JEFFREY EPSTEIN: SEKS, LEUGENS EN EEN VIDEOBAND INDIGNATIE AI & Politiek

Spread the love en help Indignatie

Inhoud

Dylan Howard bracht de carrières van Mel Gibson, Charlie Sheen, Hulk Hogan, Paula Deen en anderen ten val. Sommigen noemen hem de ‘meest krachtige roddel-editor ter wereld’ en een ‘roddelwonder’. Hij brak het verhaal van de A-lijst high-stakes pokerzwendel die later de Oscar-genomineerde film Molly’s Game zou worden , en hij was de eerste die de moeder van het liefdeskind van Arnold Schwarzenegger noemde.

Nu richt hij zijn aandacht op Jeffrey Epstein. In de WhoWhatWhy- podcast van deze week beschrijft Howard Epstein’s perverse leven en mysterieuze dood, zelfs als hij beweert dat Epstein niet gewurgd was, maar in plaats daarvan de middelen kreeg om zijn eigen leven te nemen.

Howard beweert dat Epstein een oude spion was die werkte voor Israël en zijn inlichtingendienst, de Mossad. Hij beweert dat Epstein de spionageoperatie van de overleden Britse uitgever Robert Maxwell erfde, die ook stierf onder mysterieuze omstandigheden. Hij speculeert over hoe Epstein honderden miljoenen dollars wist te verzamelen zonder ooit een baan of echte klanten te hebben.

Volgens Howard gingen de relaties en het verzamelen van inlichtingen van Epstein naar de allerhoogste bestuursniveaus in de VS, het VK, Saoedi-Arabië en Israël. Howard gelooft dat Amerikaanse autoriteiten misschien nooit de volledige waarheid over Epstein zullen leren, gezien het bewijs dat waarschijnlijk is vernietigd. Hij geeft echter de redenen aan waarom hij denkt dat de Russen en Vladimir Poetin er elk onderdeel van kennen. Uiteindelijk, zegt Howard, bracht Epstein niet alleen de jonge meisjes in gevaar, maar ook de nationale veiligheid van de VS. (OPMERKING VAN DE REDACTIE: In tegenstelling tot elders op deze site die vragen oproept over hoe Epstein stierf, gelooft Howard dat zijn dood een zelfmoord was, en zijn opmerkingen weerspiegelen die controversiële positie.)

Klik HIER om Mp3 te downloaden

Volledige tekst transcriptie:

Als service voor onze lezers bieden wij transcripties bij onze podcasts. We proberen ervoor te zorgen dat deze transcripties geen fouten bevatten. Vanwege tijdsgebrek kunnen we ze echter niet altijd zo nauwkeurig nagaan als we zouden willen. Mocht u fouten ontdekken, dan stellen wij het op prijs als u ons op de hoogte stelt .

Jeff Schechtman:	Bedankt voor uw deelname aan de podcast WhoWhatWhy. Ik ben je gastheer, Jeff Schechtman. Het is vreemd als we het nieuwe jaar ingaan dat slechts weinigen het hebben over wat misschien een van de grootste schandalen in de Amerikaanse politieke geschiedenis is, het leven en de dood van Jeffrey Epstein. Natuurlijk herinneren we ons allemaal de kleine peccadillo’s zoals Gary Hart of Barney Frank, Bob Packwood, Newt Gingrich of zelfs Bill Clinton, en sommigen van jullie, als je oud genoeg bent, herinneren zich misschien de Profumo-affaire in Engeland in 1961 dat bracht een regering ten val. Maar het geval van Jeffrey Epstein, dat op zijn minst twee presidenten van de Verenigde Staten, Britse royalty-, regering- en inlichtingenfunctionarissen in Israël, Saoedi-Arabië en een nog onbekend aantal gekozen functionarissen in de VS omvat, krijgt minimale aandacht.
