Mondmaskers zijn niet zomaar een “ongemak”

Een van de meest scherpe argumenten van voorstanders van gedwongen maskering is een variatie op “het is gewoon een ongemak”, dus/en/of “waarom moet je er zo’n groot probleem van maken”. (Voor alle duidelijkheid, dit is geen legitiem wetenschappelijk of feitelijk argument voor het aannemen van enig beleid, maar daar gaat dit artikel niet over.) Ik ga grotendeels de problemen vermijden die uniek zijn voor het maskeren van kinderen – wat duidelijk geïnstitutionaliseerd kind is misbruik – en voor mensen met een handicap of trauma uit het verleden, aangezien veel van de schade die door maskers wordt toegebracht, duidelijk zichtbaar en gemakkelijk verwoordbaar is.

Op het eerste gezicht lijkt deze bewering een moreel en feitelijk overtuigend argument. Immers, als maskers enige betekenisvolle werkzaamheid zouden hebben, zou het dan niet de moeite waard zijn om een ​​beetje ongemak te verdragen om het veel ergere lijden en de dood te verminderen die anders door covid zouden worden veroorzaakt?

Toch klopt dit argument – “wat is het probleem” – niet met hoeveel mensen maskers en maskermandaten ervaren, inclusief praktisch iedereen die het niet eens is met maskeren als beleid. Het valt niet te ontkennen dat miljoenen mensen aanzienlijk meer worden gekweld door gezichtsmaskers dan we zouden verwachten dat redelijk of zelfs mogelijk is voor iets dat inderdaad slechts een “ongemak” is. Mensen hebben over het algemeen niet veel last van trivialiteiten.

Met andere woorden, het is duidelijk dat gezichtsmaskers voor veel mensen een aanzienlijk grotere last zijn dan hoe ze er oppervlakkig uitzien; en toch zijn maar weinig mensen in staat om voor zichzelf uit te zoeken wat er aan hen zo beledigend of verschrikkelijk is. Het doel van dit artikel is om een ​​aantal van de talloze schaden en emotionele misstanden op te sommen die worden veroorzaakt door gedwongen maskering, met name die welke moeilijk te verwoorden zijn of het verband met maskeren te identificeren.

Dus wat is er precies zo belangrijk aan het dragen van maskers?

In een notendop – zoals zojuist werd gezegd – is het dragen van een masker voor veel mensen iets dat enorm stressvol is en iets dat buitensporig krachtige negatieve emoties oproept. Dit is gewoon de realiteit, ongeacht of dergelijke gevoelens “zinnig” zijn.

Als algemene regel geldt dat als iemand ergens sterk over denkt, daar een reden voor is; of met andere woorden, er is iets dat de sterke emoties oproept. En de bron van deze gevoelens hoeft niet het ding te zijn waaraan de gevoelens zich hechten. Het enige dat telt is dat de gevoelens bestaan, hoe misleidend ze ook zijn.

Dit wil niet zeggen dat de realiteit van gevoelens de dominante overweging zou moeten zijn boven al het andere. De huidige radicale beweging voor ‘sociale rechtvaardigheid’ die iemands subjectieve ‘identiteit’ heeft verheven tot het bepalende kenmerk van een persoon, is de Reductio ad Absurdum van het verankeren van subjectieve gevoelens in plaats van de objectieve realiteit zelf.

Wat echter wel waar is, is dat de emotionele nood en het lijden van mensen heel reëel is. Dus zelfs als je een voorstander bent van maskermandaten en helemaal geen last hebt van het dragen van een masker, maakt dat de diep verontrustende ervaring van iemand anders niet minder reëel. 

De volgende lijst is niet uitputtend, het is slechts een verzameling van enkele van de factoren die het dragen van maskers, vooral geforceerde maskering, zo verontrustend maken voor veel mensen.

Een paar belangrijke dingen om in gedachten te houden:

1. Niet elk vermeld probleem geldt voor iedereen die maskers verontrustend vindt.
2. Elke kwestie versterkt de andere, zodat het cumulatieve leed veel groter is dan de som der delen. Het is als het verschil tussen 1+2+3+…10 en 1x2x3x…10 (55 vs 3.628.800).
3. Deze lijst is niet uitputtend.
4. De korte uitleg is bedoeld om een ​​beetje meer inzicht te geven in hoe mensen die specifieke stress zouden kunnen ervaren. Ze zijn niet bedoeld om het probleem volledig te definiëren.

