Klaus Schwab’s Marx: een tovenaar met de krachten van de onderwereld

Door marxistische ideeën over historisch materialisme en technologisch determinisme te combineren met fascistisch-futuristische ideeën over technocratie en bureaucratisch managementwetenschap, volgt het World Economic Forum een ​​pad van ‘inclusiviteit’ voor de elite van de managementklasse.

“ Geen enkele dienaar kan twee heren dienen; want of hij zal de een haten en de ander liefhebben, of hij zal loyaal zijn aan de een en de ander verachten. U kunt God en de mammon niet dienen .”

– De Heilige Bijbel ( Lukas 16:13 )

“De moderne burgerlijke samenleving, met haar productie-, ruil- en eigendomsverhoudingen, een samenleving die zulke gigantische productie- en ruilmiddelen heeft bedacht , is als de tovenaar die niet langer in staat is de machten van de onderwereld te beheersen die hij heeft opgeroepen door zijn spreuken .”

– Karl Marx, The Communist Manifesto , Hoofdstuk 1 – Bourgeois & proletariërs

Klaus Schwab heeft zijn carrière zeker gebaseerd op de stelregel “Het toppunt van originaliteit is vaardigheid in het verbergen van oorsprong”. Want inderdaad, de marxistische sociologie en poststructuralistische, postfascistische afgeleiden zijn vastgesteld door het World Economic Forum en de prestigieuze academische instellingen als de fundamentele methodologie bij de uitvoering van hun langetermijnplannen. Over het algemeen omvat dit de studie van de relatie tussen de evolutie van technologie en de veranderingen ervan in de wet, sociale organisatie, cultuur en de machtsverhoudingen tussen sociaal-economische klassen.

In het laatste hoofdstuk hebben we gekeken naar de postfascistische afgeleiden van kritische theorie en poststructuralisme, die het marxistische structuralisme combineerden met opnieuw samengestelde technologieën van het fascisme en van Heidegger. In dit hoofdstuk kijken we naar de enorme invloed van Marx op Schwab, die zijn bronnen op meerdere fronten verbergt. Dit zal eens te meer worden aangetoond in het volgende hoofdstuk over het gespleten neofascisme van de ontluikende technocratie, waarbij kritische theorie en poststructuralisme buiten beschouwing worden gelaten, en in plaats daarvan naar dezelfde vraag kijken door de ontwikkeling van ‘stakeholder’ bedrijfsbeheer en -administratie als een gedeeltelijke weerlegging van Milton Friedman’s ‘aandeelhouderstheorie’-ethos, de zogenaamde Friedman-doctrine.

In het werk van Marx zien we dat het tijdperk van industriële revoluties, in tegenstelling tot voorgaande tijdperken, een nieuw soort sociale orde teweegbrengt die het bewustzijn van de verschillende en incidentele actoren overweldigend onderdompelt. Het bezit hen, als een demonisch wezen uit de onderwereld naar het beeld van Mammon zelf, de logica van de machinaties van het kapitaal.

Het legt het raamwerk voor het begrijpen van AI, en hoe dat systeem effectief zelfbewust kan worden, of op zijn minst van observaties, niet te onderscheiden van een bewust levend wezen. Het laat zien hoe, met de opkomst en implementatie van nieuwe technologieën, de logica van dat techno-industriële systeem veel complexer is dan in eerdere historische stadia, zodat de processen een eigen bewustzijn nabootsen of zelfs getuigen.

Een tovenaar met de krachten van de onderwereld

Van Marx vinden we de heersende klasse van die moderniteit, voortvloeiende formeel aan de macht als de financiers van de 1 ^ste industriële revolutie, was uit de onderwereld door zijn complexiteit opgeroepen, dat de logica van het proces een kunstmatige bewustzijn buiten de controle van de industriële samenleving zich vormt .

Zo is het begin van de 4 ^e Industrial Revolution staat aan de afgrond van de late moderniteit en post-moderniteit, die de moedervlekken van de oude maatschappij, bij de grote kloof voordat er een nieuw paradigma dat situeert buiten de controle, begrip, en klasse belangen van de heersende klasse van de moderniteit.

Het doel van Klaus Schwab is om de tovenaar te zijn die de geesten van de onderwereld kan beheersen, begrijpen en beheren naar het volgende paradigma, terwijl hij de ravage en tegenstrijdigheden afbakent die dergelijke ondernemingen in eerdere historische tijdperken hadden voortgebracht.

