Drie demissionaire bewindslieden worden geplaagd door een orkaanachtige tegenwind, waardoor het formatie vehicle geen voortgang boekt en in een van de duistere hoeken van het Binnenhof blijft hangen.
Een vehicle dat niet eens meer door de politieke APK keuring komt en bestuurder en bijzitter het door het CBS verplichte politieke rijbewijs onthouden wordt. Reden? Ze zien beiden het nummerbord in de verte niet scherp; blijven bij het schakelen hangen in de achteruit versnelling, handrem staat aangespannen en buitenspiegels zijn niet uitgeklapt. Blind voor de ontwikkelingen in de omgeving proberen ze krampachtig vooruit te komen. Het aanduwen door de bijzitter levert voorlopig ook geen soelaas.
Belofte maakt schuld
Twintig jaar Afghanistan. Stof, zand, tulbanden, sluiers en uitgestrekte papaver velden. Twintig jaar Afghanistan. Stammenstrijd. Islamitische geloofsregels, vrouwenonderdrukking en kinderslaafjes. Twintig jaar probeerde de internationale samenleving het op een tribale leest geschoeide samenleving te veranderen in een soort democratisch Liechtenstein. Een samenleving die met de Koran in de hand en zwaaiend met het zwaard van de Sharia zijn dag invult en zijn eigen waarden beschermt, kwamen westerse links-liberalen met hun geleuter over LBGTI, regenboogvlaggen, gender neutraliteit en 86 verschillende genders. Dat is dus prima gegaan.
“First we invade and then we evade” en plotseling was de postbus van het Ministerie van Buza gevuld met 21.000 asiel aanvragen. Tienduizenden die naar een welvarend Westers land willen, waar ze prioriteit krijgen boven de lokale bevolking en de drie politica hebben geen idee hoe ze moeten vaststellen welke kansrijk en welke kansloos zijn. Ze komen er niet uit en dus schuiven ze het vaststellen van selectie criteria door naar de UN(HCR) alsof voor ieder land dezelfde criteria van toepassing zullen zijn. Voor de Nederlandse samenleving doemt het spookbeeld van een onbeheersbare migrantenstroom opnieuw op en de eigen bevolking die wacht op de kans om een eigen woning te krijgen, wordt weer een aantal plaatsen naar achter geschoven. Want “eigen volk laatst”, maar “eigen volk eerst bij het afdragen van belasting” om die arme Afghaan het leven en de toekomst te geven die we hem en haar twee decennia hebben voorgespiegeld.
Slaapziekte in de USA
Wat hebben we in 2003 gelachen om Bagdad Bob. Hele reportages en artikelen zijn aan deze verdwaalde woordvoerder van Sadam Hoessein gewijd. Twee decennia later heeft het Westen zijn eigen Bagdad Bob versies op het scherm getoverd. De Amerikaanse versie legde uit dat Kaboel niet direct bedreigd werd, terwijl Taliban strijders zich al op de stoelen van het presidentieel paleis zaten te vermaken. In het Pentagon en het Witte Huis lag niemand wakker van waarschuwingen dat Kaboel op instorten stond. De regering Biden was blijkbaar met andere dingen bezig en het Pentagon leek zich meer druk te maken over inclusiviteit en diversiteit dan over de mankerende inlichtingen over de ontwikkelingen in Afghanistan. De verzamelde Amerikaanse inlichtingen gemeenschap kon noch de president noch de voorzitter van de Joint Chiefs of Staffs overtuigen die waarschuwingen serieus te nemen en maatregelen te treffen. Blijkbaar wordt er wel geluisterd als de inlichtingensamenleving zich concentreert op het afluisteren, bespioneren en desavoueren van een weliswaar democratisch gekozen doch ongewenste president.