Emotionele spanningen van maskermandaten

Beroving van persoonlijke autonomie

Iemand van zijn persoonlijke autonomie beroven is stressvol en vernederend. Dit wordt versterkt wanneer het gaat over iets dat emotioneel beladen is, onderhevig is aan sterke meningen en gevoelens, verband houdt met moraliteit/waarden, en/of iets is dat impliceert dat je niet in staat bent om voor je eigen belang te zorgen. Vrije wil is een bepalende eigenschap van het mens-zijn, en de afschaffing ervan wordt ervaren als een aanval op iemands individualiteit.

Een gevoel van hulpeloosheid

Overgeleverd zijn aan de willekeurige en grillige grillen van anderen geeft je een gevoel van hulpeloosheid, wat extreem stressvol en afmattend is, en uiteindelijk een persoon mentaal en emotioneel kan breken, en is daarom een ​​favoriete tactiek die door tirannen wordt gebruikt om de wil te breken van de bevolking zodat ze te gebroken zijn om in opstand te komen (zie het schrikbewind van Stalin).

Uw persoonlijke identiteit ongeldig maken

Maskeren is nu – ongeacht de feitelijke merites – een politiek symbool in de samenleving. Gedwongen worden om te maskeren is per definitie gedwongen worden om in je eigen acties – en erger nog, in je publieke optreden – toe te geven aan je ideologische en/of politieke oppositie. Stel je voor dat de regering zou besluiten om het dragen van een religieus kalotje verplicht te stellen voor iedereen – je kunt hetzelfde argument aanvoeren als voor maskers – wat maakt het uit, je merkt het nauwelijks, enz. – Ik ben er vrij zeker van dat bijvoorbeeld atheïsten dat zouden doen voelen zeer scherp de aanval op hun persoonlijke identiteit.

Je moraliteitsgevoel aantasten / Je het gevoel geven dat je immoreel en egoïstisch bent

Maskermandaten dwingen mensen die tegengesteld zijn om te internaliseren dat ze immoreel en egoïstisch handelen om twee redenen. De eerste is dat de samenleving in de wet verankert dat hoe je handelt immoreel en egoïstisch is, wat een openbare verklaring aan de wereld is dat je immoreel en egoïstisch bent. De tweede is dat hoe je je uiterlijk gedraagt, altijd invloed uitoefent op hoe je viel en je innerlijk identificeert, dus het constant dragen van een masker vreet aan je innerlijke overtuigingen – zelfs als je dit kunt weerstaan, creëert het een zekere mate van interne cognitieve dissonantie. Niemand vindt het leuk om het gevoel te hebben dat ze slecht of egoïstisch zijn.

Ontneemt/vernietigt menselijke interacties

De kwaliteit en aard van sociale interacties is sterk verminderd. Elke interactie achter maskers is fundamenteel anders. Op deze manier omgaan kan onder andere verdrietig, moedeloos, isolerend, kil en/of wreed voelen.

Verandert in de loop van de tijd je persoonlijkheid

Gezichtsmaskers zijn een radicale en onnatuurlijke aantasting van het normale mentale en emotionele functioneren. In de loop van de tijd kan dit je persoonlijkheid veranderen – je wordt bijvoorbeeld minder sociaal, minder extravert, meer achterdochtig, verminderde neiging of verlangen om aardig te zijn, enzovoort.

Verandert andere mensen in gewelddadige tirannen

Dit is bedoeld om het fenomeen vast te leggen van een subset van mensen die zijn veranderd in wrede en wrede individuen, en mensen misbruiken over wie ze macht hebben. 

Een algemeen gevoel gevangen te zitten in een nachtmerrie

Veel mensen hebben een duidelijk en duidelijk gevoel dat ze gevangen zitten in een soort perverse nachtmerrie als gevolg van het covid-beleid, wat een buitengewoon verontrustende ervaring is, vooral wanneer het lijkt alsof er geen einde in zicht is.

