Indignatie redactie 
Begin maart gingen de Nederlanders stemmen . Dat is een coole zes maanden geleden. Binnenkort een nieuw kabinet? Nee, dat duurt nog even. Een hele lange tijd. Gisteren werd de Nederlandse vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken Sigrid Al Qaq gedwongen af te treden. Nogmaals, aangezien het huidige kabinet demissionair is. Die had al ontslag genomen. Ze was het eerste Nederlandse slachtoffer van de Amerikaanse capitulatie in Afghanistan.
Zowel de (demissionaire) ministers van defensie, Ank Bijleveld, als van buitenlandse zaken, Sigrid Al Qaq, moesten in het parlement uitleg geven over Afghanistan. Voor de overgave had het parlement beide gevraagd om maatregelen te nemen voor een goede evacuatie, waar ze geen gevolg aan hadden gegeven. Het parlement was niet blij met de antwoorden en keurde een motie van afkeuring goed. Ank Bijleveld weigerde af te treden, maar Sigrid Al Qaq wel. Een motie van afkeuring is geen motie van wantrouwen. In het eerste geval, een minister kan aftreden. In het tweede geval, een minister moet aftreden. Het duurde even voor mevrouw Bijleveld er verstand van had, maar na 24 uur nam ook zij eindelijk ontslag.
Dat maakt de toch al zeer moeizame kabinetsonderhandelingen zo goed als onmogelijk. Waarom? De kiezers stemden voor het onmogelijke. Even de uitslag bekijken: de VVD won (= niet veel verloren) met 34 zetels. Tweede plaats was D66, met Sigrid Kaag — Al Qaq kregen ze 24 zetels. Daarna volgde de PVV met 17 zetels. Dat zijn de grote feesten. CDA (christendemocraten) verloor massaal; ze hebben nog 15 stoelen over.
Aan de rechterkant van de stemming hebben veel nieuwe partijen zetels gewonnen en verloren. Maar geen van hen kreeg meer dan 7 zetels. Aan de linkerkant verloor iedereen. Sommige niet zo veel, andere veel.
De machthebbers willen geen conservatieve regering. In het echte leven is dat sowieso onmogelijk. Om een echt conservatief kabinet te vormen heb je maar liefst zeven partijen nodig. Dat is nooit gebeurd. De grootste Nederlandse coalitie had vijf partijen en viel binnen een paar maanden uiteen.
De meest logische oplossing zou een voortzetting van de huidige coalitie zijn, omdat het een werkbaar kabinet zou kunnen zijn. Maar… voordat de verkiezingen begonnen, sloot de ChristenUnie (communistische calvinisten) samenwerking met D66 uitdrukkelijk uit. Sigrid Al Qaq nam eveneens wraak. Dus die optie is een duidelijke nee-nee.
De volgende optie was een progressief kabinet. Dat zou ook kunnen werken. De lammen (PvdA, onze PvdA) houden de blinden echter stevig vast (GroenLinks, de communistische partij). Ze willen samen regeren of helemaal niet. Die eis is voor de VVD om een voor de hand liggende reden volstrekt onaanvaardbaar. In zo’n kabinet zouden ze de minderheidspartij worden. Zo’n kabinet zou in feite een communistisch kabinet zijn, met de VVD als handige zondebok.
Dan blijven er maar twee opties over: een minderheidskabinet of nieuwe verkiezingen. Het is nooit gebeurd dat er nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven. Maar het lijkt pijnlijk duidelijk dat deze optie de enige werkbare is. Waarom? Omdat de resultaten van de verkiezingen al ouderwets zijn!
Sinds maart is er veel gebeurd. De christen-democraten (CDA) pleegden zelfmoord door hun enfant terrible Pieter Omtzigt af te zetten. Ze hebben op dit moment 15 zetels, maar stemmen op 9. Op dit moment tenminste. Omdat ze in de politieke lift naar beneden gaan. Snel. Ik heb geen idee waarom ze zelfmoord hebben gepleegd. Met Omtzigt als leider hadden ze de verkiezingen gewonnen. Mogelijk genoeg om hem als nieuwe premier te hebben. Ze zouden in ieder geval hersteld zijn van hun neerwaartse spoor. Ik schreef hierover vlak na de verkiezingen .
Ze schopten hem er echter uit. Of beter gezegd, ze dwongen hem eruit. Hij werd niet uit de partij gezet, maar ze dwongen hem af te treden. Wat hij naar behoren deed. Nu draait hij als zelfstandige. We weten niet wat hij gaat doen. Als hij zijn eigen partij opricht, wat zo goed als zeker is, staat die partij al op 20-26 zetels. Minstens zes van die zetels komen van het CDA.
Wat betekent dat de klok in het kantoor van Omtzigt zal luiden “terugbetalen!” elk uur. Het is onwaarschijnlijk dat hij degenen accepteert die hem hebben laten aftreden. Zoals politici zeggen, is Omtzigt recht door zee en eerlijk. Daar kun je je beroep van maken. Kijk maar naar Geert Wilders.
