Totale propagandaoorlog

We publiceren fragmenten uit de propagandatoespraak van Joseph Goebbels die hij op 18 februari 1943 in het Sportpaleis van Berlijn hield. De bekendste zin daarin is de vraag: “Wil je totale oorlog?”. Maar we zijn geïnteresseerd in andere uitspraken hier, de fascistische taal, de herkenbare motieven en de manipulatieve vermomming van de werkelijkheid. Stellen we de toespraken van onze “lockdown” voorschrijvers in de federale en deelstaatregeringen gelijk met de toespraak van de fascistische Goebbels? Nee. Vergelijken betekent niet gelijkstellen. Vergelijken betekent: vergelijken – overeenkomsten en verschillen identificeren. En de vergelijking is gerechtvaardigd.

De uitdrukkingen die worden gebruikt door degenen die verantwoordelijk zijn voor de crisis, hebben ook de kenmerken van een totalitaire taal. Maatregelen zijn “zonder alternatief”, tegenstanders van maatregelen zijn “vijanden”, “ontkenners”, “terroristen”, “vijanden van het volk” en erger. Het taalgebruik in de Corona-crisis wordt afgewisseld met fascistische elementen van laster, vervolging en uitsluiting. En het “nationale”, de “verantwoordelijkheid”, de “mensen” en hun “volksgezondheid” zijn keer op keer terug te vinden. De oorlogsretoriek maakt ook deel uit van de Corona-enscenering: “Oorlog” en “strijd” tegen het virus, “vecht” tegen de tegenstander, “isolement” en “segregatie”, “straf” van degenen die anders denken.

De laatste opmerkingen van Markus Söder bereikten een nieuw hoogtepunt op de schaal van Richter van ontsporingen, dat blijkbaar openstaat naar de top. Zijn verklaring : “Corona is als pest. Het kruipt in elke spleet. ”Is feitelijk in alle opzichten onjuist . Corona is een zeldzame ziekte die weinig invloed heeft op de volksgezondheid. Op dezelfde plaats citeert Die Welt hem :

‘Het is verschrikkelijk. Eindeloos nepnieuws en leugens leiden ertoe dat mensen zich in illusoire en parallelle werelden bevinden. Het is als een sekte-achtige ontwikkeling. Mensen worden gehersenspoeld. “

Daarom moet het volgende gelden: “We laten onze democratie niet vernietigen.”

Daarom gebruikt Söder klassieke manipulatietechnieken in zijn toespraak tijdens de nieuwjaarsreceptie van de CDU. Hij verandert de werkelijkheid in het tegenovergestelde: de democratie wordt momenteel niet in gevaar gebracht door de mensen die de volledige geldigheid van de basisrechten eisen, maar door de uitvoerende macht – dat wil zeggen Merkel, Söder en Co.

De burgerrechtenbeweging is niet een stel idioten die het bestaan ​​van coronavirussen ontkennen of absurde complottheorieën verspreiden. De overgrote meerderheid van hen zijn burgers uit alle delen van de samenleving die zich zorgen maken over onze democratie. Omdat representatieve democratie een indirecte volksregering over parlementen is – en niet een totalitaire heerschappij van de uitvoerende macht en de bureaucratie door middel van verordeningen. De kern van onze fundamentele democratische orde zijn de grondrechten, waarvan de meeste zijn opgeschort.

Het nepnieuws wordt voornamelijk verspreid door overheidsinstanties en de overheidsgerelateerde pers. Zelfs na 11 maanden van een “pandemie” hebben we geen betrouwbaar nummerbestand. We tellen alles dat op de een of andere manier positief testte als “besmet”, gebruiken ongeschikte tests, gebruiken niet-geteste vaccins en negeren het werkelijke aantal sterfgevallen en ziekten. We verkleinen intensive care-bedden, sluiten ziekenhuizen en kijken met minachting naar landen als Zweden, die zonder totalitaire maatregelen goed door de seizoensgebonden koudegolven kunnen komen. Maar impopulaire waarheden brengen de politieke zaken van de pandemie in gevaar. Daarom is er censuur.

Censuur vindt plaats door de marginalisering van de meeste echte epidemiologen en virologen en door openlijke censuur in alle media. Kritische academici worden belasterd, kritische auteurs worden verwijderd, kritische video’s en kanalen worden verwijderd. De censuurgemeenschap van IT-multinationals stopt niet bij wetenschappelijke kanalen en artikelen. Wikipedia-vermeldingen worden herschreven en de publieke staatsmedia die worden gefinancierd met verplichte vergoedingen, hebben in sommige gevallen volledig openlijk gesproken en een verbod uitgevaardigd op elke andere kijk op de coronacrisis.

