Ik vertrek Nederland is steeds meer een dictatuur van politici en virologen

Ik ga weg. Het is genoeg geweest. Een theater voor twee witte mannen die wetenschappers napraten. Het was van een onthutsend niveau. Een ding werd wel duidelijk; we voeren een achterhoedegevecht.

“Het virus is overal”, zei Rutte. Ik moest denken aan vroeger. Als de pastoor bij ons op bezoek kwam. “Jezus is overal”, zei hij vroom. “Ook bij ons in de achtertuin?”, vroeg ik. “Natuurlijk ook bij jullie in de achtertuin.” “Maar we hebben helemaal geen achtertuin”, brokkelde ik zijn geloof langzaam af.

Ik ga dus weg. Ver van hier. Wonen aan zee in een warm land. Hoe heerlijk is dat. Met uitzicht op een zee van rust. Een ander leven. Want ik wil hier niet meer zijn. Ik wil geen lockdown-light. Ik wil geen mondkapjes met etensresten. Ik wil geen virologen die spreken over opschalen. Geen valse QR-codes. Geen Ab Osterhaus die rode wijn drinkt bij Op1. Ik wil geen Nederland polderland. Geen Kuip zonder twaalfde man bij Nederland-Noorwegen.

Ik wil geen huppelende carnavalsgekkies in Den Bosch. Ik wil geen Sinterklaasfeest met roetveegpieten. Ik wil geen 2G en 3G. En maandag geen lockdown voor Oostenrijkse ongevaccineerden. Ik wil geen corona scanner-app die standaard op groen staat. En geen teststraat, geen zelftest en geen boosterprik, stop die maar tussen je eigen billen. Ik wil geen Dieuwertje Blok bij het Sinterklaas journaal. En geen Boa’s met keppeltjes en hoofddoekjes.

Ik wil geen vier mensen op visite en een kerstmarkt die ze wintermarkt noemen. Ik wil geen stinkhanden van een ontsmettingsmiddel en geen oliebollen met krenten. Ik wil geen brullende Bruls en een zwaaiende Rutte op de fiets. Ik wil de koppen niet meer zien van Gommers, Kuipers, van Dissel of hoe ze allemaal ook mogen heten. Ik wil geen woorden meer als anderhalve meter en corona-dashboard. En geen AstraZeneca, Moderna, Pfizer en dansen bij Janssen.

Ik wil geen bezuinigingen in de zorg en kan de woorden Bijbelbelt, Urk en wappies niet meer horen. Ik wil geen Indiase Deltavariant en praten over immuunsystemen en vitamine D. Ik wil geen Maurice de Hond die ramen openzet voor extra aerosolen. En ik wil geen faalkabinet met beleidsarmoede. Ik wil niet weten dat het ministerie van Volksgezondheid 300 miljoen mondkapjes, schorten, jassen, beschermingsbrillen en handschoenen heeft afgekeurd. Ik wil geen populaire woorden zoals boostertje en vaxxen en ook geen QR-code voor een biertje en zes bitterballen.

Macht erotiseert. Hugo de Jonge zit regelmatig met een hard kerstboompje in z’n christelijke broekje. Hugo roept dat het vaccin fantastisch werkt. Hoewel hij niet weet wat erin zit. Maar dat weet hij bij een frikandel ook niet. Zijn vaccins zouden ons toch de vrijheid brengen. Nu het zover is, blijken we weer in dezelfde situatie te zitten. Rara wat klopt hier niet?

En wij maar denken dat deze milde lockdown drie weken duurt. Droom maar lekker verder. Daarom reis ik af. Naar het paradijs. Rottumeroog wacht op mij. Met z’n wilde natuurschoon. De eeuwige wind. En z’n ruige zandstormen. Bovenop een duintop ga ik uitwaaien. In de weerspiegeling van het water zie ik mezelf. Ik ben er nog. Ik hoor nog bij de levenden. Ik adem diep in. Zo diep dat het pijn doet.