Trump is mogelijk in juridisch gevaar, maar we weten nog niet met welke aanklachten hij kan worden geconfronteerd, of helemaal niet.

Maandag voerden FBI-agenten een huiszoekingsbevel uit in Mar-a-Lago, het huis van de voormalige president Donald Trump in Florida. Trump bevestigde in een online gepubliceerde verklaring dat zijn woning “ bezet was door een grote groep FBI-agenten ”, hoewel Trump zelf naar verluidt in New York was toen het huiszoekingsbevel werd uitgevoerd.

Er is weinig bekend over de inval – of welke verdere stappen het ministerie van Justitie zou kunnen nemen – maar zelfs dit moment is politiek en historisch belangrijk. Er zijn grondwettelijke regels met betrekking tot wat wetshandhavers moeten doen om het doorzoeken van privé-eigendom te rechtvaardigen, en het ministerie van Justitie heeft institutionele normen bovenop die over de behandeling van politieke figuren die de verkiezingen kunnen beïnvloeden. Het is onwaarschijnlijk dat de beslissing om Mar-a-Lago te doorzoeken lichtvaardig is genomen.

Het is nog niet duidelijk waar deze agenten specifiek naar op zoek waren tijdens de inval, maar CNN meldt er enkele details over . De zoekopdracht omvatte onder meer het onderzoeken waar documenten werden bewaard in de persoonlijke woning en het kantoor van Trump en er werden dozen met items meegenomen. 

Momenteel voert het ministerie van Justitie twee bekende onderzoeken naar Trump uit: een naar zijn pogingen om de verkiezingen van 2020 ongedaan te maken en naar de daaropvolgende aanval van 6 januari op het Amerikaanse Capitool , en de andere naar Trumps vermeende verkeerde behandeling van geheime documenten .

Volgens de New York Times was de zoektocht gericht op materiaal dat Trump van het Witte Huis naar Mar-a-Lago had gebracht nadat hij zijn ambt had verlaten – materiaal met geheime documenten en andere documenten die onder de Presidential Records Act vallen, die officiële presidentiële documenten vereist om aan het einde van een voorzitterschap aan het Nationaal Archief worden overgedragen. Trumps zoon Eric vertelde maandagavond iets soortgelijks aan Fox News .

Afgezien van deze berichtgeving is er echter weinig bekend over de inval, hoe deze aansluit bij het bredere onderzoek naar Trump, of federale aanklachten op handen zijn of zelfs zullen volgen, en of die aanklachten uiteindelijk tegen Trump zullen worden ingediend. Zelfs het Witte Huis zegt naar verluidt dat het in het ongewisse is – de binnenste cirkel van president Joe Biden hoorde naar verluidt over de inval van Twitter rond dezelfde tijd dat de rest van de natie dat deed.

Ondertussen reageerden Trumps mede-Republikeinen met intimidatie op de inval . House Minority Leader Kevin McCarthy (R-CA) beloofde “onmiddellijk toezicht te houden” op het ministerie van Justitie als zijn partij de controle over het Huis overneemt, en gaf procureur-generaal Merrick Garland de opdracht “uw documenten te bewaren en uw agenda leeg te maken”. Andere Republikeinen reageerden met meer losgeslagen – en zelfs transparant ongrondwettelijke – bedreigingen.

Dus hoewel we nog niet weten hoe dit onderzoek zal uitpakken, of als iemand in de baan van Trump zelfs strafrechtelijk wordt vervolgd, staat de inzet natuurlijk vrij hoog. Een voormalige president kan een strafrechtelijk proces tegemoet zien, en de Republikeinen geven al aan dat ze wraak zullen nemen op de Democraten en wetshandhavers als ze de macht in Washington terugkrijgen.

Hoeveel bewijs heeft de FBI tegen Trump?

De verklaring van Trump waarin wordt bevestigd dat de zoekactie heeft plaatsgevonden, is geschreven met typisch Trumpiaans gebrul . Hij beweert dat zo’n inval alleen kan plaatsvinden in “gebroken, derdewereldlanden”, en vraagt ​​”wat is het verschil tussen dit en Watergate?”

