“Er (is) geen ergere misdaad (…) dan onverschilligheid (…). Onverschillig zijn betekent onophoudelijk moorden”, zegt Karlheinz Deschner in 1986 (1).

“Waarom”, vraagt ​​NachDenkSeiten-redacteur Jens Berger in een artikel over het Corona-beleid, “een groot deel van onze medeburgers accepteert de maatregelen (…) in een vorm die varieert van stoïcijnse, autoritaire onverschilligheid tot sentimenteel luidruchtig gedrag en bijna militante steun is genoeg?” (2). Net als anderen beantwoordt Berger zijn zelfgestelde vraag als volgt: “(…) boven alles staat de angst (…) het best denkbare motief”, “onderdeel van een grote nationale gemeenschap” (3), die blijkbaar biedt veiligheid en oriëntatie. In zo’n context worden zelden kritische vragen gesteld.

Als je terugkijkt op de beginfase van de enscenering van de coronapandemie, is een deel van deze stelling zeker correct. Een criminele regering rekende van meet af aan bewust en zorgvuldig op basis van gedragspsychologische methoden en met behulp van spervuurpropaganda van de media, die daarop was afgestemd, op intensieve bangmakerij. Alleen daarvoor zou het moeten worden vervangen en zouden zijn anticonstitutionele leden verantwoordelijk moeten worden gehouden. De staatsmedia schuwden zelfs het gebruik van nepbeelden die de situaties in Bergamo en New York als apocalyptisch moesten uitbeelden niet om het gewenste schokeffect (4) te bereiken en de bevolking in alle klassen in toom te houden en te leveren op lange termijn aan de farmaceutische bedrijven.

Angst, angst en nog eens angst

Naast de angst voor het virus en de daarmee gepaard gaande angst om besmet te raken, houden mensen momenteel nog andere angsten vast: angst voor dreigende werkloosheid na werktijdverkorting, angst voor vernietiging van levensonderhoud, angst voor de coronamaatregelen, angst voor de mogelijke kant effecten van de vaccinatie, angst voor de volledige ineenstorting van de economie en ga zo maar door – angst, angst, angst. Maar kan tegen de achtergrond van een eindeloos langdurige ‘pandemie’ alleen angst worden gebruikt als argument om de verlamming van een groot deel van de bevolking te verklaren?

Ondanks massale repressie tegen critici van de Corona-maatregelen, die de Bondsrepubliek tot dan toe niet in deze breedte heeft gezien – liquidatie van grondrechten, censuur van de alternatieve media, karaktermoordcampagnes, accountbevriezingen en de politiek opzettelijke vernietiging van beroepslevens – is in de afgelopen maanden Maar het een of ander om over na te denken lekte niet alleen buiten de opinievormende media uit, dat in ieder geval grotere delen van, volgens Willy Wimmer, “verdoofde Duitsers” (5) uit hun diepe slaap hadden kunnen worden gewekt .

Alleen al de schandalige corruptiezaken van de Unie met betrekking tot maskers, het schandaal over de capaciteit van bedden op de intensive care, de duistere zaken met de farmaceutische industrie ten koste van de belastingbetalers, die Brussel en Berlijn uitvoerden onder auspiciën van politici van de Unie, of de aanzienlijke gezondheidsrisico’s alleen rudimentair ontwikkelde vaccins of gentherapieën zijn verbonden en die door de heersers worden geaccepteerd, hadden aanzienlijk meer tijdgenoten moeten nadenken.

Generale staf plande psychologische terreur

Het feit dat slechts een minderheid rationeel reageert op de Corona-dwangmaatregelen, dus kritisch op basis van data en feiten, laat enerzijds zien hoe manipuleerbaar de massa’s over klassen heen zijn wanneer ze onthoofd worden met behulp van een pr- en propagandacampagne gepland volgens de generale staf – dat wil zeggen psychologische terreur om doodsbang te zijn. Vooral wanneer, naast het gebrek aan kritische journalistieke berichtgeving, de veelgeroemde scheiding der machten in een noodsituatie helemaal niet werkt en er geen invloedrijke politieke correctie is die het verhaal van overheersing in twijfel zou kunnen trekken en een alternatieve oriëntatie zou kunnen bieden. Een rol die vroeger door links werd gespeeld. Vandaag echter – onbestaande. Aan de andere kant verklaart maakbaarheid niet

Nee, naast de angsten die de onverschillige meerderheid gevangen houden, bepaalt ook een flinke dosis onwetendheid, onnadenkendheid, gemak, opportunisme en politieke naïviteit hun gedrag.

En er zijn zeker ook een groot aantal intellectuele laagvliegers onder hen, op wie elk probleem al voor Corona wegvloeide, zoals op de beroemde Teflon-pan, en die ervan overtuigd zijn dat al het goede altijd van boven komt – de klassieke Duitse ondeugd van gehoorzaamheid aan de autoriteiten. Uit eigen ervaring vallen welgestelde mensen uit de bourgeoisie – vooral die met een academische achtergrond – hier opnieuw op.

Sterker nog, het aandeel van mensen met een laag inkomen dat zich bijvoorbeeld niet wil laten vaccineren lijkt significant hoger te zijn dan onder mensen met een hoger inkomen (6). Het zou interessant zijn om te onderzoeken of deze verschillen gebaseerd zijn op gezond wantrouwen van de klassen jegens het ‘gewone’ volk, en niet op onwetendheid of traagheid. Zij zijn ook degenen waar de burgerlijke politici op hebben geschoten met nieuwe draconische maatregelen om hen uiterlijk in de herfst van 2021 tot de vaccinatiegrond te brengen: degenen die zich niet laten vaccineren, mogen ook niet eten!

