MAAK EEN EINDE AAN DE NATIONALE CRISIS Een oproep tegen Donald Trump

De herverkiezingscampagne van Donald Trump vormt de grootste bedreiging voor de Amerikaanse democratie sinds de Tweede Wereldoorlog.

De verwoestende ambtstermijn van de heer Trump heeft de Verenigde Staten in eigen land en over de hele wereld al ernstig beschadigd. Hij heeft de macht van zijn ambt misbruikt en de legitimiteit van zijn politieke tegenstanders ontkend, en daarmee de normen verbroken die de natie generaties lang aan elkaar hebben gebonden. Hij heeft het algemeen belang ondergebracht bij de winstgevendheid van zijn zakelijke en politieke belangen. Hij heeft een adembenemende minachting getoond voor de levens en vrijheden van Amerikanen. Hij is een man die het ambt dat hij bekleedt onwaardig is.

De redactie klaagt niet lichtvaardig een naar behoren gekozen president aan. Tijdens de ambtsperiode van meneer Trump hebben we zijn racisme en zijn xenofobie genoemd . We hebben kritiek geuit op zijn vandalisme tegen de naoorlogse consensus , een systeem van allianties en relaties over de hele wereld dat veel levens heeft gekost om tot stand te brengen en te onderhouden. We hebben keer op keer zijn verdeeldheid zaaiende retoriek en zijn kwaadaardige aanvallen op mede-Amerikanen betreurd. Maar toen de Senaat weigerde de president te veroordelen voor duidelijk machtsmisbruik en obstructie , adviseerden we zijn politieke tegenstanders om hun verontwaardiging te concentreren op het verslaan van hem bij de stembus .

3 november kan een keerpunt zijn. Dit is een verkiezing over de toekomst van het land en welk pad de burgers willen kiezen.

De veerkracht van de Amerikaanse democratie is zwaar op de proef gesteld door de eerste termijn van Trump. Nog vier jaar zou erger zijn.

Maar zelfs terwijl Amerikanen wachten om te stemmen in rijen die zich uitstrekken over blokken door hun dorpen en steden, is de heer Trump verwikkeld in een volslagen aanval op de integriteit van dat essentiële democratische proces. Hij breekt met al zijn moderne voorgangers en weigert zich in te zetten voor een vreedzame machtsoverdracht, suggererend dat zijn overwinning de enige legitieme uitkomst is, en dat als hij niet wint, hij bereid is om het oordeel van het Amerikaanse volk in de rechtbanken of zelfs op straat.

De enorme omvang en verscheidenheid van de wandaden van meneer Trump kan overweldigend aanvoelen. Herhaling heeft het gevoel van verontwaardiging afgestompt, en de opeenstapeling van nieuwe verontwaardigingen laat weinig tijd over om bij de bijzonderheden stil te staan. Dit is het moment waarop Amerikanen dat gevoel van verontwaardiging moeten herstellen.

Het is het doel van dit speciale gedeelte van de Sunday Review om lezers eraan te herinneren waarom de heer Trump ongeschikt is om de natie te leiden. Het bevat een reeks essays over de ongebreidelde corruptie van de Trump-regering, vieringen van geweld, grove nalatigheid met de volksgezondheid en incompetente staatsmanschap. Een selectie van iconische afbeeldingen belicht de staat van dienst van de president op het gebied van klimaat, immigratie, vrouwenrechten en ras.

De urgentie van deze essays spreekt voor zich. De afwijzing van meneer Trump is de eerste stap in het herstellen van de schade die hij heeft aangericht. Maar zelfs terwijl we deze woorden schrijven, zoutt meneer Trump het veld – en zelfs als hij verliest, zal de wederopbouw vele jaren en tranen vergen.

Trump staat zonder echte rivalen als de slechtste Amerikaanse president in de moderne geschiedenis. In 2016 raakte zijn bittere verslag van de kwalen van de natie bij veel kiezers een snaar. Maar de les van de afgelopen vier jaar is dat hij de urgente problemen van het land niet kan oplossen, omdat hij het meest urgente probleem van het land is.

Hij is een racistische demagoog die de leiding heeft over een land dat steeds diverser wordt; een isolationist in een onderling verbonden wereld; een showman die altijd opschept over dingen die hij nooit heeft gedaan, en belooft dingen te doen die hij nooit zal doen.

Hij heeft geen aanleg getoond om te bouwen, maar hij is erin geslaagd veel schade aan te richten. Hij is gewoon de man om dingen omver te werpen.

Nu de wereld te kort komt om de klimaatverandering het hoofd te bieden, heeft Trump de noodzaak van actie ontkend, de internationale samenwerking opgegeven en de pogingen om de uitstoot te beperken aangevallen.

