Ineens is de grootste vrek van Europa (Nederland) een straatarme sloeber en gierig

Ineens is de grootste vrek van Europa een straatarme sloeber.

De ‘Nationale Dandy‘, Jort Kelder, maakt zich inmiddels hard voor een ‘Nexit‘ om zijn verzamelde vermogen veilig te stellen. Wat van mijn kant geen poging is om Kelder zwart te maken, want zo indrukwekkend is dat kapitaal dat hij heeft verzameld nou ook weer niet, als je bedenkt dat het voor een deel ook zal moeten dienen als pensioen. Daarnaast is zijn filantropische hobby, het varken, minder opportunistisch dan de filantropie van veel échte rijken, die aan hun donaties zelf ook weer geld verdienen. Maar heeft hij een punt?

Nee, volgens mij niet. Bij ‘Op1‘ was hij te gast om te praten over de ‘Pim Fortuynprijs‘ die hij onlangs in ontvangst mocht nemen, en daar kwam de ‘Nexit‘ ook even langs. Hij stelde voor een gerenommeerd bureau keurig te laten uitrekenen hoe de winst-en-verliesrekening er voor Nederland uitziet, en dan op basis daarvan een keuze te maken. Waaruit blijkt dat Kelder geen échte ondernemer is, maar een verkoper. En een hele goede. Maar de toekomst van een land in handen leggen van de ‘bonentellers‘  en ‘mooipraters‘ is niet verstandig.

Zoals ik in mijn vorige bijdrage heb getracht duidelijk te maken, is de ‘kracht‘ van ons land binnen Europa dat we geld verdienen aan de doorvoer van goederen, en het ‘aantrekken‘ van hoofdkantoren en ‘postbussen‘, waardoor het geld dat elders wordt verdiend in Nederland wordt ‘belast‘. En dat ‘belasten‘ dan tussen aanhalingstekens, omdat het tegen een uitgesproken bescheiden tarief is. Ons land is, zoals ik dat in mijn vorige bijdrage typeerde, de ‘Tolpoort‘ van Europa. En daar verdienen we bepaald niet slecht aan, vooralsnog. Een ‘Nexit‘ zou daar radicaal een eind aan maken, ook al zal de haven van Rotterdam niet meteen van de ene op de andere dag stilvallen. Maar alternatieven worden al ontwikkeld, en als Nederland uitstapt, maar de rest van Europa blijft bijeen, meer in het bijzonder Duitsland, Frankrijk en Italië, dan komt dat hele proces in een stroomversnelling. En dat is ook slecht nieuws voor Kelders ‘vastgoed‘ en ‘schnabbels‘.

Alleen als je denkt dat de huidige mondiale onrust eindigt met een klinkende overwinning voor de Verenigde Staten, en het Verenigde Koninkrijk, met de economische vernietiging van het ‘Oude Europa‘, China en Rusland als gevolg, zou je kunnen bedenken dat het, op de lange termijn, profijtelijk zou kunnen zijn om van Nederland een soort ‘Hong Kong‘ te maken. Een bruggenhoofd op het ‘continentale‘ deel van Europa voor ‘Atlantische‘ slagkracht. Maar volgens mij zit u dan in de verkeerde film. En blijkbaar denkt Merkel er net zo over.

Maar is Nederland nou rijk, of valt dat wel mee?

Eén van mijn voorstellen hier is om nou eens op te houden met dat ‘GDP‘ als maatstaf. De verzamelde waarde van alle ‘assets‘ delen door het aantal inwoners om een ‘per capita‘ bezit te vinden, en dat dan onderling te vergelijken, zoals Elsevier doet in het artikel waar ik naar link in de aanhef, is ook flauwekul. ‘Gefundenes Fressen‘. Ieder zijn eigen stukje van het ‘Forum Romanum‘, of het ‘Rijksmuseum‘. Al helemaal als je het koppelt aan de suggestie dat ‘hervormingen‘ (naar Nederlands voorbeeld) voor een betere verdeling van de welvaart zorg zou dragen. Zelf heb ik wel een lans gebroken voor meer aandacht voor ‘Koopkrachtpariteit‘ (PPP). Daar zitten ook haken en ogen aan, maar het opent wel de ogen bij mensen die zich blindstaren op ‘bezit‘. Wat kun je nou kopen voor tien Euro? In Duitsland, in Frankrijk, in Italië of in Nederland. En, na conversie, in China, Japan of de Verenigde Staten?