Wat mij echter het meest raakte, was niet alleen dat de fundamentele rechten en de daaraan verbonden vrijheden, die tot dusver als vanzelfsprekend werden beschouwd en eigenlijk onmisbaar zouden moeten zijn voor een verlichte burger, dat wil zeggen een verantwoordelijke burger, voor veel bourgeoisie van geen waarde zijn en uiteraard niet geïnternaliseerd. En dat ze net zo weinig besef of gevoel voor deze waarden hebben ontwikkeld als voor hun persoonlijke zelfbeschikking en zelfstandigheid.

In plaats daarvan heeft de burgerlijke meerderheid zich aangepast, zich gevestigd, gewillig gebogen voor de maatregelen, ze in hun dagelijks leven ingebouwd – zelfs mensen die feitelijk niets met Merkel, Spahn en dergelijke politiek te maken hebben. Je gaat naar de vaccinatie zoals in een kerkdienst en komt wakker uit de vaccinatietempel met een hosanna op je lippen. Junkies zijn nog nooit zo populair geweest als nu.

Het wordt stevig: Inenting tussen braadworst en koperblazers

De onvoorzichtigheid waarmee ze nu op het ritme van koperblazers worden ingeënt op de IKEA parkeerplaats bij de worstkraam in Thüringen, die zogenaamd links wordt geregeerd, is verbazingwekkend. De Beierse aanstaande dictator Markus Söder noemt dit “vaccinatie to go” (7). Voor de hot shot zijn ze klaar om een ​​pamflet te ondertekenen waarin eventuele bijwerkingen worden vermeld, die ze natuurlijk vrijwillig negeren, net zoals ze Big Pharma met hun handtekening van elke aansprakelijkheid ontslaan.

Ze kunnen vol worden gepompt met serums die zich nog in de experimentele fase bevinden – en veel van deze cavia’s zijn zich daar heel goed van bewust! Maar je zou nooit in een Mercedes rijden die nog niet is ontwikkeld en getest in serieproductie. Welgestelde mensen die genetisch gemodificeerd voedsel principieel afwijzen, kunnen haast niet wachten om gentherapie met Biontech te ondergaan en klagen als ze niet meteen een afspraak krijgen. Dus wat voor angst is dat?

Ze accepteren allemaal een situatie die Henry David Thoreau in het midden van de 19e eeuw treffend samenvatte: “Onwaarheid en bedrog worden beschouwd als onwankelbare waarheden, terwijl de werkelijkheid een fabel is” (8). Deze houding is eigenlijk niets nieuws. Moses I. Finley, destijds een van de leidende sociale historici over de oudheid, opende zijn boek Antike und Moderne Demokratie, gepubliceerd in 1973, met een bevinding van “moderne opiniepeilingen” die toen al “de onverschilligheid, onverschilligheid en uitgebreide onwetendheid van een meerderheid van het electoraat in westerse democratieën” Klaagde:

“Ze zijn niet in een positie om de problemen van het politieke leven die moeten worden opgelost, adequaat weer te geven, en de meeste van hen geven op geen enkele manier om. Velen weten niet wat de gemeenschappelijke markt of de VN is; evenzovelen kunnen geen informatie geven over wie hun kiesdistrict in het parlement vertegenwoordigt of wie naar welke functie solliciteert” (9).

Altijd zo: een zwijgende meerderheid?

Een fenomeen dat niet alleen sinds de Corona farce is waargenomen. Ullrich Mies volgt dit en de ‘psychologie van de massa’ in zijn voorwoord bij het Corona-dossier van Flo Osrainik (10) door de oordelen van enkele historische persoonlijkheden over de traagheid van de massa samen te stellen. In feite lijkt het door de jaren heen altijd zo te zijn geweest: de overgrote meerderheid zwijgt en onderwerpt zich, wat er ook gebeurt. Men moet echter de “stilte van de lammeren” onder de eeuwen van tirannie in het feodalisme of in het vroege kapitalisme, en zeker niet van 1933 tot 1945, niet vergelijken met die in de huidige burgerlijke democratieën in westerse stijl.

De machtsuitoefening was destijds openlijk repressief en de onderdrukking brutaal, terwijl die van vandaag veel subtieler is in de ‘westerse waarden’, minder voor de hand liggend zolang het niet bedreigd lijkt.

Na 1945 was en is de federale Duitse burgerlijke staat echter openlijk repressief jegens impopulaire burgers en hun politieke organisaties zoals de KPD en de DKP, waarvan de leden en sympathisanten de handigheid van de ogenschijnlijk liberale rechtsstaat hebben gevoeld (11).

Anderzijds wordt de meerderheid van de bevolking preventief in toom gehouden en met behulp van “zachtere” methoden in slaap gebracht. Daarbij vertrouwt het burgerlijke staatsapparaat direct en indirect op industrieën waarvan oppervlakkig gezien nauwelijks wordt vermoed dat ze de staat ondersteunen, maar die met geavanceerde methoden van massamanipulatie een elementaire bijdrage leveren aan de verdoving.

De culturele ‘vermeerdering’ van West-Europa na 1945

Filmmaker en schrijver Pier Paolo Pasolini was een van de weinige linksen die hier in de eerste helft van de jaren zeventig in zijn polemiek tegen de burgerlijke consumptiemaatschappij – kortweg het consumentisme – de aandacht op vestigde. Na zijn moord werden ze in 1975 gezamenlijk uitgegeven onder de titel Scritti corsari (in het Duits: Freibeuterschriften ) (12). Als men Pasolini’s argument volgt, dan begon het moderne onverschilligheid van veel mensen veel eerder, namelijk met de politieke en culturele hegemonisering van West-Europa door het Amerikaanse imperialisme na 1945 (13).

Inderdaad, de commerciële en politieke massabeïnvloeding “Amerikaanse stijl” (14) bereikte een nieuw niveau met de “vermeerdering” van West-Europa en was allesomvattend. De “vrijwillige Duitse onderwerping aan het Amerikaanse culturele imperialisme, ongeacht de dwaze vorm waarin het zich manifesteert” (15), is bijzonder opvallend.

