Prestaties van Hillary Clinton als staatssecretaris, welke?

Sommige mensen zeggen dat Hillary Clinton geen resultaten heeft behaald als de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken; maar die opvatting is feitelijk onjuist. Ze had een enorme en blijvende impact op ten minste drie landen, zoals hier zal worden gedocumenteerd via de links:

HONDURAS:

Toen  de tientallen oligarchen die Honduras onder controle hadden, de populaire, democratisch gekozen president van Honduras, Manuel Zelaya, op 28 juni 2009 omver wierpen en een militaire junta installeerden die erop uit was haar oppositie uit te roeien, was de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton in staat om, alleen van ambtenaren op het westelijk halfrond, om dat regime aan de macht te houden (ondanks pogingen van alle andere regeringen op het halfrond om de legale regering te herstellen),  door meer militaire en economische hulp te verlenen aan de nieuwe regering. Kort daarna had Honduras ’s werelds hoogste moordcijfer en een stijgende uitstroom van arme mensen door Mexico naar de Verenigde Staten als vluchtelingen voor het exploderende geweld thuis. 

Zoals  Vice News op 9 september 2014 meldde: “Over het geheel genomen is de illegale immigratie uit Midden-Amerika sinds eind 2010 met ongeveer 500% gestegen. Gezinnen, alleenstaande moeders en kinderen vormen een steeds groter deel van de mensen die de lange en potentieel gevaarlijke tocht door Mexico naar de Verenigde Staten maken. Er komen nu meer kindermigranten uit San Pedro Sula Honduras en de omliggende gebieden [de Bajo Aguán-vallei] dan waar ook in Midden-Amerika; en, zoals gewone Honduranen ons keer op keer vertelden, wordt de uitstroom aangewakkerd door een explosieve mix van geweld, armoede en ongelijkheid. ‘ De democratisch gekozen president Manuel Zelaya, die de Hondurese vrienden van Hillary Clinton ten val hadden gebracht, had geprobeerd landhervormingen en andere maatregelen op te leggen die waren gericht op het voorzien in de behoeften van de miljoenen armen van Honduras, maar de nieuwe Hondurese regering beschouwde de Hondurese massa als afval. , 

De studie van november 2013 door het Centrum voor Economisch en Beleidsonderzoek,  “Honduras sinds de staatsgreep”,  meldde dat: “De economische groei is vertraagd sinds de staatsgreep. … De economische ongelijkheid, die vanaf 2006 gedurende vier opeenvolgende jaren afnam [Zelaya regeerde van 27 januari 2006 tot en met 28 juni 2009 in Honduras], begon in 2010 te stijgen. Honduras heeft nu de meest ongelijke inkomensverdeling in Latijns-Amerika. ” 

De studie van september 2011 door de Internationale Federatie voor Mensenrechten en door de Vereniging van Wereldraad van Kerken,   “Honduras Human Rioghts Violations”,  meldde dat, “Sinds de staatsgreep, … verschillende missies en rapporten van nationale en internationale mensenrechten organen en organisaties hebben systematische en ernstige mensenrechtenschendingen in Honduras gedocumenteerd. ” 

