VS – “Er is iets verrot in de staat Denmark” – Marcellus zei dit in William Shakespeare’s Hamlet over de geest als een zichtbaar symptoom van de verrotting in de staat Denemarken als gevolg van wanbestuur. Veel mensen in de Verenigde Staten zijn het erover eens dat de epidemie van massale schietpartijen betekent dat er iets heel erg mis is gegaan in hun samenleving.

VS – De recente incidenten in Uvalde, Buffalo, Californië en het metrostation in Brooklyn hebben opnieuw een langlopend debat doen ontbranden over ongebreideld wapengeweld in de VS. Elke keer dat er een schietpartij plaatsvindt, vinden de discussies en debatten plaats, om binnen een paar dagen in de vergetelheid te raken. Het probleem is ook niet opgelost en het aantal vuurwapendoden houdt ook niet op.

Helaas zijn massale schietpartijen een regelmatig fenomeen geworden in de VS. Wat drijft deze mensen om dag in dag uit krankzinnig openbaar geweld te plegen? Een persoon wordt niet als moordenaar geboren, maar de omstandigheden vormen een individu in de loop van de tijd. Massaal wapengeweld vindt plaats in een sociale en economische context die een persoon ertoe aanzet om dergelijke gruwelijke moorden te plegen.

Grondwettelijke rechten

Er is een grondwettelijk recht om wapens te dragen in de Verenigde Staten. Het tweede amendement zegt: “Een goed gereguleerde militie, die noodzakelijk is voor de veiligheid van een vrije staat, mag geen inbreuk maken op het recht van het volk om wapens te hebben en te dragen.

” Veel historici zijn het erover eens dat de belangrijkste reden voor het aannemen van het tweede amendement was om te voorkomen dat het land een professioneel staand leger moest hebben en het was niet bedoeld om particulieren het recht te verlenen om wapens te houden voor zelfverdediging. Door de jaren heen heeft het Hooggerechtshof het recht om wapens te dragen in de grondwet echter geïnterpreteerd als een individueel recht op zelfverdediging, waardoor het voor het Congres moeilijk werd om wapens te reguleren.

Vuurwapenwetten

De National Firearms Act (NFA) van 1934 is de eerste wapenbeheersingswetgeving die in het land is aangenomen, gevolgd door de Federal Firearms Act (FFA) van 1938. Deze wetten waren gericht op het beheersen van ganglandcriminaliteit en verboden wapenaankopen door de veroordeelde misdadigers. Het verplichtte ook wapenverkopers om de klantgegevens bij te houden.

Na de moord op president John F. Kennedy, senator Robert Kennedy en dr. Martin Luther King Jr, drong president Lyndon B Johnson aan op de Gun Control Act (GCA) van 1968. Deze wet verbood het importeren van wapens die geen sportief doel hebben, legde de leeftijd op beperking van de aankoop van pistolen, verboden criminelen, geesteszieken en anderen om wapens te kopen, vereiste serienummers voor alle vervaardigde en geïmporteerde wapens, samen met strengere vergunningen en regelgeving voor de vuurwapenindustrie. 

Echter, de 1986 Firearm Owner’s Protection Act (FOPA), versoepelde regelgeving op de verkoop en overdracht van de munitie.

Zwarte Opstand in 1960 en Mulford Act

De wapencultuur in Amerika is diep geworteld in de racistische geschiedenis van de slavernij. De kenmerken van die erfenis zijn ook duidelijk zichtbaar in het moderne Amerika. Tegenwoordig wordt de Republikeinse Partij vaak geïdentificeerd als een verdediger van het tweede amendement. Maar de Republikeinse beleidsmakers hadden in de jaren zestig een heel andere houding. Stevige Republikeinen zoals Ronald Reagan steunden de wetsvoorstellen over wapenbeheersing, niet vanwege ideologie, maar vanwege racistische dwang.

Het pleidooi voor gewapende zelfverdediging door steeds militantere groepen, waaronder de Black Panther Party (BPP) voor zelfverdediging, wekte angst bij de politieke elite. Deze schroom vertaalde zich in het ontwerpen van wetgeving om radicaal sociaal activisme te ondermijnen. 

De Mulford Act die in 1967 in Californië werd ingevoerd, ingevoerd door Don Mulford en ondertekend door gouverneur Ronald Reagan, verbood het openlijk dragen van geladen vuurwapens in openbare ruimtes in de staat Californië. National Rifles Association (NRA) had ook de wet gesteund. De Mulford Act verzwakte ook in hoge mate de BPP.

Ghost Guns en de consumentenmarkt voor wapens

Kent u het concept van spookwapens? Een particulier gemaakt vuurwapen dat een commercieel toegepast federaal verplicht serienummer mist, wordt een spookgeweer genoemd. Deze wapens zijn onvindbaar. Een artikel in de New York Times waarschuwde dat spookwapens kunnen worden besteld door bendeleden, criminelen en zelfs kinderen en beschreef dat het stijgende aantal in beslag genomen spookwapens een ‘crisis’ is. Het hoofd van de wapenveiligheidsorganisatie noemde spookwapens op dit moment de grootste bedreiging in het land.

