Sluit de grenzen discussie over godsdienstvrijheid is ontvlamd en niet meer houdbaar

Herziening Verdrag van Schengen

Hier op Indignatie.nl houden we ons hoofdzakelijk bezig met informatie over de coronacrisis en de  (macro)-economische situatie in de wereld. Daarbij horen ook maatschappelijke ontwikkelingen binnen de Europese Unie. Er kunnen namelijk behoorlijke gevolgen zijn voor de economie als er repressieve maatregelen worden afgekondigd ter voorkoming van (politieke) onrust. Momenteel spelen er diverse belangen die een discussie op gang brengen over het sluiten van de buitengrenzen van Europa en zelfs er binnen. President Macron maakt veel lawaai na de laatste aanslagen en spreekt in een video-conferentie met zijn collega EU-leiders over een grondige herziening van het Schengenverdrag dat het vrije verkeer van personen binnen Europa regelt. Het is weer de bekende discussie over de integratie van (moslim)immigranten in de volkeren van de verschillende EU-lidstaten. De worsteling die in Frankrijk momenteel weer actueel is, is al heel lang bekend. Daar zijn de meeste slachtoffers gevallen door aanslagen vanuit de fundamentalistische stromingen binnen de islam.

Volksverhuizing in de jaren zestig

Extremistische aanslagen kennen we al een tijdje in de open westerse economieën. Het is niet wereldvreemd in landen die gezamenlijk hun grenzen hebben geopend voor handel, toerisme, zakenlieden en migranten. Het maakt allemaal deel uit van de globalisering van de wereldhandel, in gang gezet door machtige multinationale ondernemingen die gebruik maken van de voordelen door schaalvergroting van hun productieketens over de goedkope lonen landen. Behalve internationale handel en productie bracht de globalisering ook een volksverhuizing op gang vanuit islamitische landen naar het Westen. De bevolking daar ziet de westerse welvaart en weet dat er behoefte is aan goedkope arbeidskrachten. Nederland, Duitsland en andere Europese industrielanden hebben er een dankbaar gebruik van gemaakt toen in de jaren zestig de eerste generatie Turkse en Marokkaanse gastarbeiders een nieuw bestaan vonden in de westerse economieën. Tussen 1960 en 1973 kwamen 65.000 Turkse migranten naar Nederland. Ook de Marokkaanse arbeiders werden met open armen ontvangen en kregen betere huisvesting en hogere beloning dan in hun thuislanden. Mooi toch?

Vrijheid van godsdienst, maar…

De westerse economieën maakten dankbaar gebruik van de gastarbeiders. Dat er behalve voordelige economische aspecten ook andere kantjes aan zaten, daar zijn we in de samenleving pas later achter gekomen. Het verwelkomen van bevolkingsgroepen uit verre landen brengt met zich mee dat landgenoten elkaar opzoeken om hun eigen cultuur en geloof te belijden. De integratie in de samenleving wordt nogal soepel uitgelegd in een democratisch land waar de vrijheid van godsdienst en vrijheid van meningsuiting als een groot goed wordt beschouwd. Inburgeren in een samenleving met een andere cultuur, andere godsdienst, andere taal enzovoort, vraagt een persoonlijke transformatie. Uiteindelijk volgt daarop de beloning dat men begrepen en geaccepteerd wordt door de autochtone bevolking. Mensen van andere afkomst zoeken elkaar op om samen hun eigen taal te spreken, eigen cultuur te voelen en eigen godsdienst te belijden. Om samen te scholen worden er eigen ontmoetingsruimtes gebouwd. Het in afzondering samenkomen van de niet oorspronkelijke bewoners bemoeilijkt de integratie. De wetenschap dat het belijden van een ander geloof kan botsen met de opvattingen van de oorspronkelijke religie, en ook met de visie van atheïsten, betekent dat de integratie hierdoor problemen kan oproepen. Godsdienstoorlogen zijn van alle tijden.

