“Teflon-Mark” tot zijn knieën in het moeras van een ongewoon, bijna krankzinnig schandaal

Minister-president Rutte zit tot zijn knieën in het moeras van een ongewoon, bijna krankzinnig schandaal. Het gaat om geheime afspraken en ligt in de vorming van de nieuwe regering.

Dit keer is het serieus voor Mark Rutte , dit keer komt hij er waarschijnlijk niet mee weg. ‘Teflon-Mark’ noemen ze de politicus die al tien jaar over Nederland regeert en twee weken geleden voor de derde keer werd herkozen. Omdat hij altijd zo bedreven was in het afwikkelen van zaken en politieke fouten, anderen de schuld geven – en gewoon doorgaan. Maar deze keer loopt er iets vast.

Rutte zit kniediep in het moeras van een bijna absurd schandaal, wat ongebruikelijk is voor Nederlandse begrippen en waarbij geheime afspraken en kliekjes betrokken zijn bij de vorming van de nieuwe regering en de poging om een ​​ongemakkelijke politicus op een ruwe manier uit de weg te ruimen. De beschuldiging: Rutte heeft opzettelijk gelogen. De zaak zit het land al dagen dwars en culmineerde donderdag in een toch al historische parlementaire zitting, waarin Rutte letterlijk op de martelpaal werd gezet. Uiteindelijk, zoals oppositieleider Geert Wilders het verwoordde, had hij “twaalf messen in zijn rug”. De kans dat Rutte niet in functie kan blijven is groot. Niet alleen omdat de premier zwart op wit werd ontmaskerd als een leugenaar. Maar omdat, wat bijna erger is, hij de leugen niet toegeeft, het zelfs geen leugen noemt, maar “

Zoals soms het geval is, begint het met een stom toeval. Een week geleden fotografeerde een persfotograaf een politicus die een gebouw verliet. Het is minister van Binnenlandse Zaken Kajsa Ollongren van de links-liberale partij D66. Samen met een collega gaat ze als ‘ontdekkingsreiziger’ in gesprek met de parlementaire leiders van de belangrijkste partijen om de vooruitzichten voor een nieuwe regeringscoalitie te peilen. Kort voordat ze werd gefotografeerd, hoorde Ollongren dat ze besmet was met het coronavirus. Ze verlaat halsoverkop het gebouw met dossiers en papieren in haar armen. Inclusief aantekeningen die later op de foto te lezen zijn. Het is een inschatting van de situatie, terugblik en vooruitblik: wie wil wat, wie is klaar voor welk compromis, dat soort dingen. De aantekeningen zijn persoonlijk.

Wervelwind over Kamerlid Pieter Omtzigt

Er is met name één regel die schokgolven door Den Haag stuurt: “positie Omtzigt, functie oudsten”. Ruw vertaald betekent dit dat je voor collega Omtzigt een “functie elders” moet zoeken. Of, duidelijker, dat Omtzigt op de een of andere manier moet worden geprezen of overgedragen. De christendemocraat Pieter Omtzigt is een van de interessantste en tegelijkertijd meest controversiële politici van het land, iemand die van de waarheid houdt, soms regels overtreedt, een waaghals. Omtzigt is daar waar het pijn doet: in de Raad van Europa probeerde hij de pogingen tot omkoping van de Azerbeidzjaanse regering, waarvoor met name christen-democraten vermoedelijk vatbaar waren, op te ruimen. Hij heeft de dubieuze achtergrond van de moord op de Maltese blogger Daphne Caruana Galizia onderzocht. En daar leverde hij als Kamerlid een doorslaggevende bijdrage aan

Dit alles heeft Omtzigt tot een van de populairste politici van het land gemaakt. Dit bleek uit het aantal van meer dan 300.000 persoonlijke stemmen die hij ontving bij de meest recente verkiezingen. In het parlement en in zijn eigen partij is hij echter controversieel omdat hij geen teamspeler is, maar een politieke solo-entertainer, iemand met wie je nooit zeker weet of hij zich aan de partijlijn zal houden. Het is als het spreekwoordelijke “kanon losgelaten” dat over het dek slingert en het schip beschadigt. Als een zwaard van Damocles dat boven Rutte hangt, dat in de kinderbijslagaffaire op nadere opheldering moet wachten. Ook de christen-democratische topman Wopke Hoekstra vreest Omtzigt – als scherpe concurrent binnen de partij. Er is dus een brede interesse, één motief, om Kamerlid Omtzigt te negeren.

De twee probers moesten onmiddellijk aftreden nadat de aantekeningen bekend waren geworden. Rutte beweerde echter in twee tv-interviews dat de gesprekken nooit over Omtzigt gingen, wiens naam helemaal niet werd genoemd. Hij raadde aan de zaak met rust te laten. Het is vertrouwelijk en geheim, dus niemand zal er commentaar op geven, accepteer het alstublieft.

De chutzpah van Rutte maakte de leden van de Tweede Kamer, het lagerhuis, woedend. De golf van woede groeide totdat de rechtse liberaal moest buigen voor het overweldigende verlangen naar een parlementair debat over het incident. Het was ook de eerste bijeenkomst van de nieuw gekozen parlementsleden, die woensdag zijn beëdigd. Het debat werd een dag uitgesteld om de twee ontdekkingsreizigers en hun 17 gesprekspartners de tijd te geven om alle aantekeningen te onthullen.

