The State of Alarm in Spanje, een instrument van sociale controle aan de poorten van een ramp
Indignatie redactie
10 min. lezen
Het antwoord op de crisis: een gigantische kapitaalvernietiging ten dienste van de financiële oligarchie en de multinationale energiebedrijven
Na negen maanden van pandemie, waarbij de gezondheidsdiensten opnieuw op instorten stonden zonder enige noemenswaardige maatregel – anders dan opsluiting – werden ze geconfronteerd met een absoluut voorspelbare situatie, en terwijl de vitale verwachtingen instorten in arbeiderswijken en Voor tienduizenden kleine en middelgrote ondernemers hebben we het recht om te bevestigen dat de strategie van de centrale overheid en van alle autonome regeringen erop gericht is allerlei instrumenten van sociale controle en repressie te gebruiken tegen te verwachten volksopstanden.
Het antwoord op de crisis: een gigantische kapitaalvernietiging ten dienste van de financiële oligarchie en de multinationale energiebedrijven
We weten nog steeds niet waar het virus vandaan kwam, maar we weten wel dat voordat het virus verscheen, alle alarmen waren afgegaan over het uitbreken van een grote crisis en dat de sociale situatie in veel landen explosief was. In het geval van het koninkrijk Spanje, “omdat het een rijk land is, leeft het in een situatie van algemene armoede”, verklaarde de VN-rapporteur voor armoede begin 2020 [1].
Zoals bij alle kapitalistische crises, en deze is van gigantische proporties, zet de vernietiging van kapitaal zijn verwoestende koers voort, waarbij massaal kleine en middelgrote bedrijven van het toneel worden geveegd [2]. Eveneens zoals bij crises, versnellen banken concentratieprocessen die worden gekruid met de aankoop tegen een evenwichtsprijs van het weinige dat overblijft van het openbare bankwezen met de directe medeplichtigheid van de regering, zoals het geval was bij Bankia en met de bijbehorende massale ontslagen tegelijkertijd worden zij kredietbeheerders van de EU.
In een scenario van enorme verarming en de ineenstorting van het economische model van toerisme en baksteen, waarin het dringend nodig is om een productieve wederopbouw aan te pakken vanuit soevereiniteitsposities, heeft de EU besloten dat de energietransitie naar groenere energie en digitalisering de prioriteiten zijn. Dat zijn de voorwaarden om toegang te krijgen tot de 760.000 miljoen euro van het Europese herstelfonds, dat wil zeggen om ervoor te zorgen dat banken en multinationals controle hebben over deze enorme hoeveelheid geld en elke soevereiniteit ontkennen.
Een vrouw met een masker bij een demonstratie ter verdediging van de volksgezondheid.
Dit alles wanneer het kleine industriële weefsel dat overblijft wordt vernietigd en milieuvervuiling niet het grootste probleem is en wanneer digitalisering – in handen van het kapitaal – zal dienen om de vernietiging van banen te intensiveren. Met andere woorden, terwijl miljoenen mensen geconfronteerd worden met de massale vernietiging van hun levensomstandigheden, bereiden banken en multinationals, vooral elektriciteits- en energiebedrijven, zich voor op een miljoenenregen.
Het is voor niemand verborgen dat de snelle verspreiding van ellende een opmaat is voor grote sociale explosies. Het is ook duidelijk dat de regering de dreigende ramp bijstaat zonder de minimale maatregelen te nemen om deze het hoofd te bieden.
Een ramp voor de arbeidersklasse en voor de populaire sectoren waartegen de meest essentiële maatregelen niet zijn genomen
De verbazing van de eerste maanden over de harde gevolgen van de epidemie heeft plaatsgemaakt voor de verificatie van het onmiskenbare feit – behalve voor degenen die niet alleen hun mond bedekken, maar ook hun hersenen – dat, terwijl de rapporten die in wezen causaliteit onthullen, zich vermenigvuldigen. sociale situatie van de pandemie, hebben noch de “progressieve” regering, noch de regionale regeringen essentiële dwingende maatregelen genomen, hoewel ze daartoe wettelijk bevoegd waren.