Hij heeft wreed hardhandig optreden tegen zowel legale als illegale immigratie zonder een verstandig beleid voor te stellen om te bepalen wie naar de Verenigde Staten mag komen.

Geobsedeerd door het terugdraaien van de prestaties van zijn directe voorganger, Barack Obama, heeft hij geprobeerd zowel het Congres als de rechtbanken te overtuigen van de Affordable Care Act af te komen, zonder enig alternatief beleid voor te stellen om Amerikanen toegang te geven tot betaalbare gezondheidszorg. Tijdens de eerste drie jaar van zijn regering nam het aantal Amerikanen zonder ziektekostenverzekering toe met 2,3 miljoen – een aantal dat zeker weer is gegroeid aangezien miljoenen Amerikanen dit jaar hun baan zijn kwijtgeraakt.

Hij voerde campagne als kampioen van gewone arbeiders, maar hij regeerde namens de rijken. Hij beloofde een verhoging van het federale minimumloon en nieuwe investeringen in infrastructuur; hij zorgde voor een reeks belastingverlagingen die vooral de rijke mensen ten goede kwamen. Hij heeft zonder onderscheid regels gewist en de gebeden van bedrijven verhoord door de handhaving van regels die hij niet gemakkelijk kon wissen, op te schorten. Onder zijn leiding is het Consumer Financial Protection Bureau gestopt met het proberen om consumenten te beschermen en het Environmental Protection Agency is gestopt met het proberen om het milieu te beschermen.

Hij heeft langdurige allianties aangespannen terwijl hij dictators omarmde zoals de Noord-Koreaanse Kim Jong-un en de Russische Vladimir Poetin, die de heer Trump behandelt met een mate van warmte en respect die elke verklaring tart. Hij liep weg van het Trans-Pacific Partnership , een strategische overeenkomst tussen de buurlanden van China die bedoeld was om China onder druk te zetten om zich te conformeren aan internationale normen. In plaats daarvan heeft de heer Trump een handelsoorlog gevoerd waarbij hij miljarden dollars aan tarieven heeft opgelegd – belastingen die feitelijk door Amerikanen worden betaald – zonder aanzienlijke concessies uit China te halen.

De tekortkomingen van de heer Trump als leider zijn bijzonder pijnlijk vertoond tijdens de coronavirus-pandemie. In plaats van te werken aan het redden van levens, heeft de heer Trump de pandemie behandeld als een PR-probleem. Hij loog over het gevaar, betwistte de deskundigheid van volksgezondheidsfunctionarissen en verzette zich tegen de implementatie van de nodige voorzorgsmaatregelen; hij probeert nog steeds de hervatting van de economische activiteit af te dwingen zonder het virus onder controle te krijgen.

Terwijl de economie in paniek raakte, tekende hij een eerste steunronde voor Amerikanen die hun baan verloren. Toen herstelde de aandelenmarkt zich en hoewel miljoenen werklozen bleven, verloor de heer Trump zijn interesse in hun benarde situatie.

In september verklaarde hij dat het virus “vrijwel niemand treft” de dag vóór het dodental van de ziekte in de Verenigde Staten meer dan 200.000 bedroeg.

Negen dagen later werd meneer Trump ziek.

De fundamenten van het Amerikaanse maatschappelijk middenveld waren aan het brokkelen voordat Trump in juni 2015 de roltrap van de Trump Tower afreed om zijn presidentiële campagne aan te kondigen. Maar hij heeft de ergste tendensen in de Amerikaanse politiek versterkt: onder zijn leiding is de natie gepolariseerder, paranoïde en gemener geworden.

Hij heeft Amerikanen tegen elkaar opgezet, nieuwe omroepmedia zoals Twitter en Facebook onder de knie om zijn aanhangers rond een virtueel vreugdevuur van grieven te verzamelen en het openbare plein te overspoelen met leugens, desinformatie en propaganda. Hij is meedogenloos in zijn denigratie van tegenstanders en aarzelt om geweld door degenen die hij als bondgenoten beschouwt, te veroordelen. Bij het eerste presidentiële debat in september werd de heer Trump gevraagd om blanke supremacisten te veroordelen. Hij reageerde door een gewelddadige bende, de Proud Boys, te instrueren “een stapje terug te doen”.

Hij heeft het geloof in de overheid als middel om geschillen te bemiddelen en tot compromissen te komen, ondermijnd. Hij eist absolute loyaliteit van overheidsfunctionarissen, zonder rekening te houden met het algemeen belang. Hij minacht openlijk expertise.

