Lockdowns mislukten: ze beheersde het virus niet

Het gebruik van universele lockdowns bij het verschijnen van een nieuwe ziekteverwekker heeft geen precedent. Het was een wetenschappelijk experiment in realtime, waarbij het grootste deel van de menselijke populatie werd gebruikt als laboratoriumratten. De vraag is of en in hoeverre lockdowns hebben gewerkt om het virus op een wetenschappelijk verifieerbare manier onder controle te krijgen. Op basis van de volgende onderzoeken is het antwoord nee en om verschillende redenen: slechte gegevens, geen correlaties, geen causaal bewijs, afwijkende uitzonderingen, enzovoort. Er is geen verband tussen lockdowns (of hoe mensen ze ook willen noemen om hun ware aard te maskeren) en virusbeheersing. 

De bewijslast zou echt bij de lockdown-activisten moeten liggen, aangezien zij het zijn die 100 jaar volksgezondheidswijsheid omver hebben geworpen en vervangen door een ongeteste, top-down oplegging van vrijheid en mensenrechten. Die last hebben ze nooit aanvaard. Ze gingen ervan uit dat een virus kon worden geïntimideerd en bang gemaakt door geloofsbrieven, edicten, toespraken en gemaskerde gendarmes. 

Het pro-lockdown-bewijs is schrikbarend dun en grotendeels gebaseerd op het vergelijken van reële resultaten met verschrikkelijke computergegenereerde voorspellingen die zijn afgeleid van empirisch niet-geteste modellen, en dan alleen maar te stellen dat striktheid en “niet-farmaceutische interventies” het verschil verklaren tussen de fictieve vs. de echte uitkomst. 

De anti-lockdown-onderzoeken daarentegen zijn evidence-based, robuust en grondig, waarbij ze worstelen met de gegevens die we hebben (met al zijn gebreken) en kijken naar de resultaten in het licht van controles op de bevolking. 

Een groot deel van de volgende lijst is samengesteld door data-ingenieur Ivor Cummins , die een educatieve inspanning heeft geleverd om de intellectuele steun voor lockdowns op te heffen. Het virus gaat doen wat virussen doen, hetzelfde als altijd in de geschiedenis van infectieziekten. We hebben er extreem beperkte controle over, en wat we wel hebben is gebonden aan tijd en plaats. Angst, paniek en dwang zijn geen ideale strategieën om virussen te beheersen. Intelligentie en medische therapieën doen het veel beter. 

1. “ De impact van de COVID-19-pandemie en beleidsreacties op oversterfte”door Virat Agrawal, Jonathan H. Cantor, Neeraj Sood & Christopher M. Whaley. NBER juni 2021. “Als een manier om de overdracht van COVID-19 te vertragen, hebben veel landen en Amerikaanse staten een shelter-in-place (SIP) -beleid ingevoerd. De effecten van SIP-beleid op de volksgezondheid zijn echter a priori dubbelzinnig omdat ze onbedoelde nadelige effecten op de gezondheid kunnen hebben. Het effect van SIP-beleid op de overdracht van COVID-19 en fysieke mobiliteit is gemengd. Om de netto-effecten van SIP-beleid te begrijpen, meten we de verandering in het aantal sterfgevallen na de implementatie van SIP-beleid in 43 landen en alle Amerikaanse staten. We gebruiken een raamwerk voor gebeurtenisstudies om veranderingen in het aantal extra sterfgevallen te kwantificeren na de implementatie van een SIP-beleid. We vinden dat na de implementatie van SIP-beleid de oversterfte toeneemt. De toename van de bovenmatige sterfte is statistisch significant in de onmiddellijke weken na de implementatie van het SIP alleen voor de internationale vergelijking en treedt op ondanks het feit dat er een daling was in het aantal bovenmatige sterfgevallen voorafgaand aan de implementatie van het beleid. Op het niveau van de Amerikaanse staat neemt de oversterfte toe in de onmiddellijke weken na de introductie van SIP en vervolgens de trends onder nul na 20 weken van SIP-implementatie. We hebben niet kunnen ontdekken dat landen of Amerikaanse staten die eerder SIP-beleid hebben geïmplementeerd en waarin SIP-beleid langer had moeten werken, minder overmatige sterfgevallen hadden dan landen/Amerikaanse staten die langzamer waren om SIP-beleid te implementeren. We hebben ook geen verschillen waargenomen in trends in overtollige sterfte voor en na de implementatie van SIP-beleid op basis van pre-SIP COVID-19-sterftecijfers.” overmatige sterfte neemt toe in de onmiddellijke weken na SIP-introductie en vervolgens trends onder nul na 20 weken SIP-implementatie. We hebben niet kunnen ontdekken dat landen of Amerikaanse staten die eerder SIP-beleid hebben geïmplementeerd en waarin SIP-beleid langer had moeten werken, minder overmatige sterfgevallen hadden dan landen/Amerikaanse staten die langzamer waren om SIP-beleid te implementeren. We hebben ook geen verschillen waargenomen in trends in overtollige sterfte voor en na de implementatie van SIP-beleid op basis van pre-SIP COVID-19-sterftecijfers.” overmatige sterfte neemt toe in de onmiddellijke weken na SIP-introductie en vervolgens trends onder nul na 20 weken SIP-implementatie. We hebben niet kunnen ontdekken dat landen of Amerikaanse staten die eerder SIP-beleid hebben geïmplementeerd en waarin SIP-beleid langer had moeten werken, minder overmatige sterfgevallen hadden dan landen/Amerikaanse staten die langzamer waren om SIP-beleid te implementeren. We hebben ook geen verschillen waargenomen in trends in overtollige sterfte voor en na de implementatie van SIP-beleid op basis van pre-SIP COVID-19-sterftecijfers.”