Klaus Schwab probeert twee heren te dienen. Ten eerste, de onderwereldgeest van Mammon, opgeroepen door de geritualiseerde kapitaalaccumulatie van de plutocratie, die hen op haar beurt bezit. Ten tweede, God: door bepaalde ontdekkingen, technologisch en anderszins, die de hele mensheid ten goede komen, zoals 3D-printen. Maar Schwab kan met zijn tovenaarsmantel geen twee heren dienen.

Schwab die faculteitsregalia aantrekt, die deels afkomstig is van de magiërs en alchemisten

In Klaus Schwabs inleiding uit 2016 “ De Vierde Industriële Revolutie ” maken we in hoofdstuk 1.1 (blz. 6) onmiddellijk kennis met een directe parafrasering van het marxiaanse historisch materialisme, zonder toeschrijving:

“ Door de geschiedenis heen hebben zich revoluties voorgedaan toen nieuwe technologieën en nieuwe manieren om de wereld waar te nemen een diepgaande verandering in economische systemen en sociale structuren teweegbrachten. Aangezien de geschiedenis als referentiekader wordt gebruikt, kan de abruptheid van deze veranderingen jaren duren om zich te ontvouwen […] de overgang van foerageren naar landbouw – gebeurde ongeveer 10.000 jaar geleden en werd mogelijk gemaakt door de domesticatie van dieren […] De agrarische revolutie werd gevolgd door een reeks industriële revoluties die begon in de tweede helft van de ^18e eeuw … ”

Het hoofdstuk gaat verder met het uiten van Schwabs grootste zorg, dat er een probleem is met gekozen leiders die niet begrijpen wat er nodig is om deze revolutie soepel en effectief te realiseren. Een deel van zijn onmiddellijke oplossing is de wereldwijde culturele hegemonie en het gebruik van een klasse van politieke commissarissen (een in diversiteit getrainde groep individuen) om deze af te dwingen. Hij is van mening dat ze, indien correct gedaan, de klassenstrijd kunnen verzachten door de rechteloze en ontheemde arbeidersklasse te verdelen langs ‘gemeenschapslijnen’ (ras, geslacht/oriëntatie) zodat de bevolking niet in opstand komt langs de lijnen van de klasse:

“ Ten tweede ontbreekt het de wereld aan een consistent, positief en gemeenschappelijk verhaal dat de kansen en uitdagingen van de vierde industriële revolutie schetst, een verhaal dat essentieel is als we een diverse groep individuen en gemeenschappen willen versterken en een volksweerslag tegen de fundamentele veranderingen aan de gang. ”

Maar waarom zou er een populair verzet zijn, als dergelijke veranderingen universeel positief zijn?

Omdat dergelijke veranderingen dat niet zijn. Er is een overkoepelend onvermogen om het probleem van geplande veroudering aan te pakken, en neemt ook de positie van de plutocratie als een vast gegeven. Dit hangt samen met een vertraging van innovatie en toekomstige technologieën in de zin van moderniteit, omdat het investeringsrendement over het algemeen omgekeerd evenredig zou afnemen met de stijging van de productietechniek.

Geplande veroudering is al lang in ons paradigma verbonden met innovatie, dat innovatie van functies zo groot was dat het gebruik van constructiegoederen van hogere kwaliteit niet nodig was. Dit dwong consumenten tot nieuwere modellen met nieuwe kenmerken en functies, zelfs als de kerntechnologie of het nut van de grondstof niet significant was verbeterd in vergelijking met het gecreëerde afval. Dit zorgde voor een rendement op de investering voor zeer kleine innovaties van twijfelachtig nut, en vertrouwde in plaats daarvan op reclame en opvallende consumptie als integraal onderdeel van het distributieproces.

Terwijl het discours van het World Economic Forum naast een toekomstig paradigma danst, is de logica van de industriële productiewijze een onveranderlijke variabele. Deze, ook al is de geplande veroudering van het tijdperk van de 3 ^rd industriële revolutie was gebonden aan de extractie van meerwaarde van de menselijke arbeid, van monopolistische prijsstelling, van woeker lenen, en de werkgelegenheid als een vorm van sociale controle ( Idle Hands werk van de duivel te doen ) , die allemaal uitzonderlijk overbodig zijn in een tijdperk van totale automatisering.

