In maart 2020 zijn onze volksgezondheidsfunctionarissen begonnen aan een grote public relations-inspanning. Het nieuwe coronavirus was vanuit China, Europa in de VS aangekomen en een angstig Amerikaans publiek haastte zich om in te slaan voor de apocalyps: toiletpapier, ingeblikte goederen, mineraalwater en gezichtsmaskers.

Dus de Amerikaanse chirurg-generaal Jerome Adams ging naar de media om een dringende boodschap naar buiten te brengen. “Amerikanen worden bang als ze het gevoel hebben de controle kwijt te zijn,” zei Adams toen op Fox & Friends, “Er zijn dingen die mensen kunnen doen om veilig te blijven … [maar] een van de dingen die ze niet zouden moeten doen, de algemene publiek, gaat uit en koopt maskers. Het helpt eigenlijk niet, en het is niet bewezen dat het effectief is in het voorkomen van de verspreiding van het coronavirus onder het grote publiek.”

Tijden zijn veranderd.

Nu, bijna 18 maanden later, zijn deze gezichtsbedekkingen alomtegenwoordig. Na een tijdelijke uitstel in de zomermaanden, toen het vaccinoptimisme regeerde, zijn maskermandaten terug in het hele land. Kinderen beginnen een nieuw schooljaar met bedekte gezichten. Jongere klassen weten misschien niet wanneer het is toegestaan om de glimlach van klasgenoten te zien. Het masker heeft zijn [dubieuze] medische voordelen verdrongen en is nu een krachtig symbool van goed denken.

Onze “experts” op het gebied van de volksgezondheid lijken vastbesloten om hun macht ook uit te breiden tot vaccinmandaten. Met de FDA-goedkeuring van het Pfizer-vaccin, is Big Business – en de regering van ten minste een van onze grote steden – snel in actie gekomen om werknemers en klanten te dwingen de prik te krijgen. “Mijn lichaam, mijn keuze”, was altijd een cynische gemeenplaats. Ze meenden het nooit.

We moeten niet vergeten dat dit allemaal een keuze was. Nee, niet de komst van een dodelijke ziekte uit China, maar de gezamenlijke inspanning om als reactie daarop het dagelijks leven radicaal te veranderen. Het is een keuze die wordt gedreven door angst, door een onvermogen om in het reine te komen met onze eigen sterfelijkheid. En al die tijd verschuiven de doelpalen, van “15 dagen om de verspreiding te stoppen”, naar “flatten the curve”, naar vaccins, COVID-zero, en zo maar door en door.

Genoeg. Het is lang geleden dat er een einde komt aan deze waanzin.

Daarom ben ik trots om ‘Taking the Mask Off’ te introduceren, een nieuwe serie van Indignatie dit weekend. We zullen de hypocrisie van ons volksgezondheidsregime aan de kaak stellen. We zullen de nadruk leggen op de tolvergrendelingsmaatregelen en de maskermandaten die onze families en gemeenschappen hebben opgelegd. We zullen er bij de regeringen op aandringen om geen ‘nieuwe normaal’ te accepteren. En we zullen daadwerkelijk “de wetenschap volgen” door alternatieven te bieden voor hoe een evenwichtig volksgezondheidsbeleid eruit zou kunnen zien.

We zullen, vrij letterlijk, het masker van het COVID-regime afnemen.

COVID-19 is er om te blijven en voegt zich bij de talloze andere ziekten die onze gevallen menselijke conditie beïnvloeden. Het verlies van mensenlevens door deze dodelijke ziekte is tragisch. Veel tragischer zou een samenleving zijn waarin het leven verloren gaat, waarin we niet in staat zijn om datgene na te streven wat het leven de moeite waard maakt.

Wij van IndignTIE hopen een kleine rol te spelen in het voorkomen van deze grotere tragedie.