De systeemstabiliserende methoden van public relations, commerciële reclame en massa-entertainment, die al tientallen jaren met succes worden gebruikt in de VS en voortdurend worden verfijnd, vielen op vruchtbare grond in West-Europese landen, waarvan de economieën zich net begonnen te herstellen van de oorlog . Met de opkomst van technische innovaties zoals televisie, verspreidden commerciële en politieke boodschappen gedomineerd door beelden en gekenmerkt door een consumentistische “ideologie van hedonistische tolerantie” (16) die zich vanaf de tweede helft van de jaren zestig over de hele linie verspreidde, “met het echte machtssysteem iedereen verving andere morele waarden uit het verleden”(17) en veranderde de culturen van West-Europa grondig, erkende Pasolini.

Met de handhaving van het consumentisme of de illusie-industrie begon een “proces van nivellering (…) dat alles wat authentiek en bijzonder vernietigt”. (18) Het resultaat is een “consumentenbeschaving” die in overeenstemming is gebracht, die Pasolini beschreef als “het meest repressieve totalitarisme dat we ooit hebben gekend” (19). En hij vervolgde:

“De nieuwe burgerlijke heerschappij heeft consumenten nodig met een uitsluitend pragmatische en hedonistische mentaliteit”, die soepel moeten functioneren in de “cyclus van productie en consumptie” (20), en “wiens leven alleen wordt bevestigd door consumptiegoederen” (21).

En dan interfereren “reële behoeften” (22) alleen maar met de zelfbeschikking van individuen, humanistische waarden, solidariteit, levende tradities of spiritualiteit en het vermogen tot zelfreflectie. Een andere marxistische criticus, de Duitser Wolfgang Fritz Haug, keek tegelijk met zijn collega uit Italië kritisch naar de esthetische manifestaties van productreclame en bevestigde het door Pasolini waargenomen reïficatieproces:

“Juist omdat het enige wat telt voor kapitaal in de circulatiesfeer het geld in de zakken van de klanten is, ongeacht hun klasse, wekt de esthetiek van goederen de indruk dat een specifieke klassencultuur zich voorbereidt om de arbeiders over te nemen: in de kapitalistische karikatuur van een klassenloze cultuur. De waas die over hen heen hangt, wordt minder dan ooit bepaald door de lucht – tenzij door de vakantiehemel -, eeuwige ideeën en rechten, kunst en vaderland. Het is één enkele supermarkt waarin (…) de sociale wereld van dit kapitalisme wordt getransformeerd” (23).

Goed voor de verkoop: de infantilisering van volwassenen

De bekende Amerikaanse politicoloog Benjamin Barber verwoordde deze transformatie en tegelijkertijd de reductie van mensen tot consumenten als volgt: “Wij geloven dat we zijn wat we kopen. We zijn wat we dragen. Dit is een nieuwe identiteitspolitiek, eigenlijk: identiteitsshopping. Dat is waar branding om draait: dat de producten niet geassocieerd worden met hun gebruikswaarde of hun kwaliteit, maar met een levensstijl. (…) Het merk is het substituut voor authentiek gedrag (cursivering van HJM 24). Deze transformatie eiste en eist zijn prijs:

“Om mensen dingen te laten kopen die ze niet nodig hebben, moeten ze infantiliseren. Volwassenen die verstandige beslissingen kunnen nemen, moeten onthoofde kinderen worden” (25).

Dat betekent dat ze beroofd moeten worden van hun kritische geest.

Dit was en is de taak van de imago-intensieve illusie-industrie met zijn nu onderling verbonden gebieden van entertainment, reclame, PR en de staatsondersteunende media, die steeds meer de laatste fase van propaganda ingaan. Het vertegenwoordigt een totalitaire samenzwering tegen de zogenaamd gezochte verantwoordelijke burger, die maar één doel heeft – ik wil het heel drastisch zeggen – om stront in chocolade te veranderen.

Dat wil zeggen, ze produceren voortdurend gelakte achtergronden, verdovende illusoire werelden, geestdodende “tittytainment” (26), producten van afleiding, afleiding, desinformatie, die harmonie en gelukkige eindes suggereren, waarachter de politieke en sociale afgronden van de kapitalistische klassenmaatschappij in de eindstadia openen zich. Ze moeten onder alle omstandigheden worden verborgen. Concentratievermogen, zelfreflectie en zelfstandig denken zijn totaal misplaatst.

Televisie als instrument van overheersing

Technologie speelde en speelt hierin een belangrijke rol. Niet voor niets polemiseerde Pasolini zo radicaal tegen de televisie. Vandaag zou zijn polemiek zeker ook gericht zijn tegen het internet en vooral tegen de smartphone en tablet, die samen als “digitale cracks” (27) het consumentisme een nieuwe impuls hebben gegeven en voortdurend extreem hebben gemaakt: Keyword Internet of Things. Pasolini was niet alleen bezorgd over het alomtegenwoordige aanbod van televisie. Bovendien, wat het met hun hoofd deed, maakte hem echt bang.

“Een van de krachtigste instrumenten van de nieuwe regel is televisie”, die met reclame “aan de ene kant producten lanceert en anderzijds en vooral het nieuwe model van de mens als consument ontwikkelde” (28). Bovendien heeft televisie als uitdrukking van de totalitaire consumptiemaatschappij “het bewustzijn van het Italiaanse volk hervormd, vervormd en gedegradeerd (…) waarvan er geen weg meer terug is” (29).

Hetzelfde geldt trouwens voor de politiek, waarin burgerlijke politici als handelswaar worden ‘verkocht’ door de methoden van reclame en PR te gebruiken om meestal incompetente, corrupte marionetten van het kapitaal op te poetsen – vermeende schone mannen en vrouwen met wie het electoraat botst identificeren en hoe producten bij mannen en vrouwen worden gebracht. Ook hier wordt voortdurend stront tot chocolade verwerkt.

