Indignatie redactie 
Wie nog de hoop had dat coronaminister Hugo de Jonge een inclusief gebaar zou maken naar het ongevaccineerde deel van de natie, moest dinsdagavond het terrein van zijn illusies pijlsnel verlaten. Al bij de allereerste woorden van zijn bijdrage schetste De Jonge een alarmerend zo niet grimmig tableau van de coronasituatie.
Selectief verhaalde hij over ‘een aantal huisartsen’ dat niet meer vrijuit kan spreken ‘over het belang van vaccinatie’; ze krijgen zelfs ‘te maken met bedreigingen’. ‘Onacceptabel’, vond de minister en daarin heeft hij volkomen gelijk. Hij vervolgde: “Niet iedereen voelt zich meer vrij om te spreken over de ernst van het coronavirus en over het belang van vaccinatie want dat kan al snel rekenen op felle discussie of erger”. Voor de ongevaccineerden die de toorn van de gevaccineerden regelmatig ondergaan had hij maar een bijzinnetje: “Overigens ook niet-gevaccineerde mensen krijgen ermee te maken”.
Door te kiezen voor een offensieve en polariserende retoriek in plaats van een pedagogische benadering, vereenzelvigde De Jonge die twee miljoen niet-gevaccineerden feitelijk met de radicale minderheid binnen de vaccinweigeraars. Ze zijn er zeker, die kwaadaardige activisten of onverdraagzame heethoofden die zorgmedewerkers en anderen schandelijk bedreigen. Maar de meeste recalcitrante medeburgers zijn vreedzaam en baseren de weigering op hun angst voor het vaccin, onwetendheid, twijfels, (religieuze) principes, wantrouw in de overheid en gebrekkige taalkennis of integratie.
Het zijn die mensen die je moet zien te bereiken en te overtuigen van de onmiskenbare voordelen en bescherming die vaccinatie biedt. Hier zijn formidabele inspanningen vereist, bijvoorbeeld in de vorm van nieuwe grootschalige overheidscampagnes op radio, tv, kranten, affiches. Ook valt te denken aan een Nationaal Corona Debat analoog aan wat in Frankrijk plaatsvond naar aanleiding van de rebellie van de gele hesjes. Ministers, lokale bestuurders en deskundigen zouden zich moeten inspannen om wantrouwige burgers te ontmoeten en de dialoog met hen aan te gaan, juist in steden en buurten waar vaccinatie hapert en stokt. Opvoedkunde en inclusiviteit boven repressie en polarisatie.
Helaas kiest de regering voor het uitdiepen van de huidige tweedeling. Door de discriminatie te versterken die de coronatoegangsbewijs feitelijk betekent. Nu geen sport meer of terrasjes zonder QR-code. Straks een winkel-, recreatie- en zelfs beroepsverbod voor wie geen bevlekt vierkant op zijn smartphone bezit. Als deze vorm van sanitaire apartheid nog zou werken. Naar verluidt leidt het alleen tot radicalisering van een flink deel van vaccinweigeraars. Dit beleid zorgt ervoor dat heel wat mensen zich ongehoord, gediscrimineerd en bestraft voelen. In deze samenleving met twee snelheden moeten we niet willen leven. Waar je voor iedere activiteit eerst een bewijs van goed sanitair gedrag aan een vreemde moet tonen. Laat Hugo de Jonge eerst de coronaminister van alle Nederlanders willen zijn in plaats van alleen de minister voor gevaccineerden.