De dramatische expansie van een consumentenmarkt voor wapens na de Tweede Wereldoorlog (WOII) wakkerde de toenemende angst aan voor meer wapens in verkeerde handen. Senator Tom Dodd (D-Conn) hekelde “de handel in pistolen tussen postorderbedrijven en jongeren, jonge volwassen misdadigers, drugsverslaafden, verstandelijk gehandicapten en personen die over het algemeen geen wapens zouden kunnen kopen vanwege hun achtergrond.” 

Hij valideerde verantwoord wapenbezit en verzekerde angstige wapenbezitters vaak dat hij alleen ondeugdzaam wapengebruik en -gebruikers wilde reguleren. Een van de meest beruchte postorderopties waren startpistolen en goedkope pistolen die in West-Europa werden gemaakt. Het idee van gemakkelijk toegankelijke illegale wapens was eng, maar het was niet politiek uitvoerbaar tot de zwarte opstand van de jaren zestig in steden als Detroit, Newark, Washington DC

Als gevolg van de politiek gemotiveerde “War on Drugs” hebben zich in veel arme binnenstedelijke gemeenschappen wapens verspreid. De nieuwe drugsoorlog creëerde een gloednieuwe markt voor illegale drugs – een ondergrondse markt die inherent gevaarlijk zou zijn en noodzakelijkerwijs zou worden gekenmerkt door zowel wapens als geweld. 

In veel stedelijke minderheidsgemeenschappen vertaalt de oorlog tegen drugs zich in een dagelijkse realiteit van racistische intimidatie, surveillance en moorden door de politie. In plaats van drugsmisbruik te behandelen als een probleem voor de volksgezondheid, is het een wapen geworden voor wetshandhavers om binnenstedelijke gemeenschappen te brutaliseren.

Bittere waarheid over data

De misdaadcijfers in de Verenigde Staten verschillen niet zo veel van die in andere landen in West-Europa, het VK, Japan en Australië; maar het aantal moorden is dramatisch hoger. Een belangrijke reden is de gemakkelijke beschikbaarheid van wapens. Volgens overheidsgegevens heeft de VS 4,4 procent van de wereldbevolking, maar meer dan 40 procent van alle wapens die in het bezit zijn van burgers. 

In 2013 waren er ongeveer 357 miljoen vuurwapens in dit land van 330 miljoen mensen. Van de 64 landen en gebieden met een hoog inkomen onderscheidt de VS zich door het hoge niveau van wapengeweld. De VS staat op de achtste plaats van de 64 (andere zeven zijn Caribische gebieden) voor moorden met vuurwapens. Als we uitsluitend kijken naar landen en gebieden met een hoog inkomen met een bevolking van meer dan 10 miljoen, staat de VS op de eerste plaats.

Vanaf de jaren ’80 en ’90 begonnen ontwikkelde landen maatregelen te nemen tegen het bezit van burgerwapens. Canada, het VK en Australië namen effectieve wapenbeheersingsmaatregelen, terwijl de VS het enige ontwikkelde land met een grote wapenmarkt was. Daarom groeide het burgerwapenbezit exponentieel in de VS.

Nationale Rifles Association (NRA)

National Rifles Association of America (NRA) is de grootste en meest invloedrijke belangenbehartigingsgroep voor wapens in Amerika. De moderne NRA, opgericht in 1871 om de schietvaardigheid van het geweer te bevorderen, is een prominente lobbyorganisatie voor wapenrecht geworden. Volgens de NRA telde de organisatie in december 2018 bijna 5 miljoen leden. In de loop van haar geschiedenis heeft de organisatie invloed uitgeoefend op de wetgeving, deelgenomen aan of rechtszaken gestart, en verschillende kandidaten op lokaal, staats- en federaal niveau goedgekeurd of tegengewerkt. 

Het NRA-instituut voor wetgevende maatregelen beheert het politieke actiecomité (PAC), het Political Victory Fund (PVF). In 2016 heeft de NRA een recordbedrag van $ 366 miljoen opgehaald en $ 412 miljoen uitgegeven aan politieke activiteiten. Negen Amerikaanse presidenten waren lid van de NRA, waaronder Donald Trump. De NRA is de belichaming van vriendjeskapitalisme in de VS.

Consumentenkapitalisme/wapenkapitalisme

Frequent wapengeweld in de samenleving vertegenwoordigt het gevierde individualisme van het Amerikaanse leven dat op zichzelf is gericht. Henry A. Giroux, een Amerikaans-Canadese geleerde en cultuurcriticus, van de McMaster University, schrijft: “Wanneer geweld een organiserend principe van de samenleving wordt, begint het weefsel van een democratie te ontrafelen, wat suggereert dat Amerika in oorlog is met zichzelf.” 