De splitsing maakt deel uit van de propaganda, het “vijandbeeld” is een strategische noodzaak om de “rechtvaardigen” te definiëren. De straf van enkelen is de opvoeding van de massa.

Echte democraten zouden zich anders gedragen: ze zouden transparant en dicht bij de burgers communiceren, ze zouden alle ervaren experts betrekken bij de analyse en het discours en ze zouden de bijkomende schade die hun maatregelen kunnen veroorzaken in de gaten houden.

Maar dit alles gebeurt en is nooit gebeurd. En iedereen die de propagandamedia van Corona analyseert, erkent dat de journalisten die aan de regels voldoen met dezelfde terminologie werken, verdeeldheid promoten en ook valse beweringen, valse cijfers en valse voorspellingen verspreiden. U kunt geen onderscheid maken tussen positief, fout-positief, geïnfecteerd, ziek of degenen die zijn overleden aan een infectie, en u telt alle cijfers ijverig op tot een opeenstapeling van afval.

Van taz tot FAZ , van Spiegel tot Zeit : serieuze analyses zoekt u tevergeefs. De media zien voortdurend af van het controleren van de maatregelen, de cijfers en de wetenschappelijke feiten. Ze maken dus deel uit van de propagandamachine.

Het geluid van onze potentaten doet denken aan de donkerste tijden. Er blijft niet veel meer over totdat de haatzaaiende taal van onze “democraten” niet langer te onderscheiden is van die van de nazi-fascisten. Alleen dat we momenteel de “strijd” tegen een ziekteverwekker van een luchtwegaandoening hebben gedefinieerd als een “oorlog”, die moet dienen als reden voor de vernietiging en verdeeldheid van de samenleving – en tegelijkertijd de legitimatie creëert voor een massale empowermentstrategie van de politieke kaste. De oorlog is anders, de woorden zijn vergelijkbaar.

Citaat (nadruk toegevoegd door de redacteur):

“Met het oog op de bovenmenselijke offers die het elke dag moet brengen, heeft het front een elementair recht dat zelfs geen enkele persoon thuis het recht claimt de oorlog en zijn plichten te omzeilen. Maar niet alleen het front eist dit, maar ook de overgrote meerderheid van fatsoenlijke delen van het thuisland. De hardwerkende mensen hebben recht op het feit dat wanneer ze tien, twaalf en soms veertien uur per dag werken, de leeglopers niet naast hen zitten en de anderen zelfs als dom en niet slim genoeg beschouwen. De woning moet in zijn geheel schoon en intact blijven. Niets mag hun oorlogswaardige imago aantasten.

Om rekening te houden met deze nieuwe kijk op de oorlog is daarom een ​​aantal maatregelen genomen. We hebben bijvoorbeeld besteld dat de bars en uitgaansgelegenheden gesloten moesten worden. Ik kan me niet voorstellen dat er vandaag de dag nog steeds mensen zijn die hun oorlogstaken volledig vervullen en tegelijkertijd tot laat in de nacht in kroegen rondhangen. Ik hoef alleen maar te concluderen dat ze niet te streng zijn in hun oorlogsverplichtingen. We sloten deze uitgaansgelegenheden omdat ze ons begonnen te storen en het imago van oorlog aantastten. We streven in geen geval irritante doelen na. Na de oorlog willen we het principe volgen: Leef en laat leven. Tijdens de oorlog geldt echter het principe: vecht en laat vechten!

Ook luxe restaurants, waarvan de inspanning niet in verhouding staat tot het bereikte effect, zijn gesloten. Het kan zijn dat de een of de ander de maagzorg nog steeds als een van de hoofdtaken ziet tijdens de oorlog. We kunnen geen rekening met hem houden. Als onze gevechtstroepen aan het front, van grenadiers tot veldmaarschalk, eten uit de veldkeuken, denk ik dat het niet te veel gevraagd is als we iedereen thuis dwingen om tenminste rekening te houden met de meest elementaire voorschriften van het gemeenschapsdenken. We willen na de oorlog weer fijnproevers worden. Tegenwoordig hebben we belangrijkere dingen te doen dan voor onze maag zorgen.

