Indignatie redactie 
Nu de langverwachte oorlog in Oekraïne dan eindelijk is uitgebroken, wemelt het van de strategen en ‘cheerleaders’ die de ontwikkelingen van commentaar voorzien.
Wat is de winnende strategie?
Naar ik vurig hoop begrijpt u dat ik van mening ben, en blijf, dat de winnende strategie het vermijden van oorlog is. Op de voet gevolgd door snel vrede sluiten als het onverhoopt toch tot een gewelddadig treffen komt. Dat is een inzicht dat niet besteed is aan de ‘cheerleaders’ aan de zijde van de NAVO, die willens en wetens Oekraïne onder de bus hebben geflikkerd. Overigens met de steun van het extreem nationalistische gedeelte van het volk van dat land, dat al acht jaar trainde en wapens kocht voor dit moment. Voor al die mensen waarvoor dit ‘genieten’ is, is dit stukje van mijn hand niet bedoeld. Zij zijn niet te redden.
In mei vieren we traditioneel de ‘Bevrijding’, en gedenken we de ‘Gevallenen’. Oorspronkelijk exclusief verwijzend naar de Tweede Wereldoorlog, maar we hebben er de laatste tijd ‘stiefkinderen’ aan toegevoegd, omdat we ons de laatste decennia gretig in allerlei andere oorlogen hebben gestort, waar ook mensen zijn gesneuveld. Dat was in ‘Verweggistan’, wat het nogal gekunsteld maakt om het te koppelen aan het vieren van de ‘Bevrijding’, dus hebben we er de ‘Vrijheid’ van gemaakt. DEZE ‘Vrijheid’. Een vrijheid die wordt gekenmerkt door exponentieel toenemende censuur, de vervolging van journalisten die hun journalistieke taak serieus nemen, en ook overigens meer en meer dwang op ieder gebied, van ‘vaccinatieplicht’ tot ‘identificatieplicht’, en een willekeur aan ‘sancties’ die geen wettelijke basis hebben.
Wat mij opvalt bij deze oorlog, is dat die stijf staat van het ‘revanchisme’, waarbij de NAVO niet als referentie de overwinning op Nazi-Duitsland, het Fascistische Italië, en het totalitaire Japanse rijk op het netvlies heeft staan, maar is getransformeerd tot haar troonopvolgers. Deze oorlog is voor velen van mijn generatie de ‘Oorlog die hen werd Onthouden’. De ‘Koude Oorlog’ die maar niet warm wilde worden. Zelf heb ik drie jaar als officier ‘Hare Majesteit’ loyaal gediend ten tijde van die ‘Koude Oorlog’. Toegegeven, mijn loyaliteit betrof niet de persoon van Juliana, met haar niet geheel welriekende echtgenoot, maar het Nederlandse volk, en meer in het bijzonder dat gedeelte dat zich tijdens de oorlog van zijn betere kant had laten zien. Mijn collega’s bij ‘Defensie’ kon je ruwweg indelen in drie categorieën. De ‘IJzervreters’ die liefst ‘gisteren’ ten strijde waren getrokken tegen de Sovjet-Unie, waaronder een aantal lieden die meenden dat we in de Tweede Wereldoorlog de kant van de Duitsers hadden moeten kiezen. Dan de ‘Professionelen’, die zich serieus voorbereidden op oorlog, maar hoopten dat het nooit zover zou komen, en dat de diplomatie zou zegevieren, waar ik mijzelf ook toe reken. En tot slot de ‘Bums’. De ‘Feestgangers’ en ‘Carrièretijgers’ die werden aangetrokken door de ‘voordeeltjes’, de bepaald niet slechte vergoedingen, de zekerheid van de ambtenaar, en al dat ‘Speelgoed’ waarmee je leuk kon ‘raggen’ op kosten van de belastingbetaler.