2. “ COVID-19-bibliotheek. De hiaten opvullen” door Konstantin Yanovskiy en Yehoshua Socol. SSRN 14 februari 2021. “Bevindingen: (1) Historische ervaring. Griepachtige pandemieën zijn een natuurlijk gevolg van de menselijke ontwikkeling en mogen daarom niet als een wereldwijde bedreiging worden beschouwd. De geschiedenis van de Spaanse griep en talrijke minder ernstige pandemieën is goed gedocumenteerd. Het bewijst dat de COVID-19-problemen niet nieuw zijn, in tegenstelling tot de wereldwijde regeringsreacties die ongekend zijn en zeker niet gebaseerd zijn op enig succesvol beleid in het verleden. (2) Gezondheid en welvaart (risico-batenanalyse). Enorme vooruitgang in levensverwachting, gezondheidstoestand, scherpe daling van de kindersterfte – ze volgden allemaal de economische vooruitgang en waren duidelijk te verklaren door economische vooruitgang. Verloren inkomen betekent verloren levens. In Israël gingen bijvoorbeeld minstens 500.000 levensjaren verloren door lockdowns. (3) Besluitvorming. Verschillende regeringen hadden (jaren geleden) gedetailleerde plannen opgesteld om te reageren op griepachtige pandemieën. De responsplannen noemden lockdowns alleen als laatste redmiddel. Al deze plannen werden aan het begin van de COVID-19-crisis opgegeven, waarbij lockdowns het eerste en belangrijkste instrument werden. Eigenlijk vond er geen wetenschappelijke discussie plaats. De omvang van het verlies aan mensenlevens als gevolg van lockdowns zelf is nooit in aanmerking genomen in het besluitvormingsproces. (4) Crisisbeheersing. De prognoses die werden gekozen voor politieke besluitvorming overschatten systematisch de dreiging en ondersteunden buitensporige maatregelen. Het pro-lockdown-bewijs is schokkend dun en grotendeels gebaseerd op het vergelijken van real-world resultaten met verschrikkelijke computergegenereerde voorspellingen die zijn afgeleid van empirisch niet-geteste modellen. De responsplannen noemden lockdowns alleen als laatste redmiddel. Al deze plannen werden aan het begin van de COVID-19-crisis opgegeven, waarbij lockdowns het eerste en belangrijkste instrument werden. Eigenlijk vond er geen wetenschappelijke discussie plaats. De omvang van het verlies aan mensenlevens als gevolg van lockdowns zelf is nooit in aanmerking genomen in het besluitvormingsproces. (4) Crisisbeheersing. De prognoses die werden gekozen voor politieke besluitvorming overschatten systematisch de dreiging en ondersteunden buitensporige maatregelen. Het pro-lockdown-bewijs is schokkend dun en grotendeels gebaseerd op het vergelijken van real-world resultaten met verschrikkelijke computergegenereerde voorspellingen die zijn afgeleid van empirisch niet-geteste modellen. De responsplannen noemden lockdowns alleen als laatste redmiddel. Al deze plannen werden aan het begin van de COVID-19-crisis opgegeven, waarbij lockdowns het eerste en belangrijkste instrument werden. Eigenlijk vond er geen wetenschappelijke discussie plaats. De omvang van het verlies aan mensenlevens als gevolg van lockdowns zelf is nooit in aanmerking genomen in het besluitvormingsproces. (4) Crisisbeheersing. De prognoses die werden gekozen voor politieke besluitvorming overschatten systematisch de dreiging en ondersteunden buitensporige maatregelen. Het pro-lockdown-bewijs is schokkend dun en grotendeels gebaseerd op het vergelijken van real-world resultaten met verschrikkelijke computergegenereerde voorspellingen die zijn afgeleid van empirisch niet-geteste modellen. waarbij lockdowns het eerste en belangrijkste instrument worden. Eigenlijk vond er geen wetenschappelijke discussie plaats. De omvang van het verlies aan mensenlevens als gevolg van lockdowns zelf is nooit in aanmerking genomen in het besluitvormingsproces. (4) Crisisbeheersing. De prognoses die werden gekozen voor politieke besluitvorming overschatten systematisch de dreiging en ondersteunden buitensporige maatregelen. Het pro-lockdown-bewijs is schokkend dun en grotendeels gebaseerd op het vergelijken van real-world resultaten met verschrikkelijke computergegenereerde voorspellingen die zijn afgeleid van empirisch niet-geteste modellen. waarbij lockdowns het eerste en belangrijkste instrument worden. Eigenlijk vond er geen wetenschappelijke discussie plaats. De omvang van het verlies aan mensenlevens als gevolg van lockdowns zelf is nooit in aanmerking genomen in het besluitvormingsproces. (4) Crisisbeheersing. De prognoses die werden gekozen voor politieke besluitvorming overschatten systematisch de dreiging en ondersteunden buitensporige maatregelen. Het pro-lockdown-bewijs is schokkend dun en grotendeels gebaseerd op het vergelijken van real-world resultaten met verschrikkelijke computergegenereerde voorspellingen die zijn afgeleid van empirisch niet-geteste modellen. De prognoses die werden gekozen voor politieke besluitvorming overschatten systematisch de dreiging en ondersteunden buitensporige maatregelen. Het pro-lockdown-bewijs is schokkend dun en grotendeels gebaseerd op het vergelijken van real-world resultaten met verschrikkelijke computergegenereerde voorspellingen die zijn afgeleid van empirisch niet-geteste modellen. De prognoses die werden gekozen voor politieke besluitvorming overschatten systematisch de dreiging en ondersteunden buitensporige maatregelen. Het pro-lockdown-bewijs is schokkend dun en grotendeels gebaseerd op het vergelijken van real-world resultaten met verschrikkelijke computergegenereerde voorspellingen die zijn afgeleid van empirisch niet-geteste modellen.

3. ” Beoordeling van de effecten van verplicht thuisblijven en bedrijfssluitingen op de verspreiding van COVID-19” door Eran Bendavid, Christopher Oh, Jay Bhattacharya, John PA Ioannidis. European Journal of Clinical Investigation, 5 januari 2021. “Implementatie van NPI’s ging gepaard met significante verminderingen van de groei van het aantal gevallen in 9 van de 10 onderzoekslanden, waaronder Zuid-Korea en Zweden die alleen lrNPI’s implementeerden (Spanje had een niet-significant effect). Na aftrek van de epidemische en IrNPI-effecten, vinden we in geen enkel land een duidelijk, significant gunstig effect van mrNPI’s op de groei van het aantal gevallen. In Frankrijk bijvoorbeeld was het effect van mrNPI’s +7% (95CI ‐5%‐19%) in vergelijking met Zweden, en +13% (‐12%‐38%) in vergelijking met Zuid-Korea (positief betekent pro-besmetting ). De 95% betrouwbaarheidsintervallen waren exclusief 30% dalingen in alle 16 vergelijkingen en 15% dalingen in 11/16 vergelijkingen.

4. ” Was de corona-lockdown in Duitsland nodig?” door Christof Kuhbandner, Stefan Homburg, Harald Walach, Stefan Hockertz. Advance: Sage Preprint, 23 juni 2020. “Officiële gegevens van het Duitse RKI-bureau suggereren sterk dat de verspreiding van het coronavirus in Duitsland autonoom is afgenomen, voordat enige interventie effectief werd. Er zijn verschillende redenen aangedragen voor een dergelijke autonome achteruitgang. Een daarvan is dat verschillen in gevoeligheid en gedrag van gastheer kunnen resulteren in kudde-immuniteit bij een relatief laag prevalentieniveau. Rekening houdend met individuele variatie in gevoeligheid of blootstelling aan het coronavirus levert maximaal 17% tot 20% van de bevolking op die moet worden geïnfecteerd om kudde-immuniteit te bereiken, een schatting die empirisch wordt ondersteund door het cohort van het Diamond Princess-cruiseschip. Een andere reden is dat seizoensinvloeden ook een belangrijke rol kunnen spelen bij de dissipatie.”

