Ik sprak met drie mensen die geloven dat er een geheim plan van de EU bestaat om Nederland kapot te maken

De EU wil het Nederlandse volk verzwakken, daarom halen ze zoveel mogelijk immigranten hierheen. Onzin? Niet volgens de Kalergi-believers. ‘Ik vertrouw eigenlijk niemand meer.’

Lief. Dat is de Facebookmuur van‘Dionne’ (65). Ze woont in een kleine stad in Zuid Holland. Foto’s van haar ravottende kleinkinderen prijken naast een oproep om beschermde dieren voor uitsterven te behoeden. Toch kan je haar comments ook vinden op de pagina Nee Tegen MSM,waar ze het vaak over ‘het Kalergiplan’ heeft. Ze wil telefonisch best even uitleggen wat ze daarmee bedoelt. “Ze willen rassen vermengen zodat de elite zoveel mogelijk te zeggen heeft daarover.” Wie ‘ze’ precies zijn? Nou, onder andere onze regering, de EU, de Rothschilds, George Soros en de Bilderberggroep (met daarin de Oranjes). Hoe ze dat weet? Dat valt gewoon te lezen op Wikipedia. Ze heeft het boek van Kalergi zelf gelezen trouwens, en daar staat het ook gewoon in. Iemand die ze leerde kennen op Facebook attendeerde haar op het bestaan ervan.

Als je Praktisch Idealisme (1925) openslaat, het boek van de in de 19e-eeuw geboren politicus en diplomaat Richard Von Coudenhove-Kalergi, begrijp je al snel waarom hij zo een geliefd doelwit is voor anti-Europees rechts. De graaf noemt democratie ‘een miserabele tussenpoos’ in de geschiedenis, en droomt hardop van het moment dat een nieuwe aristocratie zal opstaan om Europa te leiden. Kalergi, zelf van Japans-Vlaams-Griekse afkomst, was inderdaad een pleitbezorger van ‘rassenvermenging’ en (oppervlakkig) betrokken bij het tot stand komen van de Europese Unie. Kalergi geloofde echter dat juist ‘gemengde’ mensen een nieuwe elite zouden voortbrengen. Zijn boek bevat ook geen enkele praktische blauwdruk voor massa-immigratie, en er zijn al helemaal geen aanwijzingen dat de Europese Commissie zijn achterhaalde ideeën over mensenfokkerij deelt.

Lang een curiositeit
Om begrijpelijke redenen was dit gedachtegoed daarom lange tijd niet meer dan één van een handvol theorieën over de dreigende ondergang van de oorspronkelijke Europese (witte) bevolking. In 2011 werd het idee in een moderner jasjegestoken door de Franse schrijver Renaud Camus. Martin Bosma riep er soms ietsover. Wierd Duk wijdde er een columnaan. Mensen haalden hun schouders op.

Sinds zondag staat het Kalergidenken echter weer volop in de schijnwerpers. Patrick Crusius probeerde op die dag in El Paso namelijk zoveel mogelijk Mexicanen dood te schieten om ‘de invasie’ van zijn land een halt toe te roepen. Dionne walgt van zijn daad, maar wie het manifest van de schutter leest herkent daarin meteen de redeneertrant van Kalergi-believers:elites stimuleren massale-immigratie, in dit geval uit Mexico. Opportunistische politici leggen hun eigen volk op het hakblok om er zelf beter van te worden. Een overname van de samenleving door vreemdelingen is bijna onvermijdelijk.

Kalergi-gedachtengoed heeft steeds meer fans
Online vinden steeds meer Nederlanders de weg naar het Kalergi-gedachtengoed. Google laat sinds 2014 een groeiende interesse zien in zoektermen als ‘omvolking’en ‘Kalergiplan’. Sinds eind 2018 is er ook een Facebookpaginadie goed aan de weg timmert: ‘Nee tegen MSM’. Oorspronkelijk opgericht ter bestrijding van het Marakkesh-pact, heeft de pagina inmiddels bijna 14.000 volgers. De pagina claimde in april nog 100.000 mensenper maand te bereiken, maar dat werd minder na een sanctie van Facebook. (Ironisch genoeg niet voor de Kalergiverhalen maar vanwege wat geklungel met cijfers.) Toch is de pagina waarschijnlijk nog steeds de grootste bron van Kalergipropaganda in ons land.  NTMSM brengt dagelijks berichten over populistische thema’s als klimaatverandering (hoax), gele hesjes (doodgezwegen) en Forum voor Democratie (is Henk Otten een mol van de VVD?). Met eenzelfde mix van ‘kritische vragen’ en verdraaide feiten brengen de makers ook het Kalergiplanonder de aandacht. De toon is anders dan op extreem-rechtse sites. In een typische postworden volgers op subtiele wijze erop gewezen dat vluchtelingen op de Middelandse Zee wel erg vaak mannen zijn. Of hun bootjes verdacht vaak uitgerust met dure motoren. De ondertoon: hier klopt iets niet. Hier zit iemand achter. Iemand met veel geld. (De beheerders van de pagina reageerden niet op herhaalde verzoeken om commentaar.)