De Los Angeles Times meldde op 16 augustus 2014 dat  “Voor veel migrantenkinderen het alleen reizen naar de VS veiliger is dan een verblijf in Honduras.”  Human Rights Watch bracht in februari 2014 een rapport uit:  ” Er zijn hier geen onderzoeken ‘: straffeloosheid voor moorden en andere vormen van misbruik in Bajo Aguán, Honduras.’ ‘  (Dit rapport was abnormaal: een van de twee medeoprichters van HRW was een beschermeling van de door Rusland gehate George Soros , en de andere was Amerika’s toonaangevende uitgever van boeken , een zionistische neoconservatieve democraat, en beiden waren sterke voorstanders van het Amerikaanse rijk, geen critici ervan. HRW is een neoconservatieve organisatie van de Democratische Partij, maar bekritiseerde in dit buitengewone rapport een gezamenlijk democratisch en republikeins staatsgreepregime. Maar niet één keer werd in dat rapport zelfs maar “Clinton” of “Obama” genoemd. Het was in feite het beschermen van de belangrijkste sponsors van HRW – zware donoren aan de DNC – en het verbergen van de schuld van het Amerikaanse regime achter de gruweldaden die het bekritiseerde. Op 7 september 2010 kopte HRW “George Soros om $ 100 miljoen te geven aan Human Rights Watch”. Het is HRW praktisch verboden om bepaalde dingen te zeggen: het wordt sterk gecensureerd door zijn megadonoren. De hypocrisie van hun kampioenschap van ‘mensenrechten’ is extreem. De aristocratie van Amerika wordt beschermd. Er is totale straffeloosheid voor hen.) Op 25 juli 2014 kopte Slate: “Honduras ‘Killing Fields: in deze plattelandsgebieden voeden armoede, moord en onrecht een strijd tussen boeren en rijke landeigenaren.”  Staatssecretaris Clinton stond duidelijk aan de kant van de rijke landeigenaren. 

Op 6 januari 2014 rapporteerde Britain’s Guardian over:  “een vuile oorlog in Honduras, waar door de VS gesteunde veiligheidstroepen betrokken zijn bij de moord, verdwijning en intimidatie van boeren die  betrokken zijn bij landgeschillen met lokale palmoliemagnaten. De afgelopen vier jaar zijn meer dan 100 mensen gedood, waarvan velen zijn vermoord door doodseskaders die bijna straffeloos opereren in de zwaar gemilitariseerde regio Bajo Aguán, waar volgens activisten 8000 Hondurese troepen worden ingezet. ” Vervolgens roepen rechtse Amerikaanse belastingbetalers, geconfronteerd met de resulterende toestroom van vluchtelingen uit het zuiden van de grens , “Stuur ze terug!” (Dat is terug om te sterven.)

De Millennium Challenge Corporation van de Obama-regering (waarvan  Hillary Clinton de voorzitter was ) stelde echter een  “hervestigingsprogramma” op,  zodat “Honduras in staat was om te bewegen … om de getroffen partijen te compenseren, de voorrang te vrijmaken en de bouw te voltooien” die de VS oligarchie en hun Hondurese oligarch-vrienden willen. MCC heeft programma’s die nominaal tot doel hebben te bepalen  “welke investeringen het meest waarschijnlijk zullen leiden tot economische groei en armoedebestrijding.”  De armen die de VS binnenstromen weten er niets van, maar hebben alleen andere ideeën over hun eigen ‘economische groei’.

De rijkste man in Honduras, en naar verluidt de belangrijkste planner van de staatsgreep daar,  Miguel Facusse , controleert Dinant Corporation, dat palmolieplantages ontwikkelt in de regio Bajo Aguán. Geïnterviewd door de Los Angeles Times zei hij met schijnbare trots:  ‘Mijn naam is modder over de hele wereld. … Ik ben de slechterik ter wereld. ‘  Maar zijn geld is overal goed. Zo heette Huffington Post op 10 januari 2014 het vaandel ‘Wereldbank’s leningstak in  verband met dodelijk conflict in Honduras’. en meldde dat het Ombudsmankantoor van de Compliance Advisor Ombudsman van de Wereldbank opmerkte dat de problemen van Dinant om haar leningbetalingen bij te houden, voor een groot deel werden veroorzaakt door de omverwerping van Manuel Zelaya in juli 2009, de naar links gerichte president die het veelbelovende land van de Aguan-vallei bezocht hervormingen slechts enkele dagen voor zijn vertrek. Zelfvoorzienende boeren, zonder politieke bondgenoot, namen … land in eigendom van Facusse dat naar hun mening ten onrechte van hen was afgenomen. ” Met andere woorden: als Zelaya maar niet met arme mensen had gesproken en vervolgens door de grondeigenaren was omvergeworpen, zouden deze probleemleningen in de boeken van de Wereldbank misschien helemaal geen probleemleningen zijn. De probleemleningen werden veroorzaakt doordat Zelaya met arme mensen had gesproken. Zo noemde de Wereldbank Facusse een ‘zeer gerespecteerde zakenman’ en keurde later een investering van $ 70 miljoen goed in een van de grootste geldschieters van Dinant, Banco Financiera Comercial Hondurena. ” De vluchtelingen die de Verenigde Staten binnenstromen, zijn tenslotte geen zaken of zorgen van de Wereldbank.