Voor de zoveelste keer incompetentie in Den Haag
In Den Haag trokken drie demissionaire ministers zoals gebruikelijk is geworden tijdens 10 jaar Rutte Kabinetten, blikken verontschuldigingen open. Drie bewindslieden die het Taliban optreden te optimistisch hebben benaderd, waren verrast, bezorgd en geschrokken”. De een zat bij de huiselijke haard te praten met een tweetal notoire politieke verliezers over het intensiveren van de links liberale invloed bij de formatie; de tweede zat in de bioscoop naar de film “De slag om de Schelde” te kijken, terwijl in Centraal Azië in het gebied tussen woestijnen en hoge bergruggen het bloed vloeide en de derde? Wat zij waar en met wie die bewuste avond invulde is voorshands onduidelijk. Gezien haar trage reactie was ze in ieder geval niet bezig met de ontwikkelingen in Kaboel en omgeving.
Drie bewindslieden die bevestigen dat gender, kleur en geaardheid tegenwoordig belangrijker zijn dan kwaliteit uitgedrukt in kennis en ervaring. Drie bewindslieden die bevestigen dat de selectie van bewindslieden scheutig overgoten wordt met een sausje nepotisme en handjeklap. Drie bewindslieden die bevestigen dat Kabinetten Rutte maar wat aan rommelen, teveel incompetentie vertonen. Kabinetten waar bewindslieden met de zege van de grote roerganger plotseling mogen opstappen zodra ergens een beter betaalde lobby functie aan de politieke horizont verschijnt of door een afkalvende fysieke en psychische toestand het ambt niet meer ingevuld kan worden. De Nederlandse samenleving ervaart de desastreuze gevolgen op veel gebieden.
De frontrunner van D66 die het evangelie van nieuw leiderschap verkondigt, slaagde er met een actie in om de resterende geloofwaardigheid van het demissionaire Kabinet Rutte III op de tocht te zetten. Ze gaat belastinggeld naar Afghanistan sturen om een extremistische organisatie te sponsoren. Of dacht ze soms dat onder het motto : “activities that educate and engage Afghan men and boys to challenge stereotypes” het geld ten goede gaat komen van dat deel van de bevolking dat 20 jaar lang heeft geloofd in het westerse sprookje van een democratisch model met wetten, instituties, inclusiviteit en diversiteit? Met meer rechten voor de LHBGTI gemeenschap, met meer vrouwen in leger en politieke functies. Een boodschap die in een samenleving waar de vrouw al eeuwenlang een ondergeschikte of zelfs geen rol heeft gespeeld, de handen niet op elkaar krijgt.
Het Afghanistan debacle heeft onderstreept welke kwaliteit de ministeries Buitenlandse Zaken, Defensie en Justitie en Veiligheid herbergen. Nu was dat niet echt een verrassing, immers reden die drie Ministeries niet al vaker een scheve schaats? Het sponsoren van terroristische organisaties die op de VN zwarte lijst staan; een krijgsmacht die de grondwettelijke taken niet meer aan kan; Nederland de narco staat van Europa; meerdere toeslagen affaires; activistische bewegingen en zogenaamde kenners die het politieke beleid voor energietransitie en coronapandemie mogen bepalen; rechters die het bont maken door ondanks het gebrek aan kennis een regering de wacht aan te zeggen; een herkenbare klassejustitie en vooral het motto “eigen volk en vooral boeren laatst”. Kortom het faalbeleid van Afghanistan is geen verrassing noch een uitzondering: het is een ongewenst structureel verschijnsel.
Dweilen met kippengaas
Het aangekondigde nieuwe politieke leiderschap is niet meer dan een uitvergroting van het heersende mankerende tegen de eigen bevolking georiënteerde politieke leiderschap is. Ik zag onlangs een staatje waarin het nieuwe leiderschap op basis van ontwikkelingen en gebeurtenissen gekarakteriseerd werd: “excuses aanbieden, geen verantwoording afleggen, geen verantwoordelijkheid willen dragen, lekker blijven zitten…ondanks de demissionaire status met de zegen van de Raad van State nieuwe bewindslieden benoemen en zittende bewindslieden doorschuiven… nepnieuws verspreiden van hobby transformeren naar politiek beleid… ….Achterkamertje politiek intensiveren en het handjeklap verheffen tot politiek gedrag….vooral meer migranten, minder boeren”.
“Er vallen veel lessen te trekken” . Helemaal juist. Het wordt tijd voor een zakenkabinet.