Raken we echt een pandemische ‘piek’ – of is dit een luchtspiegeling van de media?
Indignatie redactie
3 min. lezen
Er is ons verteld dat het ‘ergste’ voorbij is en de curve afvlakt. Maar realistisch bewijs suggereert een lange weg voor de boeg
Er wordt tegenwoordig veel gepraat over de coronavirus “piek”:
- “Aangezien het aantal gevallen van coronavirus bijna 2 miljoen is, proberen landen verder te kijken dan piek” (New York Times, 14-4-20 )
- “VS nadert piek van Coronavirus terwijl sterfgevallen meer dan 22.000 stijgen ” (US News, 13/4/20 )
- “Californië is enkele dagen verwijderd van de verwachte piek van het coronavirus ” (USA Today, 12/04/20 )
- “Coronavirus State-by-State projecties: wanneer zal elke staat een hoogtepunt bereiken?” (NPR, 7-4-20 )
Het idee van een “piek” wekt de geruststellende indruk dat er een hoek moet worden omgedraaid, waardoor het leven weer normaal wordt. “Het ergste is voorbij”, zoals de New Yorkse gouverneur Andrew Cuomo werd geciteerd in de New York Times ( 13/04/20 ). Of zoals president Donald Trump Fox News vertelde (7-4-20; New York Post, 8-4-20 ): “Ik denk dat New York zich klaarmaakt, zo niet al, maar zich klaarmaakt om te pieken, en als het eenmaal een hoogtepunt bereikt, zal naar beneden komen en het zal snel naar beneden komen. “
Voorspellingen van een piek zijn gebaseerd op computermodellering, met name van het Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME). “De modellen laten zien dat we heel dicht bij de top zijn”, vertelde FDA-commissaris Stephen Hahn aan ABC’s “This Week” ( 12/04/20 ). Het model van IHME produceert grafieken die een snelle stijging en daling van COVID-19-sterfgevallen suggereren – wat je zou kunnen omschrijven als een piek:
IHME’s projectie voor COVID-19-sterfgevallen in de Verenigde Staten.
Ik hoop zeker dat de tol van het coronavirus zo wegtrekt. Maar ik denk dat dit een ander geval zou kunnen zijn (FAIR.org, 17/03/20 ) waarin media misleidend zijn door meer aandacht te besteden aan computersimulaties dan aan voorbeelden uit de echte wereld. (De volgende grafieken zijn afkomstig van 91-DIVOC , een onschatbaar datavisualisatieproject.)
Neem Italië, het westerse land met de eerste grote COVID-19-uitbraak. Als je naar nieuwe gevallen per dag kijkt, komen ze nu al een maand met een redelijk constant percentage van ongeveer 3.000 tot 6.000 per dag aan:
Nieuwe COVID-19-gevallen per dag (Italië gemarkeerd)
Dit heeft op zijn beurt geleid tot een vrij constant niveau van actieve gevallen van infectie:
Actieve gevallen van COVID-19 (Italië gemarkeerd)
Dat verklaart waarom het aantal doden per dag in Italië heel geleidelijk daalt, of helemaal niet:
COVID-19-sterfgevallen per dag (Italië gemarkeerd)
Je ziet vergelijkbare plateaus in andere westerse landen met vroege grote uitbraken, zoals Spanje en Frankrijk. En hetzelfde patroon is te zien in Californië, de eerste – en een van de best gecontroleerde – uitbraken onder Amerikaanse staten:
Nieuwe COVID-19-gevallen per dag (Californië gemarkeerd)
Het is mogelijk dat deze langdurige, schijnbaar zelfvoorzienende uitbraken spoedig een positieve wending zullen nemen, en nieuwe gevallen en sterfgevallen zullen inderdaad scherp afnemen. Maar het is ook mogelijk dat de reactie op de uitgesproken dodelijkheid en asymptomatische besmettelijkheid van het coronavirus – een drastische fysieke scheiding die nodig is om een snel stijgend dodental te voorkomen – betekent dat COVID-19 geen normale ziekte zal zijn met een steile aankomstcurve en een even plotselinge vertrek.
Met andere woorden, er is mogelijk geen piek.
Mensen zouden inderdaad moeten nadenken over hoe elementen van het normale leven het veiligst kunnen worden hervat als het coronavirus wegebt. Maar we moeten ook nadenken over wat we zullen doen als fysieke scheiding iets is dat niet weken, maar maanden moet worden volgehouden – mogelijk zelfs tot er een vaccin is ontwikkeld, wat volgens optimistische schattingen minstens een jaar verwijderd is. Hoe zorg je ervoor dat een bevolking gevoed en beschermd blijft terwijl het grootste deel van hun economie niet kan functioneren? En hoe houd je die economie in een staat die uiteindelijk kan worden nieuw leven ingeblazen? Dit zijn vragen die we misschien niet anders kunnen dan beantwoorden.