Op 30 december 2019 droeg Mongabay de vlag “Palmolie, brandwerende beschermde gebieden in Honduras naar het ‘point of no return’ ‘ . Dit is tweeledig (democratische miljardairs en republikeinse miljardairs) door de VS gesteunde ‘vooruitgang’.

Onder de prestaties van minister van Buitenlandse Zaken Clinton was dan ook haar grote bijdrage aan de golf van Honduras in de Verenigde Staten de afgelopen jaren. Dit zijn mensen die haar Hondurese vrienden (zoals Facusse) hun land willen opruimen, of op zijn minst van het land dat ze willen en beweren van hen te zijn. Als die buitensporige (volgens de oligarchen) Honduranen naar de Verenigde Staten komen, helpt het deze vrienden van Hillary te ontlasten van een akelig probleem. Ze kunnen haar dan erkennen dat ze hen veel heeft geholpen, eerst door hun staatsgreep veilig te stellen en vervolgens door een uitlaatklep (dwz de VS) te bieden aan enkele van de overtollige Honduranen die de oligarchen van Honduras anders misschien zouden moeten neerschieten (zoals velen al geweest en zijn). Door het op deze manier te doen, besparen ze geld op kogels.

LIBIË:

Volgens de vaak onbetrouwbare rechtse Washington Times ,  rapporterend op 28 januari 2015:  “Topfunctionarissen van het Pentagon en een hoge democraat in het Congres wantrouwden de staatssecretaris Hillary Rodham Clinton van 2011 zo wantrouwend naar de oorlog in Libië dat ze hun eigen diplomatieke kanalen openden met de Het regime van Kadhafi in een poging de escalerende crisis een halt toe te roepen, volgens geheime audio-opnamen die zijn hersteld van Tripoli. De banden, beoordeeld door The Washington Times en geauthenticeerd door de deelnemers, beschrijven de ongefilterde gesprekken van Amerikaanse functionarissen met de zoon van kolonel Moammar Gadhafi en een Libische topleider, inclusief kritiek dat mevrouw Clinton een tunnelvisie had ontwikkeld en de VS in een onnodige oorlog had geleid zonder de zorgen van de inlichtingengemeenschap afdoende af te wegen. ”

Dat rapport linkt naar wat naar verluidt fragmenten zijn uit de opgenomen gesprekken. Het rapport is genegeerd door alle republikeinse ‘nieuws’-media.

De volgende dag interviewde Fox News de vooruitstrevende democraat en voormalig congreslid Dennis Kucinich, die in 2011 in het congres zat en probeerde het plan van de regering-Obama om Gaddafi omver te werpen, te stoppen, en die betrokken was bij de gesprekken met de Kadhafi’s. Hij was die ‘senior democraat in het Congres’. En hij bevestigde het Washington Times-account . Een clip van Gaddafi’s zoon in die telefoongesprekken werd gespeeld, vermoedelijk nu, vier jaar na de gebeurtenis, door Kucinich. Hoewel Kucinich niet opmerkte dat Hillary en de regering de reden voor binnenval hadden verzonnen, deed Fox’s interviewer dat wel. Obama was gewoon weer een George W. Bush.

Bovendien werd minister van Buitenlandse Zaken Clinton in een interview met CBS News op 20 oktober 2011 gevraagd naar de moord op Muammar Gaddafi, en ze zei vol vreugde:  “We kwamen, we zagen, hij stierf!”  (Het staat ook op  youtube .) Haar ongevoeligheid kwam daar met duidelijke helderheid door, ongeacht wat men van Kadhafi of Saddam Hoessein of een andere tiran denkt. Haar bedoeling in dat interview was duidelijk om de eer voor deze verovering op te eisen.