5. ” Schatting van de huidige ontwikkeling van de SARS-CoV-2-epidemie in Duitsland ” door Matthias an der Heiden, Osamah Hamouda. Robert Koch-Institut, 22 april 2020. “Over het algemeen ontwikkelen echter niet alle geïnfecteerde mensen symptomen, niet iedereen die symptomen ontwikkelt, gaat naar een dokterspraktijk, niet iedereen die naar de dokter gaat, wordt getest en niet iedereen die positief test worden ook vastgelegd in een gegevensverzamelingssysteem. Bovendien zit er een bepaalde tijd tussen al deze afzonderlijke stappen, zodat geen enkel surveysysteem, hoe goed ook, een uitspraak kan doen over het huidige infectieproces zonder aanvullende aannames en berekeningen.”

6. Zijn de COVID-19-infecties afgenomen vóór de Britse lockdown? door Simon N. Wood. Cornell University pre-print, 8 augustus 2020. “Een Bayesiaanse omgekeerde probleembenadering toegepast op Britse gegevens over sterfgevallen door COVID-19 en de ziekteduurverdeling suggereert dat het aantal infecties afnam vóór de volledige afsluiting van het VK (24 maart 2020), en dat infecties in Zweden begon pas een dag of twee later af te nemen. Een analyse van Britse gegevens met behulp van het model van Flaxman et al. (2020, Nature 584) geeft hetzelfde resultaat onder versoepeling van de eerdere veronderstellingen over R.”

7. “ Commentaar op Flaxman et al. (2020): De illusoire effecten van niet-farmaceutische interventies op COVID-19 in Europa ” door Stefan Homburg en Christof Kuhbandner. 17 juni 2020. Advance, Sage Pre-Print. “In een recent artikel hebben Flaxman et al. beweren dat niet-farmaceutische interventies opgelegd door 11 Europese landen miljoenen levens hebben gered. We laten zien dat hun methoden cirkelredeneringen omvatten. De beweerde effecten zijn pure artefacten, die de gegevens tegenspreken. Bovendien tonen we aan dat de lockdown in het Verenigd Koninkrijk zowel overbodig als ineffectief was.”

8. Professor Ben Israel’s analyse van virusoverdracht. 16 april 2020. “Sommigen beweren misschien dat de daling van het aantal extra patiënten elke dag het gevolg is van de strenge lockdown die is opgelegd door de overheid en de gezondheidsautoriteiten. Het onderzoeken van de gegevens van verschillende landen over de hele wereld werpt een zwaar vraagteken op de bovenstaande verklaring. Het blijkt dat een soortgelijk patroon – snelle toename van infecties die een piek bereikt in de zesde week en afneemt vanaf de achtste week – gebruikelijk is in alle landen waar de ziekte werd ontdekt, ongeacht hun reactiebeleid: sommige legden een ernstige en onmiddellijke afsluiting die niet alleen ‘sociale afstand’ en het verbieden van drukte omvatte, maar ook uitsluiting van de economie (zoals Israël); sommigen negeerden de infectie en gingen bijna een normaal leven voort (zoals Taiwan, Korea of ​​Zweden), en sommigen voerden aanvankelijk een soepel beleid, maar keerden al snel terug naar een volledige afsluiting (zoals Italië of de staat New York). Desalniettemin tonen de gegevens vergelijkbare tijdconstanten tussen al deze landen met betrekking tot de aanvankelijke snelle groei en de afname van de ziekte.

9. “ Impact van niet-farmaceutische interventies tegen COVID-19 in Europa: een quasi-experimentele studie” door Paul Raymond Hunter, Felipe Colon-Gonzalez, Julii Suzanne Brainard, Steve Rushton. MedRxiv Pre-print 1 mei 2020. “De huidige epidemie van COVID-19 is ongeëvenaard in de recente geschiedenis, net als de maatregelen op het gebied van sociale afstand die hebben geleid tot een aanzienlijke stopzetting van het economische en sociale leven van zoveel landen. Er is echter heel weinig empirisch bewijs over welke maatregelen op het gebied van sociale afstand de meeste impact hebben… Uit beide sets van modellen hebben we vastgesteld dat sluiting van onderwijsfaciliteiten, het verbieden van massabijeenkomsten en sluiting van sommige niet-essentiële bedrijven geassocieerd waren met een verminderde incidentie terwijl verblijf thuisbestellingen en sluiting van alle niet-bedrijven ging niet gepaard met enige onafhankelijke extra impact.”

10. “Het volledige lockdown-beleid in West-Europese landen heeft geen duidelijke gevolgen voor de COVID-19-epidemiedoor Thomas Meunier. MedRxiv Pre-print 1 mei 2020. “Deze fenomenologische studie beoordeelt de effecten van volledige lockdown-strategieën die worden toegepast in Italië, Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk, op de vertraging van de COVID-19-uitbraak van 2020. Als we het traject van de epidemie voor en na de lockdown vergelijken, vinden we geen bewijs van enige discontinuïteit in de groeisnelheid, verdubbelingstijd en reproductiegetaltendensen. Door de trends in het groeitempo van vóór de lockdown te extrapoleren, geven we schattingen van het dodental bij afwezigheid van een lockdown-beleid, en laten we zien dat deze strategieën mogelijk geen leven in West-Europa hebben gered. We laten ook zien dat buurlanden die minder beperkende maatregelen op het gebied van sociale afstand toepassen (in tegenstelling tot door de politie afgedwongen huisinsluiting) een zeer vergelijkbare tijdsevolutie van de epidemie ervaren.”

11. “ Traject van de COVID-19-epidemie in Europa” door Marco Colombo, Joseph Mellor, Helen M Colhoun, M. Gabriela M. Gomes, Paul M McKeigue. MedRxiv-voorafdruk. Gepost op 28 september 2020. “Het klassieke Susceptible-Infected-Recovered-model, geformuleerd door Kermack en McKendrick, gaat ervan uit dat alle individuen in de populatie even vatbaar zijn voor infectie. Van het passen van een dergelijk model tot het sterftetraject van COVID-19 in 11 Europese landen tot 4 mei 2020 Flaxman et al. concludeerde dat ‘grote niet-farmaceutische interventies – en met name lockdowns – een groot effect hebben gehad op het verminderen van de overdracht’. We laten zien dat het versoepelen van de aanname van homogeniteit om individuele variatie in gevoeligheid of connectiviteit mogelijk te maken, een model oplevert dat beter past bij de gegevens en een nauwkeurigere 14-daagse voorspelling van sterfte. Door rekening te houden met heterogeniteit wordt de schatting van het aantal ‘contrafeitelijke’ sterfgevallen die zouden zijn opgetreden als er geen interventies waren geweest, verlaagd van 3,2 miljoen naar 262.000, wat impliceert dat het grootste deel van de vertraging en omkering van de sterfte aan COVID-19 wordt verklaard door de opbouw van kudde-immuniteit . De schatting van de kudde-immuniteitsdrempel is afhankelijk van de opgegeven waarde voor de infectie fataliteitsratio (IFR): een waarde van 0,3% voor de IFR geeft 15% voor de gemiddelde kudde-immuniteitsdrempel.”

