Indignatie redactie 
“Een groot aantal mensen beschouwt illegale migratie als hun laatste kans om te ontsnappen aan de erbarmelijke economische, sociale en politieke situatie in hun thuisland. Met dit doel voor ogen verlaten ook veel minderjarigen hun thuisland op zoek naar een veelbelovende toekomst. Dit maakt hen niet alleen het slachtoffer van de mensenhandel, maar ook zijn ze overgeleverd aan de genade van de Middellandse Zee, in wiens wateren de dreiging van verdrinking altijd aanwezig is”.
Zouden ze in Den Haag eigenlijk wel door hebben hoeveel ellende ze met hun open deur immigratiebeleid elders in de wereld en vooral in Afrika veroorzaken? Zouden bewindslieden en faciliterende lagere overheden niet in de gaten hebben dat ze door hun laissez faire instelling Nederland een aantrekkelijk afzetmarkt hebben gemaakt voor mensenhandelaren en daarmee verbonden verdienmodellen?
Misschien moeten die bewindslieden eens nadenken over de ellende die ze binnen en buiten de Nederlandse grenzen veroorzaken met hun grootmoedigheid. Misschien moeten ze eens het artikel op de website www.humanium.org bestuderen en de inhoud vertalen naar de toestand in Nederland. Misschien moeten ze eens nadenken over het feit dat ze niet alleen de mensenhandel een lift geven, maar ook illegale immigratie sponsoren.
Ideaal afzetgebied
Natuurlijk niet, deug mensen staan niet (lang) stil bij de uitgestelde ellende in verre landen. Het is een ver-van-mijn bed show voor personen die de machinaties in de gewone wereld niet willen kennen. Personen die denken dat het dragen van verantwoordelijkheden en het afleggen van verantwoording met een paar miljard afgekocht kunnen worden en dan denken hun evangelische taak volbracht te hebben.
Personen die empathisch zo geamputeerd zijn, zo ver van de realiteit af staan dat ze niet beseffen dat het aanprijzen van Nederland als land van melk en honing, de basis vormt voor een aantal humanitaire uitwassen. Roderick Veeloo noteerde het in zijn column van 17 augustus als volgt:
“In de keten van mensenhandel zijn non-bestuurders als Van der Burg (Staatssecretaris van Asielzaken) onmisbaar. Zij garanderen de meedogenloze bendes hun afzetmarkt. Het slachtoffersentiment in de media en de NGO’s doet de rest. Sinds kort vaart in de Middellandse Zee een enorm schip[https://twitter.com/FranckenTheo/status/1559210741605040128] van de organisatie ’Open Arms’
——————–
[1]. Migranten worden met duizenden tegelijk van de mensensmokkelaars overgenomen en in Europa aan wal gezet. Het cynisme van alle betrokkenen bij deze handel is misselijkmakend. …
Nederland verkoopt zich al decennia als het walhalla voor iedereen die om moverende redenen het thuisland achter zich wil laten. Beschouwd door dat prisma zou je kunnen stellen dat Nederland een belangrijke katalysator is voor het ontstaan van ellende op afstand. De reclameboodschap dat in Nederland de asielzoeker op diverse gebieden de hoogste prioriteit geniet en zakken met geld, een gestoffeerde en gemeubileerde woning na een korte asielprocedure beschikbaar is en een mooie toekomst zeker in het verschiet ligt, werd al snel opgepikt in kringen van mensenhandelaren.
Humanitaire uitwassen
Die mensenhandelaren zien brood in het vervoeren van wanhopige mensen door de woestenijen van Noord-Afrika en Midden-Oosten naar (il)legale vertrekpunten aan de zuidelijke en oostelijke kusten van het Middellandse zee bekken. Ze harken bakken geld binnen met het vervoeren van mensen naar een van de zwaar gesubsidieerde NGO schepen resp. naar eilanden in de Middellandse en Egeïsche zee.