Wat met Libië is gebeurd sinds de Verenigde Staten het bombardement en de vernietiging van het Kadhafi-regime leidden, is iets waar de VS zich diep voor moeten schamen, zoals onze invasie van Irak in 2003 was. En de resulterende vernietiging van het Libische volk is eveneens vergelijkbaar met onze vernietiging van het Iraakse volk.

Hillary Clinton, in die videoclip die de eer opeist voor de slachting van Kadhafi, accepteerde meer dan de verantwoordelijkheid voor wat zij en Barack Obama Libië aandeden; ze genoot er zelfs van. Ze was er trots op.

Vervolgens werkte de regering-Obama samen met de Europese Unie om de uittocht van vluchtelingen uit Libië en andere landen die door de VS en hun bondgenoten zijn vernietigd, zoals in Jemen, te blokkeren.

Libië was in ieder geval ook een prestatie voor Hillary.

OEKRAÏNE:

Toen mevrouw Clinton in 2009 bij het ministerie van Buitenlandse Zaken begon, bracht ze haar met Victoria Nuland binnen, wiens echtgenoot, Robert Kagan, een persoonlijke vriend van Hillary was. De Nuland-Kagans waren extreemrechtse republikeinen en Nuland was eerder adviseur in buitenlandse zaken geweest, eerst vicepresident Dick Cheney en vervolgens presidentskandidaat John McCain, de man die beroemd was omdat hij zei: ‘Bomb Iran ! ”Nuland werd geïnstalleerd als woordvoerder van het State Department; en nadat Clinton was afgetreden om haar presidentiële campagne voor te bereiden, werd Nuland door Obama uitgekozen om nominaal onder staatssecretaris John Kerry te worden, de hoogste functionaris van het ministerie van Buitenlandse Zaken voor Europa en Azië, inclusief Oekraïne, waar Nuland toezicht hield op de staatsgreep van februari 2014 die wierp de democratisch gekozen maar corrupte Oekraïense president Viktor Janoekovitsj ten val en verving hem door de corrupte vriend van Nuland, Arseniy Yatsenyuk, in een nieuwe regering, die zou worden geleid door de premier van Oekraïne in plaats van door zijn president (deze wijziging is aangebracht om de ‘nieuws’-media die dachten dat de democratie uiteindelijk bij nieuwe verkiezingen aan Oekraïne zou worden hersteld; het uiteindelijke doel van Obama was om president Yulia Tymoshenko te installeren, een dolle anti-Rus,

Hier is Nuland die de Amerikaanse ambassadeur in Oekraïne vertelt (youtubed op 4 februari 2014 maar waarschijnlijk geregistreerd op 27 januari 2014), die hij zal benoemen tot de nieuwe leider van de natie na de staatsgreep, die aan het einde van de staatsgreep, op 26 februari. Het was ‘Yats’, zoals Nuland had gezegd. Het transcript en de uitleg van de instructies van Nuland aan de ambassadeur zijn hier te zien .

Tot die tijd was Oekraïne geen oorlogsland; vooral was het niet verwikkeld in een burgeroorlog; maar na de omverwerping was het in oorlog en is nu ook diep failliet. Dit is niet alleen een prestatie van Nuland en van John Kerry en van Barack Obama, maar ook van Hillary Clinton. (Joe Biden schept op over zijn rol, en beweert dat hij daarin alleen de tweede was na Obama; hij was er eigenlijk maar een kleine speler in, zeker minder invloedrijk dan Nuland.) Dit was tenslotte de bedoeling van secretaris Clinton. ook, en de planning daarvoor was uiterlijk in 2011 begonnen bij haar ministerie van Buitenlandse Zaken, door mensen – zoals Google’s Eric Schmidt en zijn en Hillary’s ondergeschikte Jared Cohen – die rechtstreeks aan haar en haar assistenten rapporteerden. Toen Nuland, nominaal onder Kerry, pleitte voor beleid dat agressiever was dan haar (destijds) nominale baas Kerry toestond, steunde Obama Nuland en werd haar beleid opgelegd . Obama koos voor het extremere anti-Russische beleid; Kerry’s vijandigheid jegens Rusland was te gematigd om te passen bij de doelstellingen en intenties van Obama. Obama was dichter bij Hillary dan bij Kerry.

