Op gezette tijden ontdekken mensen ‘de waarheid’, die jij zelf al veel langer kende

Iemand stuitte op een artikel waarin een gebeurtenis in het verleden wordt opgerakeld, waardoor die hele gebeurtenis in een ander licht komt te staan. Of men leest een roman, gebaseerd op ‘ware gebeurtenissen’, waarop men gaat ‘Googlen’, en tot zijn of haar grote schrik ontdekt dat er echt zoiets heeft bestaan als ‘MK-Ultra’. Of dat de krantenmagnaat Robert Maxwell, de vader van Ghislaine die nu schuldig is bevonden als de ‘Madam’ van Epstein, tevens een spion was (zie hier op indignatie in Nederlands) voor de staat Israel en daar met alle égards is begraven na zijn mysterieuze dood. Of iemand roept ‘Iran-contra’ op als voorbeeld van schunnige machtspolitiek, waarbij ‘details’ voorbijkomen die men destijds gemist heeft. ‘Hoe weet jij dat allemaal?’

Dan heb ik het over gebeurtenissen die op enig moment actueel waren in ons eigen leven. Ze hebben ‘snippers’ voorbij zien komen, maar de verbanden gemist. Of het hele verhaal kwam wel voorbij, maar pas achteraf realiseert men zich hoe belangrijk het was. En daar bovenop zijn er de historische gebeurtenissen die door argwanende lieden al meteen in het juiste perspectief werden gezien, maar waar we zelf nog teveel twijfel hadden, waardoor het niet is blijven ‘hangen’. Die drie gebeurtenissen die ik hierboven opvoer zijn van alle kanten tot in detail beschreven. Er zijn processen over gevoerd. Rapporten over verschenen. Boeken over gepubliceerd met verwijzing naar originele bronnen en rechtbankverslagen. Maar je kunt niet elke gebeurtenis in de wereld intensief volgen.

Waar ik gisteren stilstond bij de ‘closed mind’ versus de ‘open mind’, en hoe de ‘olifant’ gewoon een ‘olifant’ blijft, of we ons er nu voor afsluiten (‘closed’), of ervoor open staan. Maar ook als we ervoor ‘open’ staan, zo betoogde ik, betekent het nog niet dat we die ‘olifant’ een plaats in ons wereldbeeld gunnen. Veel mensen met een ‘open mind’ accepteren wel dat er zoiets is als een ‘olifant’, maar ze zien niet hoe dat belangrijk is voor hen. Ze accepteren het vooral om vriendschappen te ‘smeren’: ‘Wat jij wilt!’ Nog een biertje? En pas veel later valt het kwartje.

Degene die op het moment zelf al begreep dat het belangrijk was, loopt een groot risico om te eindigen met een ‘closed mind’, en minachting voor de laatbloeiers. Dat kan autonoom het maatschappelijke proces dat zekere ontwikkelingen moet borgen ontregelen. ‘Wijs’ ben je niet door grijze haren en veel rimpels, of een boekenkast vol, en verschillende afgeronde studies, maar vooral door het besef dat je zo ontstellend veel niet weet. En hoe lastig het is om op het moment zelf te zien wat een belangrijke gebeurtenis is, en wat niet veel meer is dan een voetnoot, of onbeduidend detail, en daardoor meer een distractie. Hoofdzaken onderscheiden van bijzaken.