In stukken als Coronavirus Shutdown: The End of Globalization and Planned Obsolescence – Enter Multipolarity ontwikkelen we een basis om te begrijpen dat de echte doelen van de Great Reset gericht zijn op verdere slavernij, ondanks de technologische mogelijkheden die 3D-printen en het internet der dingen bieden ( IoT) neigen organisch naar lokalisatie en decentralisatie (weg van globalisering). Het is duidelijk dat geplande veroudering zeer verkwistend is en verantwoordelijk is voor misschien wel het grootste deel van het afval dat het milieu schaadt (ongeacht of we de antropogene stelling van de opwarming van de aarde accepteren of niet).

Welke andere oorzaak van koolstofemissies, vervuiling of niet-duurzame milieuschade we ook kunnen bedenken, we kunnen die uitkomst bijna altijd koppelen aan een deel van de productie- en distributiecyclus van goederen die onnodig worden herhaald (van energieproductie tot productlevering), duizenden keren per dag, vanwege geplande veroudering.

En toch zijn de oplossingen van het IMF niet om de levensduur van producten significant te verlengen, tegen geplande veroudering, maar om de menselijke consumptie van nog steeds slecht gemaakte artikelen te verminderen door ze duur te maken in termen van prijs of belastingen, en door het aantal mensen te verminderen omdat mensen, binnen de noemer van de moderniteit, alleen waarde hebben als producenten en winstoogmerk . Met producerende robots wordt consumptie ‘nutteloos eten door nutteloze eters’.

Als menselijke wezens die behoren tot deze aantallen die gepland zijn voor overtolligheid, moeten we mediteren over de diep genocidale en kwaadaardige premisse van deze vergelijking.

In het stuk The Great Reset Morality: Euthanization of the Inessentials leggen we uit hoe het stervende denken van het paradigma dat we verlaten, zijn stempel draagt ​​op het paradigma dat we binnengaan. Bedrijfscultuur van Friedman’s doctrine (externalisering van kosten, de bottom line) leidt tot genocide wanneer menselijke arbeid zelf niet langer nodig is.

Omdat er een verschil is tussen het gebruik van sociale technologieën (Marxiaans, enz.) in het revolutionaire proces waarbij nieuwe technologieën worden gebruikt om de mogelijkheid van een roulatie van elites te elimineren enerzijds, en het bredere probleem van ‘oplossingen die voortkomen uit het paradigma’, anderzijds de andere. Dit zijn twee verschillende problemen, en het WEF betreft niet zelf met de latere, want ze zijn van het paradigma van de 2 ^e en 3 ^e Industrial Revolutions, van de werknemer downsizing, van het gebruik van oorlog en ziekte als betaalmiddel bevolking controle, van de vernietiging van vrijhandel en marktfuncties, van permanente bezuinigingen als een manier om een ​​vreemde versie van ‘economische groei’ op een grootboek te tonen.

Wat is het doel van het WEF?

Er zijn twee reële mogelijkheden van een 4IR. De door het WEF/IMF nagestreefde is gecentraliseerd en in het belang van het ancien regime , de enorme bedrijven, maakt deel uit van een massale ontvolkingscampagne (een bevolking die niet langer nodig is in het licht van automatisering) evenals een duw om een ​​revolutie teweeg te brengen in methoden van sociale controle.

De andere, die via middelgrote tot grotere bedrijven komt, is gedecentraliseerd en vestigt nieuwe productielijnen en lokale distributie via 3D-printen, die de leden van de plutocratie opschudden en naar de vuilnisbak van de geschiedenis degraderen.

Dit is de reden waarom we de druk zien om kleine en middelgrote en grotere ondernemingen te vernietigen, door het afsnijden van aanvoerlijnen in de havens en beperkte toegang tot kapitaal.

En dus is het volgende directe doel van de plutocratie het elimineren van middelgrote ondernemingen voordat deze gedecentraliseerd 3D-printen kunnen creëren en een 4IR kunnen inluiden die het model volgt van het omverwerpen van de oude machtsstructuur.

Door marxistische ideeën van historisch materialisme en technologisch determinisme te combineren met fascistisch-futuristische ideeën van technocratie en bureaucratisch managementwetenschap, volgt het World Economic Forum een ​​pad van ‘inclusiviteit’ voor de aandeelhouders (de elite van de managementklasse). Dit vergroot hun functie bij het bepalen van het beleid meer dan de huidige financiële aandeelhouders (de plutocratie) tot dusver hebben geëist, aangezien de cyclus van productie en distributie het grootste controlemechanisme vormde op de activiteiten van gewone mensen als arbeiders en consumenten.