We leven in een samenleving die wordt bepaald en ondersteund door geweld. In dezelfde week als de massaschietpartijen in Oregon, voerde het Amerikaanse leger luchtaanvallen uit op een ziekenhuis in Kunduz, Afghanistan, waarbij ten minste 22 mensen omkwamen en meer dan tientallen gewond raakten.

Gedurende zeven decennia, na de Tweede Wereldoorlog, heeft wapenpaniek de politiek en het beleid inzake wapenbeheersing gevormd, wat altijd resulteert in een discussie om onderscheid te maken tussen deugdzaam en ondeugdelijk wapengebruik. Een dergelijke tweedeling verhulde de fundamentele realiteit in Amerika: het wapenkapitalisme. Het heeft de Amerikanen meer dan 400 miljoen wapens in handen gegeven. 

Ondanks opeenvolgende paniekaanvallen blijven wapens grotendeels ongereguleerd op de markt, omdat regelgevende handelingen zich slechts beperkt hebben gericht op wat zij beschouwen als ondeugdelijk wapengebruik en gebruikers. De vader van de schutter uit Oxford, bijvoorbeeld, was slechts een van de bijna 700.000 Amerikanen die in de week van Black Friday probeerden legaal een wapen te kopen.

In 1945 was er één kanon voor elke drie Amerikanen; vandaag hebben we meer wapens dan mensen. De wapencultuur in Amerika groeide samen met de naoorlogse hausse van het consumentenkapitalisme. Sinds de Tweede Wereldoorlog en de naoorlogse hausse zijn de VS vaak over de hele wereld verwikkeld in oorlogen. Blijkbaar is het land gewend geraakt aan een permanente oorlogseconomie – aan de militarisering van het buitenlands beleid. Met een militair budget dat gelijk is aan de helft van alle militaire uitgaven van de rest van de wereld samen, geeft de militaristische wereldwijde aanwezigheid van de VS de boodschap af dat geweld de ultieme oplossing is voor elk geschil. Dit is een boodschap die steevast doorsijpelt in de Amerikaanse psyche en cultuur.

Het nieuws dat door de meeste grote media wordt gepubliceerd, meldt dat de aandelenkoersen van de top 5 van belangrijkste wapen- en munitiefabrikanten de volgende ochtend van de schietpartij in Uvalde, Texas omhoogschoten. Dit is het prominente voorbeeld van wat wapenkapitalisme is. Je hebt een schietpartij, de volgende dag kopen meer mensen aanvalswapens, denkend om zichzelf te verdedigen en je hebt meer wapens in openbare hand, dus heb je meer schietincidenten. Degenen die profiteren van deze vicieuze cirkel van dodelijke val zijn de wapenfabrikanten en de wapenlobbyisten. Degenen die lijden zijn de arme ongewapende kinderen en burgers.

Het vriendjeskapitalisme tussen wapenfabrikanten en de wetgevers produceerde wetten zoals het “Dickey-amendement”, waardoor het Congres al meer dan 20 jaar geen federale financiering heeft voor onderzoek naar wapengeweld. Het Dickey-amendement verbiedt het gebruik van federale fondsen om wapenbeheersing te bepleiten of te bevorderen. Zo heeft het het Center for Disease Control (CDC) verhinderd enig onderzoek te doen naar traumatisch hersenletsel in verband met vuurwapens. De wapenlobby werkte samen met de politieke elite om hun winst veilig te stellen door gegevens te onderdrukken.

Zo hebben we een portret van een samenleving die wentelt in een moeras van eindeloos geweld, verdeeld door uitersten van rijkdom en armoede, en fundamenteel ontworpen om de één procent of minder te verrijken die het grootste deel van de industrieën en hulpbronnen van de natie bezit. Deze realiteit vormt de context van economisch geweld tegen de arbeidersmeerderheid van het land, wiens karige sociale vangnet en verslechterende sociaaleconomische omstandigheden een provocerende achtergrond vormen voor de Amerikaanse epidemie van wapengeweld.

Kan er een oplossing zijn?

De oplossing voor deze epidemie is niet eendimensionaal. Wapens wegnemen zou de eerste stap zijn. Canada deed het, het VK deed het, Australië deed het; en hun resultaat is voor iedereen te zien. Wapens wegnemen betekent niet alleen het niet meer kopen en verkopen van aanvalswapens; maar ook om reeds verkochte munitie terug te kopen. Australië deed dat in 1996, waardoor het wapengeweld drastisch werd verminderd. 

