In de naam van ‘Public Safety’ daalt Australië af in een nachtmerrieachtige Orwelliaanse politiestaat

Tegenwoordig lijkt zelfs de beste vriend van de mens het beter te hebben dan de mensen die worstelen om Down Under te overleven, schrijft Robert Bridge.

Het land Down Under lijkt terug te keren naar zijn oorspronkelijke status als strafkolonie, aangezien regeringsfunctionarissen, die meer op gevangenisbewakers lijken dan op bedienden van het volk, demonstranten die moe zijn van meer Covid-lockdowns, de kop indrukken.

Een zware politieaanwezigheid in de grote Australische steden in het weekend weerhield duizenden demonstranten er niet van om de straat op te gaan in wat velen zagen als een laatste wanhopige poging om hun ernstig bedreigde vrijheden en vrijheden te beschermen.

De protesten kwamen nadat New South Wales zijn tweede verlengde afsluiting aankondigde, waardoor de 5 miljoen inwoners van Sydney tot half september onder strikte avondklokvoorwaarden worden gesteld. Het wachten zal echter des te ondraaglijker lijken, aangezien de geruchten de ronde doen dat de bestellingen van de schuilplaats kunnen worden verlengd tot januari.

https://twitter.com/NototyrannyNOW/status/1428635771968253954?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1428635771968253954%7Ctwgr%5E%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.strategic-culture.org%2Fnews%2F2021%2F08%2F25%2Fin-name-public-safety-australia-descends-into-nightmarish-orwellian-police-state%2F

Ondertussen hebben burgers in Melbourne, de op één na grootste stad van Australië, achter Sydney, te maken met soortgelijke beperkingen, wat betekent dat – naast winkelen binnen een bepaalde straal van hun huis, een uur per dag buiten sporten en naar het werk gaan zolang ze verloofd zijn in “essentiële werkgelegenheid” – zijn in wezen gevangenen geworden in hun eigen huis.

Op dit punt in de geschiedenis van Australië is het enige dat zeker blijft de onzekerheid, wat de lockdowns des te ondraaglijker maakt.

Afbeeldingen uit de twee grote steden van Australië op zaterdag toonden de toestand van kruitvaten terwijl demonstranten het opnemen tegen de politie, die reageerde met wapenstokken, pepperspray en massa-arrestaties (het zal interessant zijn om te zien of Big Media de politieacties tegen de lockdown-demonstranten in dezelfde medelevende beschrijft manier waarop het de acties beschreef die werden ondernomen tegen Australië’s eigen Black Lives Matter-protesten rond dezelfde tijd vorig jaar. Zoals de Guardian sympathiek meldde: “Minstens 20.000 woonden de mars van Sydney [BLM] bij die vreedzaam verliep, behalve voor lelijke scènes toen politieagenten gebruikte pepperspray op demonstranten die het Centraal Station waren binnengestroomd nadat de betoging was afgelopen.” Het is raadzaam om uw adem niet in te houden). In livebeelden verkregen door Facebook-gebruiker ‘Real Rukshan,

In één scène (bij de 2:10-markering) wordt een oudere man die de coffeeshop van Starbucks lijkt te verlaten omringd door niet minder dan vijf politieagenten, die de man de handboeien boeien en hem vermoedelijk naar de gevangenis brengen. In een andere scène (om 0:30) worden twee mannen gezien die voor de Bank of Melbourne staan, geconfronteerd met zes agenten. Voor hen op straat staan ​​vier bereden officieren schrijlings op angstige paarden. Het gevoel dat bij deze incidenten wordt opgeroepen, is hetzelfde: autoritaire politiestaatoverkill.

Gezien de massale aanwezigheid van de politie te midden van de gestage verslechtering van de fundamentele mensenrechten, zou iemand de indruk kunnen krijgen dat Australië echt met een existentiële crisis te maken heeft. Hoewel dat waar kan zijn met betrekking tot obesitas, drugsmisbruik en dakloosheid, lijkt het echt overdreven als het gaat om Covid-19. Immers, hoewel het bewijs van de bovengenoemde plagen overal in het land zichtbaar is, is de enige plaats waar het coronavirus in Australië lijkt te bestaan, op de nachtelijke nieuwszenders (die trouwens zeer slecht hebben gepresteerd om hun publiek te behouden) op de hoogte van de laatste ontwikkelingen Bronnen in Nieuw-Zeeland hebben bijvoorbeeld laten weten dat de media daar het verhaal van anti-lockdown-protesten aan de overkant van de Tasmanzee grotendeels hebben genegeerd.

