Indignatie redactie 
In Wenen werd onmiskenbaar linkse kritiek geuit op het Corona-beleid.
Demonstraties vinden plaats op straat, workshops en congressen in collegezalen; zo ken je het van vroeger. Het autoritaire coronaregime van de Oostenrijkse federale regering laat beide niet zo gemakkelijk toe. Zelfs anderhalf jaar nadat SARS-CoV-2 op het Europese continent verscheen, zijn indoor evenementen onderhevig aan een aantal beperkingen. Ze variëren van de onuitsprekelijke zogenaamde 3G-regel, volgens welke alleen degenen die zijn ingeënt, getest of hersteld mogen deelnemen, tot beperkingen voor deelnemers en de verplichting om een masker te dragen. Daarom besloot het Weense initiatief “Democracy and Fundamental Rights” zonder meer een inhoudelijk symposium te houden over juist deze thema’s van een volstrekt disproportioneel coronabeleid op het groene veld.
Batterijgevoede versterkers met microfoons werden snel in positie gebracht, de bijna honderd deelnemers werden vooraf geïnformeerd om te zorgen voor zitten of liggen en voldoende vocht, het programma was immers ontworpen om twee en een half uur te duren. Natuurlijk kwam het Prater-evenement slechts gedeeltelijk overeen met de letterlijke betekenis van de Griekse term symposium, omdat het “filosofische gesprek” plaatsvond zonder een “binge”.
Onder de noemer “Democratie en grondrechten” komen politiek meer linkse mensen bijeen die verenigd zijn in de overtuiging dat de maatregelen ter bestrijding van het virus ontoereikend zijn in termen van gezondheidsbeleid, economisch verwoestend, sociaal-politiek verdeeldheid zaaiend en democratisch gevaarlijk.
Tijdens het zomersymposium stonden drie vragen centraal in de debatten: de controle- en toezichtstaat, die steeds wijder wordt, met zijn tests en vaccinaties; het gezondheidssysteem dat in veel landen is gered; en de vraag hoe het corona-regime, waar we allemaal aan onderhevig zijn, tot stand is gekomen en welke rol de media en politiek daarin hebben gespeeld.
Verschillende keynote speeches van bekende linksen zoals de journalist Leo Gabriel, de historicus Andrea Komlosy, de filosoof Karl Reitter of de activist Willi Langthaler introduceerden de onderwerpen, jonge actiecritici zoals Christoph Hammer of Nadia Kovac verlevendigden het debat met empathie en expertise .
Het begin werd gemaakt door de economische en sociale historicus Andrea Komlosy, die eraan herinnerde dat hygiëne- en gezondheidsdiscoursen al eeuwenlang politieaangelegenheden waren voordat ze in de moderne staat in verschillende gebieden waren verdeeld en hun repressieve handhavingsmethoden in ons deel van de wereld in de afgelopen decennia.
Terugkijkend op het paspoortsysteem, werd het voor het publiek duidelijk dat het paspoort als reisdocument pas in de 19e eeuw een staatskwestie werd en dat dit gepaard ging met een gelijkschakeling van burgers die voorheen afhankelijk waren van privileges van de feodale heer . Met het zogenaamde Groene Paspoort, dat nu in de hele EU is ingevoerd, gaan historisch gezien algemene rechten verloren en worden nieuwe privileges gecreëerd. Zijn instrument is het “snelle antwoord”, in Nieuwspraak QR-code genoemd, waarmee een permanente bewegings- en aanwezigheidsmelder wordt geïnstalleerd, die niet alleen elke individuele toegangsautorisatie verleent of weigert, maar ook de relevante gegevens opslaat.
Ook de presentatie van Leo Gabriel, die ooit betrokken was bij het opzetten van het onafhankelijke persbureau APIA in Mexico, was erg indrukwekkend . Hij vertelde hoe het met hem ging op de intensive care van het ziekenhuis in Wenen, waar hij als ernstige Covid 19-patiënt was opgenomen. Toen de behandelend arts hem terloops vroeg, vanwege zijn hoge leeftijd, of hij dacht dat een intensieve behandeling hem überhaupt nog zou lonen, kon hij diep in de ziel van de Oostenrijkse gezondheidszorg kijken.
Karl Reitter analyseerde op zijn beurt hoe de politiek en de media erin zijn geslaagd om heerschappij te vestigen in het licht van een nauwelijks onderzocht virus, en hoe het mogelijk is geweest om grotendeels onvoorwaardelijke goedkeuring onder de mensen te krijgen. Ook maakte hij vooral links hiervoor medeverantwoordelijk, die grotendeels het vorstelijke verhaal onderschreven en tot op de dag van vandaag contactopsporing, test- en vaccinatieprogramma’s verwarren met gezondheidsbeleid.
Ten slotte was de vraag hoe onze samenlevingen uit de waanzin van regeringen, media en de farmaceutische industrie kunnen komen. De unanieme strekking was dat het essentieel zal zijn om het verzet tegen lockdown en vaccinatiecampagnes waar mogelijk in stand te houden, te versterken, roet in het eten te gooien en er ook naar te streven de verantwoordelijken voor de puinhoop niet van hun verantwoordelijkheid te ontslaan.
Met het Prater Symposium werd in Wenen een linkse kritiek op de Corona-maatregelen en de vaccinatie- en testprogramma’s luidkeels uitgesproken; En in het licht van lastercampagnes in de media dat elke stem tegen het Corona-beleid rechts is, is dit niet te onderschatten belangrijk.
U mag gratis verder lezen. Dat blijft ook zo. Deze website is wel afhankelijk van uw donaties. Steun ook vrije journalistiek in deze tijd van het Nieuwe Normaal. Wat normaal is bepalen wij samen. Dat begint op plekken als deze.
Een oproep van de redactie: door de coronacrisis heeft Indignatie het, net als veel andere websites, ontzettend lastig. Wij willen alles gratis leesbaar houden voor iedereen, waardoor we voor onze inkomsten afhankelijk zijn van reclame. Maar bedrijven hebben financiële zorgen, en hebben dus niet veel te makken. Daar merken wij de gevolgen ook van. Vandaar onze omroep aan u, onze lezers: steun ons alsjeblieft! U kan hier ons steunen.