En hij heeft de rechtsstaat aangevallen en zijn gezag uitgeoefend als instrument om zijn eigen macht veilig te stellen en politieke tegenstanders te straffen. In juni heeft zijn regering traangas verdreven en vreedzame demonstranten uit een straat voor het Witte Huis gehaald, zodat meneer Trump kon poseren met een boek dat hij niet leest voor een kerk die hij niet bezoekt.

Het kan tientallen jaren duren voordat de volledige omvang van zijn wangedrag aan het licht komt. Maar wat al bekend is, is voldoende schokkend:

Hij heeft zich verzet tegen rechtmatig toezicht door de andere takken van de federale overheid. De regering weerlegt routinematig gerechtelijke bevelen, en de heer Trump heeft administratief ambtenaren herhaaldelijk opdracht gegeven niet te getuigen voor het Congres of documenten te verstrekken, met name met inbegrip van de belastingaangiften van de heer Trump.

Met de hulp van procureur-generaal William Barr heeft hij trouwe assistenten beschermd tegen justitie. In mei zei het ministerie van Justitie dat het de vervolging van de voormalige nationale veiligheidsadviseur van de heer Trump, Michael Flynn, zou laten vallen, ook al had de heer Flynn schuldig bevonden aan liegen tegen de FBI. In juli heeft de heer Trump de straf van een andere voormalige assistent, Roger Stone, die werd veroordeeld voor het belemmeren van een federaal onderzoek naar de verkiezingscampagne van de heer Trump in 2016. Senator Mitt Romney, Republikein van Utah, veroordeelde terecht de afkoop als een daad van “ongekende, historische corruptie”.

Vorig jaar zette Trump de Oekraïense regering onder druk om een ​​onderzoek naar zijn belangrijkste politieke rivaal, Joe Biden, aan te kondigen, en gaf vervolgens regeringsfunctionarissen opdracht om een ​​congresonderzoek naar zijn acties te belemmeren. In december 2019 stemde het Huis van Afgevaardigden om de heer Trump te beschuldigen van zware misdaden en overtredingen. Maar Republikeinen in de Senaat, met uitzondering van de heer Romney, stemden om de president vrij te spreken, waarbij ze de corruptie van de heer Trump negeerden om door te gaan met het project om de banken van de federale rechterlijke macht te vullen met jonge, conservatieve advocaten als een firewall tegen de meerderheidsregel.

Nu, met andere Republikeinse leiders, voert Mr. Trump een agressieve campagne om het aantal Amerikanen dat stemt en het aantal stembiljetten dat wordt geteld te verminderen.

De president, die lange tijd ongegronde beschuldigingen van wijdverbreide kiezersfraude heeft verspreid, heeft zijn retorische aanvallen de afgelopen maanden geïntensiveerd, vooral op stembiljetten die per post zijn ingediend. “De uitslag van de verkiezing van 3 november wordt misschien NOOIT NAUWKEURIG BEPAALD,” tweette hij. De president heeft zelf per post gestemd, en er is geen bewijs om zijn beweringen te ondersteunen. Maar de desinformatiecampagne dient als een grondgedachte voor het opschonen van kiezerslijsten, het sluiten van stembureaus, het weggooien van afwezige stembiljetten en het anderszins verhinderen van Amerikanen om hun stemrecht uit te oefenen.

Het is een ondraaglijke aanval op de fundamenten van het Amerikaanse experiment in de regering door het volk.

Andere moderne presidenten hebben zich illegaal gedragen of catastrofale beslissingen genomen. Richard Nixon gebruikte de macht van de staat tegen zijn politieke tegenstanders. Ronald Reagan negeerde de verspreiding van aids. Bill Clinton werd afgezet wegens liegen en belemmering van de rechtsgang. George W. Bush voerde de natie onder valse voorwendselen ten oorlog.

Trump heeft decennia van presidentiële misstappen in één termijn overtroffen.

Frederick Douglass klaagde tijdens een van de andere donkere uren van het land, het presidentschap van Andrew Johnson: “We zouden onze regering zo moeten hebben dat we veilig zullen zijn, zelfs als we in handen zijn van een slechte man.” Maar dat is niet de aard van onze democratie. Het impliciete optimisme van de Amerikaanse democratie is dat de gezondheid van de Republiek berust op het oordeel van het electoraat en de integriteit van de kiezers die kiezen.

Meneer Trump is een man zonder integriteit. Hij heeft herhaaldelijk zijn eed geschonden om de grondwet van de Verenigde Staten te behouden, te beschermen en te verdedigen.

Nu, op dit moment van gevaar, is het aan het Amerikaanse volk – zelfs degenen die de voorkeur geven aan een Republikeinse president – om de Verenigde Staten te behouden, te beschermen en te verdedigen door te stemmen.