12. ” Effect van schoolsluitingen op sterfte door coronavirusziekte 2019: oude en nieuwe voorspellingen ” door Ken Rice, Ben Wynne, Victoria Martin, Graeme J Ackland. British Medical Journal, 15 september 2020. “De bevindingen van deze studie suggereren dat snelle interventies zeer effectief zijn gebleken om de piekvraag naar bedden op de intensive care (IC) te verminderen, maar ook om de epidemie te verlengen, in sommige gevallen resulterend in meer doden langetermijn. Dit gebeurt omdat covid-19-gerelateerde sterfte sterk scheefgetrokken is naar oudere leeftijdsgroepen. Zonder een effectief vaccinatieprogramma zou geen van de voorgestelde mitigatiestrategieën in het VK het voorspelde totale aantal sterfgevallen onder de 200 000 doen dalen.”

13. “Het modelleren van strategieën voor sociale afstand om verspreiding van SARS-CoV2 in Israël te voorkomen – Een kosteneffectiviteitsanalyse ” door Amir Shlomai, Ari Leshno, Ella H Sklan, Moshe Leshno. MedRxiv-voorafdruk. 20 september 2020. “Een landelijke lockdown zal naar verwachting gemiddeld 274 (mediaan 124, interkwartielbereik (IQR): 71-221) levens redden in vergelijking met de ’testing, tracing, and isolation’-benadering. De ICER zal echter gemiddeld $ 45.104.156 bedragen (mediaan $ 49,6 miljoen, IQR: 22,7-220,1) om één geval van overlijden te voorkomen. Conclusies: Een nationale lockdown heeft een bescheiden voordeel bij het redden van levens met enorme kosten en mogelijk overweldigende economische effecten. Deze bevindingen zouden besluitvormers moeten helpen bij het omgaan met extra golven van deze pandemie.” 

14. Te weinig van het goede Een paradox van matige infectiebeheersing , door Ted Cohen en Marc Lipsitch. Epidemiologie. 2008 juli; 19 (4): 588-589. “Het verband tussen het beperken van blootstelling aan ziekteverwekkers en het verbeteren van de volksgezondheid is niet altijd zo eenvoudig. Het verminderen van het risico dat elk lid van een gemeenschap wordt blootgesteld aan een ziekteverwekker heeft als bijkomend effect dat de gemiddelde leeftijd waarop infecties optreden, toeneemt. Voor pathogenen die op oudere leeftijd een grotere morbiditeit veroorzaken, kunnen interventies die de blootstelling verminderen maar niet elimineren paradoxaal genoeg het aantal gevallen van ernstige ziekte verhogen door de infectielast naar oudere personen te verschuiven.”

15. “Smart Thinking, Lockdown en COVID-19: implicaties voor openbaar beleiddoor Morris Altman. Journal of Behavioural Economics for Policy, 2020. “De reactie op COVID-19 was overweldigend om een ​​groot deel van de wereldeconomieën op slot te doen om het sterftecijfer en de onmiddellijke negatieve effecten van COVID-19 tot een minimum te beperken. Ik beargumenteer dat dergelijk beleid te vaak wordt gedecontextualiseerd omdat het externe beleidseffecten negeert, ervan uitgaat dat de berekeningen van het sterftecijfer adequaat nauwkeurig zijn en ook veronderstelt dat het gepast is om te focussen op directe Covid-19-effecten om het menselijk welzijn te maximaliseren. Als gevolg van deze benadering kan het huidige beleid op het verkeerde been worden gezet en met zeer negatieve effecten op het menselijk welzijn. Bovendien kan dergelijk beleid er onbedoeld toe leiden dat het sterftecijfer (inclusief externe effecten) helemaal niet wordt geminimaliseerd, vooral op de lange termijn. Dergelijk verkeerd gericht en suboptimaal beleid is een product van beleidsmakers die ongepaste mentale modellen gebruiken die op een aantal belangrijke gebieden ontbreken; het falen om een ​​meer alomvattend macro-perspectief te nemen om het virus aan te pakken, slechte heuristieken of besluitvormingstools gebruikend, in verband daarmee de differentiële effecten van het virus niet erkennen, en het aannemen van een kuddestrategie (volg de leider) bij het ontwikkelen van beleid. Het verbeteren van de besluitvormingsomgeving, inclusief het bieden van een uitgebreider bestuur en het verbeteren van mentale modellen, zou over de hele wereld kunnen leiden tot lockdowns, waardoor een veel hoger niveau van menselijk welzijn wordt bereikt.” daarmee samenhangend de differentiële effecten van het virus niet erkennen en bij het ontwikkelen van beleid een kuddestrategie (follow-the-leader) toepassen. Het verbeteren van de besluitvormingsomgeving, inclusief het bieden van een uitgebreider bestuur en het verbeteren van mentale modellen, zou over de hele wereld kunnen leiden tot lockdowns, waardoor een veel hoger niveau van menselijk welzijn wordt bereikt.” daarmee samenhangend de differentiële effecten van het virus niet erkennen en bij het ontwikkelen van beleid een kuddestrategie (follow-the-leader) toepassen. Het verbeteren van de besluitvormingsomgeving, inclusief het bieden van een uitgebreider bestuur en het verbeteren van mentale modellen, zou over de hele wereld kunnen leiden tot lockdowns, waardoor een veel hoger niveau van menselijk welzijn wordt bereikt.”

16. ” SARS-CoV-2-golven in Europa: een 2-stratum SEIRS-modeloplossing ” door Levan Djaparidze en Federico Lois. MedRxiv pre-print, 23 oktober 2020. “We ontdekten dat 180 dagen verplichte isolatie tot gezond <60 dagen (dwz scholen en werkplekken gesloten) meer definitieve sterfgevallen veroorzaakt als de vaccinatiedatum later is dan (Madrid: 23 februari 2021; Catalonië : 28 december 2020; Parijs: 14 januari 2021; Londen: 22 januari 2021). We hebben ook gemodelleerd hoe gemiddelde isolatieniveaus de kans op besmetting veranderen voor een enkel individu dat anders dan gemiddeld isoleert. Dat bracht ons ertoe te realiseren dat ziekteschade aan derden als gevolg van virusverspreiding kan worden berekend en dat een individu het recht heeft om isolatie tijdens epidemieën (SARS-CoV-2 of een ander) te vermijden.