Paul Craig Roberts, ooit staatssecretaris onder Reagan, en ‘Associate Editor‘ van de ‘Wall Street Journal‘, schreef recent een melancholisch stuk waarin hij vroeg waar ‘zijn Amerika‘ was gebleven. Veel herkenbare klachten, maar ook noemt hij de prijzen van een rijtje artikelen op waarvan u wellicht toch zult denken dat het knap duur is. Drie Euro vijftig voor een fabrieksbrood in de supermarkt? Maar ja, de benzine is er onvergelijkbaar veel goedkoper dan bij ons, met 60 Eurocent per liter.

Daarnaast wemelt het uiteraard van de verschillende ‘kosten‘ per land, om alles te kunnen betalen wat ‘gratis‘ is. Met de bijbehorende vraag of je daar dan wel gebruik van maakt, of dat je al doende de hobby of ‘baan‘ van een ander subsidieert. Wil ik via de ‘Kijk- en Luistergelden‘ en ‘regelingen‘ voor omroepen betalen voor Jort Kelder op de televisie? Is dat welvaart? Voor hem wel, maar voor mij ook?

Wil je in een land wonen dat het zich niet kan veroorloven om een ‘quarantaine-periode‘ af te kondigen omdat er dan rellen uitbreken, omdat niemand meer te eten heeft als ze subiet worden ontslagen, terwijl ze al begraven liggen onder de schuld?

Het alles overstijgende probleem hier is dat we alles ‘hulp‘ zijn gaan noemen. Zelfs een rentedragende lening waar we vet aan verdienen heet ‘hulp‘. ‘Help Jort Kelder de zomer door! Stem voor de ‘Nexit’!’ Kom op nou, het zijn geen varkens die vacuüm trekken in Italië, Spanje, België, Brabant en Limburg. Deze bizarre denkwijze is een kreupele grote broer van het ‘Interne Verrekeningssysteem‘ waar menig toonaangevend bedrijf finaal de mist mee inging. Niks mis met het berekenen van kosten van bedrijsonderdelen, om globaal inzicht te krijgen in de geldstromen, maar je moet er niet op gaan sturen, want voor je het weet is er geen bedrijf meer over.

In zekere zin vergelijkbaar met het ‘uitbesteden‘ van de ganse productie aan China. Of de verkoop van ‘staatsbedrijven‘, om de diensten en producten daarna terug te kopen van die ‘private‘ ondernemingen, met een opslag door extra bestuurlijke lagen, en een weelde aan ‘controleurs‘ in een oerwoud aan ‘contracten‘, waardoor alles twee keer zo duur wordt. En kwalitatief achteruit holt. En wat moeten we maken van een agent die ‘bijbeunt‘ bij een nachtclub, en vervolgens een collega dooddrukt in de straten van Minneapolis, waarna het hele land ontvlamt? Doet het er dan nog toe hoe rijk je land is, op papier?

Hoogste tijd voor een ‘holistische‘ kijk op Europa. Weg van de navel en het heilige eigenbelang. Om dat te bereiken is het wellicht nodig om een verbod in te stellen op het gebruik van de term ‘hulp‘, tenzij het om de varkens van Jort of iets dergelijks gaat. Geld dat wij aan de ‘Tolpoort‘ verdienen, kan nuttiger zijn elders, dan dat we hier in ons land nog een koffietentje extra open houden, een aandoenlijk toneelgezelschap subsidiëren, of nog een gloednieuwe elektriciteitscentrale aan de kant van de weg zetten bij het ‘grof vuil’, terwijl we de eigenaar vetmesten met de nodige miljarden.