Amerikaanse wetgevers moeten lessen trekken uit andere landen. De geestelijke gezondheidszorg moet een van de speerpunten zijn van de wetgeving. Verzekeraars nemen sinds kort maatregelen op het gebied van de geestelijke gezondheid; maar dat is niet voldoende. Een groot deel van de bevolking van het land kan zich geen ziektekostenverzekering veroorloven. We hebben universele gezondheidszorg nodig die ook geestelijke gezondheid omvat. We hebben meer regelgeving nodig voor de wapenindustrie. We moeten ons richten op de absurde immuniteit en privileges die de wapencultuur verleent aan zowel wapenfabrikanten als wetshandhavers. 

In plaats van reactionaire profilering hebben we universele veiligheidsmaatregelen nodig. In plaats van miljardairs zoals Michael Bloomberg, moeten de meest getroffen mensen in het wapengeweld de strijd ertegen leiden. Omdat wapengeweld nauw verbonden is met gezondheidszorg, armoede, oorlog, werkloosheid, huiselijk geweld, migratie, school- en werkplekvervreemding en nog veel meer sociaaleconomische dimensies waarop het huidige kapitalistische model van de Amerikaanse samenleving is gebouwd; om wapengeweld aan te pakken, moeten we dit model het hoofd bieden. de meest getroffen mensen in het wapengeweld moeten het voortouw nemen in de strijd ertegen. 

Omdat wapengeweld nauw verbonden is met gezondheidszorg, armoede, oorlog, werkloosheid, huiselijk geweld, migratie, school- en werkplekvervreemding en nog veel meer sociaaleconomische dimensies waarop het huidige kapitalistische model van de Amerikaanse samenleving is gebouwd; om wapengeweld aan te pakken, moeten we dit model het hoofd bieden. de meest getroffen mensen in het wapengeweld moeten het voortouw nemen in de strijd ertegen. 

Omdat wapengeweld nauw verbonden is met gezondheidszorg, armoede, oorlog, werkloosheid, huiselijk geweld, migratie, school- en werkplekvervreemding en nog veel meer sociaaleconomische dimensies waarop het huidige kapitalistische model van de Amerikaanse samenleving is gebouwd; om wapengeweld aan te pakken, moeten we dit model het hoofd bieden.

Het sprankje hoop hier is dat de crisis van wapengeweld voor het eerst in generaties een nieuwe politieke ontwikkeling heeft veroorzaakt. De jongere generatie is er op straat tegenaan gelopen. Washington DC was in 2018 getuige van de enorme “March for Our Lives”-rally.

De extreemrechtse Republikeinen zijn pro-gun. Van hen een effectieve oplossing verwachten, zal tevergeefs zijn. De centristen en democraten zijn slechts bereid om minimale aanpassingen aan de wapenwet te doen, wat tot nu toe niet vruchtbaar is geweest. Amerikaans links moet hier een rol spelen. Tot nu toe heeft links terughoudendheid getoond bij het debatteren over wapengeweld. Om wapengeweld te stoppen, moeten we een langetermijnvisie hebben met enkele tastbare acties op korte termijn. Een nieuw soort maatschappelijk model dat wapengeweld bij de wortel kan aanpakken, heeft een radicale, vooruitziende holistische visie nodig. We zullen er misschien niet van de ene op de andere dag komen, maar we kunnen er zeker komen als we de visie en de toewijding hebben.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.

Op voorstel van de Europese Commissie heeft het Europees Parlement, zoals verwacht, gestemd om het EU Digital Covid-certificaat met nog een jaar te verlengen. De stemming was 453 voor, 119 tegen en 19 onthoudingen.

De Covid-certificaat regeling zou op 30 juni aflopen. Eerder deze maand had een delegatie van het parlement al een “politiek akkoord” bereikt met de Commissie over de verlenging van het certificaat, waardoor de stemming van gisteren vrijwel een uitgemaakte zaak was.

De certificaatverordening werd oorspronkelijk in juni vorig jaar aangenomen, zogenaamd om “veilig reizen” tussen EU-lidstaten te vergemakkelijken. Maar het digitale EU-certificaat evolueerde snel tot het model en soms de infrastructuur voor de binnenlandse “gezondheids”- of Covid-passen die het volgende jaar de toegang tot vele andere gebieden van het sociale leven zouden beperken.

De EU heeft ervoor gekozen om het covid-certificaat te verlengen ondanks de overweldigend negatieve resultaten van een openbare raadpleging over het onderwerp die door de Europese Commissie is gelanceerd onder de noemer “Geef uw mening” en die van 3 februari tot 8 april voor het publiek toegankelijk was De raadpleging lokte meer dan 385.000 reacties uit – die bijna allemaal tegen vernieuwing lijken te zijn!

In een brief aan de Europese Ombudsman die het Franse parlementslid Virginie Joron op haar Twitter-feed plaatste, schrijft Joron:

Ik lees willekeurig honderden reacties met mijn team. Ik vond geen voorstander van verlenging van de QR-code [dus het digitale certificaat]. Op basis van dit grote onderzoek lijkt het duidelijk dat vrijwel alle reacties negatief waren.