Elementair gebrek aan eerlijkheid 

Mensen zijn erg gevoelig voor eerlijkheid en kunnen enorme stress en leed voelen wanneer ze oneerlijk worden behandeld, vooral wanneer de oneerlijke behandeling flagrant is. Maskerbeleid legt sommige mensen letterlijk op zodat andere mensen zich veiliger kunnen voelen – een grotesk ongelijke behandeling, die om de emotionele gezondheid van de doodsbang-van-covid-pro-maskers te helpen, de mentale en emotionele gezondheid van alle anderen zal vertrapt worden door gedwongen maskering. Bovendien verankeren maskermandaten bij voorkeur de politieke, morele en ideologische opvattingen en gevoeligheden van een segment van de samenleving zonder enige rechtvaardiging.

Herhaalde ervaring met “verliezen” bij beslissingen over openbaar beleid

De ervaring om steeds opnieuw en opnieuw te verliezen bij substantiële, belangrijke beslissingen over het overheidsbeleid is op zichzelf erg verontrustend. Dit is toevallig een van de meer prominente bezielende krachten die de kiezersbasis van Trump dreef – dat ze het gevoel hadden dat ze altijd opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw verloren. Het Covid-beleid voor een aanzienlijk deel van de bevolking is een reeks verwoestende verliezen geweest, aangezien praktisch elke beleidskeuze hen bezuinigt.

Het gevoel hebben dat andere mensen ertoe doen, terwijl ik dat niet doe

Dit is een duidelijk leed naast het gebrek aan eerlijkheid – dat “ik er niet toe doe”; dit wordt aanzienlijk versterkt wanneer “andere mensen ertoe doen”. Dit is wat mensen die systematisch worden genegeerd de neiging hebben om te voelen, en het is erg pijnlijk.

En dit is vooral uitgesproken bij raciale minderheden die zich al zo voelen vanuit de vorige geschiedenis – meestal witte liberale elites dringen hun voorkeuren op aan zwarten en andere minderheden.

De stress van moeite met communiceren

De frustratie die voortkomt uit communicatieproblemen, wordt ondergewaardeerd en zorgt ervoor dat mensen zich geïrriteerd, gefrustreerd en gestrest voelen. 

De schade door mislukte communicatie

Deze specifieke schade heeft ook een andere, meer tastbare dimensie – vaak geven mensen die moeite hebben met communiceren gewoon op, en opgeven is zelf een extra stressfactor die mensen uitgeput maakt. Als u met uw arts praat en u “opgeeft” in plaats van ervoor te zorgen dat u begreep wat hij u probeerde te vertellen – vooral oudere mensen die psychisch de neiging hebben om zowel sneller op te geven als om te beginnen meer aangeboren problemen hebben met fysiek horen – dat kan een groot probleem zijn.

De nood van constante intimidatie

Maskermandaten zijn een constante inbreuk op het persoonlijke leven van mensen, waardoor mensen zich geïrriteerd voelen – “laat me nu al met rust” / “laat me gewoon in vrede leven”. Het is een fundamentele menselijke behoefte om niet constant door anderen lastiggevallen te worden.

Leven in een constante staat van zorgen, angst en woede

Wetende dat je je op veel plaatsen moet onderwerpen aan de maskermandaten waar je heen moet, laat je er altijd een verscheidenheid aan negatieve en ongezonde emoties over voelen.

Haalt de vreugde uit veel verschillende activiteiten

Neem bijvoorbeeld boodschappen. Voor veel mensen is winkelen een vrijetijdsbesteding die een effectieve emotionele ontgifting kan zijn van de stress van het leven… maar niet als je daarvoor een masker moet dragen.

Leven in voortdurende stress van sociale handhavers

Het is onvermijdelijk dat mensen die tegen maskermandaten zijn, niet bijzonder ijverig zullen zijn om ze te volgen naar een “T”, of het nu is om het masker over je gezicht te laten glijden, het hier en daar een paar minuten af ​​te doen, of gewoon te kauwen op een zak met pinda’s voor 3 uur. Er is altijd een basale stress van constant alert moeten zijn voor de “maskerpolitie” (of ze nu echte politie zijn of gewoon heel irritante Karens).

Publieke vernedering

De eerder genoemde “maskerpolitie” is vaak extreem ijverig – losgeslagen, echt – een persoon die zich niet aan maskers houdt, die zich in het openbaar aankleedt, is een veel voorkomend verschijnsel. Openbare vernedering kan een traumatische ervaring zijn.