Deze bestuurlijke elite kan garanderen dat de erfelijke praktijk van de aristocratische plutocratie niet wordt verstoord door wat anders een strijd zou zijn tussen gedecentraliseerde versus gecentraliseerde productiemethoden, een waarschijnlijke roulatie van elites en ongewenste politieke resultaten.

Conclusie

Het marxisme en het in het fascisme geïntegreerde poststructuralisme en de kritische theorie hebben de reikwijdte van de ontwerpen van het WEF enorm beïnvloed, zowel in het algemeen als in de micro-engineering van de gefabriceerde pandemie en het sociale kredietsysteem dat eruit voortvloeit, zoals we hebben uitgelegd in ” Deplorable Until Bewezen compliant: Kafka, sociaal krediet en kritische theorie “. In beschrijft het als een ‘4 ^th Industriële Revolutie’ een verwachting wordt gemaakt en versterkt dat, net als bij de eerste tot en met derde, kan dezelfde dynastieke plutocratische families aan de macht te blijven.

In ons stuk ” The Globalist Dilemma: How to Implement a 4th Industrial Revolution Without Power Losing ” hebben we uitgelegd dat historisch gezien revoluties in de productieve en technologische krachten tot grote sociale onrust hebben geleid, aangezien deze nieuwe productiekrachten nieuwe sociale klassen creëerden op basis van die krachten , met hun eigen politieke project om hun hervonden sociale macht te weerspiegelen.

Deze kwamen in conflict met de oude orde en leidden in het algemeen tot wat Pareto beschrijft als een rotatie (circulatie) van elites . Marx informeert ook over deze sociologische punten en beweert verder dat de samenleving door zijn wetenschap voor het eerst zelfbewust kan zijn van de wetenschap van de ontwikkeling van de geschiedenis als een reeks revoluties in de productiekrachten, en degenen die de samenleving onder controle hebben, kunnen ook controle over deze processen als een tovenaar die echt de bevoegdheden van de onderwereld heeft getemd .

Wat leden van de elite misschien goed begrijpen, wat het lopende conflict tussen de elites verklaart, is dat dezelfde technologieën die worden gebruikt om de bevolking te verminderen en de resterende som van de mensheid tot slaaf te maken, niet gebaseerd zijn op een wetenschappelijke of technologische noodzaak. In plaats daarvan, ondanks het gebruik van techno-industriële en rationalistische taal, die voortkomt uit wetenschappelijke tradities van de moderniteit, zijn de echte impulsen en doelen ‘slecht’. Het feit dat Mammon als een hooggeplaatste entiteit in het pantheon van boze goden nu voor het eerst in de bekende geschiedenis kan worden geroteerd, wat we hebben is een nieuw systeem van een grotere incarnatie van het kwaad uit de onderwereld, de tegenstander en zichzelf beschuldigend, signalerend aan religieuze gemeenschappen een proces beschreven in Openbaring.

Deze kunnen en zullen worden gebruikt totdat er nog maar één mens op de planeet over is , zoals uitgelegd in ‘ Hebben de grote reset-technocraten hier echt over nagedacht? Evil: Between Depopulation & Neuralink’ , want er komt geen einde aan de eetlust die wordt opgeroepen. Het beheren van de overgang van de plutocratie naar een technocratie zonder haperingen is slechts een deel van de vereiste om deze stuklijst te laten zijn zoals geadverteerd. De nieuwe technologieën worden geïmplementeerd met een nieuw uitgedrukt kwaad, waarvan de logica niet beheersbaar zal zijn, en creëert een ramp met de “Tovenaarsleerling”.

Dit feit moet beter worden begrepen door andere lagen van de elite, dat hun eigen ondergang ook in dit proces wordt beschreven, ondanks dat ze de ‘stakeholders’ van Schwabs 4IR ‘Stakeholder Capitalism’ worden genoemd. In ons volgende hoofdstuk zullen we ons concentreren op het ‘fascisme van Klaus Schwab’, waarbij we kijken naar hoe bedrijfskunde en managementtheorie, ter voorbereiding op hun verhoopte volgende golf in sociale metamorfose na Milton Friedman, de essentie van het fascisme reconstrueerden.