17. “ Heeft Lockdown gewerkt? Een vergelijking tussen landen van een econoom” door Christian Bjørnskov. CESifo Economic Studies 29 maart 2021. “De lockdowns in de meeste westerse landen hebben de wereld in de zwaarste recessie gestort sinds de Tweede Wereldoorlog en de snelst ontwikkelende recessie ooit in volwassen markteconomieën. Ze hebben ook geleid tot een uitholling van grondrechten en de scheiding der machten in een groot deel van de wereld, aangezien zowel democratische als autocratische regimes hun noodbevoegdheden hebben misbruikt en constitutionele grenzen aan beleidsvorming hebben genegeerd (Bjørnskov en Voigt, 2020). Het is daarom belangrijk om te evalueren of en in hoeverre de lockdowns hebben gewerkt zoals officieel bedoeld: om de verspreiding van het SARS-CoV-2-virus te onderdrukken en daarmee samenhangende sterfgevallen te voorkomen. Wekelijkse sterfte vergelijken in 24 Europese landen, de bevindingen in dit artikel suggereren dat een strenger lockdown-beleid niet in verband is gebracht met een lagere mortaliteit. Met andere woorden, de lockdowns hebben niet gewerkt zoals bedoeld.”

18.” Vier gestileerde feiten over COVID-19 ” ( alt-link) door Andrew Atkeson, Karen Kopecky en Tao Zha. NBER-werkdocument 27719, augustus 2020. “Een van de centrale beleidsvragen met betrekking tot de COVID-19-pandemie is de vraag welke niet-farmaceutische interventies regeringen zouden kunnen gebruiken om de overdracht van de ziekte te beïnvloeden. Ons vermogen om empirisch te identificeren welke NPI’s welke impact hebben op de overdracht van ziekten, hangt af van het feit dat er voldoende onafhankelijke variatie is in zowel NPI’s als de overdracht van ziekten tussen locaties, evenals van het feit dat we robuuste procedures hebben om te controleren op andere waargenomen en niet-waargenomen factoren die van invloed kunnen zijn op de overdracht van ziekten. De feiten die we in dit document documenteren, zaaien twijfel over dit uitgangspunt…. De bestaande literatuur heeft geconcludeerd dat NPI-beleid en sociale afstand essentieel zijn geweest om de verspreiding van COVID-19 en het aantal sterfgevallen als gevolg van deze dodelijke pandemie te verminderen. De gestileerde feiten die in dit document zijn vastgesteld, dagen deze conclusie uit.”

19. “ Hoe komt het dat Wit-Rusland een van de laagste sterftecijfers in Europa heeft? ” door Kata Karath. British Medical Journal, 15 september 2020. “De belaagde regering van Wit-Rusland blijft onaangedaan door covid-19. President Aleksander Loekasjenko, die sinds 1994 aan de macht is, heeft de ernst van de pandemie botweg ontkend, door te weigeren een lockdown op te leggen, scholen te sluiten of massa-evenementen zoals de Wit-Russische voetbalcompetitie of de Victory Day-parade te annuleren. Toch is het sterftecijfer van het land een van de laagste in Europa – iets meer dan 700 op een bevolking van 9,5 miljoen met meer dan 73.000 bevestigde gevallen.”

20. “ Associatie tussen leven met kinderen en uitkomsten van COVID-19: een OpenSAFELY cohortstudie van 12 miljoen volwassenen in Engeland” door Harriet Forbes, Caroline E Morton, Seb Bacon et al., door MedRxiv, 2 november 2020. “Onder 9.157.814 volwassenen ≤65 jaar was het leven met kinderen van 0-11 jaar niet geassocieerd met een verhoogd risico op geregistreerde SARS-CoV- 2-infectie, COVID-19-gerelateerd ziekenhuis- of IC-opname, maar was geassocieerd met een verminderd risico op overlijden door COVID-19 (HR 0,75, 95% BI 0,62-0,92). Leven met kinderen van 12-18 jaar was geassocieerd met een klein verhoogd risico op geregistreerde SARS-CoV-2-infectie (HR 1.08, 95% CI 1.03-1.13), maar was niet geassocieerd met andere COVID-19-uitkomsten. Leven met kinderen van elke leeftijd was ook geassocieerd met een lager risico om te overlijden aan niet-COVID-19-oorzaken. Onder 2.567.671 volwassenen >65 jaar was er geen verband tussen leven met kinderen en uitkomsten gerelateerd aan SARS-CoV-2. We hebben geen consistente veranderingen in risico waargenomen na schoolsluiting.”

21. “ Onderzoek naar sterfte door coronavirus tussen landen“ Door Trevor Nell, Ian McGorian, Nick Hudson. Pandata, 7 juli 2020. “Voor elk land dat als voorbeeld wordt aangevoerd, meestal in een paarsgewijze vergelijking en met een bijbehorende verklaring voor één oorzaak, zijn er tal van landen die niet aan de verwachting voldoen. We gingen aan de slag om de ziekte te modelleren met elke verwachting van mislukking. Bij het kiezen van variabelen was het vanaf het begin duidelijk dat er tegenstrijdige uitkomsten zouden zijn in de echte wereld. Maar er waren bepaalde variabelen die betrouwbare markeringen leken te zijn, omdat ze in veel van de media en voordrukpapier waren opgedoken. Deze omvatten leeftijd, comorbiditeitsprevalentie en de schijnbaar lichte bevolkingssterftecijfers in armere landen dan die in rijkere landen. Zelfs de ergste onder de ontwikkelingslanden – een aantal landen in equatoriaal Latijns-Amerika – hebben een lagere algemene bevolkingssterfte gezien dan de ontwikkelde wereld. Ons doel was daarom niet om het definitieve antwoord te ontwikkelen, maar om te zoeken naar variabelen met een gemeenschappelijke oorzaak die een verklaring zouden kunnen geven en een discussie zouden stimuleren. Er zijn enkele zeer voor de hand liggende uitschieters in deze theorie, niet in de laatste plaats Japan. We testen en vinden dat we de populaire noties willen dat lockdowns met de bijbehorende sociale afstand en verschillende andere NPI’s bescherming bieden.”

