POLL: 66% van de jonge moslims in Frankrijk wil godslastering bestraft door de wet
Indignatie redactie
4 min. lezen
26% is niet tegen de moord op cartoonisten die Mohammed bespotten
Guillaume DUROCHER
Met het begin van het proces tegen 11 moslims die werden beschuldigd in het bloedbad van Charle Hebdo in 2015 , publiceert de beruchte Franse krant de cartoons van Mohammed opnieuw, waarbij 12 van hun collega’s werden vermoord. Bernard-Henri Lévy en het seculiere establishment vieren deze moedige uiting van vrije meningsuiting als een triomf van de waarden van de Republiek.
Ondertussen veroordeelt ditzelfde politiek-media-establishment massaal het rechtse tijdschrift Valeurs actuelles voor het publiceren van een alternatieve geschiedenis waarin een linkse zwarte parlementslid wordt afgeschilderd als slaaf van haar mede-Afrikanen. Dit was natuurlijk racistisch, geen legitieme uitdrukking van de geest van Voltaire. [1]
Maar assimileren de moslims in Frankrijk echt met het republikeinse secularisme? Een recente opiniepeiling door het zeer gerespecteerde IFOP-instituut suggereert van niet en dat er een groeiende culturele kloof is tussen moslims en niet-moslims in Frankrijk.
De enquêteurs vroegen: “Begrijpt u de verontwaardiging over de publicatie van de Mohammed-cartoons?” 73% van de moslims zei ja, tegen 29% van de Fransen in het algemeen (inclusief moslims).
69% van de moslims gelooft dat de pers verkeerd was om dergelijke cartoons te publiceren als “een nutteloze provocatie”, tegen 31% voor de algemene bevolking.
66% van de moslims vindt het juist om Charlie Hebdo te vervolgen voor het publiceren van dergelijke cartoons, tegen slechts 21% voor de algemene bevolking.
18% van de moslims – ongeveer 2 miljoen mensen – “veroordeelt niet” of “staat onverschillig tegenover” de terroristische aanslagen van Charlie Hebdo . Bij moslimjongeren (15-24 jaar) loopt dit cijfer op tot 26%. Interessant is dat het aandeel moslims van 15-17 jaar dat weigert de aanslagen te veroordelen, is gestegen van 1% in 2016 naar 22% in 2020. Dit zorgt voor een zeer grote pool van terroristische sympathisanten en potentiële islamitische terroristen.
Ten slotte stelt 40% van de moslims in Frankrijk “hun religieuze overtuiging boven de waarden van de [Franse] Republiek”.
Voor moslims onder de 25 loopt dit cijfer op tot 74%.
Dit alles roept ernstige vragen op voor de toekomst van Frankrijk als een samenleving die verdeeld is langs etnisch-religieuze lijnen. In 2016 schatte Jérôme Fourquet – een toonaangevende enquêteur – dat 18% van de baby’s in Frankrijk moslimvoornamen kreeg . Dit voortdurend stijgende cijfer vertegenwoordigt een kritische massa die gemakkelijk groot genoeg is om een religieuze subcultuur in stand te houden die op gespannen voet staat met de oude generatie van vergrijzende linkse secularisten en ‘assimilatie’ Boomers en joden.
Voor linkse boomers en joden zijn antiracistische kleurenblindheid en de holocaust in feite een religie – daarom steunen ze staatscensuur tegen wat neerkomt op godslastering tegen de heilige tropen. Moslims hebben echter hun eigen zorgen en religie.
Dit heeft lang voor problemen gezorgd voor Frans links – verdeeld tussen blanke secularisten en Arabisch / Turkse moslims. Omdat de Franse arbeidersklasse massaal is overgelopen naar nationalisme, heeft vooral extreem-links zich moeten wenden van militant kleurenblind secularisme naar linkse raciale en religieuze identiteitspolitiek die meer resoneert met zwarten en moslims.
De Franse raciaal-nationalistische website Démocratie participative schrijft :
[Uiterst linkse leider Jean-Luc] Mélenchon weet heel goed hoe zijn brood wordt beboterd, en het is niet bij Bernard-Henri Lévy. Hij aarzelt niet om deze politieke herschikking aan te moedigen door Charle Hebdo te vergelijken met extreemrechts vanwege zijn aanvallen op de islam. Zijn doel is om een banlieu- populisme te smeden dat het linksisme van kleine bureaucraten combineert met het islamisme van immigrantenkat.
Mélenchon had de beproevingen van een andere extreem-linkse partij in 2012 uitgelegd door te zeggen : “Weet je waarom de [nieuwe antikapitalistische partij] in de problemen zit? Omdat je een microbeweging van Joodse intellectuelen uit het Quartier Latin [in Parijs] niet kunt omvormen tot een massapartij van de moslimbanlieues . “
Mélenchon heeft in het verleden kritiek geuit op joodse activistische organisaties in Frankrijk en heeft vaak de gevoeligheden van de joden genegeerd. Dit is een teken van een afname van de joodse invloed op een groot deel van het in toenemende mate Afro-islamitische Franse extreemlinkse.
Het is moeilijk voor mij om de stand van zaken onder moslims in Frankrijk te beoordelen.
Zullen Franse Arabieren en Turken het functionele equivalent worden van Iberiërs? Dat wil zeggen, een tamelijk laagfunctionerende en apolitieke groep, vatbaar voor onderwijsfalen, gebruik van sociale voorzieningen en criminaliteit, maar niet bijzonder in staat tot revolutionaire activiteiten. In dit scenario worden de islam en de hoofddoek niet meer dan folkloristisch belang en worden politiek moslims weinig meer dan kiezers op het sociaal-democratische dal.
Of zullen moslims in Frankrijk een aparte cultuur in stand houden, een parallelle samenleving, tegelijk vreemd en in staat tot overheersing? Dat is het Soumission- scenario.
En hoewel ik in veel multiculturele buurten heb gewoond en veel, typisch productieve, uitwisselingen met Arabieren heb gehad, kan ik je niet zeggen welk scenario waarschijnlijker is.
Hoe dan ook, verwacht dat veel meer oudere Franse linkse seculiere cartoonisten in het stof bijten door hun moslimgasten. Naarmate de Boomers en hun zinloze obsessies voorbijgaan, zullen de dingen tegelijkertijd veel erger en iets beter worden. De hegemonische naoorlogse cultuur zal oplossen en in haar kielzog zullen duizend stommiteiten en weinig waarheden bloeien.
De Franse kleurenblinde secularist liet plaats maken voor linkse etnisch-religieuze identiteitspolitiek. Terwijl zwarten en moslims in Frankrijk zich voordoen als zwarten en moslims, zullen steeds meer autochtone Fransen ontwaken voor hun eigen identiteit en zich op die basis organiseren.
Notitie
[1] Zelfs de Nationale Rally van Marine Le Pen stapelde zich op tegen Valeurs en bewees maar weer eens dat haar ‘nationalistische’ partij een epifenomenale manifestatie is van het Franse politiek-mediasysteem en alleen bestaat binnen de aanvaardbare limieten die door dat systeem zijn gesteld.