Zo betuigde de premier van New South Wales, Gladys Berejiklian, in een poging om de pandemie als vijand nummer één af te schilderen, vanuit de boob tube haar “diepste, diepste medeleven” aan de families van drie mensen die van de ene op de andere dag stierven aan/met het coronavirus. Wie waren deze dodelijke slachtoffers? Het publiek werd niet geïnformeerd over hun identiteit, maar Berejiklian beschreef hen als “een man van in de 80, een man van in de 90 en een vrouw van in de 90”.

Het is maar een vermoeden, maar zou de comorbiditeit in elk van die ’tragische’ gevallen die stille moordenaar kunnen zijn die in de volksmond bekend staat als rijpe ouderdom? Ja, elk leven is kostbaar en het redden waard, maar schiet de Australische ambtenarij stiekem op absolute onsterfelijkheid onder de bevolking en niet alleen op preventie? Dat zou zeker het toppunt van ironie zijn als het waar is, aangezien de inspanning zowat iedereen doodt. In feite lijkt het erop dat de echte pandemie die het Australische volk aanvalt, door de overheid gesponsorde angst is.

Ondertussen maakte Victoria Premier Daniel Andrews het nog erger toen hij vanaf zijn preekstoel beval dat burgers, nu verstoken van hun favoriete drinkplaatsen om de werkloze uren te verdrijven, hun maskers niet mochten verwijderen om alcohol te drinken in de vrije natuur. Of de consumptie van een niet-alcoholische drank buitenshuis ook binnen de strakke grenzen van het maskerregime zou vallen, zei beste leider niet. Het antwoord lijkt echter vrij duidelijk, aangezien de staat feitelijk politiehelikopters gebruikt om zonaanbidders weg te jagen van de vele beroemde stranden van het land.

People are letting off flares now on Lonsdale Street in the CBD for the anti-lockdown protest, choppers are overhead. @theage pic.twitter.com/xbkNbeuPIS

— Cassie Morgan (@cassieemorgan) August 21, 2021

Al deze waanzin is de mensen Down Under overkomen nadat het continent getuige is geweest van de minste toename van Covid-gevallen. In de staat New South Wales bijvoorbeeld, waar Sydney ligt, werden zaterdag slechts 825 opgelopen besmettingen gemeld, een stijging ten opzichte van de 644 de dag ervoor. In de staat Victoria, de thuisbasis van Melbourne, lijkt de situatie nog minder zorgwekkend, met slechts 61 gevallen gemeld vanaf zaterdag. Deze lage infectiepercentages, samen met een hoge mate van publieke scepsis met betrekking tot de veiligheid van de Covid-vaccins, vertaalt zich in slechts 29 procent van de bevolking die ervoor kiest om gestoken te worden tot nu toe.

.@ScottMorrisonMP has presided over the biggest Big State government that Australia has ever seen.

And don't try to tell me #covid19 is an extraordinary circumstance.

We've had two World Wars, Spanish Flu and the Great Depression and NEVER has the government behaved this badly.

— Alexandra Marshall (@ellymelly) August 22, 2021

Dus terwijl de kleine tirannen Down Under meer bezorgd lijken te zijn om elke Australische burger de Big Pharma-prik te bezorgen – samen met de levensduur van boostershots en lockdowns die zeker zullen volgen – maakt de bevolking zich meer zorgen over hoe ze hun collectieve gezondheid, geestelijke gezondheid en banen. Dat is geen gemakkelijke taak als de politie het zelfs moeilijk maakt voor mensen die hun hond uitlaten zonder gezichtsmasker. Tegenwoordig lijkt zelfs de beste vriend van de mens het beter te hebben dan de mensen die worstelen om Down Under te overleven.