Historicus Aalders in zijn nieuwe Oranje Zwartboek: ‘Mentaliteit golddigger zit er bij Máxima wel beetje in.’

De 74-jarige historicus Gerard Aalders stat bekend als een openlijk Republikein. Bovendien is hij een fervent tegenstander van het Koninklijkhuis, de monarchie, Willem Alexander en Máxima en alles daaromheen. Binnenkort zal zijn boek Oranje Zwartboek uitkomen waarin hij volgens Story een ontluisterend beeld zal scheppen van de Oranjes. Volgens het boek zal de Koninklijke familie in verlegenheid brengen omdat het vol zou staan met intriges, geldzucht en overspel. ‘De Oranjes zijn echt geldwolven, iets anders kan ik er niet van maken,’ vertelt Gerard Aalders

Historicus Gerard Aalders neemt geen blad voor de mond in zijn 12 oktober verschijnende Oranje Zwartboek over onze koninklijke familie. Het beeld dat hij schets van koning Willem-Alexander en zijn familie is er één van een schaamteloos inhalige familie. ‘De Oranjes zijn echt geldwolven, iets anders kan ik er niet van maken,’ meent hij. En dat geldt zeker ook voor koningin Maxima volgens de historicus. “Ja, dat geldt ook wel voor Maxima. En ook al mag je dat niet zeggen, ik denk dat zij misschien ook wel een beetje voor het geld is getrouwd. Die mentaliteit van een golddigger zit er wel een beetje in.’

De historicus, hij staat bekend als een fervent criticus van de koning en is overtuigd republikein, krijgt deze week in weekblad Story alle gelegenheid om zijn aversie tegen het koninklijk huis, verwoord in zijn Oranje Zwartboek, te spuien. In zijn boek zegt Aalders schimmige en onwettige financiële constructies van de Oranjes aan de kaak te stellen.

Máxima een ‘golddigger’?

“En ook al mag je dat niet zeggen, ik denk dat Máxima misschien ook wel een beetje voor het geld is getrouwd. Die mentaliteit van een golddigger zit er wel een beetje in.”, zo laat hij weten. Het boek Oranje Zwartboek zal op 15 oktober uitgebracht worden.

In het boek, zo schrijft hij, verwondert Aalders zich over de lof die de Oranjes veelvuldig wordt toegezwaaid. Ook als het gaat om koning Willem-Alexander. Bijvoorbeeld toen hij zich bezighield met watermanagement. Aalders: “Normaal gesproken ga je daar minimaal vijf jaar voor studeren aan de universiteit van Delft. Hij mocht binnen de kortste keren allerlei speeches over dit onderwerp houden en hij deed het zogenaamd allemaal weer geweldig. Wat een flauwekul! Hij wist niets en hij kon niets op dat gebied. Er was zelfs een speciaal bureautje ingericht, naar ik meen onder de vlag van Buitenlandse Zaken, van mensen die moesten zorgen dat hij wanneer hij over dit onderwerp sprak, geen onzin uitkraamde. Dat kost ook weer bakken met geld. Ik meen een ton per jaar, wat wij met zijn alien weer betalen. Hetzelfde zie je bij Maxima. Zij vliegt de hele wereld over voor de VN, voor inclusieve financiering en ontwikkeling. Bijvoorbeeld om ervoor te pleiten dat arme mensen ook toegang hebben tot een bankrekening. Dit doet ze uit naam van de VN, maar die betalen dat dan weer niet. Dat doen wij en dat is ook weer 150.000 euro per jaar.’

Op de achterflap van zijn op 12 oktober te verschijnen Oranje Zwartboek valt te lezen: “Het koningschap is dan ook een luizenbaantje, al moet je er wel trek in hebben. Het wordt riant betaald en de secundaire voorwaarden zijn benijdenswaardig: gratis wonen (op diverse schitterende locaties in prachtige paleizen), gratis reizen in alle denkbare soorten van (eigen) vervoer, een belastingvrije uitkering (zoals het salaris van de koning eufemistisch heet) en vrijstelling van erfbelasting. Ook de sterrenstatus van de leden van het koninklijk huis is een wonderlijk fenomeen. De Oranjegezinde pers werkt onder het wakend oog van de Rijksvoorlichtingsdienst actief mee aan het drogbeeld dat de monarchie de verbindende factor zou zijn die het Nederlandse volk tot elkaar brengt en verenigt.”

Historicus Aalders zegt ook in zijn boek de wijdverbreide adoratie voor onze koningen: Willem I, II en III, onze koninginnen (Wilhelmina, Juliana en Beatrix) en tenslotte Willem-Alexander aan de kaak te stellen. Ook de echtgenoten en echtgenotes van ons staatshoofd krijgen de nodige aandacht. Want zonder partner geen kroonopvolger en dat zou het einde van de monarchie betekenen: de nachtmerrie van iedere dynastie.

Aalders vraagt zich af welke redenen er zijn om de monarchie te continueren. ‘Juist uit de erfelijkheid van de koningsfunctie blijkt de volstrekte onbelangrijkheid: het doet er niet toe wie koning is, laten we dus afspreken het oudste kind van de vorige koning te nemen. Koning-zijn is de enige maatschappelijke functie waarvan grondwettelijk vaststaat dat iedereen, zelfs de domste mens, haar op zich kan nemen’, citeert hij Hugo Brandt Corstius.