In een moment van buitengewone openhartigheid riep George Friedman, de oprichter en CEO van het ‘particuliere CIA’-adviesbureau Stratfor , ooit de omverwerping van de democratisch gekozen president van Oekraïne, Viktor Janoekovitsj, die in februari 2014 plaatsvond, ‘ de meest flagrante staatsgreep ‘ in de geschiedenis ” , en dit was omdat het de eerste staatsgreep ooit was die live op mobiele video’s werd vastgelegd en naar het internet werd geüpload zoals het gebeurde , en daarna werd gedocumenteerd door een aantal deelnemers te interviewen , in gedetailleerde verslagen die perfect passen bij soortgelijke bekentenissen van andere deelnemers ( zoals deze, van een van de sluipschutters die niet eens op de hoogte waren van die andere deelnemers, maar ze voerden allemaal hetzelfde plan uit, dat ze niet kenden en dat van boven kwam – het Amerikaanse regime – ze volgden allemaal alleen bevelen op die ze hadden gekregen van agenten van de VS). Deze realiteiten konden buiten de Verenigde Staten worden gerapporteerd , maar niet binnen de Verenigde Staten. De EU-topfunctionarissen werden zich er niet eens van bewust dat het een staatsgreep was in plaats van een authentieke revolutie, totdat het al was afgelopen, op 26 februari 2014 . Inmiddels bestaat er geen redelijke twijfel meer dat het door het Amerikaanse regime was geleid en dat de regering van Barack Obama dat wel had gedaanbegon de operatie uiterlijk in 2011 te plannen en de implementatiefase begon uiterlijk op 1 maart 2013 in de Amerikaanse ambassade in Oekraïne – ruim voordat de sprookjesachtige ‘uitleg’ van de staatsgreep (‘de Maidan-revolutie’) begon op 21 november 2013 . Beroemd was dat na die ‘democratische revolutie’ (die in plaats daarvan een fascistische staatsgreep was die verborgen was achter populaire anti-corruptiedemonstraties), de Krim (die meer dan 75% voor Janoekovitsj had gestemd) en Donbass (die meer dan 90 stemmen had gestemd) uitbrak. % voor hem) . En toen kwam door het door Obama geïnstalleerde regime de ‘ anti-terroristische operatie’ van het etnische regime om zoveel mogelijk kiezers in Donbass te elimineren, want als ze in Oekraïne zouden blijven, zou het nieuw opgerichte regime in Kiev spoedig buiten de regering worden gekozen. Haat was nodig om die ‘ Anti Terrorist Operation’ of ‘ ATO’ (de etnische zuiveringsoperatie) zijn doel te laten bereiken, en deze haat werd gefinancierd en gepromoot door Amerikaanse miljardairs en de Amerikaanse regering .

