Luxe houding aan tafel in Weimar: een Oekraïense vluchteling eist kaviaar en garnalen

Ze komen aanrijden in een SUV, betalen hun tol met rekeningen van 100 euro, klagen over gekneusd fruit en eisen delicatessen als kaviaar en garnalen: vluchtelingen uit de Oekraïne zorgen steeds weer voor overlast bij de voedselbank in Weimar. Vrijwilligers zijn het zat om gepest te worden.

De medewerkster van de voedselbank in Weimar, Thüringen, moet het gevoel hebben gehad dat ze in de verkeerde film zat: een vrouw die de Oekraïne was ontvlucht, overhandigde haar een klein geruit papiertje waarop ze netjes haar wensen had opgeschreven met een blauwe balpen. Naast kaas, kwark en yoghurt begeerde ze “garnalen”, “rode kaviaar” en “zwarte kaviaar”.

Ook al wordt kaviaar in Oekraïne niet per se als een luxe voedingsmiddel beschouwd, het bizarre boodschappenlijstje waar MDR nu over bericht, zorgde voor veel ongenoegen aan tafel in Weimar. En het is zeker niet de enige opwinding over de opkomst van Oekraïense vluchtelingen.

Altijd conflicten

Tafelbaas Marco Modrow legde in een interview op mdr.de uit dat een aantal gasten uit Oekraïne gepikeerd waren dat “je bij ons in de rij moet staan, dat je een ID-kaart moet aanvragen, dat je moet wachten”. Daarom waren er altijd conflicten. Er waren ook problemen als een appel een blauwe plek had of de houdbaarheidsdatum bijna was bereikt. De Oekraïense gasten zouden zich dan “slecht behandeld” hebben gevoeld.

Vrijwillige Tafelmedewerkster Steffi meldde dat ze een keer naar haar werd gegooid met een krop sla die een beetje verwelkt was. “We worden hier bijna elke dag gepest omdat iemand iets niet leuk vindt”, legde ze uit en voegde eraan toe: “Dat hebben we nog nooit meegemaakt met de Syriërs.”

De mensen aan de Tafel zien het bijna als een provocatie als Oekraïners de gebruikelijke twee euro voor boodschappen betalen met een prop geld in hun handen en een biljet van 100 euro op tafel leggen.

Met de SUV aan tafel

Vaste klanten en medewerkers schudden hun hoofd over het feit dat op de parkeerplaats van de faciliteit, waar voedseldonaties van supermarkten, bakkerijen of voedselproducenten worden uitgedeeld aan arme mensen, nu krachtige, niet bepaald goedkope auto’s staan. De MDR citeert een medewerker: “Soms kom je er moeilijk doorheen. Er zijn grote, dure auto’s en ze hebben allemaal Oekraïense kentekenplaten. Je hoeft niet in een SUV naar de Tafel te rijden!”

Tafelleider Modrow legde uit dat het duidelijk was dat veel Oekraïners de oorlog in hun privéauto’s waren ontvlucht en nu in Duitsland rijden. “Maar we zijn een openbare ruimte, en dan merkt natuurlijk iedereen die in de rij staat dat. Dat schept een zekere wrevel.” Mensen zouden de behoeftigheid van de Oekraïense vluchtelingen in twijfel trekken. De voorzitter van de Thüringse voedselbanken, Beate Weber-Kehr, zei tegen MDR: “De voedselbanken zijn er in de eerste plaats om mensen in nood te helpen. Daarom moet je vragen kunnen stellen.”

Meubilair en appartementen afgewezen

Marco Modrow maakte duidelijk dat er absoluut geen twijfel over bestond dat de mensen uit de Oekraïne hier ter plaatse snelle en ongecompliceerde hulp nodig hadden. Maar ze moeten ook bereid zijn om compromissen te sluiten. “Voor meerdere appartementen hebben we tien bedden met matrassen geleverd. Toen kwamen mijn medewerkers terug zonder iets bereikt te hebben en zeiden: ‘Dat willen ze niet.'” Ook het aanbod om buiten Weimar te verhuizen naar een volledig uitgerust woonhuis met maaltijden werd afgewezen. “Niemand was bereid om daarheen te gaan.” De Tafelbaas op een bijna gelaten toon: “Ik ben daar een beetje verloren”.

twijfels over behoeftigheid

Na de ervaringen van de afgelopen maanden, vat Modrow samen, rijst de vraag of iedere Oekraïner “uit financieel oogpunt aan tafel moet gaan” – zelfs als deze mensen Oekraïne moesten ontvluchten. Die vraag moet je jezelf stellen, ook al is die al lang politiek beantwoord.

Want sinds 1 juni 2022 worden werkbare Oekraïense vrouwen en mannen en hun gezinnen verzorgd door het arbeidsbureau en hebben ze recht op Hartz IV-uitkeringen – zonder dat hun financiële situatie wordt gecontroleerd, zoals meestal het geval is in Duitsland. Dit betekent dat ze “ook het recht hebben om aan tafel te gaan”, zegt Modrow.