Deze manier van overtuigen lijkt bij een breder publiek aan te slaan. In de comments vind je mensen die hun extreemrechtse sympathieën niet onder stoelen of banken steken (Angela Merkel heeft ‘een kogel tussen de ogen’nodig, aldus sommige gevaarlijk ogende types), maar ook veel ‘gewone’ Nederlanders: een tennisleraar, een verpleegkundige.

Zoekterm ‘Kalergi plan’ is de afgelopen jaren gestegen.

De Kalergibelievers: doorsnee-Nederlanders
Wie zijn deze mensen toch? Via Facebook zijn ze makkelijk te vinden. De zoektermen ‘Kalergiplan’ en ‘omvolking’ en een paar telefoontjes brachten met in contact met Dionne, maar ook met Albert Mop (65), gewezen vishandelaar uit Volendam en ‘Nico’ (44), een kaasboer uit Flevoland. Ik vroeg ze wie ze waren, wat ze dachten over het Kalergiplan en waarom ze erin geloofden.

Buiten het Kalergidenken bleken hun denkbeelden niet ver verwijderd van de moderne maatschappelijke middenberm. Alledrie waren ex-VVD-stemmers die vonden dat Nederland een morele plicht had ‘echte’ oorlogsvluchtelingen te helpen. Ze verafschuwden geweld. Geert Wilders had hen nooit kunnen bekoren. (“Hij schreeuwt maar wat”, in de woorden van Mop.) Bij de Statenverkiezingen hadden ze wel allemaal op Thierry Baudet geste,d, maar ook hij werd met argusogen bekeken.

Wat opviel was wel hun gedeelde apocalyptische toekomstbeeld. Allen vreesden voor groeiende armoede, volksopstanden en een ‘overname’ van de samenleving door immigranten. Persoonlijke ervaringen werd hier vaak als bewijs aangehaald. Dionne zei dat een vrouw met een hoofddoek op de markt haar had toegesist: ‘Over tien jaar zijn wij hier de baas.’ Mop en Nico hadden het over ‘wijken waar je niet kan lopen ‘s nachts’  die een groeiend deel van Nederland beslaan.

‘Ik vertrouw niemand meer’
Maar wat de Kalergibelieversecht verbond was hun enorme wantrouwen, een achterdocht die zich uitstrekte tot nagenoeg alle maatschappelijke instituties: politiek, wetenschap en de media. (De NPO kwam er ook bekaaid vanaf, maar ik werd gelukkig gespaard.) Mop verwoordde het zo: “Als je er maar genoeg over nadenkt, vertrouw je niemand meer.”

Hoe kan het dat mensen die zo argwanend zijn dan wel in een vage theorie over de EU en vluchtelingen geloven? Kritische vragen daarover werden opvallend vaak beantwoord met een wedervraag. “Hoe kan het dan dat die vluchtelingen allemaal een mobiele telefoon hebben?” “Waarom doet de regering er dan niks tegen?” “Hoezo zie je dit allemaal niet in het NOS-journaal?” Vragen die een echo zijn van de omvolkingspropaganda die rondgaat op Facebook. De ondertoon was ook hier: hier klopt iets niet. Hier zit iemand achter.

Het denken laat zien hoe een pagina als Nee Tegen MSM op subtiele wijze vreemde ideeën gangbaar kan maken. Niet door stelling te nemen, maar juist door keer op keer vragen te stellen. Hoezo hield het ministerie van Justitie en Veiligheid moorden door asielzoekersonder de pet? Wat doet George Soros precies op de fotomet de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie? Waarom wil (Bilderberg-lid) koning Willem uitgerekend iemand met een dubbele nationaliteitop belangrijke post?

Antivaxxers, klimaatontkenners, Kalergibelievers: wat hun tegenstanders altijd verbaast is dat de enorme scepsis die ze ten toon spreiden niet van toepassing lijkt op de bronnen die hun eigen stellingen moeten onderbouwen. Maar Mop, Nico en Dionne hadden niet de ene stelligheid ingeruild voor de ander.Ze waren niet 100% zeker van hun zaak. Ze hadden ook wel eens hun twijfels over het Kalergiplan, maar de  gangbare verklaring van migratiebeleid in Europa (het ‘MSM-verhaal’) vonden ze in ieder geval nogminder geloofwaardig.  “Ik weet ook niet precies hoe het zit”, aldus Nico. “Maar wel dat er iets niet klopt.” Elk Facebookpostje dat vragen stelt bij ‘verhalen uit de MSM’ was voor hem een druppel, zei hij. “En op gegeven moment vullen die druppels een emmer vol ongeloof.”

*De naam van Dionne en Nico zijn bij de redactie bekend