alles onder Covid-19 indienen en de schuld afwenden voor een probleem dat ze zelf hebben veroorzaakt.