Hoe moeten we de onthulling van minimaal zeventig doden bij een bomaanval op een doelwit in Irak zien?

Net als bij de onthulling dat de Nederlandse bijdrage in de aanval met een computervirus op Iraanse nucleaire installaties cruciaal was, waarmee we in Iran geen vrienden maakten, garandeert ook dit bericht dat Nederland in Irak geen vrienden maakt. Is dat de vooropgezette bedoeling?

Het is niet moeilijk om je voor te stellen dat verschillende ‘poppetjes‘ in de keten die de onthulling verzorgt ook verschillende bedoelingen hebben. Van zuiver journalistieke, tot obscure politieke, of geostrategische, danwel persoonlijke genoegdoening, of ‘dollartekens‘ als de schadevergoedingen worden uitgekeerd, die haaks op elkaar kunnen staan. Een plan, of ‘complot‘ identificeren begint met de notie dat wat wordt geopenbaard geheim had moeten blijven. Waarom? En wie hebben er baat bij dat geheim te onthullen? En waarom nu?

De minister van oorlog van ons land, Ank Bijleveld, raakt erdoor beschadigd. Het kan ons een stevige duit gaan kosten als er compensatiebetalingen worden afgedwongen. En frictie met ‘Bagdad‘ lijkt onafwendbaar, al helemaal als Nederland zich op het standpunt stelt dat het toch al armlastige Irak moet betalen voor het verwoesten van een Iraaks dorp, en een groot aantal inwoners. In ons land wordt daarbij de wereldvreemde hysterische meute erdoor gevoed die meent dat een ‘schone, klinische‘ oorlog mogelijk is. Die verdwaasde, ooit ‘linkse‘ groepen die klakkeloos de propaganda van de wapenlobby hebben overgenomen dat ‘precisiebombardementen‘ de norm zijn in deze tijd, en dat alleen Russen en Syriërs burgerslachtoffers maken, en doelen aanvallen in woonwijken.

De realiteit is dat oorlog een ‘smerig spel‘ is, en dat de leugens die ons worden verteld om steun te verwerven voor imperialistische agressie-oorlogen en ‘Regime-Change‘-operaties het nog smeriger maken. Neem de ‘verontrusting‘ in ‘Den Haag‘ over de aanval van Turkije op buurland Syrië. Turkije maakt daarvoor gebruik van ‘milities‘ die wij de afgelopen jaren hebben geholpen om bloedbaden aan te richten in Syrië, in de hoop van Syrië net zo’n modelstaat te maken als het door ons ‘bevrijde‘ Libië. Nu ze de hoofden van Koerden afhakken zitten we ongemakkelijk op onze regeringszetel heen en weer te schuiven, maar de afgelopen zeven jaar hebben we ze gesteund en aangemoedigd, en zelf ook Jihadisten geleverd.

De beslissing van Trump om Amerikaanse troepen terug te trekken uit Syrië, voorzover er geen olie wordt gewonnen, wordt door Pepe Escobar aangemerkt als de pijnlijkste nederlaag voor de CIA sinds Vietnam. Dat Trump en de ‘Veiligheidsdiensten‘ geen vrienden zijn, dat is evident. ‘Russiagate‘, en nu ‘Oekraïnegate‘, waren bedoeld om Trump pootje te lichten, maar de repercussies dreigen nu die ‘diensten‘ zelf in het hart te zullen raken. Ook ‘bevriende veiligheidsdiensten‘ in andere landen, zeker ook met inbegrip van ons eigen land, voelen nattigheid. Bedenk daarbij dat reguliere militairen en ‘veiligheidsdiensten‘ niet zelden water en vuur zijn. Dat Tulsi Gabbard, een majoor in de krijgsmacht die daadwerkelijk betrokken is geweest bij de oorlogen die de Verenigde Staten sinds het begin van deze eeuw, door toedoen van haar ‘veiligheidsdiensten‘, hebben ontketend, zo prominent in beeld is als politicus die aan die avonturen een eind wil maken, brengt haar niet in conflict met de militairen en veteranen, maar wel met de ‘veiligheidsdiensten‘ en hun politieke pionnen, zoals Hillary.

De CIA, en met die ‘geheime dienst‘ versmolten organisaties en politici, hebben in eigen land de wind tegen, en dat vertaalt zich in grillig, onvoorspelbaar buitenlands beleid. Niet dat Trump zelf een toonbeeld is van strakke regie, en hij heeft zich de afgelopen jaren consequent omringd met ware ‘IJzervreters‘ die verlekkerd uitkeken naar de volgende oorlog. Een ‘Duif‘ is Trump dan ook zeker niet, maar het is niet onbegrijpelijk dat de ‘veiligheidsdiensten‘, daarmee versmolten politici, en ‘embedded‘ journalisten in hem een grotere vijand zien dan in Poetin. En dat wil wat zeggen!

‘Outing‘ Nederland als een ‘asset‘ van de ‘veiligheidsdiensten‘, als meer ‘NAVO‘ dan de NAVO zelf, altijd ‘Haantje de Voorste‘ als er ergens geschoten, gesanctioneerd of gesaboteerd moet worden, isoleert ons land, en markeert ons land als ‘hitser‘, een ‘gangmaker‘, een ‘brandstichter‘, en dat kan dramatische consequenties hebben. In het bijzonder als de Verenigde Staten zich afwenden van de onder de Clinton’s ingezette pogingen om van de Verenigde Staten de mondiale politieagent en ‘Bank van Lening‘ te maken, of daartoe worden gedwongen door China, Rusland en Europa. Onze capaciteit om onszelf ‘opnieuw uit te vinden‘ is beperkt door de rol die we ons als land hebben toegeëigend. Als slaafse volger, en ‘slimme‘ (‘sluwe‘) makelaar.

De vraag is dus gewettigd of wat er nu op ons pad komt aan openbaringen een functie heeft, of dat het puur toeval is. En als het een functie heeft, wie plaatst die betonblokken dan op ons pad, met welk doel? Wie lekt dat Nederland betrokken was bij die Cyber-aanval op Iran in dat prille stadium van de internationale Cyber-war? Wie lekt dat het officiële verhaal over precisiebombardementen toch niet het échte verhaal is? Wie lekt dat we al die terreurgroepen in Syrië steunden, die nu aan de zijde van Turkije de Koerden een kopje kleiner maken? En wat kunnen we nog verwachten? ‘WMD‘? Gifgas in Syrië? Epstein? ‘Maidan‘? MH-17? Hoe kwetsbaar zijn we, zonder het zelf te beseffen, als Nederlanders?

Zijn dat ‘de Russen‘, die het Nederlandse volk willen laten zien dat hun regering hen om de tuin leidt? Dat is onwaarschijnlijk, gelet op het gegeven dat de publicaties en auteurs die met de onthullingen komen niet bekend staan als ‘Rusland-vriendelijk‘. Zijn het de Amerikanen en hun ‘Five-Eyes‘ vrienden die willen bereiken dat we geen kant meer op kunnen? Zijn het binnenlandse ‘spelers‘ die op eigen initiatief handelen, en willen voorkomen dat we op de ‘Europese‘ tour gaan, los van het ‘Atlantische‘ verbond? En als die Amerikaanse en Britse ‘veiligheidsdiensten‘ aan het kortste eind trekken, is ons land dan kwetsbaar? Of is het allemaal louter toeval? Zie ik een verband waar geen verband is?