De overwegend negatieve tendens van de reacties was inderdaad vanaf het begin duidelijk. De eerste volledige pagina met reacties, allemaal van 4 februari, is hier beschikbaar . Ze zijn natuurlijk in verschillende talen van de Europese Unie: Frans, Duits, Italiaans en ook één in het Engels.

Om de lezers een idee te geven van de teneur, hier is een vertaling van alleen de eerste regel of twee van de eerste paar reacties (beginnend vanaf de onderkant van de pagina):

Ik ben volledig tegen de vaststelling van dit certificaat, gezien wat er momenteel gebeurt met de rampzalige behandeling van Covid door de EU …

Ik wil dat deze cst [waarschijnlijk een verwijzing naar het Belgische “Covid Safe Ticket”] of vaccinpaspoort eenvoudigweg wordt geëlimineerd …

In het conceptdocument worden beweringen gedaan die niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. Er wordt bijvoorbeeld beweerd dat het Covid-certificaat een effectieve bescherming biedt tegen de verspreiding van het virus – welke gegevens kunnen deze bewering ondersteunen?…

Hallo, ik ben geschokt en walg van de vrijheidsdodende beslissingen die in de EU zijn genomen … met betrekking tot dit “Europese certificaat” …

Het covid-certificaat of de groene pas MOET onmiddellijk worden afgeschaft als discriminerend en ongrondwettelijk en mag niet worden ondersteund door wetenschappelijke gegevens, omdat het uitsluitend is gebaseerd op BEPAALDE maatregelen voor burgers…

Ik ben tegen de verlenging van de groene pas, die geen ander doel dient dan het creëren van discriminatie…

Ik wil nooit meer onderworpen worden aan een discriminerend certificaat…

En tot slot de Engelstalige vermelding:

Het digitale Covid-certificaat zou per direct moeten eindigen. Er zijn zoveel gegevens die het feit ondersteunen dat digitale paspoorten nul positieve invloed hebben op transmissiesnelheden en in feite zijn er in de meest gevaccineerde en sterk gereguleerde landen [sic.] covid-percentages krankzinnig …

En zo verder, enzovoort, tot 385.191 reacties.

De vernieuwing van het Digitaal Covid Certificaat betekent niet dat het direct wordt toegepast, maar dat de infrastructuur op zijn plaats blijft en dat het kan worden toegepast als en wanneer lidstaten dat nodig achten.

De huidige regels voor het bezit van een geldig digitaal EU-Covid-certificaat discrimineren niet alleen, onnodig te zeggen, tegen niet-gevaccineerde, maar ook tegen natuurlijke immuniteit, die als vluchtiger wordt behandeld dan door vaccins veroorzaakte immuniteit.

Bewijs van voltooide basisvaccinatie maakt een certificaat 270 dagen geldig; het bewijs van het ontvangen van een boosterdosis geeft voorlopig onbeperkte geldigheid. Aan de andere kant geeft een bewijs van “herstel” – waarbij een positieve PCR-test het enige geaccepteerde bewijs is – slechts 180 dagen geldigheid.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.

EU Leiders in het Westen zijn de afgelopen 12 maanden erg druk geweest met het opzetten van internationale instellingen, regelgeving en technologieën die de bevoegdheden die ze tijdens de lockdown hebben gekregen legitimeren, formaliseren en verankeren. 

EU Ze hebben hun centrale banken die protocollen ontwikkelen voor het implementeren van nieuwe digitale valuta die het toezicht op de financiële transacties van hun bevolking vereenvoudigen; op vaccins gebaseerde identificatiesystemen (zoals het digitale Covid-certificaat van de EU , de gezondheidscode van Hong Kong en de digitale passagiersverklaring van Australië ) die het volgen van personen binnen en tussen landen gemakkelijker maken; en CO2-budgetten en sociale kredietsystemen die kunnen worden gebruikt om te beoordelen wie het waard is om te reizen en een redelijke levensstandaard, en wie niet.

Westerse politici gingen tijdens de covid-periode op de vuist met het opschorten van normale vrijheden en het beheersen van het dagelijkse leven van mensen. Hun autoritarisme was zo extreem dat, achteraf bezien, de legitimiteit ervan in westerse ogen moest worden gecementeerd via een permanente reeks internationaal gecoördineerde command-and-control-structuren.

 Deze zouden een bolwerk vormen tegen uitdagingen in en buiten de rechtbank, de achterkant van politici uit het covid-tijdperk beschermen en ook hun carrière bevorderen: hun herverkiezingsvooruitzichten zullen verbeteren omdat kiezers eerder geneigd zijn het ideologische verkooppraatje te blijven slikken als het wordt gezien als ondersteund door een wereldwijde consensus.