Om de vraag van Trump te beantwoorden: het verschil tussen deze FBI-inval en Watergate is dat de Watergate-inbraak een illegale inbraak was, gepleegd door vijf personen die banden hadden met de herverkiezingscampagne van de toenmalige president Richard Nixon. Wanneer de FBI daarentegen een huiszoekingsbevel verkrijgt en uitvoert, moet het voldoen aan een waslijst aan vereisten die in de grondwet zelf zijn vastgelegd.

Het vierde amendement bepaalt dat er geen huiszoekingsbevel mag worden uitgevaardigd, behalve “op waarschijnlijke reden, ondersteund door een eed of belofte, en in het bijzonder met een beschrijving van de plaats die moet worden doorzocht, en de personen of dingen die in beslag moeten worden genomen.” Volgens Black’s Law Dictionary is er een “waarschijnlijke oorzaak” wanneer wetshandhavers “een redelijke grond hebben om te vermoeden dat . . . een plaats bevat specifieke items die verband houden met een misdrijf.”

Hoewel wetshandhavers een huiszoekingsbevel kunnen verkrijgen op basis van “minder dan bewijs dat een veroordeling zou rechtvaardigen”, betekent de waarschijnlijke oorzaak-vereiste dat federale agenten niet eenvoudigweg een huis mogen doorzoeken op basis van een voorgevoel, een vendetta of een spottend plan om Nixon’s 1972 presidentiële campagne.

Omdat het vierde amendement vereist dat federale agenten zowel de plaats die ze willen doorzoeken als de “personen of dingen die in beslag moeten worden genomen” beschrijven voordat een bevelschrift kan worden uitgevaardigd, zouden de FBI-agenten die het huis van Trump doorzochten een redelijk goed idee moeten hebben van wat ze waarnaar ze op zoek waren, en ze zouden waarschijnlijke redenen nodig hebben gehad om te geloven dat ze het in Mar-a-Lago zouden vinden.

Bovendien zouden ze een dergelijk bevel moeten vragen aan een federale magistraat , zodat een gerechtsdeurwaarder die, althans in theorie, neutraal en onpartijdig is, zou beslissen of het bevel moet worden uitgevaardigd.

Het is bovendien vermeldenswaard dat de waarschijnlijke oorzaak het absolute minimum is om een ​​huiszoekingsbevel te verkrijgen op grond van de Grondwet. Zoals ik hieronder in meer detail zal uitleggen, raden de regels en normen van het ministerie van Justitie buitengewone voorzichtigheid aan bij het onderzoeken van ” politiek gevoelige personen en entiteiten “, en DOJ moet ook hebben geweten dat een FBI-inval gericht op de meest prominente figuur van de GOP zou leiden tot dreigementen met vergelding van Republikeinse functionarissen. 

Gezien deze gevoeligheden is het onwaarschijnlijk dat de FBI met deze inval zou zijn doorgegaan, tenzij ze er alle vertrouwen in had dat het bewijs van een misdaad in Mar-a-Lago zou vinden.

Welke aanklachten zou Trump kunnen krijgen?

Nogmaals, we weten nog niet welk specifiek bewijs FBI-agenten tijdens de inval hebben gezocht, of ze dergelijk bewijs hebben gevonden, of welke specifieke statuten ze denken dat Trump of iemand in zijn baan mogelijk heeft geschonden.

Als de berichten dat deze inval gericht was op Trumps vermeende verkeerde behandeling van gerubriceerde informatie echter juist zijn, heeft Trump mogelijk een federale wet overtreden die van toepassing is op iedereen die “opzettelijk en onwettig verbergt, verwijdert, verminkt, uitwist of vernietigt, of probeert te doen dus, of, met de bedoeling om dit te doen, bepaalde federale documenten meeneemt en meeneemt. Als Trump op grond van dit statuut wordt veroordeeld, kan hij een boete en een gevangenisstraf van maximaal drie jaar krijgen.

Trump kan ook worden beschuldigd van het schenden van andere strafrechtelijke statuten vanwege zijn inspanningen om de verkiezingen van 2020 ongedaan te maken en zijn vermeende aanzetten tot de aanval van 6 januari – hoewel, nogmaals, het onduidelijk is of deze FBI-inval bewijs zocht dat hij die statuten heeft geschonden. 