De grote ‘rechtvaardiging’ voor economische sancties tegen Rusland was Poetins ‘inbeslagname’ van de Krim, die allesbehalve een inbeslagname was en eigenlijk niet alleen bescherming was voor een deel van Oekraïne dat deel uitmaakte van Rusland van 1783 tot 1954 toen de Sovjet-dictator willekeurig de Krim naar Oekraïne overgebracht, maar Poetins optreden met betrekking tot de Krim was ook de bescherming van de inwoners daar die schreeuwden om de Krim om zich weer bij Rusland aan te sluiten toen de Oekraïense fascisten van Obama hun haat jegens de Krim en hun doel om de Krim te vernietigen duidelijk maakten . Zoals uiteindelijk werd onthuld, had de regering-Obama uiterlijk in juni 2013 een plan opgesteld, niet alleen om te verdrijven van de grootste marinebasis van de Krim, die zich daar bevond, maar om deze te vervangen door een Amerikaanse marinebasis op de Krim. Er kan dus redelijkerwijs geen twijfel over bestaan ​​dat de werkelijke agressor met betrekking tot de Krim Obama en zijn regime was , die Oekraïne in beslag hadden genomen, en niet echt Poetin en zijn regering. Desalniettemin blijven de anti-Russische sancties tot op de dag van vandaag van kracht, en de feitelijke geschiedenis met betrekking tot de Krim, Donbass en Oekraïne blijft verborgen achter het Amerikaanse regime en zijn geallieerde regimes en de propaganda of ‘nieuws’-media .

Maar het door Obama geïnstalleerde Oekraïense regime, dat vervolgens onder het bewind van Poroshenko stond, zou uiteindelijk op 21 april 2019 buiten de ambtstermijn kunnen zijn gekozen en vervangen door de nieuwe president Volodmyr Zelenskiy , ondanks de miljarden dollars die het Amerikaanse regime aan deze operatie had uitgegeven . Zelenskiy won met de grootste marge van elke Oekraïense president ooit , en de reden hiervoor is dat zijn tegenstander, Poroshenko, zijn electorale beloften spectaculair niet was nagekomen – hij kon niet alles wat Obama had gewild, nakomen . Omdat veel van Obama’s agenda in strijd was met wat het Oekraïense publiek hem wilde laten doen (vooral omdat ze wilden dat de oorlog zou eindigen), verliet Poroshenko het ambt als extreem impopulair.

Of Zelenskiy besluit alweer een nieuwe Amerikaanse stroman te zijn, is nog niet duidelijk, maar misschien zal hij het Amerikaanse juk uit zijn land kunnen tillen, een juk dat de economie van Oekraïne heeft vernietigd. In 2013 bedroeg het gemiddelde jaarlijkse gezinsinkomen van Oekraïne $ 2.601,40, en daarna viel het van een klif en werd $ 1.109,63 in 2015 en stabiliseerde kort op dat lage niveau voordat het in 2018 steeg tot $ 1.693,56 . In 2013 bedroeg het bbp van Oekraïne $ 183,31 miljard, en tegen 2015 was dat 91,03 miljard dollar geworden en op dat niveau gestabiliseerd en in 2017 gestegen. Meer informatie over de daling van de economische ranglijst van Oekraïne is hier te zien . Oekraïne vermeed alleen een faillissement omdat het door de VS gecontroleerde IMF geld bleef lenen om de oorlog voort te zetten.

Ondanks Zelenskiy’s belofte om de oorlog tegen Donbass te beëindigen door middel van onderhandelingen en om het vertrouwen van de inwoners van Donbass op te bouwen, plaatste Ollie Richardson op 31 mei 2019 op youtube (11 dagen na de inauguratie van Zelenskiy) “Oekraïne blijft de LPR beschieten ondanks de beloften van Zelensky van vrede ” , en deze militaire aanval op Donbass toonde duidelijk aan dat Zelenskiy het door Obama gestarte Oekraïense regime voortzette (tenzij Zelenskiy die aanval publiekelijk veroordeelde, wat hij niet deed). Deze aanval “op 29 mei uitgevoerd doorde UAF [Oekraïense luchtmacht] over de afwikkeling van Golubovsky, die deel uitmaakt van de frontlinie Kirovsk ”, heeft geen publieke reactie van president Zelenskiy geproduceerd – geen veroordeling, geen vervanging van een ambtenaar, helemaal niets. Hierdoor werd Donbassers ‘steun elke dag minder mogelijk voor onderhandelingen met zijn regime.