De nieuwe mondiale instellingen, hopen politici, zullen ervoor zorgen dat de kudde diep gehoorzaam blijft aan hun leiders, in beslag wordt genomen door zelfhaat en op hun hoede blijft voor elke medemens met wie ze verzet zouden hebben georganiseerd.

Deze nieuwe westerse orde die door onze leiders wordt opgericht, is verwant aan een religieuze orde die de neo-feodale ideologie behoudt die tijdens covid tot stand kwam, terwijl de massa’s verdeeld en in een staat van zelfhaat worden gehouden. 

De drie-eenheid van inputs

Om een ​​nieuwe religie op te richten, heb je eerst een aansprekend ideologisch verhaal nodig. Dan heb je een priesterschap nodig. Ten derde heb je een geschikt hoofdkwartier nodig voor het pausdom. De eerste twee waren gemakkelijk, maar de derde blijkt een knelpunt te zijn.

Laten we eens kijken waar we staan ​​met elk van deze drie.

In de middeleeuwen was de heersende ideologie dat iedereen zondig was en dat de duivel in ons allemaal op de loer lag, een verhaal dat leidde tot constante zelfhaat en een verdeelde boerenstand. Verenigd hadden ze stand kunnen houden, maar verdeeld waren ze een gemakkelijke prooi voor de rijken. De elites van de ^21e eeuw zijn op zoek naar een modern equivalent van de zondeverhalen uit de Middeleeuwen.

Het blijkt dat ze een bijna beschamend groot aantal zondeverhalen hebben om uit te kiezen, aangezien legioenen fanatici geschikte oorzaken aandragen. Mogelijke op zonde gebaseerde ideologieën omvatten wakkerheid, waarin iedereen het gevaar loopt door iedereen te worden getriggerd; eeuwige noodsituaties in het klimaat, waarin ieders activiteiten een gevaar vormen voor iedereen; en eeuwige gezondheidscrises, waarin iedereen een potentiële microbiële verspreider is voor iedereen.

De elites kunnen hun favoriete nieuwe ideologie kiezen, hoewel ze er wel een moeten kiezen. Menigten zijn gemakkelijk te leiden, maar ze zijn ook wispelturig en kunnen gemakkelijk hun lijnen vergeten. De religie die de elites kiezen om hun bevolking mee te binden, moet goed ingebed zijn om nuttig te zijn. 

Op het gebied van het priesterschap is er geen gebrek aan groepen om tot priester te reconstrueren. De beste kandidaten om de vacatures in het priesterschap in te vullen, zijn de bullshitters die al in de meeste moderne organisaties zijn ingebed: degenen die worden geassocieerd met woorden als ‘duurzaam’, ‘ethisch’, ‘veilige ruimte’, ‘diversiteit’, ‘gezondheidsbewust’, ‘inclusief’, en andere anodyne, deugd-signalerende gemeenplaatsen die een marketeer identificeren die een pestkop is geworden. 

Ze verkopen al het idee dat huidige werknemers een bedreiging voor anderen zijn en regelmatige interventies nodig hebben, zoals onbewuste vooringenomenheidstraining en andere vormen van zelfkastijding. De laag bullshitters die in bijna elke grote westerse organisatie wordt aangetroffen, staat te trappelen om de handhavers te worden van welke ideologie dan ook die hun banen zal versterken.

Dus de ideologie en het priesterschap zijn in principe op elkaar afgestemd. De bottleneck in de opbouw van een nieuwe westerse religieuze orde is het pausdom. Wat nodig is, is niet een kopie van het moderne pausdom in Rome dat relatief weinig echte macht heeft over de vele rooms-katholieken in de wereld van vandaag, maar een kopie van het pausdom dat een echte macht was om rekening mee te houden in de Middeleeuwen in Europa: een ideologische krachtpatser met enorme belastinginkomsten die de markten voor onderwijs, gezondheidszorg en spirituele diensten domineerden. 

Het leidde en stuurde priesters, hield toezicht op de leercentra, organiseerde lezen en schrijven, hield een groot systeem van hospices in stand, organiseerde verschillende oorlogen (inclusief de kruistochten), enzovoort. Het deed veel dingen die we nu als slecht zouden beschouwen, maar ook dingen die de meesten als goed zouden beschouwen, zoals het verzorgen van zieken en het levend houden van de kennis van eerdere beschavingen in kloosters en bibliotheken. Dat is het soort machtig pausdom dat nodig is om een ​​nieuwe westerse religie te verstevigen.

Waar de Heilige Stoel?

Lokale priesters hebben een pausdom nodig om redenen van coördinatie en cohesie, om te voorkomen dat ze van het ideologische voorbehoud aflopen. Stel je voor dat een plaatselijke priester zijn plaats vergeet en serieus begint te worden over ethiek of duurzaamheid (of de echte betekenis van een ander recent gekaapt en ontdaan woord) en begint te twijfelen aan bijvoorbeeld de belastingontduiking en het frequente reizen van degenen aan de top. Dat kan een mens niet hebben!