Grondwet aanpassen? Vergeet het maar

De ervaringen met problematische moslimimmigranten hebben de westerse samenleving  geleerd dat het tolereren van een ‘vreemde’ godsdienst met andere normen en waarden maatschappelijke problemen oplevert. Als de interpretatie niet strookt met de kernwaarden van een democratische rechtsstaat dan zijn conflicten onvermijdelijk. Dan zou je willen dat de vrijheid van godsdienst in de wet moet worden aangepast. Maar ja, “liberté, égalité, fraternité,” was de leus tijdens de Franse Revolutie. Hoeveel wetswijzigingen hebben we sindsdien en nu vanwege de coronacrisis al niet moeten accepteren? Ook de geldstromen die vanuit ondemocratische islamitische landen naar moskeeën en andere religieuze organisaties stromen zou je kunnen verbieden. Maar wat blijkt? Het verbod op geldstromen mag niet in strijd zijn met “grondwettelijke en Europees-rechtelijke vrijheden.” Daar gaan we weer. Nederland, klein polderlandje en lid van de EU, kan niet zomaar de wet in eigen land veranderen. Daar hebben we Brussel bij nodig. Macron wil het Verdrag van Schengen herzien. Misschien dan maar gelijk de vrijheid van godsdienst? Àrtikel 6 van de Grondwet is wel eens vaker aangepast op basis van onwelgevallige ontwikkelingen in de geschiedenis. Hoe kunnen we dat regelen? (Wilders vragen lijkt geen optie, dan krijgen we weer een langjarig proces).

Thee drinken

Onlangs is een petitie gestart voor een verbod op het beledigen van de profeet Mohammed. Het lawaai daarover in de Tweede Kamer was groot:

Kamerleden spraken met opgekropte woede hun verontwaardiging uit. Er heerst een grimmig sfeertje in de NL-samenleving. Het falen van de integratie, het toewijzingsbeleid van groepen immigranten dat weerstand oproept bij de lokale populatie, de woningnood onder jongeren die jarenlang op de wachtlijst staan, enzovoort, enzovoort. Er zijn veel bevolkingsvraagstukken die voortvloeien uit de enorme concentratie van onze samenleving in een volgepakte polder. Het gaat knellen. De irritatie groeit, mede door corona, met de dag. Onze dicht bevolkte achterstandswijken kennen veel sociale problemen die voortkomen uit mislukte integratie. Het wordt al jaren gesignaleerd maar het enige wat de lokale bestuurders doen is thee drinken met vertegenwoordigers van overlastgevers. Het echte probleem van overbevolking wordt niet erkend. Het vol bouwen van onze resterende weilanden is niet de oplossing. Leuk voor de werkgelegenheid in de bouwsector, niet voor onze natuurgebieden die achteloos ingeklemd raken.

Het volk of de multinationals

Het duurt niet lang meer dat we slechts op spertijden onze stranden en natuurparken mogen bezoeken omdat de enorme toeloop, of beter gezegd vlucht, vanuit de steden zorgt voor veel drukte waardoor zelfs het wild wordt verjaagd naar de Oostvaardersplassen om vervolgens afgeschoten te worden. Moeten we dan toch maar gelijk de binnengrenzen sluiten nu Macron het Verdrag van Schengen wil wijzigen? Ooit gaf het een veilig gevoel toen we nog grensposten hadden en we bij de douane met een glimlach onze paspoorten lieten zien. Zo van, kijk dit zijn wij, niks mis mee, en je kon weer doorrijden met het gevoel echt in Duitsland te zijn. Beschrijf ik hiermee een gevoel van weemoed of is het een verlangen naar betere tijden waarin we weer zelf kunnen beslissen. Niet afhankelijk zijn van bestuurders in Brussel die ver van ons af staan en alleen maar thee drinken met hun collega’s van het EP en de EC. Daar waar onze verzoeken om betere controles op uit de hand gelopen projecten onder in de la terecht komen. Waar 751 parlementsleden in het EP samen met de EC druk zijn met het opstellen van bestuurlijke regeltjes die nauwelijks over bevolkingsvraagstukken gaan maar over handelsprojecten die voordelen bieden aan het grootkapitaal van beursgenoteerde multinationale ondernemingen. Het grote geld levert meer op dan de ellende en armoede die woekert in dicht bevolkte achterstandswijken.

Petitie en/of referendum

Ik moest mijn frustratie even kwijt. Ik heb al eens vaker geroepen dat ik mijn lidmaatschap van die ‘onverenigde’ EU wilde opzeggen. Als ons land lid is van een unie dan hebben de leden, de burgers dus, toch instemmingsrecht? Als lid van mijn volleybalclub wordt ik elk jaar uitgenodigd voor de jaarvergadering. Waarom kan ik als EU-lid niet via een referendum een stemming afdwingen over bevolkingsvraagstukken? Bij een meerderheid van stemmen zal de democratie zegevieren. Waarom wel een petitie die een verbod op het beledigen van de profeet Mohammed afdwingt? En waarom geen referendum meer over belangrijke bevolkingsvraagstukken? Ik zou graag via een volksraadpleging een onderzoek willen afdwingen die een studie verricht naar de opnamecapaciteit van onze bevolking. Ik heb het gevoel dat we met 17 miljoen kikkers in een pan zitten met kokend water.

GW