Terwijl onze kranten en televisiezenders van de NPO mooie plaatjes van militairen met baby’s in de arm laten zien om het ‘belangrijke werk’ van Buitenlandse Zaken en Defensie in Kaboel te benadrukken, is de werkelijkheid er een van falen en lamlendigheid. Niet door de militairen, maar van onze bewindslieden en hun ‘topambtenaren’ die de schuld overigens graag aan de militairen wijten.
Terwijl onze Minister van Buitenlandse Zaken uitgebreid zat te dineren en onze Minister van Defensie wegdroomde in de bioscoop, vochten mensen met een Nederlandse connectie op en rond de luchthaven van Kaboel voor hun leven. Om weg te komen uit de aanstaande islamitische hel die de stad te wachten staat na de verovering door de grondtroepen van Allah. Behoudens een paar verdwaalde semi-intellectuelen is vrijwel iedereen inmiddels wel doordrongen van het feit dat de ‘religie van de vrede’ weinig op heeft met beslommeringen als diversiteit, genderneutraliteit, pluriformiteit, milieu en klimaatverandering, maar meer met dood en verderf. De islam brengt het geloof met het zwaard in de hand en wie niet spoorslags ‘gelooft’ is zijn hoofd kwijt; letterlijk.
Nieuw leiderschap: liegen
Op 4 mei j.l., liet Minister van Defensie Bijleveld (CDA) via social media weten dat men bezig was om de mensen die de GroenLinks missie in Afghanistan ondersteunden, daar weg te halen. Toen de Minister van Buitenlandse Zaken Sigrid Kaag (D66) op 17 augustus j.l. meldde “volledig verrast” te zijn door de veiligheidssituatie in Afghanistan, stond ze dus te liegen alsof het gedrukt stond. De website NieuwNieuws heeft dat uitgebreid onderzocht en geanalyseerd. Mevrouw Kaag heeft nog steeds geen lijsten die compleet zijn en inmiddels kunnen we ervan uitgaan dat die mensen op lijsten van de Taliban en daarna in een graf zullen eindigen. En als klap op de vuurpijl evacueert deze Minister zichzelf naar Pakistan, Turkije en Qatar, beweerdelijk om “de evacuatie en humanitaire toegang te kunnen hervatten” (opm. redactie: probeer dat nu eerst even op het vliegveld van Kaboel s.v.p.), maar belangrijker is dat ze het aanstaande debat over de kwestie op die manier ontloopt. Dat zou een fraai voorbeeld van haar ‘Nieuw Leiderschap’ zijn, waarin zij dan in al haar lef en grootsheid zou schitteren door afwezigheid.
Patroon
Het is een patroon: bewindslieden die elke generatie verder degenereren en topambtenaren die middels een ‘banencarrousel’ van topfunctie naar topfunctie huppen als een stelletje kangoeroes. Maar kangoeroes kunnen toch alleen maar hoog springen als de spreekwoordelijke zak leeg is? Dat blijkt dus nog te kloppen ook, want zowel de bewindslieden als de zogenaamde topambtenaren presteren niets, geen bal. Afghanistan-correspondent en politiek journalist Nathalie Righton probeerde een telefoontje met de secretaris generaal (de hoogste ambtenaar – red) van Buitenlandse Zaken, Paul Huijts, te plegen “en die wordt woedend dat ik hem bel, dat ik hem stoor op zijn vakantie”. Een mooie boel is dat; de beweerde werknemers in Kaboel die mede onder zijn ‘leiderschap’ ressorteren kunnen dus letterlijk en figuurlijk doodvallen, ‘want meneer is op vakantie’. Dat moet je nu eens in een gewoon bedrijf proberen; je eindigt geheid met je hoofd tussen de spijlen van de dichtstbijzijnde fietsenstalling onder het motto: “Blijf daar maar even wachten tot de smid terug is van vakantie”.
Dus de één zit een beetje te dineren, de ander sukkelt wat weg in de bioscoop en weer een ander is op vakantie. Daarna concluderen ze met z’n allen dat ze zijn overvallen door de gebeurtenissen. Nee: niks ervan. Jullie hebben geen bal uitgevoerd en de boel naar de bliksem laten lopen. De voorman van dit demissionaire Kabinet, verklaarde eerder in de Kamer met een brede grijns dat hij en zijn partners het in de demissionaire status eigenlijk wel gemakkelijk hadden; “we kunnen toch niet meer weggestuurd worden”.
Ik denk dat dat heel goed kan. En ik zou het maar doen ook.