En aangezien er van tijd tot tijd nieuwe informatie opduikt, kan men er niet van uitgaan dat deze automatisch gunstig in de ideologie zal worden verwerkt, tenzij er een pausdom is om deze te interpreteren en richtlijnen te geven. Waar dergelijke begeleiding niet beschikbaar of voldoende duidelijk is, zouden mensen naar een gebied van ‘gemakkelijke priesters’ kunnen trekken, wat de hele religie zou ondermijnen. Dat kan men ook niet hebben!

Waar kunnen de elites dan een religieus hoofdkwartier vestigen van waaruit ze echt gezag kunnen uitoefenen als middel om de plaatselijke priesters in het gareel te houden? 

Hun gedachten gingen tot dusver uit naar de Wereldgezondheidsorganisatie , in de hoop dat deze keuze drie vliegen in één klap zou slaan. Het zou het misbruik van noodgezondheidsbevoegdheden tijdens lockdowns normaliseren en afkeuren; het zou automatisch een bepaald verhaal kiezen als de nieuwe ideologie; en het zou een nieuwe, op gezondheid gebaseerde internationale bureaucratie versterken die macht zou kunnen krijgen over lokale gezondheidsbureaucraten en over iedereen die onder de vlag van ‘gezondheid’ reist. 

Alles wat ‘duurzaam’, ‘ethisch’ of ‘veilig’ is, zou onder de algemene noemer ‘gezondheid’ kunnen worden geplaatst. Het pausdom zou kunnen worden gestapeld met een paar vertrouwde handen (Anthony Fauci en dergelijke) die toezicht zouden houden op de benoeming van ideologische details die door de politieke elites worden vereist, zoals passende vrijstellingen voor zichzelf en hun vrienden. 

Ze zouden ook de verantwoordelijkheid nemen voor het organiseren van inquisities om ideologische tegenstanders te neutraliseren en te elimineren. Het script voor hoe de WHO een nieuw soort middeleeuwse rooms-katholieke kerk zou worden, schrijft zichzelf bijna.

De recente poging om de nationale soevereiniteit via de WHO te ondermijnen, is het belangrijkste bewijs van coördinatie langs deze lijnen tussen de elites. Deze poging kan en moet uit elkaar worden gehaald om erachter te komen wie de poging financierde, wie de voorgestelde wetgeving schreef, welke nationale regeringen het steunden, wie binnen die regeringen het steunden, enzovoort. Dit is de eerste concrete manifestatie van de opkomst van een globalistische elite, die onderzoekers een reële kans biedt om te zien wie ‘ze’ zijn en hoe ‘ze’ zich organiseren en coördineren.

Onze Verlossers

Toch heeft de WHO een fatale fout als het gaat om het hoofdkwartier van een nieuw westers pausdom: het bestrijkt de hele wereld en wordt dus medegefinancierd door veel regeringen, waarvan sommige geen interesse hebben in wakkerheid en andere westerse ideologieën die verdeeldheid zaaien. Westerse bevolkingsgroepen. Deze regeringen vertegenwoordigen bevolkingsgroepen die genoeg ervaring hebben met kolonialisme om de ‘vernieuwing’ waar het Westen naar toe gaat, te erkennen en af ​​te wijzen. 

Dit is de belangrijkste reden waarom het voorstel aan de WHO om zich de ideologische leiding en controle over het gezondheidsbeleid over de hele wereld toe te eigenen, op zijn kop werd gezet: het werd door Afrikaanse landen in de maling genomen. Hoewel het Westen het later opnieuw kan proberen, betekent de structuur van de WHO dat elke succesvolle beslissing ook later kan worden teruggedraaid, wat geen recept is voor een goed functionerend pausdom.

De westerse elites hebben dus alternatieve kandidaten voor de Stoel nodig, voor het geval de WHO niet tot actie kan worden gedwongen. Ze hoeven de priesterschappen in Afrika of in een groot deel van Azië niet te controleren: het is hun eigen bevolking die in het gareel moet worden gehouden, in plaats van de hele wereld. In die zin was het WHO-gambiet een beetje overdreven, waarbij de behoefte aan controle over het hele Westen werd gecombineerd met een terugkeer naar het kolonialisme. 

Wat beter zou passen als een nieuw ideologisch hoofdkwartier, althans in eerste instantie, is een organisatie die voornamelijk de westerse kernbevolking bereikt en al een commando- en controlestructuur heeft. Bij voorkeur zou het iets zijn dat al verplicht is voor westerse politici die, net als kardinalen, de toekomstige pausen zouden kunnen kiezen.

De komende opstanding?

Iets als de NAVO zou heel mooi passen. 

