Indignatie redactie 
Dutch Prime Minister Mark Rutte gestures during a press conference after the Council of Ministers, at The Hague, on February 5, 2021. (Photo by Koen van Weel / ANP / AFP) / Netherlands OUT
Het allereerste scenario van premier Rutte was een nuchtere benadering van het probleem dat de naam Covid-19 kreeg. Had hij zijn rug maar recht gehouden. Dan hadden we intussen groepsimmuniteit gehad en was het MKB overeind gebleven.
Het was een historisch moment. Op 16 maart 2020 sprak premier Mark Rutte het volk persoonlijk toe vanuit het torentje. Premier Rutte: “… ik heb vanavond geen gemakkelijke boodschap voor u. De realiteit is ook dat de komende tijd een groot deel van de Nederlandse bevolking met het virus besmet zal raken. En wat zij (de deskundigen) ons óók zeggen, is dat we in afwachting van een vaccin of medicijn de verspreiding van het virus kunnen afremmen en tegelijkertijd gecontroleerd groepsimmuniteit op kunnen bouwen. Wie het virus heeft gehad, is daarna meestal immuun. Net als vroeger met de mazelen. Hoe groter de groep die immuun is, hoe kleiner de kans voor het virus om over te springen op kwetsbare ouderen en mensen met een zwakke gezondheid. Met groepsimmuniteit bouw je als het ware een beschermende muur om hen heen. Dat is het principe. Dat leidt tot een beheerste verspreiding, onder groepen die het minste risico lopen. Dat is het scenario van onze keuze.”[1]
Wat een goede keus! Langs natuurlijke weg groepsimmuniteit opdoen door het virus gecontroleerd door de bevolking te laten gaan. Dit gebeurt vanzelf in een samenleving, ook als een overheid geen maatregelen neemt. De gecontroleerde wijze van verspreiding houdt in dat kwetsbare mensen extra voorzichtig zijn en de sterken leven door. Die laatsten stellen zich bloot aan de ziekte en wie dat overleven, vormen die gewenste, beschermende muur. Een enkele sterke zal daarbij het leven laten, maar dat is de prijs die een gemeenschap betaalt om gezond en sterk te blijven. Zo doen wij dat al eeuwen.
Na zijn speech volgde een stroom van verontwaardiging vanuit de politiek en de samenleving. Er was angst dat dit scenario te veel doden zou kosten. Beelden uit het buitenland en cijfers van de WHO, die het sterftecijfer op 3,4% schatte, bevestigden dat. Men smeekte om een lockdown. Met succes, de lockdown kwam er en het uitgangspunt werd gewijzigd. In plaats van ook langs natuurlijke weg groepsimmuniteit op te bouwen, moest alléén een vaccin dit realiseren. En ook het idee van mogelijke medicatie -wat Rutte in zijn eerste speech nog noemde- werd losgelaten.
In afwachting van het vaccin moeten we de tussenliggende tijd zien te overleven door ons aan een pakket maatregelen te houden. Wie had bevroed dat deze maatregelen zouden uitgroeien tot een medische dictatuur? Het begon met de-anderhalve-meter, handen wassen, geen handen schudden en elleboogniezen. Intussen zijn er verplichte looproutes, plastic schermen en geen festivals. Beperkte groepsgrootte voor bijeenkomsten, de horecasluiting, de mondkapjesplicht en de avondklok volgden. Sommige beroepsgroepen moeten verplicht testen, soms preventief. Ook onze jongeren moeten eraan geloven. Op de gang een mondkapje. Zelfs kinderen moeten hun handjes ontsmetten en bepaalde looproutes in acht nemen. De propaganda voor het vaccin met daaraan verbonden de enorme sociale druk voor vaccinatie is ten hemel schreiend. En de adviezen voor privébezoek thuis bewijzen dat de lange arm van de overheid ook tot achter de voordeur probeert te reiken. Wat een bizarre overheidsbemoeienis voor ons dagelijks leven! Wat zal er nog volgen, want de geest is uit de fles en gaat er uit zichzelf niet meer in? Een Coronapaspoort om te kunnen reizen, het buitensluiten van ongevaccineerden in horeca, zwembaden en sportscholen? Worden adviezen voor achter de voordeur omgezet in bindende regelgeving? En als er al testverplichting is, wat houdt vaccinatiedwang dan nog tegen? En dat allemaal omdat we geen natuurlijke groepsimmuniteit durfden op te doen. Gezonde mensen, zo bang gemaakt dat ze geen vertrouwen meer hebben in de kracht van hun lichaam. Stel dat ik die ene ben die het niet overleeft. Help, ik wil nog niet dood.
Intussen is er veel meer bekend. Het sterftecijfer heeft de WHO naar beneden bijgesteld op 0,13%. Het ligt 26 keer lager dan geschat. Foutje, bedankt! Tijd om alsnog het oorspronkelijke plan uit te voeren. Vroeg de samenleving in eerste instantie om overheidsingrijpen, nu wil zij dat de overheid weer naar achteren treedt. De geest moet weer in de fles. Rutte, ga je gang. Voer je oorspronkelijke scenario uit. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Bescherm kwetsbaren, maar laat gezonde mensen het gewone leven voortzetten, want daar is alles, maar dan ook werkelijke alles mee gewonnen. Dan blijft het MKB overeind en daardoor blijft onze verzorgingsmaatschappij betaalbaar. Nederland moet het immers van het MKB hebben … of zijn wij dat vergeten?
Gezonde mensen moeten bereid zijn Corona op te lopen. Dat is echte solidariteit en dat kunnen wij! De rol van de overheid moet beperkt blijven tot het geven van voorlichting: zorg dat je vitamine C en D en zinkgehalten op orde zijn. Mensen kunnen dit op voorhand slikken om de verschijnselen te temperen, mochten die zich voordoen. Zo dragen mensen de verantwoordelijkheid over hun eigen lichaam en zo hoort het ook. Dan laat je als overheid zien dat je werkelijk om de gezondheid van de gehele gemeenschap geeft en niet slechts gefocust bent op kwetsbare mensen.
De overheid heeft een vaderlijke rol in elke crisis. Haar mandaat is vooral rust te brengen in het volk. Het aanwakkeren van angst staat haaks op haar mandaat. Als de angst niet meer wordt gevoed, zullen gezonde mensen rechtop gaan staan, de ziekte onder ogen zien en bereid zijn erdoorheen te gaan, zoals zij dat al eeuwen hebben gedaan. We kunnen er morgen mee beginnen!