Jeff Schechtman:	In een tijdperk waarin de Kardashians een internationaal podium kunnen veroveren voor de onthullende aard van wat ze dragen, is dit verhaal bijna verdwenen. Heeft het verhaal gewoon te veel seks voor preuts Amerika? Zijn de inzetten te hoog? De daders te krachtig en verbonden? En als we de feiten kenden, zouden we er dan zelfs om geven? We gaan dit vandaag allemaal bespreken met mijn gast, Dylan Howard. Dylan Howard is een van de meest agressieve journalisten en onderzoeksverslaggevers in Hollywood. Hij heeft open schandalen gekraakt die de carrières van Mel Gibson, Charlie Sheen, Hulk Hogan, Paula, Dean en vele anderen hebben neergehaald. Hij regisseerde en produceerde ook ongeschreven televisieprogramma’s en podcasts, waaronder de podcastserie Fatal Voyage van vorig jaar over de mysterieuze dood van Natalie Wood. Het is mij een genoegen om Dylan Howard te verwelkomen in de WhoWhatWhy-podcast om te praten over zijn huidige werk, Epstein: Dead Men Tell No Tales. Dylan Howard, heel erg bedankt voor je komst.
Dylan Howard:	Het is geweldig om bij je te zijn.
Jeff Schechtman:	Waarom denk je in de eerste plaats dat dit verhaal is verdwenen, gezien alle elementen die het heeft? Wat denk je dat het op dit moment uit het publieke bewustzijn heeft doen verdwijnen?
Dylan Howard:	Nou, ik denk dat het de grote paradox van dit verhaal is. Dit is naar mijn mening een van de grootste spionageverhalen die Amerika ooit heeft gezien. Ik geloof echt dat het nu aan kracht begint te winnen, gedeeltelijk vanwege de onthullingen van Epstein: Dead Men Tell No Tales, maar ik denk dat ook de reguliere media zich beginnen te realiseren dat onze regering diep betrokken was bij het verdoezelen van De misdaden van Jeffrey Epstein en het nastreven van wie verantwoordelijk was voor het orkestreren, zal naar mijn mening een belangrijk verhaal van 2020 worden.
Dylan Howard:	Wat we hebben kunnen vaststellen en wat we tot nu toe weten, is dat Jeffrey Epstein niet alleen een gruwelijke persoon was die de kwetsbare en zwakke en minderjarige vrouwen in een sekshandel uitbuitte, maar hij was ook een internationale aanwinst voor de Israëliërs Mossad, zijn spionage-operatie. En dit ging niet alleen over seksuele peccadilloes van de rijken en machtigen. Dit was iemand die de rijken en beroemdheden wreef, Bill Clinton toen zijn vrouw een senator en staatssecretaris was, Bill Gates, Stephen Hawking en vele anderen die gezelschap vonden in Jeffrey Epstein. En ik suggereer geen moment dat deze mensen betrokken waren bij snode seksuele activiteiten, maar ik kan je één ding verzekeren, rondhangen met Bill Clinton, hij moet niet praten over de nieuwste New York Nick’s resultaten of wat er gebeurt met de Nieuwe York Yankees.
Dylan Howard:	De informatie die Jeffrey Epstein verzamelde ten behoeve van Israël ging over kwesties van internationale diplomatie, politiek beleid voor de Verenigde Staten, technologiegeheimen, wetenschapsgeheimen en dergelijke, en Israël heeft al lang een geschiedenis van het bespioneren van Amerikaanse bodem voor de voordeel van dat land. En nu moeten wij de mensen de vraag stellen, waarom mocht Jeffrey Epstein vrij rondlopen en geen lieverddeals krijgen zonder gevolgen wanneer de Amerikaanse regering hem had kunnen vervolgen voor veel ernstigere misdaden, zelfs nadat hij was vrijgelaten na die zogenaamde lieverd pleidooi van de eeuw?
Jeff Schechtman:	Hoeveel was het chantage en hoeveel was een ander aspect van spionage dat echt nog niet volledig naar voren is gekomen?
Dylan Howard:	Ik denk dat het een bocht was, een blind ogen scenario. De realiteit was dat de hoogste bestuursniveaus wisten dat Jeffrey Epstein intelligentie was. Dat kan ik je verzekeren. Alex Acosta, de voormalige Labour-secretaris van Trump, die in dit alles echt een Patsy is, werd gedwongen afstand te doen van zijn positie, wat in een persconferentie op dat feit wees. Hij kreeg te horen, “Handen af”, en om te parafraseren: “Dit is boven uw loonniveau.” De realiteit is dat dit zich een weg baant door het moeras van DC naar de allerhoogste niveaus van overheids- en inlichtingenorganisaties in de Verenigde Staten. Dat is een gewoontepatroon over Israël en de Verenigde Staten.