22. “ Covid-19-sterfte: een kwestie van kwetsbaarheid bij landen met beperkte aanpassingsmarges” door Quentin De Larochelambert, Andy Marc, Juliana Antero, Eric Le Bourg en Jean-François Toussaint. Frontiers in Public Health, 19 november 2020. “Hogere Covid-sterftecijfers worden waargenomen op de [25/65°] breedtegraad en in de [−35/−125°] lengtegraden. De nationale criteria die het meest geassocieerd worden met het sterftecijfer zijn de levensverwachting en de vertraging ervan, de context van de volksgezondheid (metabole en niet-overdraagbare ziekten (NCD) belasting versus de prevalentie van infectieziekten), economie (groei nationaal product, financiële steun) en milieu (temperatuur , ultraviolette index). De striktheid van de maatregelen ter bestrijding van pandemie, waaronder lockdown, leek niet in verband te staan ​​met het sterftecijfer. Landen die al een stagnatie of achteruitgang van de levensverwachting kenden, met hoge inkomens en NCD-percentages, moesten de hoogste prijs betalen. Deze last werd niet verlicht door strengere openbare besluiten. Inherente factoren hebben de Covid-19-sterfte vooraf bepaald: het begrijpen ervan kan de preventiestrategieën verbeteren door de veerkracht van de bevolking te vergroten door een betere fysieke fitheid en immuniteit.

23. ” Staten met de minste coronavirusbeperkingen ” door Adam McCann. WalletHub, 6 oktober 2020. Deze studie beoordeelt en rangschikt de strengheid in de Verenigde Staten door staten. De resultaten zijn uitgezet tegen het aantal doden per hoofd van de bevolking en de werkloosheid. De grafieken laten geen verband zien in het striktheidsniveau als het gaat om de sterftecijfers, maar vinden een duidelijk verband tussen striktheid en werkloosheid. 

24. Het mysterie van Taiwan : Commentaar op de Lancet studie van Taiwan en Nieuw-Zeeland, door Amelia Janaskie. American Institute for Economic Research, 2 november 2020. “De Taiwanese zaak onthult iets buitengewoons over de respons op een pandemie. Hoezeer de volksgezondheidsautoriteiten zich ook voorstellen dat het traject van een nieuw virus kan worden beïnvloed of zelfs gecontroleerd door beleid en reacties, de huidige en eerdere ervaringen met het coronavirus illustreren een ander punt. De ernst van een nieuw virus kan veel meer te maken hebben met endogene factoren binnen een populatie dan met de politieke reactie. Volgens het lockdown-verhaal deed Taiwan bijna alles ‘fout’, maar genereerde het misschien wel de beste resultaten op het gebied van volksgezondheid van elk land ter wereld.”

25. “ Het traject van elke COVID19-epidemie voorspellen vanaf de beste rechte lijn” door Michael Levitt, Andrea Scaiewicz, Francesco Zonta. MedRxiv, Pre-print, 30 juni 2020. “Vergelijking van locaties met meer dan 50 doden toont aan dat alle uitbraken een gemeenschappelijk kenmerk hebben: H(t) gedefinieerd als loge(X(t)/X(t-1)) neemt lineair af op een logschaal, waarbij X(t) het totale aantal gevallen of sterfgevallen is op dag, t (we gebruiken ln voor loge). De neerwaartse hellingen variëren met ongeveer een factor drie met tijdconstanten (1/helling) tussen 1 en 3 weken; dit suggereert dat het mogelijk is om te voorspellen wanneer een uitbraak zal eindigen. Is het mogelijk om verder te gaan en een vroege voorspelling van de uitkomst uit te voeren in termen van het uiteindelijke plateau-aantal totale bevestigde gevallen of sterfgevallen? We testen deze hypothese door aan te tonen dat het traject van gevallen of sterfgevallen bij een uitbraak kan worden omgezet in een rechte lijn. In het bijzonder Y(t)≡−ln(ln(N/X(t)), is een rechte lijn voor de juiste plateauwaarde N, die wordt bepaald door een nieuwe methode, Best-Line Fitting (BLF). BLF omvat een lineaire facilitatie-extrapolatie die nodig is voor voorspelling; het is verblindend snel en vatbaar voor optimalisatie. We ontdekken dat op sommige locaties dat hele traject vroeg kan worden voorspeld, terwijl het bij andere langer duurt om deze eenvoudige functionele vorm te volgen.” 

26. “ Door de overheid opgelegde lockdowns verminderen het aantal Covid-19-doden niet: implicaties voor het evalueren van de strenge reactie van Nieuw-Zeeland’ door John Gibson. New Zealand Economic Papers, 25 augustus 2020. “De beleidsreactie van Nieuw-Zeeland op het coronavirus was de strengste ter wereld tijdens de Level 4-lockdown. Volgens berekeningen van de Schatkist ging tot 10 miljard dollar aan output (≈3,3% van het BBP) verloren door naar niveau 4 te gaan in plaats van op niveau 2 te blijven. Om de lockdown optimaal te laten zijn, zijn grote gezondheidsvoordelen nodig om dit outputverlies te compenseren. Voorspelde sterfgevallen op basis van epidemiologische modellen zijn geen geldige contrafeiten, vanwege de slechte identificatie. In plaats daarvan gebruik ik empirische gegevens, gebaseerd op variatie tussen provincies in de Verenigde Staten, waarvan meer dan een vijfde alleen sociale afstand had in plaats van afgesloten. Politieke drijfveren van lockdown zorgen voor identificatie. Lockdowns verminderen het aantal Covid-19-doden niet. Dit patroon is zichtbaar op elke datum waarop in Nieuw-Zeeland belangrijke lockdown-beslissingen zijn genomen. 

27. ” Lockdowns and Closures vs COVID – 19: COVID Wins ” door Surjit S Bhalla, uitvoerend directeur voor India van het Internationaal Monetair Fonds. “Voor het eerst in de menselijke geschiedenis werden lockdowns gebruikt als een strategie om het virus tegen te gaan. Hoewel de conventionele wijsheid tot nu toe was dat de lockdowns succesvol waren (variërend van mild tot spectaculair), vinden we geen enkel bewijs dat deze bewering ondersteunt.” 

28. ” Effecten van niet-farmaceutische interventies op COVID-19: A Tale of Three Models ” door Vincent Chin, John PA Ioannidis, Martin A. Tanner, Sally Cripps, MedXriv, 22 juli 2020. “Inferenties over effecten van NPI’s zijn niet-robuust en zeer gevoelig voor modelspecificaties. De beweerde voordelen van lockdown lijken schromelijk overdreven.”

29. ” Een analyse op landniveau die de impact meet van overheidsacties, landparaatheid en sociaaleconomische factoren op COVID-19-sterfte en gerelateerde gezondheidsresultaten ” door Rabail Chaudhry, George Dranitsaris, Talha Mubashir, Justyna Bartoszko, Sheila Riazi. EClinicalMedicine 25 (2020) 100464. “Volledige lockdowns en wijdverbreide COVID-19-tests waren niet geassocieerd met vermindering van het aantal kritieke gevallen of algehele mortaliteit.”