Ik plaats mezelf niet op complottheorieën, noch spreek ik over revolutionaire maatregelen.
Hier zijn enkele feiten.
1e. Op gezondheidsgebied: de centrale en autonome overheden:
- Geen middelen – personeel en faciliteiten – van de particuliere gezondheidszorg, de farmaceutische industrie, of bedrijven die het nodige materiaal vervaardigen, zoals ademhalingstoestellen, persoonlijke beschermingsmiddelen of maskers, hebben tussenbeide gebracht om ze in dienst te stellen van de meest dringende behoeften van de bevolking. In de artikelen 8 en 13 van het KB van de Staat van Alarm in maart [3] werd voorzien in de vorderingen, tussenkomsten en beroepen van particuliere bedrijven en geen van deze werd toen aangenomen, en niemand spreekt er nu over, wanneer volgens hen Ze zeggen dat we op weg zijn naar een instorting van de gezondheid
- Toen er sinds het begin van de pandemie sprake was van enorme tekorten aan gezondheidspersoneel, hebben ze in 9 maanden geen actie ondernomen! om openbare aanbiedingen van werk met fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden te bellen. Deze oproepen moeten dienen om de terugkeer aan te moedigen van de tienduizenden gezondheidswerkers die zijn geëmigreerd na jarenlange afvalcontracten, of om, zoals gebeurt, de cascade van slachtoffers als gevolg van depressie of stress in een oververzadigd volksgezondheidssysteem te vermijden.
- Ze hebben de facto het recht op gezondheidszorg niet uitgebreid tot immigranten zonder papieren die doorgaan – ondanks het verzamelen van alle sociale risicofactoren – zonder toegang tot een zorgkaart.
- De regionale overheden hebben, met medeplichtigheid van de centrale overheid, het mogelijk gemaakt dat alle bijkomende financiering die ter beschikking werd gesteld voor de gezondheidszorg in handen kwam van privébedrijven (Ribera Salud, Indra, Telefónica, Pascual, …), door het uitbesteden van verschillende diensten .
2 Op sociaal gebied: de centrale overheid:
- Het keurde een stermaatregel goed, het Minimum Vital Income, waarvan de ondoelmatigheid een idee geeft van wat er in andere sectoren is gebeurd. Na het overwinnen van een bureaucratisch doolhof, een bijna onmogelijke taak voor de overgrote meerderheid van de aanvragers, is meer dan 60% van bijna een miljoen aanvragen afgewezen [4].
- Uitzettingen zijn niet gestopt. Meer dan een miljoen geëxecuteerden sinds 2008 [5], en midden in de pandemie, is het dagelijkse menselijke drama van het onbewogen achterlaten van mensen met minder middelen op straat aanwezig5. In Spanje vindt elke 2,5 uur een zelfmoord plaats [6], waarvan een groot deel te wijten is aan oorzaken die verband houden met werkloosheid en uitzettingen [7]. Ondertussen staan er volgens officiële cijfers 3,5 miljoen woningen leeg, met een aanzienlijk percentage in handen van de banken die uitzettingen bevorderen.
- Op 30 september liep het moratorium op de betaling van hypotheken, huren en leveringen van water, elektriciteit en elektriciteit af zoals bedoeld in eerdere decreten [8]. Het nieuwe State of Alarm-decreet van 25 oktober heeft het niet verlengd; Met andere woorden, de banken en de grote multinationals van water, elektriciteit en elektriciteit hebben de vrije hand van de regering die “niemand achterlaat” om nieuwe uitzettingen uit te voeren en de levering van essentiële goederen af te snijden voor het voortbestaan van degenen die ze verdrinken in armoede en ziekte. Pas vanaf maart werd de betaling uitgesteld en nu komen de bonnetjes meteen binnen.
- Het heeft het onderwijssysteem niet versterkt, noch om de meest elementaire veiligheidsmaatregelen te garanderen, noch om de studenten van de arbeiderswijken – getroffen door opeenvolgende quarantaines – de lessen elektronisch te laten volgen.