Dylan Howard:	Voormalige CIA-klokkenluiders hebben zelfs gezegd dat er meer dan 125 gevallen van spionage zijn geweest toen Israël op heterdaad werd betrapt op het bespioneren van de Verenigde Staten, maar er waren geen gevolgen. Jeffrey Epstein zat gewoon in dat radertje. Het verschil is dat hij in staat was om zijn positie als een beschermd bezit op ons grondgebied te orkestreren en te blijven gebruiken om vriendelijkheid en walgelijke misdaden te plegen, terwijl hij zich ook omcirkelde rond het soort Prins Andrew en anderen en compromisinformatie verzamelde over die individuen, die werd gebruikt in het voordeel van Israël en anderen.
Jeff Schechtman:	Was er ooit rekening gehouden met uw rapportage en uw onderzoek, was er ooit de overweging van de kant van Israël om ze los te snijden vanwege de gruwelijke aard van wat hij deed?
Dylan Howard:	Nou, ik denk dat uiteindelijk de beslissing om hem los te laten, het komt neer op zijn dood. Waarom pleegde hij zelfmoord? Nu ben ik er vast van overtuigd dat hij de leiding en de motieven en de gelegenheid heeft gekregen om zichzelf te doden. Ik geloof niet dat iemand hem heeft gewurgd, maar ik geloof dat er een operatie is uitgevoerd waarbij iemand die kwetsbaar was, twee weken eerder probeerde zelfmoord te plegen en hem zijn eigen leven liet leiden. Dus ik denk dat dit neerkomt op het scenario dat hem loslaat, dat op dat moment iemand de rangen had gebroken, had besloten hem op federaal niveau te beschuldigen en hij had het potentieel om te fluiten.
Dylan Howard:	En jongen, als hij dat fluitje zou blazen, was dat fluitje luid omdat hij meer dan twee tot drie decennia aan informatie had. Maar ik stelde je deze vraag, hij werd vrijgelaten in 2010, in 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017 en 2018. Waarom deed niemand iets in die periodes? Dat blijft de grote onbeantwoorde vraag van het schandaal van Jeffrey Epstein, en ik zeg tegen het huis Democraten die de verslagen van lokale Palm Beach-autoriteiten hebben gedagvaard over de lieverdovereenkomst en de FBI, wees voorzichtig met wat je wenst, want het was een democratisch gekozen DOJ in die jaren die ik noemde waarin Epstein niet werd vervolgd, toen er voldoende mogelijkheden voor hem waren om te worden vervolgd voor een hele reeks misdaden. Maar dat was hij niet. En waarom was hij niet? Omdat hij beschermd was, omdat hij een agent van de Israëlische regering was.
Jeff Schechtman:	Praat over de relatie met de Amerikaanse inlichtingendienst, wat ze wisten en hoe ze zich in dit hele verhaal hebben gedragen.
Dylan Howard:	Nou, dat is het grote onbekende hier. Wat wist de overheid? Wat wist de federale wetshandhaving, het ministerie van Justitie, wat wist de CIA en waren ze betrokken? Er zijn al zo lang suggesties dat de CIA de tactiek van honingvallen gebruikte als onderdeel van haar vaardigheden, maar we weten het niet. En in feite is een deel van ons onderzoek naar Jeffrey Epstein een actieve rechtszaak tegen de FBI onder vrijheid van informatiewetten om te proberen vast te stellen wat er in hun dossier zit.
Dylan Howard:	Nu is de FBI agressief geweest in het vechten tegen mezelf en mijn coauteurs over de inhoud van dat dossier. Maar een van de belangrijkste vragen is, er moet een lijst zijn met informatie of een verzameling bewijsmateriaal dat is ontleend aan het eigendom van Palm Beach, dat is ontleend aan het eigendom in New York, en de overheid zal die informatie niet aan ons vrijgeven. Waarom? Vermoedelijk omdat het van belang is voor de nationale veiligheid, maar de realiteit ligt onder de vrijheid van informatiewetgeving, wanneer iemand sterft, moet dat bestand worden vrijgegeven. Wat ons tot nu toe is vrijgegeven, is een ernstig geredigeerde set bestanden die niet te verontschuldigen is en we zijn van plan om in 2020 door te gaan met de vrijlating van deze documenten. Ik denk dat het van cruciaal belang is om de ware complexiteit en het datumweb te begrijpen dat rond Jeffrey Epstein werd gesponnen.