“Op televisie biedt de politicus het publiek niet zozeer een beeld van zichzelf, maar maakt hij van zichzelf een beeld dat het publiek graag ziet. En dit is een van de sterkste invloeden die televisiereclame heeft op het politieke discours” (30).

Politici zijn in de media geënsceneerde fictieve personages, ensceneringen die uitsluitend op emoties zijn gericht en bedoeld zijn om de reflectieve geest, het kritische politieke debat, uit te schakelen.

De machtigen zijn afhankelijk van de illusie-industrie, zonder dat zijn ze niets. Het is cruciaal dat alle gebieden van de illusie-industrie op televisie worden gebundeld: entertainment, reclame, pr en de staatsondersteunende mediapropaganda, die aanvankelijk zacht maar zeker en genadeloos de kijkers in slaap wiegt en indoctrineert met illusoire werelden.

Aantrekken en weg lokken

De Amerikaanse mediawetenschapper Neil Postman karakteriseerde het medium tien jaar na Pasolini in zijn populaire bestseller We Have Fun Our Life al even weinig vleiend:

“Televisie is een medium dat informatie aan ons presenteert in een vorm die het nabootst, dat het onwezenlijk en onhistorisch maakt en het berooft van zijn context, een medium dat de informatie reduceert tot het formaat van entertainment” (31).

Door dit te doen, “veranderde het de betekenis van ‘op de hoogte zijn'”.

Zijn bedrijf is nogal anders, dat van desinformatie: “Desinformatie betekent misleidende informatie – ongepaste, irrelevante, fragmentarische of oppervlakkige informatie -, informatie die doet alsof je iets weet, terwijl het je in werkelijkheid weglokt van kennis ” (cursivering van HJM, 32 ).

Lokken en lokken – dit is de taak van de gebieden entertainment, PR, reclame en de staatsondersteunende mediapropaganda die samenwerken in een “gecoördineerde actie”. De eerste drie gebieden creëren min of meer “mooie” beelden die de verkoop bevorderen, die niet alleen de verkoop stimuleren, maar ook maatschappelijk relevant zijn in zijn overweldigende continuïteit in de media: het verbergt de dystopische omstandigheden in de burgerlijk-kapitalistische “democratie”, omdat het is in feite een schijndemocratie waarin de onderdanige burgers – ze zijn niets meer – niets te zeggen of te beslissen hebben (33).

En degenen die nog steeds proberen hun hersens te gebruiken en twee en twee bij elkaar optellen, zullen op het verkeerde spoor worden gelokt door de staatsondersteunende mediapropagandacilinder om de schijn in stand te houden – door desinformatie, dat wil zeggen bedrog of verwarring, het afdwingen van een- eenzijdige verhaallijnen van de heerschappij en het weglaten van noodzakelijke informatie. Het algemene beeld zou kunnen ontstaan. Hersenspoeling tot in de perfectie.

Vernietiging van de menselijke cognitie

Ten slotte, aan de hand van het televisienieuws, gaat Postman zo ver om te beweren dat het “gebaseerd is op een theorie van anticommunicatie die een soort discours propageert dat logica, rede en consistentie heeft verlaten (…)” ( 34). Een uitspraak die overigens overdraagbaar is op de ‘gecoördineerde actie’ als geheel. Hun destructieve effecten op de lange termijn op de menselijke cognitie zijn duidelijk.

Hun doel is het intellectueel leegmaken van het volk – met als positief neveneffect van hun depolitisering voor de heersers.

Ze worden gereduceerd tot productieve consumenten en politiek weinig veeleisende, aerodynamisch gevormde, gedesoriënteerde burgers – niet, volgens de vroegere illusie van de Verlichting, volwassen burgers die verlicht zijn in alle klassen en die actief hun zelfbeschikking als individu claimen. Consumptie daarentegen is een passieve houding die activiteit simuleert.

Het is interessant dat de lediging overeenkomt met de volledige implosie van de burgerlijke waarden, die de afgelopen decennia in een stroomversnelling is geraakt met de “neoliberale contrarevolutie” (35) en de radicale economisering van alle gebieden van het leven. De aantrekkingskracht van de illusionistische maalstroom verscheurde daarmee ook de burgerlijke waardencanon.

Dit was te voorzien als je het Communistisch Manifest kent. Karl Marx en Friedrich Engels beschreven het kapitalisme op spectaculaire wijze in zijn historisch revolutionaire fase, waarin het het feodalisme overwon: de eens revolutionaire bourgeoisie “heeft alle feodale, patriarchale, idyllische omstandigheden vernietigd. Ze verscheurde genadeloos de bonte feodale banden (…) en liet geen andere band tussen man en man na dan blote rente, als harteloze ‘contante betaling’”(36).

130 jaar later echter, voor de communist Pasolini, wat Marx en Engels in het communistische manifest van 1848 als historische vooruitgang hadden geprezen:

“De constante omwenteling in de productie, het ononderbroken schudden van alle sociale omstandigheden, de eeuwige onzekerheid en beweging onderscheiden het burgerlijke tijdperk van alle andere. Alle vaste en roestige omstandigheden met hun reeks aloude ideeën en opvattingen worden opgelost, alle nieuw gevormde worden verouderd voordat ze kunnen verstarren. Alles wat staat en staat verdampt, alles wat heilig is wordt ontheiligd, en mensen worden eindelijk gedwongen om met nuchtere ogen naar hun positie in het leven en hun onderlinge relaties te kijken’ (37).

Polemieken tegen het proza ​​van het kapitalisme

Pasolini polemiseerde tegen deze ‘nuchtere blik’, het proza ​​van het kapitalisme van zijn tijd, dat gepaard ging met de volledige ontgoocheling van de wereld, de ontzieling van het reële, het levende. Voor hem waren de traditionele humanistische waarden van de Europese Verlichting en de internationale arbeidersbeweging, oude tradities, zelfs religie – hiermee werd de katholieke volksreligie van Zuid-Italië bedoeld, die was gebaseerd op oude, heidense rituelen – vol leven , dat wil zeggen, ze hadden één diepe betekenis voor het volk, voor de grote massa verarmde arbeiders, dagloners, landarbeiders en boeren van Italië en gaven hen zin in het leven en een oriëntatie.