- Na meer dan 27.000 sterfgevallen van ouderen, zijn privéwoningen die in authentieke “morideros” zijn veranderd, niet in beslag genomen vanwege een vraatzucht van het bedrijf die heeft gehandeld en nog steeds handelt in samenspraak met de passiviteit van de administraties. Het geroep van de bevolking dat van de regering een wet eist om de sector te reguleren, heeft geen resultaten opgeleverd [9].
- Er is niets gedaan om de ellende van gepensioneerden te verbeteren, vooral vrouwen, die in veel gevallen ook degenen blijken te zijn die hun gezin financieren. Meer dan zes miljoen mensen ontvangen een pensioen van minder dan 950 euro per maand. De brute gegevens zijn dat, hoewel het wereldwijde aantal pensioenen is toegenomen, van januari tot oktober 2020 het aantal minimumpensioenen een zeer aanzienlijke daling heeft ondergaan, precies 49.646. Dit cijfer vermenigvuldigt zich bijna met 10 ten opzichte van de daling die deze groep leed in 2019, namelijk 9.195 personen. Deze gegevens weerspiegelen ongetwijfeld nogmaals dat de kwetsbaarheid voor Covid niet de leeftijd is, maar armoede.
- Het heeft geen enkele maatregel aangenomen die regionale en gemeentelijke overheden zou verplichten om het openbaar vervoer in grote steden te verbeteren om drukte te vermijden (in Madrid bedraagt de frequentie van treinen in de metro tijdens de spits meer dan 10 minuten) die uiteraard de beste voedingsbodem zijn voor de overdracht van Covid 19. De omstandigheden waaronder het transport wordt uitgevoerd van de arbeidersbuurten, waarin alle risicofactoren zich opstapelen, naar de werkplek waar de werkgever regeert en veiligheid ondergeschikt is aan winst, maken ze de aanbevolen maatregelen om besmetting te voorkomen een macabere grap.
En terwijl de media meer dan 80% van hun tijd besteden aan het verspreiden van angst voor de pandemie
Radio’s, kranten en televisies geven op elk moment gegevens en meer gegevens over, de meeste onbegrijpelijk en zonder de minimale nauwkeurigheid, op smaak gebracht met analyses van talkshows en vermeende experts, allemaal in dezelfde richting. Het resultaat is het creëren van paniekgevoelens, angst voor de minste sociale relatie en onzekerheid bij alles wat met het huis te maken heeft, die de hoofden van miljoenen mensen koloniseren. Dit alles zonder verslag uit te brengen over de situatie in Cuba, Vietnam of China, landen waar de pandemie onder controle is en waar de bevolking is teruggekeerd naar haar normale sociale relaties, in zulke lange uren die aan het onderwerp zijn besteed.
Aangezien alle grote media, direct of indirect, eigendom zijn van dezelfde multinationals en banken die de crisis in hun grootste voordeel beheren, lijdt het weinig twijfel dat het creëren van een staat van algemene angst en pleitbezorging voor sociaal isolement het is de meest gunstige omgeving om op te roepen wat ze het meest vrezen: dat de arbeidersklasse en de populaire sectoren het bord zullen slaan.
Angst en het ontstaan van een oorlogspsychose – de persconferenties met het leger en de burgerwacht dienden direct dat doel – zijn het beste instrument om de massa te disciplineren en door criminalisering elke ongehoorzaamheid of verzet te neutraliseren.
Als we hieraan het discours toevoegen dat van de ‘progressieve’ regering zich uitstrekt tot populaire sectoren die vatbaar zijn voor mobilisatie via haar gesubsidieerde politieke en vakbondsdeurwaarders, dat de PSOE of Podemos niet moeten worden bekritiseerd, omdat het erger is laat het recht komen, sociale controle is gegarandeerd. De enige toelaatbare mobilisaties zijn die gericht tegen de PP-regeringen.
Dat is de fundamentele dienst die het aan het kapitaal, Podemos en in het algemeen aan het zelfverklaarde institutionele links verleent: het uitbreken van de sociale opstand beheersen als de ERTE’s in januari eindigen en de cascade van failliete bedrijven begint.