Afgelopen maart bepaalde een federale rechter bijvoorbeeld dat Trump hoogstwaarschijnlijk de statuten heeft geschonden, waardoor het een misdaad is om de officiële zaken van het Congres te belemmeren of samen te zweren om de Verenigde Staten te bedriegen .

Op de voormalige wet staat een maximumstraf van maximaal 20 jaar gevangenisstraf , op de laatste staat een maximumstraf van vijf jaar .

Zou Trump opnieuw president kunnen worden als hij wordt aangeklaagd of mogelijk zelfs veroordeeld?

Als algemene regel geldt dat iemand die is beschuldigd van een misdrijf of zelfs iemand die is veroordeeld voor de meeste misdaden, zich kan kandidaat stellen voor een federaal ambt. Op Twitter merkte de Democratische verkiezingsadvocaat Marc Elias echter op dat het statuut dat de verkeerde behandeling van federale documenten regelt, een extra straf met zich meebrengt – iemand die het schendt, kan ” gediskwalificeerd worden voor het bekleden van een ambt onder de Verenigde Staten “.

Dat gezegd hebbende, zelfs als Trump wordt veroordeeld voor het overtreden van deze wet en niet in aanmerking komt voor het presidentschap, is het onduidelijk of de Grondwet hem toestaat te worden gediskwalificeerd voor een gekozen federaal ambt zonder zijn afzetting door het Amerikaanse Huis, veroordeling door de Senaat, en een beslissing van de Senaat om hem niet in aanmerking te laten komen voor een federaal ambt.

Het dichtst bij een zaak van het Hooggerechtshof op dit punt is Powell v. McCormack (1969), die de weigering van het Huis inhield om Rep. Adam Clayton Powell (D-NY) te zetelen vanwege beschuldigingen dat Powell “de autoriteiten van het Huis had misleid over reiskosten” en deed illegale betalingen aan zijn vrouw terwijl hij voorzitter was van een congrescommissie.

Het Hof oordeelde echter dat het Congres slechts een beperkte bevoegdheid had om een ​​naar behoren gekozen lid uit te sluiten dat het niet verkiesbaar acht.

De grondwet legt bepaalde minimumkwalificaties vast voor een lid van het Huis – ze moeten “de leeftijd van vijfentwintig jaar hebben bereikt en zeven jaar burger van de Verenigde Staten zijn”, en ze moeten “inwoner zijn van die staat in waarvoor hij gekozen zal worden.” 

Onder Powell is een congres dat een lid wil uitsluiten “beperkt tot de permanente kwalificaties die zijn voorgeschreven in de grondwet” – dat wil zeggen, ze kunnen alleen een lid uitsluiten dat als te jong wordt beschouwd, geen inwoner van hun staat, of een te recent genaturaliseerde burger.

Hoewel Powell betrekking had op leden van het Huis en niet op presidenten, zou de logica ervan ook van toepassing kunnen zijn op het presidentschap. De grondwet vermeldt ook de minimale kwalificaties van een president – ze moeten een ‘natuurlijk geboren burger’ zijn; zij moeten “de leeftijd van vijfendertig jaar hebben bereikt”; en ze moeten 14 jaar in de VS zijn geweest (ze mogen ook niet zijn gediskwalificeerd door een afzettingsprocedure).

Als een rechtbank Trump ongeschikt acht voor het presidentschap omdat hij een federaal statuut heeft geschonden, zou Trump onder Powell een sterk juridisch argument hebben dat hij niettemin verkiesbaar bleef – hoewel het uiteindelijk aan het Hooggerechtshof zou zijn om te beslissen of de redenering van Powell van toepassing is op Het voorzitterschap.

Het ministerie van Justitie is buitengewoon voorzichtig met het targeten van belangrijke politieke figuren

Afgelopen mei gaf procureur-generaal Garland een memorandum uit aan al het DOJ-personeel , waarin hij hen waarschuwde dat “wetshandhavers en openbare aanklagers nooit de timing mogen kiezen van openbare verklaringen (al dan niet toegeschreven), onderzoeksstappen, strafrechtelijke vervolging of enige andere actie in welke zaak dan ook. of zaak met als doel een verkiezing te beïnvloeden’, noch mogen ze enige actie ondernemen die ‘de schijn van een dergelijk doel’ kan wekken.