Westerse analisten die hun licht laten schijnen over de ontwikkelingen in de strijd die nu is losgebarsten in Oekraïne menen te zien dat de Russische strijdmacht vooral bestaat uit ‘Bums’, die het moeten opnemen tegen de ‘IJzervreters’ die de NAVO gedurende de afgelopen acht jaar hebben klaargestoomd voor deze confrontatie. Ik heb oprecht geen idee of ze daarvoor ook bewijzen hebben, of dat ze het afleiden uit de strategie van Rusland. Voorzover ik kan nagaan is het dat laatste, waarbij ze de bedoelingen van het Russische leger verkeerd hebben getaxeerd. Althans, zo zie ik het, en dat is wat de Russen zelf zeggen. Vanwaar die spagaat?
Om te beginnen ontbreekt in de discussie over deze oorlog in het westen de referentie naar ‘Minsk II’, en geloven de ‘cheerleaders’ hun politieke ‘coaches’ dat Poetin heel Oekraïne in wilde lijven, gevolgd door de rest van Oost-Europa. Dat was nooit het plan. Wat het Kremlin wilde, was oorlog voorkomen. Maar de opbouw van troepen op de grens van de ‘Donbas’, en uitlatingen van Zelensky en degenen die hem het ‘script’ gaven voor deze oorlog, maakten duidelijk dat er geen ontkomen aan was. Oekraïne stond op het punt de ‘Donbas’ gewapenderhand te onderwerpen aan het dictaat van ‘Kiev’, in strijd met wat was afgesproken in ‘Minsk’, geratificeerd door Frankrijk, Duitsland en de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, en daarna door te stoten naar de Krim. Dat alles gesteund door de NAVO.
Voordat je iets zinnigs kunt zeggen over de beste strategie, voor de Russen, voor Oekraïne, en voor de NAVO, moet je een helder beeld hebben van de doelen die elk van die strijdende partijen heeft. En vervolgens moet je werken met wat je hebt. Je kunt wel een optimale strategie bedenken, maar als je daar de mensen of het materiaal niet voor hebt, of de tijd ontbreekt, of het weer zit tegen, of het geld is op, of je kunt het logistiek niet rond krijgen, moet je er niet aan beginnen. Daarnaast, en dat is een punt van ernstige kritiek op alle oorlogen van de NAVO-landen sinds de Tweede Wereldoorlog, moet je bedenken wat er na die militaire overwinning komt. Als dat zo’n afgang is als ‘Saigon’, of ‘Kabul’, en de puinhopen in Irak, Libië en Syrië, dan is dat hele avontuur vooral een vernietiging van kapitaal en mensenlevens. En ook Oekraïne werd niet beter van die coup die ‘Team Nuland’ in 2014 afsloot met een NAVO-gezind regime in Kiev, waarvoor de Verenigde Staten vijf miljard Dollar neertelde.
‘IJzervreters’ hebben geen hersens. Die zijn geprogrammeerd om te vechten, en ze denken nergens over na. De ‘Bums’ vormen een heterogene, onberekenbare groep. Niet bereid om zelf risico’s te lopen, maar gretig om anderen onder de bus te flikkeren als ze daardoor nieuwe speeltjes krijgen, en veel geld, met mooie carrièremogelijkheden. In de NAVO hebben dat soort ‘militairen’ de overhand gekregen. Ze maken gretig gebruik van ‘Proxies’. Jihadisten, Neo-Nazi’s, en Fanaten die hersenloos smeken om onder de bus te worden geflikkerd.
Aan Russische kant zie ik ook de ‘cheerleaders’ die menen dat het Kremlin hen een mes in de rug steekt, omdat het allemaal te ‘beschroomd’ is wat Rusland doet. Ik las al dat een deel van die ‘fanclub’ meent dat Poetin daardoor bij de verkiezingen van 2023/24 kansloos is. Zoals ik in mijn bijdrage van gisteren opmerkte: ‘Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig’. Elke voetbalclub heeft ze. En bij elk internationaal toernooi van het Nederlands elftal is het een komen en gaan van dat soort ‘fans’. In Nederland is dat een ware pandemie. De ‘Beste Stuurlui’. Bij sport tamelijk onschuldig, maar in een oorlog kan het je opbreken.
