Zachtjes fluistert de kinderstem, die hij van band en oud beeld herkent.
“Kom maar, pak mijn hand.”
De laatste blik richting aarde, een slik, een comateuze traan. Nog even luisteren naar de bekende geliefde stemmen, voordat hij naar de eeuwigheid zal gaan.
Het kleine handje, het klemt zich zachtjes om de zijne. Hij blaast het laatste restje adem met een diepe zucht uit om dan uit het aardse leven te verdwijnen.
“Pak mijn hand, ik weet de weg.”
Daar bij die Hemelpoort, of daar waar hij in geloofde, steekt kleine Nicky Verstappen zijn handje naar hem uit en verwelkomt Peter R. de Vries.
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.