Inmiddels zijn ook talloze luxe- en representatiewinkels gesloten. In veel gevallen vormden ze een constant struikelblok voor het kopende publiek. Er was daar bijna niets meer te koop, hooguit één keer als je hier en daar met boter of eieren betaalde in plaats van met geld. Wat is het doel van bedrijven die geen goederen meer verkopen en alleen elektrisch licht, verwarming en menselijke arbeid gebruiken die we overal elders missen, vooral bij de wapenproductie. (…)

We zullen de mensen die daar werkeloos in de lege winkels stonden, leiden naar een nuttiger activiteit in de publieke oorlogseconomie. Dit proces is aan de gang en zal op 15 maart zijn afgerond. Het betekent natuurlijk een enorme reorganisatie van ons hele economische leven, we gaan niet verder zonder plan. We willen ook niemand ten onrechte beschuldigen of afkeuring en beschuldiging aan alle kanten verspreiden. We doen alleen wat nodig is. Maar dat doen we snel en grondig.

We dragen liever een paar jaar herstelde kleding dan dat we een toestand oproepen waarin onze mensen een paar eeuwen in lompen zouden moeten rondlopen. Wat moeten modeshows die licht, verwarming en menselijke arbeid verbruiken, vandaag de dag nog doen? Ze zullen weer opstaan ​​na de oorlog, als we de tijd en de neiging hebben om dat opnieuw te doen. Wat heb je aan kapsalons waarin een schoonheidscultus wordt gekweekt, die enorm veel tijd en mankracht vraagt, wat heel mooi en prettig is voor de vrede, maar overbodig voor oorlog. Onze vrouwen en meisjes zullen op een dag onze soldaten behagen die zegevierend naar huis terugkeren, zelfs zonder een vreedzame jurk. (…)

In het algemeen moet iedereen het tot een vanzelfsprekende noodzaak van het oorlogsmoreel maken om de grootste aandacht te besteden aan de legitieme eisen van de werkende en strijdende mensen. We zijn geen spoilers, maar we laten ons ook niet bederven door het spel.

Bij kleine dingen wakkert soms ook publieke ongenoegen aan. Het is bijvoorbeeld provocerend als jonge mannen en vrouwen om 9 uur ’s ochtends door de Tiergarten in Berlijn rijden en misschien een werknemer tegenkomen die in een nachtdienst van tien uur heeft gezeten en thuis voor drie, vier of vijf kinderen moet zorgen. Het beeld van een cavalcade die voorbij galoppeert alsof in volledige vrede, kan alleen maar bitterheid opwekken in de ziel van deze goed werkende vrouw. Daarom verbood ik het rijden op openbare straten en pleinen van de Reichshoofdstad gedurende de oorlog.

Als, bijvoorbeeld, bepaalde mannen en vrouwen wekenlang rondhangen in de kuuroorden, daar geruchten roddelen en hun plaats innemen van ernstig gehandicapte oorlogsveteranen en arbeiders die na een jaar hard werken recht hebben op vakantie, is dat ondraaglijk en heeft het daarom uitgeschakeld. De oorlog is niet de tijd voor een bepaalde amusementsgroep. Onze vreugde is werk en strijd tot het einde, hierin vinden we onze diepe innerlijke voldoening. Wie dit vanuit zijn eigen plichtsbesef niet begrijpt, moet tot dit plichtsbesef worden opgevoed, desnoods ook gedwongen. Het enige dat hier helpt, is harde actie.

Het maakt bijvoorbeeld geen goede indruk op de mensen als we met enorme propaganda de slogan gebruiken: ‘Wielen moeten rollen voor de overwinning!’, Het hele volk trekt hieruit de conclusie en gaat niet op nutteloze reizen, terwijl werkloze vakantiegangers alleen maar meer ruimte hebben om op de spoorlijn te komen. Tegenwoordig wordt de spoorlijn gebruikt voor essentieel oorlogsgerelateerd transport en zakenreizen die nodig zijn voor de oorlog ” (einde citaat).

De volledige toespraak van Joseph Goebbels van 18 februari 1943 kan hier worden gelezen.

Hier is de toespraak van Joseph Goebbels gelijktijdig te horen.

De Wikipedia-vermelding voor de toespraak in het Sportpaleis. Hieruit een quote:

“Goebbels omschreef zijn toespraak onder vertrouwelingen toen als een“ uur van idiotie. Als ik de mensen had verteld dat ze van de derde verdieping van het Columbushaus moesten springen, zouden ze het ook hebben gedaan. ‘

Wikipedia verwijst naar een vermelding in de Spiegel .