Emotionele mishandeling

Maskermandaten zorgen ervoor dat veel mensen zich emotioneel mishandeld voelen. Dit komt zowel door het maskeren dat mensen wordt opgedrongen ondanks alle mentale en emotionele stress die het veroorzaakt – met andere woorden, misbruik – als door de constante manipulatie die kenmerkend is voor misbruikers die een essentieel onderdeel is van maskermandaten.

Pesten eenvoudig en duidelijk

Maskermandaten zijn gedwongen dwang die door de strot wordt geduwd van degenen die er een hekel aan hebben. Dit is gemeen pesten. Niemand vindt het prettig om gepest te worden, of tegen zijn wil de wil van iemand anders opgelegd te krijgen. 

De nood om onder controle te zijn van iemand die je verafschuwt

Zie het op deze manier: stel je voor dat twee personen strijden om dezelfde promotie die elkaars lef haten, en dan wordt de winnaar de baas van de verliezer. Dit is een extra, aparte belediging voor de verliezer. Hetzelfde idee hier: de anti-maskermensen worden specifiek gedicteerd door de tegenstanders die ze verachten, en juist over de kwestie waar ze om vechten. Dit is niet alleen op nationaal niveau – dit geldt meer voor lokale gevechten in de provincie of het schoolbestuur, en dit is een betrouwbaar recept voor kwaad bloed en blijvende vijandschap.

De “belasting” van het kopen van maskers die minder onaangenaam zijn 

Veel mensen kiezen ervoor om luxere maskers te kopen dan de vervelende chirurgische maskers die overal verkrijgbaar zijn, omdat ze veel minder onaangenaam zijn (en veel hygiënischer en onderhevig aan productienormen en kwaliteitscontrole). Dit is op zich al een verdere vernedering – als de regering ons een draconisch mandaat wil opleggen, kan de regering op zijn minst comfortabele maskers beschikbaar stellen, vooral gezien het feit dat de regering vanwege covid overal contant geld gooit – het is een extra belediging en respectloos van de mensen die worden opgedrongen, in de zin dat het gewoon koelbloedig is om op deze manier naar iemand anders te handelen, wees op zijn minst een beetje gevoelig en probeer je eigen mandaten zo draaglijk mogelijk te maken voor de mensen die je oplegt.

Irrationele overheidsacties wekken een gevoel van angst en instabiliteit op

Het is voor veel mensen zelf erg stressvol om te zien hoe de overheid op zo’n feitelijk irrationele manier handelt, net als het leven onder een irrationeel regime. Iemands gevoel van stabiliteit en vertrouwen in de wereld is noodzakelijk geworteld in de overtuiging dat rationaliteit op een bepaald moment een beperkend principe is voor wat de overheid en mensen/instellingen met macht in de samenleving kunnen en willen doen. 

Doet mensen twijfelen aan hun realiteitszin

Het feit alleen al van het maken van een krankzinnig beleid is op zichzelf al zeer destructief voor het realiteitsgevoel van mensen. Met andere woorden, er is een enorme cognitieve dissonantie van aan de ene kant weten dat maskeren gek is, maar aan de andere kant kijken naar de overheid die maskermandaten oplegt – het is erg moeilijk om een ​​echte emotionele overtuiging te hebben dat in wezen de hele medische gemeenschap en alle instellingen van de samenleving zijn waanzinnig gek geworden. Dergelijke cognitieve dissonantie is psychologisch zeer schadelijk voor je zelfgevoel en je realiteitszin, en is ook mentaal en emotioneel uitputtend.

Vernietigt het gevoel van vertrouwen en stabiliteit van mensen

Gedwongen worden om irrationele en krankzinnige dingen te doen, tast het vertrouwen van een persoon aan dat er een basale rationaliteit in de samenleving is – iets dat mensen een gevoel van stabiliteit en veiligheid in het leven in het algemeen geeft. Het is verontrustend om het gevoel te hebben dat er absoluut geen rationeel beperkend principe is voor overheidsacties of -beleid, omdat dit per definitie betekent dat er niets is waarvan je kunt vertrouwen dat het heilig is en dat de overheid (of iemand anders) komt en vernietigt. (Dit tast ook actief het sociale weefsel aan dat erop vertrouwt dat mensen rationeel zijn.)