Jeff Schechtman:	Gezien hoe moeilijk het was om al deze informatie te verzamelen toen Epstein nog leefde, nu hij weg is, nu de autoriteiten zijn huizen in Manhattan, in Palm Beach, in New Mexico hebben doorlopen, is er een kans dat al dit bewijsmateriaal is nog steeds in de buurt dat duidelijk zou kunnen maken wat er is gebeurd?
Dylan Howard:	Er is één set van het bewijs en het is in Rusland. We spraken met John Mark Duggan, een voormalige rechercheur van het Sheriff-departement van Palm Beach County die naar Rusland vluchtte en politiek asiel zocht omdat hij corruptie had aangetroffen in het Sheriff-departement van Palm Beach County. Hij legt in het boek uit dat hij toegang had tot de Epstein-bestanden en een gecodeerde set van het materiaal, inclusief video’s en audio-opnames, naar Rusland bracht. Het vooruitzicht dat die informatie binnen het bereik van het Kremlin en Vladimir Poetin ligt, zou individuen in Amerika op hun laarzen moeten doen trillen.
Dylan Howard:	Deze informatie heeft dus niet alleen Israël bereikt, het is nu in handen van Rusland en vermoedelijk andere landen. Wat we weten is dat Jeffrey Epstein een zeer nauwe relatie had met Saoedi-Arabië. Hij pochte over het werken met Adnan Khashoggi, de inmiddels overleden wapenhandelaar als premiejager voor hem, en er werd natuurlijk een paspoort gevonden in zijn kluis in New York waarin Saoedi-Arabië werd vermeld als zijn woonplaats. Dus ik vermoed vrij diep dat hij ook betrokken was bij Saoedi-Arabië. Er zijn dus drie landen die belastende informatie hebben over de rijken en machtigen of die geheimen hebben over Amerikaanse operaties of Amerikaanse inlichtingenoperaties of -beleid. En te bedenken dat onze wetshandhavingsinstanties dit serieus nemen of met de ernst die u voor een geval als dit zou verwachten, is verbijsterend. Het is verwarrend.
Jeff Schechtman:	Bestaat er echter een gevoel dat niemand echt weet hoeveel informatie hij had en wat de aard van een deel hiervan was en dat het een soort potentieel circulair vuurpeloton creëert onder al deze mensen?
Dylan Howard:	Absoluut. U bent net zo in het donker als ik ben over de informatie die Jeffrey Epstein heeft verzameld, en de begunstigde van die informatie is Ghislaine Maxwell, de vrouw die bij hem stond en zijn vermeende aankoper van jonge vrouwen was. Nu is haar verblijfplaats tot op de dag van vandaag onbekend. Ik vermoed dat ze in een veilig huis is dat wordt beschermd door de Israëlische regering vanwege de informatie die ze kent, maar ze zou hoofddoel nummer één voor de FBI moeten zijn als ze deze zaak serieus nemen of als ze een blinde ogen, ze gaan haar niet achtervolgen.
Dylan Howard:	Maar er zijn veel mensen die hierin verstrikt zijn, piloten, individuen die voor Jeffrey Epstein hebben gewerkt, chauffeurs en anderen die vermeende mede-samenzweerders zijn. Ik denk dat we, door gebrek aan onderzoek of door de grondigheid van een onderzoek, gaan zien hoe serieus de regering het schandaal van Jeffrey Epstein blootlegt.
Jeff Schechtman:	Praat een beetje over Geoffrey Berman in het zuidelijke district van New York die de aanklacht tegen Epstein heeft ingediend waardoor hij vorig jaar in de gevangenis zat.
Dylan Howard:	Nou, dat is de kwestie die cruciaal is voor de reden waarom Epstein niet werd vervolgd. Volgens het juridische team van Epstein was er sprake van dubbel gevaar. Hij was al in de jaren 2000 vervolgd en diende 13 maanden met de lieverddeal van de eeuw, maar dat was slechts op één punt. De FBI had ongeveer 32 tot 36 minderjarige vrouwen verzameld, maar toch werd hij in één zaak vervolgd.