Het Amerikaanse regime is giftig geweest voor het Oekraïense volk , hoe je het ook bekijkt. Of en hoe Oekraïne ooit kan herstellen, is nog niet duidelijk. Amerikaanse bedrijven (en agenten zoals het IMF) zijn inmiddels zo diep naar Oekraïne verhuisd dat Zelenskiy misschien Obama’s plan zal verwezenlijken of anders zal worden vermoord omdat hij zich ertegen verzet. Op 24 mei 2019 kopte de Ierse onafhankelijke onderzoeksjournalist Danielle Ryan bij RT “Door het westen gesteunde denktanks bedreigen de nieuwe Oekraïense president met een verontrustende lijst van ‘RODE LIJNEN'”, en blijkbaar had het Amerikaanse regime opnieuw zijn zin. Al dit succes wordt behaald door alleen door miljardair goedgekeurde kandidaten te selecteren als de uiteindelijke kanshebbers bij ‘verkiezingen’ (eigenlijk slechts ‘verkiezingen’), en ze misleiden allemaal het publiek om ‘gekozen’ te worden door miljardairs en dan door het publiek. Het Amerikaanse regime is meedogenloos . Zelenskiy zit er blijkbaar door gevangen. En Trump is gewoon een andere Obama, die gewoon een andere Bush was, etc.

Het uiteindelijke doel van dit specifieke plan is om van Oekraïne een NAVO-lid te maken om Amerikaanse raketten op slechts vijf minuten vliegen van Moskou te plaatsen. Maar om dat te bereiken, moet het Amerikaanse IMF doorgaan met het lenen van steeds meer geld aan de Oekraïense regering en daardoor dieper en dieper schulden aangaan, zodat wanneer Oekraïne failliet gaat, het Oekraïense volk van alles zal worden beroofd en de internationale bedrijven van Amerika zullen krijgen het meeste van wat ze hadden.

CONCLUSIE:

Hillary Clinton mist, zoals sommige van haar critici hebben betoogd, als Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken geen enkele prestatie. Ze zal in plaats daarvan door historici worden herinnerd als een van de slechtste staatssecretarissen in de Amerikaanse geschiedenis, zo niet de ergste. De drie landen die hier zijn vermeld (Honduras, Libië en Oekraïne) zijn slechts voorbeelden; anderen, zoals Haïti , Afghanistan en Syrië , werden eveneens ernstig door haar het slachtoffer gemaakt. Ze heeft eigenlijk veel schade aangericht, niet alleen voor het Amerikaanse volk, maar ook en vooral, voor mensen over de hele wereld. In haar enige Amerikaanse uitvoerende brancherol, als staatssecretaris, verspreidde ze een betovering die de nieuwsmedia van de natie niet vertelden – maar het was enorm. Mensen die positief over president Obama denken, zijn slecht of anderszins verkeerd geïnformeerd en misleid over hem en over de omvang van zijn kwaad, en zij leidde daar een belangrijk deel van. Ze was geen niet-entiteit, zoals sommigen denken. Veel mensen danken hun dood, uiteenvallen, trauma’s en vluchtelingenomstandigheden aan Hillary Clinton, zelfs zonder dat ze president is geworden. Staatssecretaris was al erg genoeg. Natuurlijk, Joe Biden’s achtergrondis consistent met zijn wezen net als zij. En Donald Trump is ook een gruweldaad, die behoorlijk ruim wordt weergegeven (en hier dus geen documentatie nodig heeft). Hillary Clinton was gewoon de norm voor het type kandidaten dat Amerikaanse miljardairs hebben uitgekozen om genomineerd te worden om mee te doen aan de algemene verkiezingen voor het federale kantoor in de Verenigde Staten. Realistisch gezien is dit de toekomst van Amerika, ongeacht wat het Amerikaanse publiek wil.

———-

Onderzoekshistoricus Eric Zuesse is de meest recente auteur van  They’s Not even Close: The Democratic vs. Republican Economic Records, 1910-2010 , en van CHRIST’S VENTRILOQUISTS: The Event that Created Christianity , en van het   feodalisme, fascisme, libertarisme en Economie