Nieuw hoofd van het Amerikaanse Pentagon – Gewapende belangstelling voor oorlog en conflicten

Mark Esper zal naar verwachting de komende dagen worden bevestigd als de nieuwe Amerikaanse minister van Defensie. Zijn benoeming wacht op de goedkeuring van het Congres na gebruikelijke hoorzittingen deze week voor senatoren. De 55-jarige kandidaat die president Trump naar voren bracht, was eerder een gedecoreerde luitenant-kolonel en heeft tijdens de regering van GW Bush in de regering gediend.

Maar wat opvalt als zijn meest opvallende bezigheid in het verleden is zeven jaar werken als senior lobbyist voor Raytheon, het op twee na grootste militaire productiebedrijf van de VS. Het bedrijf is gespecialiseerd in raketafweersystemen, waaronder de Patriot, Iron Dome en het Aegis Ashore-systeem (de laatste in samenwerking met Lockheed Martin).

Als minister van Defensie zal Esper, naast de president, het oudste burgerlid van de Amerikaanse regering zijn dat toezicht houdt op het militaire beleid, inclusief beslissingen over het verklaren van oorlog en inzet van Amerikaanse strijdkrachten over de hele wereld. Zijn militaire tegenhanger in het Pentagon is voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, momenteel in handen van Marine General Joseph Dunford, die naar verwachting binnenkort zal worden vervangen door generaal Mark Milley (ook in het proces van senaatshoorzittingen).

De bevestigingshoorzittingen van Esper deze week waren zo ongeveer een procedure voor het afstempelen van rubber, die lamane vragen van senatoren over zijn geloofsbrieven en gezichtspunten ontving. De enige uitzondering was Senator Elizabeth Warren, die het mogelijke “belangenconflict” sloeg vanwege zijn lobbywerk in het verleden voor Raytheon. Ze zei dat het “riekt naar corruptie”. Afgezien van haar eenzame bezwaar werd Esper door andere senatoren behandeld met kinderhandschoenen en naar verwachting zal zijn benoeming volgende week worden doorgeblazen. Tijdens hoorzittingen weigerde de voormalige lobbyist zelfs om zichzelf te hergebruiken van alle zaken waarbij Raytheon betrokken was, als hij de defensiegenoot zou worden.

Zoals het tijdschrift Rolling Stone grapte over de nominatie van Esper, “het is zo moerassig als je zou verwachten”.

“Het kabinet van president Trump is al vol van corruptie, vol met voormalige lobbyisten en andere machthebbers uit de private sector die het niet erg vinden om hun overheidsfuncties te gebruiken om zichzelf persoonlijk te verrijken. Esper zou er precies in moeten passen “, schreef Rolling Stone.

De koppeling tussen functionarissen in de Amerikaanse regering, het Pentagon en particuliere fabrikanten is een berucht voorbeeld van “draaideur”. Het is niet ongebruikelijk of zelfs opmerkelijk dat individuen van de ene sector naar de andere gaan en vice versa. Die vriendschapsrelatie is van fundamenteel belang voor het functioneren van het “militair-industriële complex” dat de gehele Amerikaanse economie en het begrotingsbudget domineert ($ 730 miljard per jaar – de helft van de totale discretionaire overheidsuitgaven door de federale overheid).

Niettemin is Esper een bijzonder brutale belichaming van de naadloze verbinding van de draaideur.

Raytheon is een bedrijf met een omzet van $ 25 miljard, waarvan het bedrijf alles te maken heeft met de verkoop van raketafweersystemen. De producten zijn ingezet in tientallen landen, waaronder in het Midden-Oosten, maar ook in Japan, Roemenië en vanaf volgend jaar in Polen. Het is van vitaal belang voor Raytheon om te profiteren van de vermeende veiligheidsbedreigingen van Iran, Rusland, China en Noord-Korea om “verdedigingssystemen” te verkopen aan landen die vervolgens een “dreiging” waarnemen en “beschermd” moeten worden.

Het is een zekerheid dat Esper hetzelfde wereldbeeld deelt, niet alleen om diepgewortelde ideologische redenen, maar ook vanwege zijn persoonlijke motieven voor zelfverheerlijking als voormalig werknemer van Raytheon en heel waarschijnlijk als een toekomstig bestuurslid wanneer hij met pensioen gaat van het Pentagon. . Het gaat niet alleen maar om corruptie en ethiek, enorm dat die zorgen zijn. Het gaat ook over hoe het buitenlands beleid van de VS en militaire beslissingen worden geformuleerd en uitgevoerd, inclusief beslissingen over conflictzaken en uiteindelijk oorlog. De verraderlijkheid is bijna kluchtig, als de implicaties niet zo verontrustend waren, satire waardig van het genre van Dr Strangelove of Catch 22.

Hoe moet Esper’s advies aan de president over spanningen met Rusland, Iran, China of Noord-Korea, of een andere beweerde tegenstander, onafhankelijk, geloofwaardig of objectief zijn? Esper is een de facto lobbyist voor het militair-industriële complex dat in het Oval Office en de Situation Room zit. Spanningen, conflicten en oorlogen zijn vlees en aardappelen voor deze persoon.

Tijdens senaatshoorzittingen deze week openbaarde Esper openlijk zijn twijfelachtige kwaliteit van denken en het soort beleid dat hij als hoofd van het Pentagon zal nastreven. Hij vertelde lichtgelovige senatoren dat Rusland verantwoordelijk was voor de ineenstorting van het Intermediate-Range Nuclear Forces (INF) -verdrag. Dat komt overeen met meer Raytheon profiteert van de verkoop van defensiesystemen in Europa. Ook adviseerde hij in een onhandige onopzettelijke opname dat de VS uit de INF moet komen om middellange afstandsraketten te ontwikkelen om “China tegen te houden”. De laatste toelating verklaart het cynische doel waarom de Trump-regering eerder dit jaar het INF eenzijdig heeft gedumpt. Het gaat niet om vermeende Russische schendingen van het verdrag; de echte reden is dat de VS een vrijere hand krijgen om China te confronteren.

Het is belachelijk hoe flagrant een zogenaamde democratische natie (de zelfverklaarde ‘leider van de vrije wereld’) in werkelijkheid een oligarchische bedrijfsstaat is wiens internationale betrekkingen worden gevoerd op basis van het maken van obscene winsten uit conflict en oorlog.

Geen wonder dus dat de bilaterale relaties tussen de VS en Rusland in zo’n slechte toestand verkeren. Trump’s toekomstige militaire topadviseur, Mark Esper, gaat de bilaterale betrekkingen niet beter maken, dat is zeker.

Ook in een precaire tijd van een mogelijke oorlog met Iran, is de laatste persoon die Trump moet consulteren iemand wiens zakelijke vrienden verlangen naar meer wapenverkopen.