De NAVO heeft de afgelopen 30 jaar grotendeels met haar duimen gedraaid en was wanhopig op zoek naar een nieuwe missie. De crisis in Oekraïne heeft het een tijdelijk nieuw leven ingeblazen en heeft ertoe geleid dat voorheen onafhankelijke Europese landen (zoals die vervelende eerdere uitschieters in Scandinavië, Zweden en Finland) als aspirant nieuwe leden binnenkwamen. De geografische dekking is nu bijna perfect afgestemd op die van het gewenste nieuwe pausdom. 

Het enige dat nodig is, is om te gaan van een organisatie die erop uit is ‘ons te beschermen tegen oorlog’ naar een organisatie die erop is gericht ‘ons overal voor te beschermen’. 

Een kleine stap voor de NAVO, een grote sprong voor de westerse politieke elites.

De NAVO, of een organisatie die qua reikwijdte en leiderschap erg op de NAVO lijkt, zou spoedig de mantel van een nieuw ideologisch pausdom kunnen dragen en enige directe controle kunnen krijgen over de vele kleine priesterschappen in westerse landen, waaronder op zijn minst de bullshit-industrieën en de kleinere gezondheidsbureaucratieën. 

Dit nieuwe internationale ideologische systeem zou een ongemakkelijke alliantie vormen met de toppolitici in westerse landen, die aanvankelijk door hen werd opgericht, maar in de loop van de tijd onvermijdelijk meer rivaliserend met hen zou worden. Net als in de Middeleeuwen zouden kerk en heersers ideologisch bondgenoten zijn met een gemeenschappelijke reeks slachtoffers (de overgrote meerderheid van de mensen), maar rivalen als het ging om middelen en de ultieme loyaliteit van die slachtoffers.

Wat mogen we van zo’n systeem verwachten? Een overkoepelende gezondheidsstructuur die een stroom van verdeeldheid zaaiend en ontwrichtend bijgeloof zou afkondigen, zou in de eerste plaats de productiviteit van lokale zorgverleners aanzienlijk verminderen. We hebben al een vermindering van de levensverwachting gezien in landen die lockdowns oplegden, en een vergelijkbare verslechtering van de volksgezondheid mag worden verwacht in het kielzog van toekomstig bijgeloof dat wordt aangewend voor de gezondheid. 

Op dezelfde manier zou achteruitgang worden verwacht op het gebied van de geestelijke gezondheid en de economische productiviteit van particuliere bedrijven, aangezien het toezicht op en het gekleineerd worden door een nieuw priesterschap een grote belemmering is voor de productiviteit en het concurrentievermogen. 

Achteruitgang in de gezondheid en efficiëntie van de bevolking zal niet veel uitmaken voor de politici die de ideologische invloed van een nieuw pausdom nodig hebben om hun posities te verstevigen, maar op de langere termijn zal het er toe doen voor de kracht van hun landen. Terwijl de elites profiteren van zo’n nieuw pausdom, is de prijs een verzwakking van zowel de bevolking als het land.

genaden redden

Welke krachten zijn in staat deze destructieve nieuwe ideologie te doorbreken? De twee belangrijkste kandidaten zijn concurrentie en nationalisme.

De wereld evolueert langzaam naar militaire en economische machtsblokken, met een blok bestaande uit China en Rusland en een ander blok uit het Westen. Zelfs binnen het Westblok zullen die landen en regio’s die erin slagen het nieuwe pausdom te weigeren, gedijen in vergelijking met de anderen, en de dynamische, energieke, vrijheidzoekende elementen van de bevolking aantrekken. De jaloezie die hierdoor ontstaat, zal een echte uitdaging zijn voor de nieuwe ideologieën.

Wat kan de nieuwe verlichtingsbeweging aan dit scenario doen? In veel westerse landen, waaronder de grote EU-landen, is het antwoord “op korte termijn niet veel”. De belangen die ijveren voor de consolidering van de noodbevoegdheden zijn enorm, met inbegrip van de reguliere media en de belangrijkste politieke partijen. 

Maar in andere Europese landen, zoals Zwitserland, is het antwoord “dit scenario zal waarschijnlijk helemaal worden vermeden”. Dit komt omdat dergelijke landen de realiteit van de huidige situatie al hebben begrepen en bewust buiten de westerse superstructuren blijven, waaronder zowel de NAVO als de EU. 

Het belangrijkste slagveld op korte termijn zal waarschijnlijk de VS zijn. De federalistische structuren van de Amerikanen zullen de komst van een nieuw seculier pausdom weerstaan. Maar als de NAVO gebruikt gaat worden als zetel van nieuwe pausen, zal het Amerikaanse veiligheidsinstituut sterk in de verleiding komen om zich aan te sluiten bij de andere machtige Amerikaanse belangen – Big Tech, Big Pharma, de globalisten en de wakkere beweging – die hard aandringen op ideologische zege.

De ogen van de dapperen en de vrijen in het Westen zijn op de VS gericht.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.