Destructief voor de menselijkheid en waardigheid van mensen

Als je gedwongen wordt irrationeel te handelen, verlies je je gevoel van waardigheid als mens met een intellectueel vermogen dat de mens van de dieren onderscheidt. Met andere woorden, hoe meer je wordt onderdrukt om te handelen in overeenstemming met intelligentie, hoe minder je de unieke transcendentie voelt van het mens-zijn – mensen behandelen als dieren zorgt ervoor dat ze zich als dieren voelen.

Ontmenselijking door gedwongen anonimiteit

Het gezicht is het meest zichtbare kenmerk dat jou onderscheidt als uniek individu. Maskers, door je gezicht te bedekken, ontnemen je tot op zekere hoogte van je gevoel een uniek individu te zijn en in plaats daarvan voel je je meer een nummer dan een persoon. Het vervormt ook je gevoel voor de menselijkheid van anderen, omdat je onvermijdelijk getraind wordt om andere mensen waar te nemen als gebrek aan menselijkheid.

Ze zijn zo verdomd ongemakkelijk

Maskers kunnen zeer oncomfortabel zijn om te dragen, vooral voor lange stukken tegelijk. Ze kunnen ook behoorlijk vies zijn om te dragen – als je in het masker niest, nou …

Pragmatische schade van maskermandaten

Bevordert autoritarisme en fascisme

Dit is waar zoals geschreven – de opkomst van autoritair en tiranniek bestuur was even schokkend als snel. Maskermandaten – die objectief draconisch en autoritair zijn, ongeacht of ze wetenschappelijk gerechtvaardigd zijn – internaliseren bij mensen dat autoritair bestuur normaal, acceptabel en niet slecht is. Dit is een probleem. Elk genocidaal regime is zo begonnen. Dit op zich is voldoende rechtvaardiging om maskermandaten “tot de dood” te bestrijden.

Op een meer herkenbaar niveau, maskermandaten laten regeringsfunctionarissen eraan wennen zich als tirannen te gedragen en te genieten van hun nieuwe dictatoriale bevoegdheden, een ‘extraatje’ waarvan ze zeer waarschijnlijk niet vrijwillig afstand zullen doen. 

Bevordert religieus cultisme

Maskers zijn een religieus symbool geworden van de virtuositeit van een fanatieke cultus van irrationele overtuigingen die het denken van de sekteleden (zoals alleenstaande chauffeurs die maskers in hun auto’s dragen) volledig heeft verlaten. Sekten hebben de afgelopen eeuw enkele van de meest gruwelijke en bizarre wreedheden begaan.

Sociaal conditioneert de burger om volgzaam en onnadenkend te zijn

Autoritaire mandaten die alleen gebaseerd zijn op het woord van mensen (de “experts”), vooral in sterke tegenspraak met feiten en gezond verstand, voorwaarden mensen om volgzaam te zijn en nergens aan te denken (omdat hun intellect en meningen worden geminacht en gezegd van te slechte kwaliteit zijn om voor wie dan ook legitieme bronnen van kennis te zijn, ook voor henzelf). Dit vernietigt de levendigheid en energie van de samenleving en conditioneert mensen om zichzelf niet te zien als individueel capabele wezens die het potentieel hebben om grootsheid te bereiken, een kritische drijvende kracht die nodig is om mensen ertoe aan te zetten iets van zichzelf te maken.

Balkaniseert de samenleving

Maskermandaten helpen om verdeeldheid en vijandschap tussen de facties van de samenleving te zaaien door de ene factie te onderdrukken en tegelijkertijd de andere factie de morele grond te geven om te beweren dat de anti-maskerfactie door niet mee te gaan met het mandaatbeleid in strijd is met de wet, en immoreel handelen zoals gedefinieerd door maatschappelijke goedkeuring van maskermandaten als een cruciale gezondheidsmaatregel.

Allesomvattende schade van maskermandaten

Spanning

De meest voor de hand liggende algemene schade van maskermandaten is stress. Van stress is bekend dat het agressief destructief is voor uw gezondheid en iets dat elke bekende medische aandoening aanzienlijk verergert. Alles wat hierboven is opgesomd, zorgt ervoor dat de getroffen mensen gestrest raken. 

Schending van het sociaal pact

Wanneer een deel van de samenleving zo moedwillig destructief is jegens een ander deel van de samenleving, verliest de samenleving haar legitimiteit in de ogen van de onderdrukten, en wordt de rechtsstaat onverbeterlijk uitgehold, omdat de ene kant eenvoudigweg hun wil oplegt aan de andere kant, ongeacht de wetten , conventies en normen van de samenleving; en zonder enig beperkend principe. “Regel van de wet voor u, maar niet voor mij” is geen rechtsstaat en heeft geen morele legitimiteit voor de “u” om te respecteren of na te leven.