Een triviaal beeld mag op dit punt worden toegestaan ​​om dit duidelijk te maken: in de kapitalistische consumptiemaatschappij zag hij een bloedzuigende vampier, in wiens rottende, stinkende omgeving alle bloemen – als symbolen van leven en schoonheid – onmiddellijk verwelken en sterven.

Het proces van het overwinnen van de spirituele illusies van het feodalisme door de opkomende bourgeoisie, dat Marx en Engels hadden beschreven in het Communistisch Manifest, werd ook gevolgd door de geavanceerde burgerlijke samenleving zelf – vooral na 30 jaar neoliberale versnelling: het vervreemding- en reïficatieproces dat plaatsvond over de De sfeer van productie en consumptie had alle gebieden van de samenleving en samenleving omvat, vernietigde de humanistische waardencanon waarmee de bourgeoisie ooit het feodalisme had willen overwinnen. Ook dit is nu gewoon overbodige ballast. Er bleef maar één doel over: winstmaximalisatie.

Na 200 jaar is de belofte van de burgerlijke revolutie – vrijheid, gelijkheid, broederschap – vervangen door de beloften van reclameslogans en leugenachtige uitspraken van burgerlijke politici. Wat is er nog over van de Citoyen? Niks! Hij is ontaard in een onbeduidende, luie en doelloze kartonnen kameraad, een manipuleerbare consument en is gereduceerd tot wat hij oorspronkelijk niet had moeten zijn.

Herwaardering van alle waarden

Dit proces van “opwaarderen van de waarden” (38) vond al lang voor Corona plaats, maar zal tijdens het Corona-plot worden afgerond. Een elementaire burgerlijke waarde als vrijheid is allang vervangen door die van consumptievrijheid. “Ons wordt verteld dat vrijheid te maken heeft met opties in de markt (…). Maar dat is niet het soort vrijheid dat burgerlijke vrijheid betekent’, zegt Benjamin Barber (39). In feite was en is het burgerlijke vrijheidsconcept klassengebonden en betekent het in de eerste plaats de vrijheid van handelen van de kapitalist.

Ernst Bloch zei: “De economische drang in het zakenleven van vandaag is tot het puur gemene geworden, in het consequent frauduleuze, en het enige waar het om draait is de meedogenloze gemeenheid. De hebzucht naar winst overschaduwt hier alle menselijke impulsen, omdat ze niet eens pauzes kent, zoals de moordlust. En het is ook zeker: zelfs in eerdere, relatief eerlijkere tijden van het kapitaal, bestond de rente in winst niet uit de edelste menselijke driften. Als straf voor onheil was er altijd een krachtig egoïsme actief in de economische strijd. Als deze drijfveer was weggeëbd, als altruïstische motieven hun plaats hadden ingenomen (…), dan (…) zou het hele kapitalistische mechanisme tot stilstand zijn gekomen. En toch: als het niet op zijn minst vaak was afgeremd (…),

Aangezien “uitbuiting niet naakt mag worden gezien” (41), verpakte de opkomende bourgeoisie haar naaktheid in idealen die zogenaamd voor iedereen zouden moeten gelden.

Met de eerste verschijning van de vierde stand – het opkomende proletariaat – aan het einde van de Franse Revolutie, bleken ze geleidelijk aan slechts een illusie te zijn die alleen a la longue kon worden gehandhaafd door manipulatie. Met andere woorden: burgerlijke waarden zijn altijd meer schijn dan reëel geweest, zodat de huidige waardeloosheid van de burgerlijke samenleving alomvattend is.

In dit vacuüm komen die surrogaten van waarden en politieke dogma’s van de heersers, die voortdurend in de hoofden van de mensen worden geïmplanteerd door de “gecoördineerde actie”, in het spel. Na dagelijkse hersenspoeling door het manipulatiefront bestaande uit reclame, PR, amusement en door de staat gesponsorde mediapropaganda, moet op dit moment worden toegegeven: de burgerlijke consumptiemaatschappij heeft geweldig werk geleverd met haar communicatieve instrumenten, toen veel mensen geen geen idee meer hebben van echte democratie, participatie en zelfbeschikking, dus vrijheid hebben en dit niet als een gemis ervaren.

Op weg naar de totalitaire staat

In dit opzicht had Pasolini gelijk: de burgerlijke consumptiemaatschappij is volledig in de war, dat wil zeggen totalitair – lang voor Corona. De heersende klassen in het ‘westen van waarden’ hebben het corona-complot echter gebruikt om eindelijk en openlijk tabula rasa te maken: waarden en grondrechten bemoeien zich alleen op weg naar de totalitaire staat.

De mensenrechten die eeuwenlang zijn gestreden tegen de feodale staat en de kerk, die als onvervreemdbare grondrechten hun weg hebben gevonden in de grondwetten van de burgerlijke staten, zijn niets meer waard – van nul en gener waarde, uitgewist. Uitgangspunt voor een nieuwe fase van de burgerlijke heerschappij, die ik hier wil aansnijden met slechts enkele trefwoorden: ID2020-wet, digitale centralebankvaluta, afschaffing van contant geld, invoering van een sociaal puntensysteem – gebaseerd op de totalitaire waanideeën van de “gedachteleiders” van het World Economic Forum.

Dit proces wordt door een groot deel van de bevolking niet eens opgemerkt. Net zoals? In een wereld zonder waarden, zonder oriëntatie, onderschrijven veel mensen de schijnbare meerderheidsopinie die de staatsondersteunende mediapropaganda heeft voortgebracht. Zulke mensen stellen niets in vraag. Mensen die volgens Erich Fromm bang zijn voor vrijheid, lijden volgens Wilhelm Reich aan “mentale constipatie” omdat hun “karakter gepantserd is” (42). Ze hebben immers een substituut voor waarden: de vrijheid om te consumeren, waarmee de lange traditie van het verlichtingsdenken eenvoudigweg wordt weggevaagd: vandaag is het niet langer “ik denk, dus ik ben”, maar “ik consumeer, dus ik ben ”!