30. ” Lockdown-effecten op Sars-CoV-2-transmissie – Het bewijs uit Noord-Jutland” door Kasper Planeta Kepp en Christian Bjørnskov. MedXriv, 4 januari /2021.” De exacte impact van lockdowns en andere NPI’s op de overdracht van Sars-CoV-2 blijft een punt van discussie, aangezien vroege modellen uitgingen van 100% vatbare, homogeen overdragende populaties, een aanname waarvan bekend is dat ze de contrafeitelijke overdracht overschat. de meeste echte epidemiologische gegevens zijn onderhevig aan enorme verstorende variabelen. Hier analyseren we de unieke case-gecontroleerde epidemiologische dataset die voortkomt uit de selectieve afsluiting van delen van Noord-Denemarken, maar niet van andere, als gevolg van de verspreiding van nertsgerelateerde mutaties in november 2020. Onze analyse laat zien dat hoewel de infectieniveaus afnamen, ze deden dat voordat de lockdown effectief was, en ook in naburige gemeenten zonder mandaat daalde het aantal besmettingen. Directe spill-over naar buurgemeenten of de gelijktijdige massatesten verklaren dit niet. In plaats daarvan was de beheersing van infectiepockets, mogelijk samen met vrijwillig sociaal gedrag, blijkbaar effectief vóór het mandaat, wat verklaart waarom de infectiedaling plaatsvond vóór en in zowel de verplichte als niet-gemandateerde gebieden. De gegevens suggereren dat efficiënt toezicht op infecties en vrijwillige naleving volledige lockdowns in sommige omstandigheden overbodig maken.”

31. “ Een eerste literatuuroverzicht: lockdowns hadden slechts een klein effect op COVID-19” door Jonas Herby, SSRN, 6 januari 2021. “Hoe belangrijk waren de economische lockdowns in het voorjaar van 2020 bij het beteugelen van de COVID-19-pandemie en hoe belangrijk was de lockdown in vergelijking met vrijwillige gedragsveranderingen? In het voorjaar bestond de algemene sociale reactie op de COVID-19-pandemie uit een mix van vrijwillige en door de overheid opgelegde gedragsveranderingen. Vrijwillige gedragsveranderingen vonden plaats op basis van informatie, zoals het aantal besmette mensen, het aantal COVID-19-doden en op basis van de signaalwaarde die hoort bij de officiële lockdown gecombineerd met oproepen aan de bevolking om haar gedrag te veranderen. Verplichte gedragsveranderingen vonden plaats als gevolg van het verbod op bepaalde niet-essentiële activiteiten. Studies die onderscheid maken tussen de twee soorten gedragsverandering vinden dat, gemiddeld genomen, verplichte gedragsveranderingen zijn goed voor slechts 9% (mediaan: 0%) van het totale effect op de groei van de pandemie als gevolg van gedragsveranderingen. De overige 91% (mediaan: 100%) van het effect was te wijten aan vrijwillige gedragsveranderingen. Dit is exclusief het effect van avondklok en gezichtsmaskers, die niet in alle landen werden toegepast.”

32. “ Het effect van interventies op COVID-19” door Kristian Soltesz, Fredrik Gustafsson, Toomas Timpka, Joakim Jaldén, Carl Jidling, Albin Heimerson, Thomas B. Schön, Armin Spreco, Joakim Ekberg, Örjan Dahlström, Fredrik Bagge Carlson, Anna Jöud & Bo Bernhardsson. Nature, 23 december 202. “Flaxman et al. ging de uitdaging aan om de effectiviteit te schatten van vijf categorieën van niet-farmaceutische interventie (NPI) – sociale afstand aangemoedigd, zelfisolatie, schoolsluitingen, verboden openbare evenementen en volledige afsluiting – op de verspreiding van het ernstige acute respiratoire syndroom coronavirus 2 (SARS -CoV-2). Op basis van sterftegegevens verzameld tussen januari en begin mei 2020 concludeerden ze dat slechts één daarvan, de lockdown, effectief was geweest in 10 van de 11 Europese landen die werden onderzocht. Echter, hier gebruiken we simulaties met de originele modelcode om te suggereren dat de conclusies van Flaxman et al. met betrekking tot de effectiviteit van individuele VZW’s niet gerechtvaardigd zijn. Hoewel de overwogen NPI’s onbetwistbaar hebben bijgedragen aan het verminderen van de verspreiding van het virus, geeft onze analyse aan dat de individuele effectiviteit van deze NPI’s niet betrouwbaar kan worden gekwantificeerd.” 

33. “Het thuisblijfbeleid is een geval van uitzonderingsdrogreden: een op internet gebaseerd ecologisch onderzoek”, door RF Savaris, G. Pumi, J. Dalzochio & R. Kunst. Nature, 5 maart 2021. “Een recent wiskundig model heeft gesuggereerd dat thuisblijven geen dominante rol speelde bij het verminderen van de overdracht van COVID-19. De tweede golf van gevallen in Europa, in regio’s die werden beschouwd als COVID-19-gecontroleerd, kan tot enige bezorgdheid leiden. Ons doel was om het verband te beoordelen tussen thuisblijven (%) en de afname/stijging van het aantal sterfgevallen als gevolg van COVID-19 in verschillende regio’s in de wereld…. Na voorbewerking van de gegevens werden 87 regio’s over de hele wereld opgenomen, wat 3741 paarsgewijze vergelijkingen opleverde voor lineaire regressieanalyse. Slechts 63 (1,6%) vergelijkingen waren significant. Met onze resultaten konden we in ~ 98% van de vergelijkingen na epidemiologische weken 9 tot 34 niet verklaren of de mortaliteit door COVID-19 wordt verminderd door thuis te blijven. We waren niet in staat om de variatie in sterfgevallen/miljoen in verschillende regio’s in de wereld te verklaren door sociaal isolement, hierin geanalyseerd als verschillen in thuisblijven, vergeleken met baseline. In de restrictieve en globale vergelijkingen waren respectievelijk slechts 3% en 1,6% van de vergelijkingen significant verschillend.”

34. “ Evaluatie van de effecten van beleid ter plaatse tijdens de COVID-19-pandemie” door Christopher R. Berry, Anthony Fowler, Tamara Glazer, Samantha Handel-Meyer en Alec MacMillen, Proceedings of the National Academy of Science of the USA, 13 april 2021. “We bestuderen de gezondheids-, gedrags- en economische effecten van een van de meest politiek controversiële beleidsmaatregelen in de recente geschiedenis, onderdak-in-place orders tijdens de COVID-19-pandemie. Eerdere studies hebben beweerd dat bestellingen ter plaatse duizenden levens hebben gered, maar we evalueren deze analyses opnieuw en laten zien dat ze niet betrouwbaar zijn. We vinden dat onderdak-in-place-opdrachten geen waarneembare gezondheidsvoordelen hadden, slechts bescheiden effecten op het gedrag en kleine maar nadelige effecten op de economie. Voor alle duidelijkheid: ons onderzoek moet niet worden geïnterpreteerd als bewijs dat sociaal afstandsgedrag niet effectief is. 