Onbepaalde aard van het lijden

De onbepaaldheid van de situatie is zelf een bron van aanzienlijk lijden, of een krachtige versterking van het lijden dat men al ervaart. Het is oneindig veel gemakkelijker en draaglijker om met lijden om te gaan waarvan je het einde kunt zien, wanneer het voorbij zal gaan, versus lijden dat onontkoombaar en eindeloos lijkt. (Het gevoel dat het lijden onontkoombaar is, is een alomtegenwoordige factor die mensen ertoe brengt zelfmoord te plegen.)

Kom op, de meeste van deze zijn dom?

Het ultieme toevluchtsoord voor iemand die gevangen zit in de feiten is minachting en spot. De menselijke natuur drijft een persoon om spottend te voelen en te handelen over iets dat diepgang vereist om te begrijpen. De menselijke natuur neigt er ook sterk naar om niet alleen alles te ontkennen maar te bespotten wat de moraliteit en voorzichtigheid van je meningen en acties in twijfel trekt. Zo wordt mensen verteld dat hun ervaringen en lijden aan maskermandaten niet echt zijn en geen zin hebben – een van de meest verraderlijke en weerzinwekkende vormen van misbruik.

Het is erg moeilijk om waardering en begrip te krijgen voor de meeste dingen op deze lijst. Aan de andere kant is het veel gemakkelijker om elk gevoel van begrip en emotioneel bewustzijn hiervan te vernietigen – het enige dat nodig is, is een kernachtige lijn die dit hele idee als waanvoorstellingen veracht. Zo groot is de kracht van spot, dat één geestige zinger het bewustzijn volledig kan overwinnen dat wordt verkregen door vele uren van bedachtzaamheid en introspectie.

Dus nee, deze zijn niet gek, en als je deze voelt, word je nog geen baby. Deze beschuldiging is niets meer dan de paniekerige spot die de laatste verdediging is van iemand die niet over de feitelijke feiten kan debatteren.

De manipulatieve aard van een gewelddadige relatie

Een van de leerboektactieken die misbruikers gebruiken om de controle over een gewelddadige relatie te behouden, is het definiëren van de context en feiten van alles wat met de relatie te maken heeft, om zogezegd in het hoofd van het slachtoffer te kruipen en hun realiteitszin te vervormen zodat ze niet in staat zijn om – zelfs voor zichzelf – het feit van hun misbruik en slachtofferschap te verwoorden. 

Zoals we allemaal kunnen zien, hebben de constante beweringen van “gezichtsmaskers zijn geen big deal”, “er is geen denkbare reden voor iemand om te denken dat maskers schadelijk kunnen zijn”, enz., dit behoorlijk effectief bereikt. Het doel van dit artikel was om deze verderfelijke en beledigende leugen af ​​te wikkelen om slachtoffers van gedwongen maskering opnieuw in staat te stellen de aanhangers van maskerbeleid die beledigend en manipulatief zijn, opnieuw te machtigen. (Soms wordt maskerbeleid met tegenzin ingevoerd om tegemoet te komen aan de politieke of juridische realiteit waar maskeren de minst destructieve optie is.)

Dit kan worden samengevat als een ander soort emotioneel leed dat wordt veroorzaakt door voorstanders van maskermandaten:

De bewering dat “gezichtsmaskers slechts een ongemak zijn” komt neer op beledigende manipulatie die het vermogen van de slachtoffers van gedwongen maskering steelt om het lijden en de schade die ze ervaren door het gedwongen dragen van maskers te identificeren en te verwoorden.

Tot slot, het citaat bovenaan dit artikel van DA Henderson – algemeen gecrediteerd met de uitroeiing van pokken – is zeer onthullend:

“De ervaring heeft geleerd dat gemeenschappen die te maken hebben met epidemieën of andere ongunstige gebeurtenissen, het beste en met de minste angst reageren wanneer het normale sociale functioneren van de gemeenschap het minst wordt verstoord”

Het is moeilijk om een ​​grotere verstoring van het normale leven voor te stellen dan de goed zichtbare en symbolische maskers die overal worden gedragen.