En de show is begonnen. Geconfronteerd met de brutale aanklachten van de politie tegen Vallecana-jongeren, met verschillende gewonden en gedetineerde mensen, die hun klassenbewustzijn toonden in het licht van de segregatie die werd opgelegd aan de arbeiderswijken die schreeuwden “minder politie en meer gezondheid”, de regionale federatie van buurtverenigingen van Madrid , met een sterke aanwezigheid van Podemos en IU, stuurde de volgende twit: In Vallecas zijn er rellen waarbij de buurtverenigingen er niets mee te maken hebben. “
In de afgelopen dagen zijn de mobilisaties van jongeren die in verschillende steden plaatsvonden, gesanctioneerd door Podemos die hen toeschreef aan extreemrechtse of ontkennende standpunten, waardoor de criminalisering van protest werd bevorderd en, precies, het gebruik van het alarm in dienst van sociale controle. Dit alles in een poging om het bewijs te verbergen dat in tijden waarin ellende en wanhoop miljoenen mensen binnenvallen, juist het zogenaamde zwakke en laffe institutionele links het fascisme voedt.
De klassenstrijd is niet beperkt
Van alle machtsvormen, van de repressieve apparaten tot de media, ze bereiden zich voor op sociale rebellie die ongetwijfeld zullen plaatsvinden.
Wanneer honger en wanhoop zich verspreiden zonder, zoals ik heb betoogd, regeringen die zelfs de meest elementaire maatregelen nemen om ze te verlichten, kan men niet vervallen in het spel van degenen die door middel van criminalisering verzet en sociale mobilisatie trachten te beperken. .
Het is noodzakelijk dat vanuit posities van klassenonafhankelijkheid de medeplichtigheid van de ‘progressieve’ regering en haar politieke en vakbondsagenten met de strategie van de nationale en Europese oligarchie wordt ontmaskerd , terwijl miljoenen mensen uit de regio in ellende en wanhoop terechtkomen. arbeidersklasse en kleine en middelgrote ondernemers veroordeeld tot de meest absolute ondergang.
Op dit moment is abstracte kritiek op het kapitalisme of de heersende klassen niet voldoende. Twee werklijnen, nauw met elkaar verbonden, moeten de actie regelen die gericht is op het helder onder ogen zien van de ramp die eraan komt.
Enerzijds is het nodig om te ‘identificeren welk element het meest de linker- en zelfs de rechterhand’ vernietigt, welk element waartegen meer kracht kan worden verzameld en dat bovendien een draaipunt is waarop alles rust. het systeem; dat wil zeggen, dat element dat, als we erin slagen om ervan af te komen, we gigantische stappen hebben gezet om een einde te maken aan het kapitalisme. Dit is niets anders dan financieel kapitaal, dat dringend uit ons leven moet worden onteigend en waartegen ze vandaag de dag in tegenspraak met de meeste populaire sectoren “[10].
Het is van groot belang dat in het licht van de macht van het banksysteem, dat objectief gezien niet alleen de arbeidersklasse vernietigt, maar ook kleine en middelgrote ondernemers, een alliantie kan worden opgebouwd die verhindert dat deze sector de gelederen van het fascisme voedt.
Aan de andere kant is het doorslaggevend dat ruimtes van organisatie en mobilisatie op een unitaire manier worden geactiveerd, waarbij wordt uitgegaan van de basisstructuren van volksmacht, van onverzettelijke verdediging van het leven in al zijn facetten en van voorbereiding op de harde periode van klassenstrijd die Het komt elke keer dichterbij.
—-
Opmerkingen
[1] https://news.un.org/es/story/2020/02/1469232
[2] https://www.vozpopuli.com/economia-y-finanzas/pymes-destruccion-empleo-despidos_0_1408959747.html
[3] https://www.boe.es/buscar/act.php?id=BOE-A-2020-3692
[5] https://afectadosporlahipoteca.com/2020/01/28/desde-2008-se-han-producido-1-002-000-desahucios/
[6] https://www.mscbs.gob.es/gabinete/notasPrensa.do?id=5006
[7] https://www.elsaltodiario.com/vivienda/relacion-suicidios-desahucios
[9] https://marearesidencias.org/
[10] https://redroja.net/articulos/informe-politico-octubre-2020/