In mijn ogen is er geen enkele strategie die goed is voor Oekraïne, maar ik ben niet degene die de doelen mag formuleren. Als Rusland bezwijkt, zal Oekraïne nog altijd vele tienduizenden doden tellen, zal het land in puin liggen, en is het land begraven onder de schulden. Voor de NAVO ligt dat anders. Mocht Rusland falen, dan is China het volgende land op het lijstje, en lonkt de Wereldhegemonie waar het de ‘Bums’ van de NAVO om te doen is. Individuele lidstaten kunnen echter onder de bus verdwijnen, als ze economisch uitgemergeld en uitgezogen achterblijven als gevolg van het astronomische prijskaartje dat eraan hangt, waar zij voor worden ‘aangeslagen’. Geen toekomst meer in een wereld waarin het gaat om het bezit van de grondstoffen en de productiemiddelen. Landen die zijn afgevuld met ‘Bums’, de gepamperde hofhouding, hebben dan geen enkele waarde meer. Nu nog bruikbaar als ‘Cheerleaders’, maar na de overwinning louter ballast.
Vooralsnog zie ik Rusland niet falen. Maar bedenk dan dat een overwinning voor Rusland niet betekent dat het land de plaats inneemt van de NAVO als Hegemon. Althans, dat is niet de ambitie van Poetin en de mensen die hij om zich heen heeft verzameld. Het militaire doel van deze oorlog is het effectueren van ‘Minsk II’, maar nu dan verder zonder inspraak van ‘Kiev’, wat inhoudt dat er een onafhankelijke, maar economisch nauw met Rusland samenwerkende ‘Donbas’ zal zijn. Verder de ‘Denazificatie’ van Oekraïne, wat zoveel wil zeggen als het doden of permanent ontmoedigen van de hersenloze ‘IJzervreters’ die uit zijn op oorlog. En als ‘toefje slagroom op de cake’ de annexatie van het zuiden van Oekraïne, om Transnistrië te verbinden met Rusland, wat van het door ‘Kiev’ geregeerde gebied een ‘Land-locked’ entiteit maakt met vooral veel boeren.
De ‘Tijd’ is daarbij de vriend van het Kremlin. Het land is autarkisch, en heeft andere landen niet nodig om de bevolking te voeden en te laven. Daarbij steunt China Rusland onvoorwaardelijk, en kan het Rusland op allerlei manieren helpen. Rusland kan China op haar beurt helpen aan goedkope olie, goedkoop gas, en mineralen voor haar industrie, terwijl het westen vacuüm trekt met schaarse, peperdure olie, peperdure LNG, en niet voldoende om aan de vraag te voldoen, en gebrek aan mineralen en voedsel. Ook omdat Oekraïne voorlopig uit de vergelijking is gehaald door die oorlog. De zuiver economische aspecten gaan de EU opbreken. Politieke omwentelingen, revolutionaire escalatie van ‘Gele Hesjes’ en ‘Lockdown’-onvrede als de op subsidie drijvende gezinnen geen geld meer krijgen, omdat bijdrukken niet meer kan. Gierende inflatie, meer en meer diefstal van privébezit door de overheid, met de meest uiteenlopende excuses, en creatieve wildgroei op het gebied van de ‘belastingen’ omdat ‘Den Haag’ en ‘Brussel’ schofterig veel geld tekort komen. Alternatieve energie en ‘duurzaam’, wat financieel al niet haalbaar was, wordt ondertussen ook technisch nagenoeg onmogelijk door een gebrek aan grondstoffen en essentiële mineralen, geheel los nog van de vakkennis die nodig is om productiefaciliteiten op te zetten als we alles in eigen beheer moeten fabriceren. Wat er rest aan grondstoffen en mineralen, alsmede brandstoffen, is nodig voor dingen die ‘BOEM!’ zeggen.