Zelf had ik compleet gemist dat er een hooglopende controverse was in de wetenschap over ‘AIDS’. En ik ben evident de enige niet. Terwijl het onderwerp tijdens mijn leven op de kaart kwam te staan, en uitgroeide tot een industrie waarin vele miljarden omgingen, en nog steeds gaan. Sterker nog, ik heb hier op dit blog in een ver verleden wel geschreven over de weinig frisse praktijken van ‘Big Pharma’ waar het de winsten betrof die ze maakten op medicijnen die spotgoedkoop geproduceerd konden worden, maar door ‘patenten’ werden beschermd zodat mensen als Bill en Melinda binnenliepen. En waar de kostprijs uiteindelijk als ‘ontwikkelingshulp’ werd gedoneerd, het de westerse belastingbetaler was die Bill en Melinda (en anderen) nog rijker maakten dan ze al waren. En hoe corrupt dat hele systeem was, omdat dat geld beter besteed kon worden aan échte hulp, voor voedsel, schoon drinkwater, onderwijs en infrastructuur. Maar dat ‘AIDS’ omstreden was, en in het ene land iets anders is dan in het andere land, en dat ‘HIV’ er mogelijk niets mee te maken heeft, was helemaal nieuw voor mij. Toch is er volop over gepubliceerd, maar mijn ‘open mind’ was voor dat thema als een ‘vriendenvergiet’, het beklijfde niet, omdat ik het belang ervan niet zag op het moment dat het in het nieuws was.

Door het boek van Kennedy staat het nu weer in de belangstelling, waarbij Rob Unz eerder al noteerde dat het vreemd was dat de gevestigde media dat boek van Kennedy over Fauci aanvankelijk doodzwegen, en het uiteindelijk toch aanvielen omdat het desondanks een ‘bestseller’ werd, maar het omvangrijke gedeelte over ‘AIDS’ in dat boek negeerden. In een nieuw artikel van Unz, dat u HIER vindt, komt Unz er op terug, maar schetst hij het tevens als een strategie om de ‘Goed Bewaarde Geheimen’ van de gevestigde media in het ‘hier-en-nu’, over ‘Covid’, en nog zoveel meer, waar het op dit blog ook over gaat, in de openbaarheid te brengen. Die schets die hij geeft, van binnendringen via de inmiddels niet meer zo goed bewaakte achteringang, appelleert aan wat ik in de opening van deze bijdrage schets over het ontdekken van een ‘waarheid’ die als ‘olifant’ altijd al een ‘olifant’ was, wat kan helpen om iemand met andere ogen naar het heden te laten kijken.

De kans daarop is, in ons deel van de wereld, nu groter dan in het verleden, omdat eerder steeds minder mensen nog oprecht geloven dat ze invloed uit kunnen oefenen op het bestuur door te stemmen, of te demonstreren. Ongeacht of men meent in goede handen te zijn van een benoemde elite die geen boodschap heeft aan de kiezer, of dat men dat als een enorme bedreiging ziet, is er geen groot verschil van inzicht over de structuur. Wat betekent dat er nu minder mensen zullen zijn die zullen roepen: ‘Maar dat was toen!’ Zeker na de openlijke declamaties in de gevestigde media dat zij, samen met vaste krachten binnen de overheid, voor continuïteit hebben gezorgd nadat Trump, tegen hun eigen verwachtingen in, verkozen werd, begrijpt iedereen dat het dan gaat over de machten die ‘toen’ ook al de lakens uitdeelden.

Belangrijk is, en blijft, het benadrukken van de onschuld van bepaalde mensen op sleutelposities in dat ‘Deep State’ of ‘Davos’ model van bestuur, waar ze actief bijdroegen aan het verbergen van ‘de waarheid’, maar geen idee hadden van het belang. Waar zij zelf met een ‘open mind’ gefocust waren op het onderhouden van vriendschappen, en met een ‘Wat jij wilt!’-attitude door het leven gingen, jagend op de ‘consensus’, om nu pas te ontdekken hoe gruwelijk verkeerd dat was. Deze tijd vraagt derhalve om meer wijsheid, en ik maak mij er zorgen over omdat ik vooral veel ‘closed minds’ door het beeld zie schuiven. Van ‘Fully Woke’ en slaafs volgzaam op weg naar de volgende ‘booster‘, bang om de kudde te verlaten, tot fanatiek en compromisloos ‘Anti Woke’. Als het hele gevestigde bouwwerk op een hoop stort, krijgen we een kans ‘to Build Back Better’, en een ‘Big Reset’, maar anders dan degenen die daar nu mee lopen te leuren vanuit hun ‘Deep State’- of ‘Davos’-positie voor ogen staat. Die kans kunnen we dan beter maar met beide handen aangrijpen!