Betoverd door die reclameboodschap schraapten mensen hun laatste centen bij elkaar en verkochten hun schamele bezittingen. Anderen verpandden hun lichaam of verkochten hun organen; sommigen stuurden hun kinderen zonder begeleiding op weg in de hoop dat ze hen in het kader van gezinshereniging zouden kunnen volgen. Zo ontwikkelde zich naast de lucratieve mensenhandel, ook een aantrekkelijke organen – en slavenhandel en worden vrouwen en kinderen seksueel geëxploiteerd. De wanhoop om de ellende van het thuisland te ontvluchten dreef het gros in de handen van niets en niemand ontziende mensensmokkelaars.
“The human and social consequences of trafficking are compelling. From the physical abuse and torture of victims to the psychological and emotional trauma, to the economic and political implications of unabated crime, the impact on individuals and society is clearly destructive and unacceptable”
Door een aantal indicatoren is vast te stellen of iemand slachtoffer is geworden van mensenhandel: ondervoeding; zichtbare verwondingen door mishandeling of verkrachting; weinig persoonlijke, sociale interactie; angst voor uniformen; geen ID documenten en de indruk dat antwoorden op vragen herhaaldelijk voorgeoefend zijn.
Wanneer de toestroom van asielzoekers wordt getoetst aan die indicatoren kan het volume gelukszoekers, criminelen en potentiële Jihadisten (meestal goed gevoede en geklede, agressieve jongemannen zonder veel bagage, kind of vrouw) die misbruik willen en kunnen maken van het laissez faire asielbeleid, uit de toestroom gefilterd worden. De migratie- en asielproblematiek wordt dan beheersbaarder. Om diverse redenen vertikken de verantwoordelijke instanties dat te doen en is chaos troef geworden.
Achterbakse methoden
In Nederland proberen bewindslieden, COA en burgemeesters op een achterbakse manier die chaos enigszins te beteugelen. Meestal in het voordeel van de grenspassant en in het nadeel van de autochtone samenleving.
De staatsecretaris doet iets wat gebruikelijk was in de DDR van Honecker of de Sovjet Unie van Breznev. Hij stemt er mee in dat het COA zonder informatie van bewoners in de omgeving, een hotel met geld van de belastingbetaler en zadelt diezelfde belastingbetaler op met problemen die honderden asielzoekers kunnen veroorzaken. Het COA volgt inmiddels op andere locaties dat voorbeeld en sluist tientallen asielzoekers een hotel binnen zonder de betrokken gemeente te informeren.
Dwang en achterbaksheid onderstrepen de incompetentie, het gebrek aan communicatief vermogen, het ontbreken van creatief denken en vinden van innovatieve oplossingen van verantwoordelijke bewindslieden en asielindustrie. Dat is niet nieuw, maar weer een bevestiging dat dilettanten met hun tengels aan de knoppen zitten.
Deugen?
Door Nederland te verkopen als ultieme vreugdehaven drijven bewindslieden en asielindustrie wanhopige armlastige mensen in de handen van mensenhandelaren en stimuleren daarbij humanitaire uitwassen als aantrekkelijke verdienmodellen. Op Nederlands grondgebied worden die mensen na een – gechargeerd uitgedrukt – nogal uitdagende reis onderworpen aan een chaotische, tijdintensieve asiel procedure.
Ze moeten door een verstikkende bureaucratie en het scharrige woonbeleid, maanden hokken in slecht geëquipeerde opvangcentra. Wanhoop en ellende kleurt hun reis van herkomstland naar vestigingsland en ook het verblijf in het nieuwe vestigingsland biedt in de meeste gevallen niet het gewenste soelaas.
Deugen betekent creëren van ellende en wanhoop op en buiten Nederlands grondgebied. Deugen betekent afschuiven van verantwoordelijkheid en verantwoording. Deugen betekent het buitenspel zetten van en het afschuiven van ellende en wanhoop op de Nederlandse samenleving. Deugen kent geen menselijke maat noch het hebben van empathie. Deugen kent een egoïstische en egocentrische grondhouding. Deugen is in de meeste gevallen niet- deugen.
[1] Stichting “Open Arms” is een vrijwilligersorganisatie met zo’n 100 medewerkers.