Ontwikkelingen die ik niet heb meegenomen, zijn biologische, chemische en nucleaire escalatie. De Russen hebben geen enkele reden om hun toevlucht tot dergelijk wapentuig te zoeken, en ze vrezen dat Oekraïne en de NAVO een ‘False Flag’-operatie opzetten langs die lijnen, om van een oorlog over de status van de ‘Donbas’, en de ambitie van de NAVO om de enige overgebleven militaire macht te worden, een Derde Wereldoorlog te maken. Daar hangen we nu dicht tegenaan. Wat de NAVO op dit moment het meest nodig heeft, dat zijn professionele militairen. Loyale specialisten met een scherp oog voor het belang van het volk dat hun salaris betaalt om hen veilig en welvarend te houden. Die ook beseffen dat vrijheid iets anders is dan wat we ervan gemaakt hebben op golven van hysterie rond Covid en Oekraïne.
Waar Poetin persoonlijk opdracht heeft gegeven om ‘Azovstal’ niet plat te gooien, en jammer dan voor de fanatici die diep onder de grond verschanst zitten, met hun familieleden, onderstreept die keuze dat Rusland geen haast heeft. ‘Kiev’ heeft die eenheden in die tunnels verboden de wapens neer te leggen, en gebruik te maken van de corridors om Marieopol te verlaten. Bestorming zou aan Russische kant teveel levens kosten, en naast de fanatici ook veel burgerslachtoffers maken. ‘Kiev’ en de NAVO maken van dat ondergrondse complex een soort ‘Gallisch Dorp’ waar Asterix en Obelix wonen met een Druïde die toverdrank kan maken. Maar Marieopol is in Russische handen, en ik zie niet hoe dat ooit nog gaat veranderen, dus waarom dat drama daar nog rekken? Interessant in dat verband is dat de Russen eergisteren foto’s publiceerden van vijf ‘Azov‘-strijders die met honderdveertig burgers gebruik hadden gemaakt van de corridors, terwijl mortiervuur vanuit het complex richting de afgesproken plek voor de overdracht dat een dag later onmogelijk maakte. Terwijl ‘Kiev‘ staccato blijft herhalen dat de Russen evacuatie onmogelijk maken. Welk belang zouden die Russen daarbij hebben, als Poetin het platgooien van het complex, of de bestorming, tegenhoudt? Krijgt u dan ook niet het gevoel dat ‘Kiev‘ wellicht toch een loopje neemt met de werkelijke toedracht? En hoe pakt dat op termijn uit?
De aanvoer van wapens vanuit het westen maakte van een opslag in Odessa een doelwit, waarbij die wapens vernietigd werden, volgens de Russen. Tevens werd echter een flatgebouw geraakt waardoor burgerslachtoffers vielen. Onzeker is daarbij of een raket van de Russen het doel mistte, en de flat raakte, of dat het projectief dat de flat raakte van de afweer van Oekraïne was, danwel brokstukken van een raket die werd onderschept. Maar in heel Oekraïne worden systematisch wapenvoorraden, brandstoftanks en verse eenheden die van west naar oost richting het front reizen met raketten vernietigd Gisteren ruim vierhonderd vernietigde doelen, zo meldde Teletekst. Ik zou willen dat ik begreep hoe de ‘Bums’ denken die daar een goede strategie in zien. Goed voor de wapenfabrikanten, maar leg mij uit hoe je op die manier ooit een oorlog zou kunnen winnen? Of zie ik iets over het hoofd? Overigens kwam ik in dat verband ook zo’n pareltje van onbeholpenheid tegen, waar Duitsland het briljante idee had om pantservoertuigen te leveren die ze zelf niet meer nodig hadden voor de defensie van Duitsland, maar Zwitserland weigert de export van de munitie die zij voor dat speelgoed leveren goed te keuren. Wellicht nog te gebruiken als taxi in Kiev? De NAVO wint al tijden geen oorlogen meer. Dus wellicht is verliezen het nieuwe winnen? Ik kan mij niet voorstellen dat een professionele militair daar nog langer akkoord mee gaat. Ook daar moet er toch nog wel ergens binnen de NAVO een blik professionals over zijn die die ‘Bum Rap’ zat zijn?