Dylan Howard:	Inderdaad, als onderdeel van ons onderzoek, hebben we een document uit 2006 in handen dat aan Jeffrey Epstein werd gepresenteerd en dat zou hebben gezorgd dat hij een grote jury vermeed en helemaal geen tijd, helemaal geen tijd diende. Hij verwierp het. Waarom zou iemand een zoetere deal afwijzen dan hij uiteindelijk accepteerde? Ik denk dat de realiteit is dat hij wist dat iedereen vermoedde dat hij er met heel veel uit zou gaan. Dus de realiteit hier is dat Berman besloot hem te vervolgen op federale beschuldigingen en zei dat de kwestie van dubbel gevaar niet kon worden voortgezet omdat hij op staatsniveau werd vervolgd. De mogelijkheid om hem op federaal niveau te vervolgen bestond van 2010 tot en met 2019 totdat Berman op het bord stapte en hem arresteerde. De vraag is waarom in die voorgaande negen jaar niemand de zaak heeft overgenomen?
Jeff Schechtman:	De andere helft daarvan is echter waarom Berman het deed en het risico dat hij daarbij nam.
Dylan Howard:	Ik denk niet dat er veel risico was. Ik denk dat Jeffrey Epstein, als het was berecht, zou zijn veroordeeld voor het enorme gewicht van het aantal slachtoffers en de omstandigheden waarin we vandaag leven, het is een heel ander klimaat in 2019 tot 2005 met de juiste beweging van de MeToo situatie. Dus ik denk dat Berman relatief veel vertrouwen had in zijn vermogen om Jeffrey Epstein succesvol te vervolgen.
Dylan Howard:	Dus ik denk dat de motivaties van het zuidelijke district van New York moeten worden onderzocht, waarom ze besloten dat het tijd was om de zaak te bekijken wanneer anderen een oogje dichtknijpen. Maar ik juich het zuidelijke district toe omdat het deed wat ik deed. Ik bedoel, dat was een enorm waardevol iets dat ze deden. En het is jammer dat Epstein in veel opzichten geen vorm van rechtvaardigheid door het strafrechtsysteem zal zien. Niettemin zullen zijn slachtoffers op veel manieren zeggen dat ze door zijn zelfmoord gerechtigheid hebben gekregen.
Jeff Schechtman:	Praat over de manier waarop dit verhaal is verteld en over de angst die de reguliere media hadden om te diep te graven en te veel te vertellen.
Dylan Howard:	Welnu, het vereist werk en inspanning. En eerlijk gezegd heb ik in dit stadium een zeer afgewogen beeld van de media. Het wordt bestuurd door veel te weinig mensen die in ivoren torens in New York en Los Angeles zitten en bepalen wat het publiek zou moeten horen, en ze manipuleren het nieuws om er te maken wat ze willen. En de afgelopen maanden was het een zeer vitale kwestie in de kwestie Oekraïne en beschuldiging en president Donald Trump. Maar evenzo, ik geloof dat het verhaal van Epstein van het grootste internationale belang is, en ik moet als journalist hoopvol blijven en ik moet waakzaam zijn in het nastreven van die feiten; want als wij het niet zijn om op donkere plaatsen licht te schijnen, dan zullen omstandigheden die nefast zijn, zoals hoe Epstein in staat was om vrij rond te dwalen als een internationale spion op Amerikaans grondgebied, gecontroleerd blijven, en dat is niet de rol van de media.
Jeff Schechtman:	Hebben we een idee hoe waardevol hij was als spion?
Dylan Howard:	Ongelofelijk waardevol. Sommige mensen hebben gezegd dat hij een slechte spion was, een slechte spion in de zin dat hij opschepperig was en mensen over zijn activiteiten zou vertellen, maar hij opereerde met succes in die mate dat hij een fortuin van $ 600 miljoen vergaarde zonder een baan te hebben. Hoe doe je dat? Vermoedelijk witwassen van geld door snode activiteiten, dus in die mate was Epstein een zeer goede spion en bleef het opereren en bleef het rijkdom verzamelen en werd het tot 2019 gebruikt ten voordele van degenen die hem als agent beschouwden.
Jeff Schechtman:	U noemde eerder de FBI en het ijverige werk dat u denkt dat ze doen. Waar past Bill Barr in deze vergelijking?