Om de vrijheid om te consumeren terug te krijgen, geeft men vrijwillig de werkelijke, persoonlijke vrijheid van zelfbeschikking en de beschikkingsmacht over het eigen lichaam op. Na maanden van uitgestelde lockdowns heb ik geconstateerd dat velen zich direct na de vaccinatie voelen alsof ze bevrijd zijn, alsof ze herboren zijn. “Nu kunnen we weer gaan winkelen, naar de herberg en vooral: eindelijk weer op reis.” Vooropgesteld dat men niet tot de 35 miljoen EU-burgers behoort die zich geen vakantiereis kunnen veroorloven (43). Deze vrijheid is als een Pyrrusoverwinning, zoals het in de toekomst zal blijken.

Massale verkrachting Big Pharma

Deze mensen, die bevrijd lijken te zijn, zijn zo naïef dat ze zich niet kunnen voorstellen dat de politici die op hen hebben gestemd, spelen met hen, hun leven, hun gezondheid, ze als laboratoriumratten verkopen aan de farmaceutische bedrijven en een door de staat georganiseerde massale verkrachting door Big Pharmaceuticals zijn onderworpen – uiteraard in ruil voor een grote commissie voor de politiek verantwoordelijken, die hen wenkt als ze met pensioen zijn. Overreding tegen het heersende verhaal helpt niet veel. Want de geadresseerden sluiten zich meestal af. Trefwoord cognitieve dissonantie.

Zelfs een kritische arts met wetenschappelijke expertise maakt geen kans. Hij heeft geen kans om met zijn goede argumenten een voorstander van de coronamaatregelen, die zijn informatie alleen uit reclamebladen, zijn regionale krant en de Tagesschau , of erger nog, uit de spiegel , haalde , te overtuigen van een realistische, op feiten gebaseerde kijk.

Nee, hij denkt het beter te weten dan de dokter die gestudeerd heeft! Wie, als het slecht gaat, kan nog steeds worden aangeklaagd door de betweter. – Een triomf van “gecoördineerde actie”, waartegen geen remedie lijkt te bestaan. De Australische journalist Caitlin Johnstone is daarentegen nog steeds optimistisch:

“De prijs om het isolement achter je te laten voor een wereldbeeld van integriteit is de cognitieve dissonantie en het ongemak van het bouwen van een nieuw kader voor de realiteit. Maar de beloning is om een ​​visie te hebben die gebaseerd is op de waarheid, niet op de leugen’ (44).

Kunnen cognitieve dissonanties echt worden overwonnen? Pasolini was pessimistisch en was daar in zijn tijd niet van overtuigd. Hij zag geen manier om de gezamenlijke actie te kraken. Daarom uitte hij scherpe kritiek op links, vooral de Italiaanse communisten, die toen nog een invloedrijke politieke machtsfactor waren, omdat ze niets hadden gedaan aan de cognitieve omwentelingen veroorzaakt door het consumentisme.

Ook zij steunden volgens zijn bewering al de staat, net als een groot deel van het huidige links in West- en Centraal-Europa, vooral in Duitsland.

Daarom is de onverschilligheid van veel mensen niet het beslissende probleem, maar het onverschilligheid van links en de organisaties van de arbeidersbeweging, die de Corona-maatregelen van een vasthoudende reactionaire regering steunen, in plaats van een factor van democratische mobilisatie ertegen te zijn zoals de verliet CGT in Frankrijk.

In Duitsland lijken in ieder geval veel linksen vrij onverschillig voor basisrechten.

Ik kan me niet herinneren dat er in de afgelopen twee tot drie decennia een diepgaand en doelbewust debat is gevoerd aan de linkerkant over de illusie-industrie en het overwinnen ervan of over de reorganisatie van de publieke media. Ze lijkt de rol niet te begrijpen die ‘gecoördineerde actie’ speelt bij het onderdrukken van de massa’s. Ze heeft niet eens het idee om zand in de wielen te gooien en een breed maatschappelijk debat op gang te brengen – bijvoorbeeld door een goed georganiseerde boycot van de GEZ-dwangheffing met een bijbehorende bewustwordingscampagne. Twee tot drie miljoen mensen die het beu zijn entree te moeten betalen voor het waardeloze en manipulatieve programma van de staatsmedia zouden zeker gevonden worden en hun doorlopende opdracht van GEZ annuleren.

Bronnen en opmerkingen:

(1) Karlheinz Deschner, Kriminalgeschichte des Christianentums , Volume One (Die Frühzeit), Reinbek bij Hamburg 1986, pagina 61.
(2) Jens Berger, ik ben bang voor degenen die ja zeggen en volgers , NachDenkSeiten, 13 augustus 2020, https : //www.nachdenkseiten.de/?p=63788
(3) ibid
(4) Geïnteresseerde partijen kunnen de krant downloaden Hoe we Covid-19 onder controle krijgen, die op de website van het federale ministerie van Binnenlandse Zaken werd geplaatst op 28 april 2020, onder de volgende link als pdf-document downloaden: https://www.bmi.bund.de/SharedDocs/downloads/DE/veroeffnahmungen/2020/corona/szenarienpapier-covid19.html
Zie daarnaast de verklaring van de Britse onderzoeksjournalist Brian Gerrish in de Coronacommissie, 54e bijeenkomst, deel 2. De schriftelijke vorm van de hoorzitting vindt u hier: https://de.rt.com/gesellschaft/120535-corona -ausschuss -ein-unbelievably-big-crime-part-2 /
Naast de Britten vertrouwde ook de Oostenrijkse regering op dergelijke “crisiscommunicatie” in nauwe samenwerking met de staatsmedia om een ​​enorm schokeffect te creëren, dat wil zeggen , angst bij de bevolking: https: //de.rt.com/europa/101989-menschen-sollen-angst-haben-internes-protokoll-bringt-sebastian-kurz-in-bedraegnis/
(5) https://kenfm .de/nato-verektiven- the-hun-speech-against-china-by-willy-wimmer /
(6) zie:https://taz.de/Aktuelle-Nachrichten-in-der-Coronakrise/!5784372/
Het lijkt vergelijkbaar in Frankrijk. In Corona Transition staat op 29 juli 2021 een artikel met de titel Wat probeert onze Franse Nero de gevaccineerden tegen de niet-gevaccineerden aan te zetten? gepubliceerd waarin de auteur stelt: “Het gevaccineerde Frankrijk is het Frankrijk van de rijken”. “Hoe hoger de levensstandaard in een stad, hoe meer inwoners worden gevaccineerd.”, Https://corona-transition.org/was-versucht-unser-franzosischer-nero-indem-er-die-geimpften-gegen-die
( 7) https://de.rt.com/inland/120552-impfen-mit-blasmusik-fruhschoppen-am/
(8) Henry David Thoreau, Walden of het leven in het bos , Hamburg 20184, pagina 148.
(9) Mozes I. Finley,Oude en moderne democratie , Stuttgart 1980, pagina 7.
(10) Ullrich Mies, voorwoord . In: Flo Osrainik, Het coronadossier . Onder een valse vlag, tegen vrijheid, mensenrechten en democratie. Neuenkirchen 2021, pagina 15.
(11) https://de.rt.com/meinung/120601-alarmsignal-parteiverbot-durch-hintertur/
(12) Pier Paolo Pasolini, Freibeuterschriften. De vernietiging van de cultuur van het individu door de consumptiemaatschappij. Bewerkt door Peter Kammerer, Berlijn 1998.
(13) Het onverschilligheid van de meerderheid van de Duitsers in het fascisme, dat vaak terecht is betreurd, kan naar mijn mening niet worden vergeleken met het fenomeen van vandaag. De bourgeoisie was vooral onverschillig voor euforie, inclusief de kleinburgerij en de nieuwe laag burgerlijke werknemers. De proletariërs en hun organisaties konden alleen in toom worden gehouden met openlijke brute terreur. Ik beweer dat ze toen veel klassenbewuster en verlichter waren dan nu. Het falen van hun organisaties is een van de belangrijkste redenen voor de troonsbestijging van de nationaal-socialisten. Ondanks alle verschillen hadden ze het Hitler-regime met succes kunnen voorkomen, zoals in de Kapp-Pusch. In plaats daarvan marcheerden ze liever afzonderlijk het fascisme in,
Vroeger was links nog antifascistisch, tegenwoordig steunt het overgrote deel van links het regeringsbeleid. In tegenstelling tot 1933 is het een totale mislukking en grotendeels verantwoordelijk voor de verdere weg naar de totalitaire staat.
(14) Pier Paolo Pasolini, loc. Cit., pagina 48.
(15) https://de.rt.com/meinung/95155-amierter-deutsche-und-thanksgiving-als-verherrerung-voelkermord-indigene-usa/
(16) Pier Paolo Pasolini, op. Cit., pagina 40.
(17) Ibid., pagina 38.
(18) Ibid., pagina 41.
(19) Ibid., pagina 56.
(20) Ibid., pagina 31 .
(21) Ibid. Pagina 41.
(22) Benjamin Barber, “Ik wil! Ik wil! “ , Taz.de, 12 april 2008 (https://taz.de/1/archiv/digitaz/artikel/?ressort=me&dig=200 ).
(23) Wolfgang Fritz Haug, Critique of Goods Aesthetics , Frankfurt am Main 41973, pagina 136f.
(24) Benjamin Barber, op.cit.
(25) Ibid.
(26) Hans-Peter Martin, Harald Schumann, Die Globalisierungsfalle. De aanval op democratie en welvaart , Reinbek bei Hamburg 2003, pagina 13.
(27) https://www.faz.net/aktuell/feuilleton/die-aufsehensvampire-smartphone-verbot-an-schulen-15742699.html?service= printPreview
(28) Pier Paolo Pasolini, op.cit ., pagina 74.
(29) Ibid., pagina 108.
(30) Neil Postman, We amuseren ons dood. Oordelend in het tijdperk van de entertainmentindustrie, Frankfurt am Main 1985, pagina 165.
(31) Ibid., pagina 173.
(32) Ibid., pagina 133.
De Australische journalist Caitlin Johnstone blaast in dezelfde hoorn: “De massamedia bestaan ​​niet om belangrijke informatie te verstrekken over het werelddeel. Ze bestaan ​​om belangrijke desinformatie over de wereld te verspreiden.” Uit: https://www.rubikon.news/artikel/die-spiegelfechter
(33) Ik ben het eens met Lenin in staat en revolutie: De heersende klasse moet de mensen in het parlement onderdrukken en verpletteren – dat is de echte essentie van het burgerlijke parlementarisme ”. Uit: WI Lenin, Selected Works, Volume II, Berlin 81970, blz. 355.
(34) Neil Postman, op.Cit., blz. 130.