Het valt te betwijfelen dat Geert Wilders wist waar het pad dat hij koos zou leiden. Hetzelfde geldt voor Omtzigt. Beiden namen beslissingen; omstandigheden en de toekomst bepalen wat er daarna komt. Logica dicteert dat Omtzigt alleen de meest geloofwaardige (en conservatieve) CDA-politici toestaat om zich bij zijn partij aan te sluiten. Al het andere heeft geen zin. Dat betekent dat hij openstaat voor een echt conservatief kabinet. Dat betekent een kabinet met de PVV en/of andere conservatieve partijen. Dat is waartoe de omstandigheden hem zullen dwingen, of hij het nu leuk vindt of niet.
Al het bovenstaande maakt van een minderheidskabinet een doodgeboren baby. De christen-democraten hebben momenteel 15 zetels, maar zullen bij nieuwe verkiezingen het geluk hebben om er zes te behouden. Waarschijnlijk minder. Dat geeft hen geen sterke hand in onderhandelingen of in een minderheidskabinet.
De lamme en blinden hand in hand tactiek werkte niet. Labour is niet hersteld van hun val uit de gratie en GroenLinks is op weg naar beneden. Net als bij de laatste verkiezingen eisten ze te veel en kregen ze niets.
De andere linkse partij, D66, zit kniediep in doodoo. Op dit moment hebben ze 24 zetels, maar dat zal niet lang meer duren. De cartoon die je bovenaan dit bericht ziet, toont de Twin Towers met het gezicht van Mark Rutte erin, aangevallen door een heks op een bezemsteel. Die heks is Sigrid Al Qaq. Het is een reactie op een lezing die mevrouw Al Qaq hield.
“Sigrid Al Qaq” schrijf ik. Waarom niet haar officiële naam, Sigrid Kaag ? Dat komt omdat Sigrid Kaag getrouwd is met een hooggeplaatste PLO-officier, Anis Al Qaq. Het is uiterst twijfelachtig dat zo’n hooggeplaatst PLO-lid met een dhimmi of een regelrechte atheïst mag trouwen.
Zoals het is, mevrouw Kaag – Al Qaq spreekt vloeiend Arabisch, met een track record van buitenlandse posten in het Midden-Oosten. Het is bijna zeker dat ze zich stilletjes tot de islam bekeerde . We weten het niet, omdat ze haar religie stevig voor zichzelf houdt. We weten alleen dat ze fel antisemitisch en pro-Palestina is. Jij doet de wiskunde.
Mevrouw Al Qaq doet het momenteel niet zo goed in haar partij. Ze liet een lange propagandafilm over zichzelf maken door haar afdeling en publieke omroepen. Die film, surprise, surprise, kwam net voor de verkiezingen uit. In tegenstelling tot Triumph des Willens was de ontvangst vrij negatief. De boodschap was: kies Kaag als eerste vrouwelijke premier, want zij wil de eerste vrouwelijke premier worden. Mensen vragen waarom dit stukje s ** t propaganda moest voor worden betaald door het publiek. En waarom het werd uitgezonden als een documentaire van een uur op prime time.
Vervolgens de tekenfilm. Ze hield een toespraak op de Schoo-Lezing . Dit is een zeer prestigieuze politieke lezing die jaarlijks aan het begin van het parlementaire jaar wordt gehouden. In deze lezing noemde ze Mark Rutte een eikel, onbetrouwbaar, vrouwenhater en alles wat je maar kunt bedenken, zonder zijn naam te noemen. Rutte reageerde niet zoals hij kon en zou moeten – door haar ter plekke te ontslaan. Dat kan hij niet, want ze onderhandelen over een coalitie.
Dat wil niet zeggen dat haar lezing geen gevolgen zal hebben. Ze sloot duidelijk de deur voor een eventuele coalitie met de VVD. De deur dicht is een understatement. Meer als, sloeg de deur dicht, spijkerde hem vast en plaatste er landmijnen voor. De cartoon laat het beter zien dan ik in veel woorden kan.
Haar onnodig belasteren van Rutte valt niet goed binnen haar partij. Alle D66-bendes zijn in de war. Wat dacht ze in godsnaam? Had ze geen Ritalin meer? Waar is een dwangbuis als je er een nodig hebt? Ze had geen gezichtsmasker nodig, maar een geluiddemper!
Erger nog: haar reactie op die cartoon was spreekwoordelijk wakker: ze was er erg door beledigd. Hoe durven ze? In plaats van de cartoon te negeren, viel ze hem publiekelijk aan. Dat is politieke zelfmoord. Elke politicus weet dat. Echter, wakker Al Qaq negeerde het, zoals alle wakkeren doen. We kunnen dat doen, weet je. Nou, word wakker, ga kapot. Ik weet niet of ze een bediende voor zich heeft die “dode man loopt!” roept. Ze heeft er echt een nodig. De enige reden dat ze D66 nog steeds leidt, is dat ze tijd nodig hebben om een vervanger te vinden.
O, voor ik het vergeet. Is het mogelijk om ontslag te nemen, als je al ontslag hebt genomen? Blijkbaar. Mevrouw Sigrid Al Qaq maakte deel uit van het kabinet van Mark Rutte, dat in februari aftrad . Het is de tweede keer dat ze haar ontslag aanbiedt aan de koning.
‘Moge je in interessante tijden leven’ zoals de Chinese vloek luidt. Nou, de tijden zijn zeker interessant en worden elke dag interessanter.
