Komt er nog een ‘Vierde Golf’?

Dat houdt velen op dit moment bezig, en met oplopende ‘positieve tests‘ en afnemende bezetting van de ‘IC’s‘ is tevens de vraag hoe betrouwbaar die tests nou echt zijn. Of die vaccinaties, waar er alweer bijna tweehonderd besmettingen waren na een evenement waarbij iedereen een ‘negatieve test‘, of een bewijs van inenting moest overleggen. Zal dan alsnog het kwartje vallen dat ‘ingeënt‘ niet betekent dat je het virus niet bij je kunt dragen, en dat je dus wel degelijk anderen kunt besmetten? Om de kans op een ‘Vierde Golf‘ te verkleinen, heeft Nederland besloten ook tieners in te gaan enten, die zelf geen risico lopen. Wel zijn er voor hen extra risico’s verbonden aan vaccineren. En sommige medici en wetenschappers zijn fel tegen. Maar ze krijgen zeker in Nederland niet de ruimte om hun argumenten voor het voetlicht te brengen. En dat is een gevaar, want als ze met hun bezwaren gelijk hebben, dan laden de voorstanders een wel héél grote verantwoordelijkheid op hun schouders. En zonder zich daar bewust van te zijn, in veel gevallen.

Artsen en wetenschappers die bezwaar maken tegen de vaccins doen dat niet allemaal op dezelfde gronden, en dat maakt het er niet eenvoudiger op voor de leek, zoals ondergetekende. Zowel voor- als tegenstanders van vaccinatie zijn uitgesproken stellig. Slechts sporadisch treffen ze elkaar in een dialoog, en dan veelal ‘buiten beeld’. Petities van medici en wetenschappers die bezwaar maken tegen (bepaalde) vaccins, of ‘maatregelen‘, gericht aan de autoriteiten die goedkeuring moeten verstrekken, en richtlijnen voor het gebruik uitvaardigen, worden systematisch genegeerd.

Dat is de ‘politieke’ kant van de zaak, waarmee in herinnering wordt geroepen hoe ‘HIV’ destijds ook in een politieke maalstroom terechtkwam, waar je als (potentiële) patiënt daar liever van verschoond blijft. Dat er risico’s zitten aan de nu gebruikte vaccins, dat ontkent helemaal niemand. Er wordt voor gewaarschuwd op inmiddels aangepaste ‘bijsluiters’, en je leest erover in de krant waar het individuele gevallen betreft. Een Europese ‘waakhond’ houdt bij hoeveel mensen er overlijden na vaccinatie, en hoeveel er complicaties krijgen. Absolute getallen maken al snel veel indruk, maar waar de autoriteiten zich concentreren op de percentages oordelen ze dat het risico van ‘Covid’ nog altijd groter is, statistisch gesproken.

Maar statistieken zijn al een probleem waar ze in veel gevallen niet accuraat genoeg zijn. En het wordt er niet beter op als de administratie niet op orde is. En als het een rommeltje is bij de GGD. Wel wordt steeds meer duidelijk dat het bepaalde groepen zijn die kans lopen om te overlijden. Naast mensen op leeftijd met een ‘comorbiditeit’, zijn dat ook onder jongere volwassenen en kinderen de mensen met fors overgewicht, terwijl dat bij mensen op leeftijd dan weer niet zo duidelijk is, begrijp ik uit de literatuur. Voor een deel kan dat ook verschillen per land verklaren. Beleid wat er op gericht zou zijn vooral de kwetsbare groepen te beschermen wordt door velen bepleit als alternatief voor het om zeep helpen van de hele economie, terwijl China uitloopt door een andere aanpak, en het frustreren van het sociale leven, om nog maar te zwijgen van de ‘Big Brother’-boetes en andere maatregelen die worden ervaren als onrecht, of bovenmatig.

Naast het gegeven dat artsen en wetenschappers die bedenkingen hebben tegen (bepaalde) vaccins, of vaccinatie met ‘lekkende’ vaccins midden in een pandemie, waardoor juist potente varianten zouden worden gekweekt worden genegeerd, zijn de autoriteiten ook niet bereid om te kijken naar goedkope alternatieven in de sfeer van medicatie, of naar vaccins die worden geproduceerd in landen waar onze politici ruzie mee hebben, of ruzie mee uit willen lokken. Dat maakt dat het hele beeld ‘complot-denken’ aanwakkert, terwijl je zou denken dat men dat juist op elke mogelijke manier zou willen trachten te voorkomen in een pandemie door het zo zuiver mogelijk te houden. Waar het die goedkope medicijnen betreft, ook bruikbaar als profylaxe volgens gepubliceerd onderzoek, en met uitstekende resultaten, veelal beter dan die van de meeste  vaccins, tegen een fractie van de kosten, is het ook niet zo dat de autoriteiten zeggen dat het niet werkt, of slecht voor je is. Ze weigeren er gewoon naar te kijken. Ze raden gebruik ervan af, omdat ze niet weten of het werkt, maar ze wíllen het ook niet weten.

Als een hoogleraar zijn hele reputatie in de waagschaal legt om publiekelijk te waarschuwen voor het risico van spontane abortussen en onvruchtbaarheid als gevolg van vaccinatie, en risico’s voor de gezondheid op langere termijn, gepubliceerd op een website waar veel medici en wetenschappers van naam aan verbonden zijn, en dat waait zo door het open raam naar buiten zonder dat iemand het belangrijk genoeg vindt om er enige woorden aan te wijden, dan spelen we Russische Roulette met de status van de wetenschap als een op feiten gebaseerde methode die ons dichter bij een betere wereld brengt. En als hij gelijk heeft, ook met de levens van mensen, zoals hij stelt. Het is best mogelijk dat die hoogleraar iets over het hoofd ziet, of de verkeerde conclusies trekt uit de ‘data’, maar die observatie laten bestaan in een parallel universum terwijl je blind en doof doorgaat met je programma in je eigen wereldje, is een beetje eng.