Een aanvulling: Als je niet wordt aangemoedigd om zelf na te denken, als je niet het vermogen krijgt om kritisch te bevragen wat je hebt gelezen, gezien en gehoord en ook alternatieve media en informatiebronnen te raadplegen, ben je hopeloos in dit netwerk, de Acteurs van de “gecoördineerde actie” die in de loop van de decennia is gesponnen, hebben verloren. Het is geen toeval dat het verwerven van deze vaardigheden geen prioriteit is in het huidige curriculum. Integendeel. In het onderwijsbeleid wordt er alles aan gedaan om – om dit maar even aan te geven – niet alleen om de jongeren zelf aan de universiteiten op te leiden tot snel inzetbare technische idioten, maar ook om zelfstandig denken tegen te gaan. “Bevoegdheid” (https://www.wiwo.de/erffekt/hochschule/bildung-deutschland-ist-auf-dem-weg-in-die-inkompetenz/v_detail_tab_print/13029602.html ) in plaats van uitgebreid onderwijs is hier het sleutelwoord en staat op de het zogenaamde “Bologna-proces”, dat in 1999 in heel Europa werd gelanceerd en gericht was op het standaardiseren van cursussen en graden, vooral op “inzetbaarheid op de arbeidsmarkt”, dat wil zeggen de snelle inzetbaarheid van de beroepsbevolking. Als gevolg hiervan ontdekte 62 procent van de universitaire docenten in een onderzoek dat in 2016 werd uitgevoerd onder 1000 professoren en wetenschappers aan Duitse universiteiten dat als gevolg van de “hervorming” “studenten geen ‘onafhankelijkheid en onafhankelijk denken’ kunnen ontwikkelen”, http: // www.jungewelt.de / 2016 / 12-22 / 021.php. En Peter Grottian bevestigde op 22 juni 2017 op Deutschlandfunk: “Het verdoezelen van bachelorsystemen wordt geaccepteerd”, er wordt geen waarde gehecht aan “mensen die kunnen oordelen”, https://www.deutschlandfunkkultur.de/zum-250- verjaardag -of-wilhelm-von-humboldt-stand-up-against.1005.de.html?dram: article_id = 389267 ). Bovendien: https://www.welt.de/vermischtes/article118147140/Auf-dem-besten-Wege-in-die-absolute-Verbloedung.html?config=print . Men zou kunnen denken dat de “onderwijshervorming” een begeleidende maatregel is om de “gecoördineerde actie” veilig te stellen.
Net als bij televisie en radio komen nieuwe technologieën als smartphones en tablets tegemoet aan de heersende belangen in de cognitieve lediging van mensen. Zelfs de jongsten, die nog aan het begin staan ​​van de ontwikkeling van hun cognitieve vaardigheden, moeten zo vroeg mogelijk worden behandeld en hun verdere ontwikkeling worden vertraagd – door een zo vroeg mogelijke digitalisering van schoollessen en hun vrije tijd. Daarnaast heeft de neurobioloog en hersenonderzoeker prof.dr. Gertraud Teuchert-Noodt: “Schermmedia kwellen kinderen met een spervuur ​​aan prikkels. Dit mediabombardement overspoelt de hippocampus en het beloningssysteem dat het bestuurt. De frontale kwab kan zich niet goed ontwikkelen omdat hij boven deze prikkelketen staat. Het resultaat: Noodrijping van de frontale kwab en hippocampus in de vroege kinderjaren kan leiden tot ernstige stoornissen op cognitief gebied, zoals leerstoornissen, autistische ontwikkelingsstoornissen en/of verslaving. Volwassenen hebben hoge cognitieve vaardigheden nodig om met digitale uitdagingen om te gaan. Ontwikkelingspsychologie laat ook zien dat kinderen hun volledige cognitieve potentieel slechts langzaam kunnen ontwikkelen vanaf ongeveer de leeftijd van 12 tot 14 jaar. Daarvoor is een gezonde sensomotorische ontwikkeling nodig, die in gevaar komt door de roep om ‘vroege mediacompetentie’.” De digitale revolutie blokkeert de toekomst van onze kinderen, milieu • geneeskunde • samenleving, 4/2016). Daarnaast het interview met Teuchert-Noodt in de NachDenkSeiten:https://www.nachdenkseiten.de/?p=49485. In dit verband beveel ik ook de volgende artikelen van Prof. Dr. dr. Manfred Spitzer, Psychiatrische Universiteitskliniek & Transfercentrum voor Neurowetenschappen en Leren, Universiteit van Ulm: Over veronderstelde nieuwe bevindingen over de risico’s en bijwerkingen van digitale informatietechnologie, Psychologische Rundschau, 66 (2), Göttingen 2015, en risico’s en bijwerkingen van digitale informatietechnologie, een expertise in het kader van een hoorzitting van de onderzoekscommissie van het Hessische staatsparlement op 14 oktober 2016 over het onderwerp “Digitalisering en schoolonderwijs”. Tegen deze achtergrond blijft de vraag: welke betekenis hebben cognitieve ontwikkeling en de gezondheid van kinderen in dit land? Ik denk niet bijzonder. Zeker in Corona-tijden. Daarom wordt de voorzienbare verwoesting op dit gebied geaccepteerd, die het gevolg zal zijn van het algemeen gepropageerde gedigitaliseerde thuisonderwijs en de overbodige en criminele vaccinaties van kinderen. Ze ontmoeten immers de luiheid van de massa.
(35) Ullrich Mies, op.cit., pagina 15.
(36) Karl Marx, Friedrich Engels, Manifesto of the Communist Party (1848), in: Sameben, Werke (MEW) Volume 4, Berlin 1977, page 464.
( 37) Ibidem, blz. 465.
(38) Pier Paolo Pasolini, op. Cit., pagina 161.
(39) Benjamin Barber, op. Cit.
(40) Ernst Bloch, Complete Edition Volume 5, The Principle of Hope , Hoofdstuk 1-37, Frankfurt am Main 1959, pagina 171.
(41) Ibid., pagina 175.
(42) Wilhelm Reich, toespraak tot de kleine man, Frankfurt am Main 152003, pagina’s 51 en 56.
(43) https:/ /de.rt.com/europa/121720-balkonien -in plaats van-de-riviera-35-million-eu-citizens-cannot-afford-travel-holidays /
(44) Caitlin Johnstone,Een andere wereld: het rijk heeft psychologische isolatie nodig , https://de.rt.com/meinung/120482-das-imperium-ist-abhaengig-von-psychologischer-verschottung/