Dylan Howard:	Nou, Bill Barr heeft een interessante band met Jeffrey Epstein. Bill Barr, zijn vader werkte eigenlijk met Jeffrey Epstein of onderwees Jeffrey Epstein in zijn vroege vormende jaren voordat hij brak op Wall Street. Bill Barr is duidelijk de baas van Berman in het zuidelijke district van New York, dus hij zou nauw betrokken zijn geweest bij de beslissing om Jeffrey Epstein te vervolgen, en ik denk opnieuw dat dit een niveau van moed en een niveau van no-nonsense toont dat misschien eerder wetshandhavers zijn niet bereid om dat te doen. En tot zover denk ik dat Bill Barr daarvoor moet worden toegejuicht. Ik denk dat Bill Barr een zeer krachtig standpunt heeft ingenomen over de omstandigheden rond zijn dood, de aanklacht van twee gevangenisfunctionarissen, de nieuwe informatie die is verschenen over hoe zijn cel een reeks vellen bevatte en elektrische snoeren en andere dingen die hem in staat zouden hebben gesteld om zelfmoord te plegen. Barr heeft een ingrijpende herziening van het correctiecentrum van Manhattan besteld, en dat is het juiste om te doen, op voorwaarde dat het transparant is en op voorwaarde dat de informatie voor het publiek wordt vrijgegeven.
Jeff Schechtman:	Praat een beetje over hoe zie je dit op dit moment uitkomen? Hoe gaan we verder?
Dylan Howard:	Welnu, ik denk dat er twee dingen tegelijk zullen gebeuren. Zij zullen het wetshandhavingsonderzoek zijn en we zullen snel leren hoe ernstig wetshandhaving is over het vervolgen van deze zaak. Tegelijkertijd zul je merken dat het onderzoeksverslaggevers zijn die worden gestimuleerd door recente nieuwsopenbaringen om dit te onderzoeken. Ik ben al aan het kijken naar meer details en we hebben eigenlijk een vervolg aangekondigd voor ons boek genaamd Epstein Inc: Hoe de Amerikaanse regering Blackmail Big Business maakte.
Dylan Howard:	We hebben nieuwe verrassende informatie verkregen die nieuw licht werpt op de relatie tussen Epstein bij de Amerikaanse autoriteiten. Ik wil daar niet teveel op ingaan omdat het boek op dit moment wordt geschreven, maar ik denk wel dat 2020 een belangrijk jaar gaat worden, hetzij voor de massale berichtgeving die dit ontvangt of het gebrek daaraan. Ik blijf optimistisch dat we massadekking zeggen vanwege het significante karakter van dit specifieke geval. Ik hoop alleen dat de reguliere media ervoor kiezen om dit de bekendheid en relevantie te geven die het verdient.
Jeff Schechtman:	En wat is volgens u het hoogste niveau dat dit verhaal bereikt?
Dylan Howard:	Ik denk dat het helemaal naar het Witte Huis gaat.
Jeff Schechtman:	In republikeinse en democratische regeringen?
Dylan Howard:	Correct.
Jeff Schechtman:	Maak je je zorgen dat tegen de tijd dat dit verhaal zich afspeelt, zelfs als er meer informatie naar voren komt op de manieren waarover je spreekt, dat zoveel van deze personages tot op zekere hoogte uit het politieke toneel zullen zijn?
Dylan Howard:	Ja. Een kleurboek kan echter op elk moment worden voltooid en het is van cruciaal belang om de belangrijkste spelers te begrijpen die hier drie decennia bij betrokken zijn geweest. Jeffrey Epstein erfde de spionnenactiviteiten van Robert Maxwell voor de Mossad voordat Robert Maxwell in 1991 stierf onder mysterieuze omstandigheden, waarvan wordt aangenomen dat hij is vermoord. Dus we hebben het hier over drie decennia van operaties, en dat impliceert veel mensen, en ik denk dat de geschiedenis de feiten zou moeten weten om dat kleurboek in te kleuren.
Jeff Schechtman:	Dylan Howard, zijn boek is Epstein: Dead Men Tell No Tales, Spies, Lies en Blackmail. Dylan, heel erg bedankt dat je vandaag tijd met ons hebt doorgebracht.
Dylan Howard:	Ik waardeer het gesprek. Dank je.