Mocht Johan Atema binnenkort in het openbaar willen verschijnen in Groningen, dan weet ik nog wel een goede beveiliger.
“Niet zesentwintigduizend, maar slechts vijftig huizen in het aardbevingsgebied dienen versterkt te worden”, aldus de NAM-baas in een interview met NRC. Ik zag Bruce Willis voor me in de openingsscène van Die Hard with a Vengeance. Willis, volledig naakt, in een donkere wijk van New York, als wandelende reclamezuil met daarop de vrolijke tekst: I hate niggers.
Alleen was Bruce Willis nu Johan Atema, en New York Loppersum. Op het reclamebord stond niet “I hate niggers” maar “Groningen kan de tyfus krijgen”.
Zoek de verschillen.
In Groningen gaan er inmiddels geluiden op om de kustlijn te verleggen, zodat we Zoetermeer aan Zee krijgen. Ik kan me daar iets bij voorstellen. Je gaat je op een gegeven moment, gezien het tijdpad, toch afvragen of ze in Den Haag verder kijken dan Scheveningen. Het geheel komt meer over alsof je te maken hebt met een louche klantenservice.
“Er zijn nog tachtig dossiers voor u, een ogenblik geduld alstublieft”
Geduld is een schone zaak. Ja, en voetballers zijn allemaal heel erg begaan met de wereldproblematiek.
Het gezicht van Johan Atema doet me denken aan dat van een muppet, maar laten we het vooral bij de feiten houden; bij de NAM noemen ze medewerkers die op de werkvloer een relatie aangaan een gas- of oliestelletje, afhankelijk van de afdeling – zo vertelde mijn schoonvader, die jarenlang voor de NAM heeft gewerkt. De terugkerende 1 aprilgrap bij de koffieautomaat:
“Fred, ik ruik iets… Jij ook?”
“Nee?”
“Fred… Fred… Fred, heb je nou verdomme wéér het gas open laten staan?
“Hahaha”
Verder kun je NAM-personeel op een camping herkennen aan het feit dat ze geen gasfles gebruiken. Je wilt immers niet continu aan je werk herinnerd worden als je op vakantie bent in de Dordogne.
Bij de NAM zijn ze tot nu toe vooral goed gebleken in het veroorzaken van opschudding. Het aardbevingsdossier is een ware thriller. Al in 1963 was duidelijk dat bodemdaling onvermijdelijk zou zijn bij aanhoudende gaswinning. Van Johan Atema had toen nog nooit iemand gehoord. Inmiddels zijn er overal scheurtjes zichtbaar. Niet alleen in de muren, maar ook in de afhandeling van alle meldingen. Ik vraag me oprecht af wat we eerder gaan meemaken: de eerste mens op Mars of de laatste Groninger die compensatie krijgt.
Ik gok op Mars.
Maar nogmaals, beste Johan: mocht je binnenkort in het openbaar willen verschijnen in Groningen, ik ken dus nog een goede beveiliger.