35. “ Afleiden van dodelijke infectietrajecten in het VK COVID-19 uit dagelijkse sterftegegevens: waren infecties al aan het afnemen vóór de Britse lockdowns?’ door Simon Wood. Biometic Practice, 30 maart 2021. “Wat de resultaten laten zien, is dat, bij gebrek aan sterke veronderstellingen, de momenteel meest betrouwbare open beschikbare gegevens er sterk op wijzen dat de daling van het aantal infecties in het Verenigd Koninkrijk begon vóór de eerste volledige afsluiting, wat suggereert dat de maatregelen die aan de lockdown voorafgingen, waren mogelijk voldoende om de epidemie onder controle te krijgen, en dat gemeenschapsinfecties, in tegenstelling tot sterfgevallen, waarschijnlijk op een laag niveau lagen lang voordat de eerste lockdown werd versoepeld. Een dergelijk scenario zou in overeenstemming zijn met het besmettingsprofiel in Zweden, dat kort na het Verenigd Koninkrijk zijn daling van het aantal dodelijke infecties begon, maar dat deed op basis van maatregelen die nog lang niet volledig waren afgesloten.”

36. “ Covid-19 Lockdown-beleid: een interdisciplinaire beoordeling” door Oliver Robinson, SSRN (in review) 21 februari 2020. “Biomedisch bewijs uit de eerste maanden van de pandemie suggereert dat lockdowns geassocieerd waren met een verminderde virale reproductiesnelheid, maar dat minder beperkende maatregelen ook een soortgelijk effect hadden. Lockdowns worden geassocieerd met verminderde mortaliteit in epidemiologische modelleringsstudies, maar niet in studies op basis van empirische gegevens van de Covid-19-pandemie. Psychologisch onderzoek ondersteunt de stelling dat langdurige lockdowns stressfactoren zoals sociaal isolement en werkloosheid kunnen verergeren, waarvan is aangetoond dat ze sterke voorspellers zijn van ziek worden bij blootstelling aan een respiratoir virus. Studies op economisch analyseniveau wijzen op de mogelijkheid dat sterfgevallen als gevolg van economische schade of onderfinanciering van andere gezondheidsproblemen groter kunnen zijn dan de sterfgevallen die door lockdowns worden bespaard, en dat de extreem hoge financiële kosten van lockdowns negatieve gevolgen kunnen hebben voor de algehele gezondheid van de bevolking in termen van verminderde middelen voor de behandeling van andere aandoeningen. Onderzoek naar ethiek in relatie tot lockdowns wijst op de onvermijdelijkheid van waardeoordelen bij het afwegen van verschillende soorten nadelen en voordelen dan lockdowns veroorzaken.”

37. ” Covid Lockdown Kosten/baten: een kritische beoordeling van de literatuur”” door Douglas W. Allen. Working paper, Simon Fraser University, april 2021. “Een onderzoek van meer dan 80 Covid-19-onderzoeken onthult dat velen vertrouwden op aannames die onjuist waren en die de neiging hadden de voordelen te overschatten en de kosten van de lockdown te onderschatten. Als gevolg hiervan kwamen de meeste vroege kosten-batenonderzoeken tot conclusies die later door gegevens werden weerlegd en die hun kosten-batenbevindingen onjuist maakten. Onderzoek van de afgelopen zes maanden heeft aangetoond dat lockdowns op zijn best een marginaal effect hebben gehad op het aantal Covid-19-sterfgevallen. Over het algemeen komt de ineffectiviteit van lockdown voort uit vrijwillige gedragsveranderingen. Lockdown-rechtsgebieden waren niet in staat om niet-naleving te voorkomen, en niet-lockdown-rechtsgebieden profiteerden van vrijwillige gedragsveranderingen die lockdowns nabootsten. De beperkte effectiviteit van lockdowns verklaart waarom, na een jaar, de onvoorwaardelijke cumulatieve sterfgevallen per miljoen, en het patroon van dagelijkse sterfgevallen per miljoen, niet negatief gecorreleerd is met de striktheid van lockdown in alle landen. Met behulp van een kosten-batenmethode voorgesteld door professor Bryan Caplan, en met behulp van twee extreme aannames van de doeltreffendheid van de lockdown, ligt de kosten-batenverhouding van lockdowns in Canada, uitgedrukt in bespaarde levensjaren, tussen 3,6-282. Dat wil zeggen, het is mogelijk dat de lockdown de geschiedenis in zal gaan als een van de grootste beleidsmislukkingen in vredestijd in de geschiedenis van Canada.” Met behulp van een kosten-batenmethode voorgesteld door professor Bryan Caplan, en met behulp van twee extreme aannames van de doeltreffendheid van de lockdown, ligt de kosten-batenverhouding van lockdowns in Canada, uitgedrukt in bespaarde levensjaren, tussen 3,6-282. Dat wil zeggen, het is mogelijk dat de lockdown de geschiedenis in zal gaan als een van de grootste beleidsmislukkingen in vredestijd in de geschiedenis van Canada.” Met behulp van een kosten-batenmethode voorgesteld door professor Bryan Caplan, en met behulp van twee extreme aannames van de doeltreffendheid van de lockdown, ligt de kosten-batenverhouding van lockdowns in Canada, uitgedrukt in bespaarde levensjaren, tussen 3,6-282. Dat wil zeggen, het is mogelijk dat de lockdown de geschiedenis in zal gaan als een van de grootste beleidsmislukkingen in vredestijd in de geschiedenis van Canada.”

38. Het grootste deel van de variatie in COVID-19-cijfers tussen landen wordt verklaard door mediane leeftijd, zwaarlijvigheidspercentage en eilandstatus . door Joseph B. Fraiman,  Ethan Ludwin-Peery, Sarah Ludwin-Peery, MedRxiv, 22 juni 2021. “Klinisch bewijs suggereert dat leeftijd en obesitas zowel de kans op infectie als overdracht bij individuele patiënten vergroten, wat ze plausibele demografische factoren maakt. De derde factor, of elk land al dan niet een eilandstaat is, werd gekozen omdat verwacht wordt dat de geografische isolatie van eilanden de overdracht van COVID-19 zal beïnvloeden. De vierde factor van grensafsluiting werd gekozen vanwege de verwachte interactie met de status van een eilandstaat. Samen kunnen deze vier variabelen het grootste deel van de internationale variantie in het aantal gevallen van COVID-19 verklaren. Met behulp van een dataset van 190 landen verklaart eenvoudige modellering op basis van deze vier factoren en hun interacties meer dan 70% van de totale variantie tussen landen. Met extra covariaten, meer complexe modellering en hogere-orde interacties verklaren meer dan 80% van de variantie. Deze nieuwe bevindingen bieden een oplossing om de ongebruikelijke wereldwijde variatie van COVID-19 te verklaren die tijdens de pandemie grotendeels ongrijpbaar is gebleven.”