Dus ja. Gevangen.

De verzamelde documenten worden donderdag om elf uur ’s ochtends gepubliceerd, ze slaan in als een bom. Het is onmiskenbaar: het was heel goed, en er was al meerdere keren over gesproken over Pieter Omtzigt of “PO”, men overwoog zelfs om hem een ​​post in het kabinet te geven. ‘Er moet iets gebeuren met Omtzigt. Maak er een minister van’, zegt Rutte. Dus ja. Gevangen. Als iedereen op het Haagse Binnenhof beseft wat dat betekent, ziet de Kamer er even uit als een opgewonden stapel kippen. “Het is schandalig wat hier gebeurt”, klaagt de nieuwkomer in het parlement, Sylvana Simons van de Bij1-partij. “Op deze manier de zittingsperiode beginnen is ondenkbaar.”

Wie denkt dat Rutte met het oog op het overweldigende bewijs direct weggooit, vergist zich. Rutte biedt eerst zijn excuses aan bij zijn collega’s. Hij heeft fouten gemaakt, maar niet gelogen, maar “verkeerd herinnerd”, waar hij ten zeerste spijt van heeft. Hij gaf informatie aan de media “naar zijn beste weten en overtuiging”. Vermoedelijk ging het in de zijlijn van de verkennende gesprekken om de persoon Omtzigt privé. Hij heeft ook geen persoonlijk motief om te praten over een mogelijke lof voor Omtzigt.

De oppositie reageert met de grootste verontwaardiging, ze vallen Rutte ronduit aan. Het is “volkomen onbetrouwbaar”, er wordt gezegd dat dit is waar de “arrogantie van macht” verschijnt. “Ik weet echt niet wat ik zojuist heb gehoord”, zegt socialist Lilian Marijektiven. “De Nederlandse politiek is ziek, ongeneeslijk ziek”, zegt Wilders: “We kunnen niet verder met een premier die brutaal liegt.” Rutte heeft een “Pinokkio-neus van hier naar Zuid-Amerika”. De linkse liberaal Sigrid Kaag verwijst naar eerdere incidenten waarin Rutte gaten in het geheugen naar voren bracht en spreekt van een “patroon van vergeetachtigheid en geheugenverlies. Hoe wil je het vertrouwen in de grootste crisis van Nederland herstellen? De schade herstellen?”

Een middag en avond staat Rutte in het spervuur ​​van kritiek, geen enkele stem is te vinden om hem te verdedigen. Tot overmaat van ramp is Rutte kennelijk vooraf geïnformeerd over de explosieve inhoud van de nieuwste, belastende publicatie. Hij kwam erachter “vanwege geruchten”, zegt hij, om later toe te geven dat een bron die hij niet kon noemen hem om half acht ’s ochtends belde.

Omtzigt lijdt aan een burn-out

Laat in de avond kreeg Ollongren het woord. Zichtbaar gehavend verontschuldigt ze zich voor alles wat ze heeft gedaan. Inhoudelijk ondersteunt het de versie van Rutte min of meer. De naam Omtzigt was al genoemd in de context van de politieke situatie en de berichtgeving in de media over een “fluistercampagne” die naar verluidt tegen hem liep; ze kon zich niet herinneren dat er voor hem een ​​’functie elders’ was besproken. Maar heeft ze het niet zelf geschreven? ‘Dat had daar nooit mogen staan.’ Het is ook niet door haar geschreven, maar door ambtenaren die haar vergezellen. Hetzelfde geldt voor het die ochtend gepubliceerde document, dat getuigt van een gesprek met Rutte over Omtzigt. Opnieuw verontwaardiging in huis. En opnieuw vindt Wilders het moeilijkste antwoord: ” Hoe stom denk je dat we zijn? Ik geloof geen woord van wat je zegt. ”Over Ollongren, hoe eerlijk en bescheiden haar uiterlijk ook lijkt, bestaat het vermoeden dat ze de defensiestrategie met de premier hebben besproken. Het valt nog te bezien wie Rutte die ochtend van tevoren heeft ingelicht.

De besprekingen zijn nog gaande na middernacht. Het einde is nog niet in zicht. Ollongrens onderzoekende collega Annemarie Jorritsma wordt nu ook gegrild en raakt verstrikt in tegenstrijdigheden. En op een gegeven moment wil je ook stemmen. Als de premier verliest, wat te verwachten is, betekent dat het einde van zijn politieke carrière. Het lange Rutte-tijdperk zou voorbij zijn. En het zal even duren voordat er een nieuwe regering is. Of zijn er zelfs nieuwe verkiezingen?

Hoewel het bijna allemaal om hem ging, was Omtzigt donderdag niet aanwezig bij het debat. Hij lijdt al een lange tijd aan een burn-out, wat de cabal, die over het algemeen als brutaal en smakeloos wordt beschouwd, een extra pikante toon geeft. Hoewel Omtzigt eigenlijk volledige onthouding van de media heeft voorgeschreven, nam hij woensdag een spontaan interview af, kort voordat hij werd beëdigd als kamerlid. Wat ze met hem hebben gepland is “een belediging voor de Nederlandse kiezers”. Hij rolde met zijn ogen terwijl hij dat deed en zag eruit als een bejaagd dier. Zijn laatste, bijna smekende zin tegen de onder druk staande journalisten was: “Ik vraag u mij een tijdje met rust te laten.”