Garland’s memo nam ook een soortgelijk memorandum aan dat in 2020 werd uitgegeven door de toenmalige procureur-generaal Bill Barr. Barr’s memo was zelf in wezen vergelijkbaar met een memo uitgegeven door de toenmalige procureur-generaal Loretta Lynch in 2016 , die zelf vergelijkbaar is met een memo die in 2012 werd uitgegeven door de toenmalige procureur-generaal Eric Holder , die zelf vergelijkbaar is met een memo uit 2008 van de toenmalige procureur-generaal Michael Mukasey .

DOJ, met andere woorden, is lange tijd uiterst voorzichtig geweest met het nemen van enige actie die de uitslag van een verkiezing zou kunnen veranderen of zelfs de bedoeling lijkt te hebben – daarom besloot de toenmalige FBI-directeur James Comey om herhaaldelijk de Democratische president in diskrediet te brengen kandidaat Hillary Clinton in 2016 was zo’n verraad aan het ministerie van Justitie en aan de Verenigde Staten van Amerika. 

Zoals voormalig plaatsvervangend procureurs-generaal Jamie Gorelick en Larry Thompson uitlegden in een opiniestuk uit 2016 , heeft DOJ zelfs een regel dat “in de periode van 60 dagen voor een verkiezing de balans moet worden opgemaakt tegen zelfs terugkerende aanklachten waarbij personen die zich kandidaat stellen, evenals tegen de openbaarmaking van eventuele onderzoeksstappen.”

De reden voor zulke strikte regels, legden Gorelick en Thompson uit, is dat “dergelijke beschuldigingen niet konden worden berecht” voordat de verkiezingen plaatsvinden, dus het publiek heeft geen enkele manier om met enige zekerheid te weten of de beschuldigingen van DOJ tegen een politieke kandidaat waarheidsgetrouw zijn. voordat de verkiezingen plaatsvinden.

Een inval in augustus op een voormalige president in een tussentijds verkiezingsjaar is niet het soort onvergeeflijke verraad dat Comey in 2016 beging – onder andere, Trump is momenteel geen kandidaat voor een gekozen ambt – maar het is een zeer serieuze zaak. Zo’n inval kan natuurlijk invloed hebben op kiezers die proberen te beslissen of ze in november op een partij zullen stemmen die nog steeds sterk verbonden is met Trump .

En de inval brengt ook andere zeer ernstige risico’s met zich mee. Zoals uit de verklaring van minderheidsleider McCarthy blijkt, zullen de Republikeinen waarschijnlijk een groot deel van hun middelen – inclusief de geallieerde mediaorganisaties en propagandakanalen – inzetten voor het in diskrediet brengen van het ministerie van Justitie en de FBI. 

Een duistere mogelijkheid is dat, als de Republikeinen de controle over het ministerie van Justitie terugkrijgen, de steeds autoritairere GOP de FBI-aanval op Mar-a-Lago zou kunnen noemen als een casus belli die rechtvaardigt dat wetshandhaving wordt gebruikt om prominente democraten aan te vallen.

Dus hoewel we nog niet weten welk bewijs het ministerie van Justitie tegen Trump heeft, of wat het hoopte te bereiken met de inval van maandag, kan er weinig twijfel over bestaan ​​dat DOJ begreep dat het een enorm risico nam toen het groen licht gaf voor die inval. Het is onwaarschijnlijk dat het dit zou hebben gedaan tenzij zijn hoogste functionarissen ervan overtuigd waren dat deze inval bewijs zou blootleggen dat een dergelijk risico zou rechtvaardigen.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.

Confirmatie vinden we bijna dagelijks. Lange wachttijden, mails die niet beantwoord worden, bedrijven die ‘nee’ moeten verkopen, of bij nader inzien niet kunnen leveren. Over de oorzaken gaan de meest uiteenlopende verhalen. Zonder mij uit te sloven om die hele complexe materie helder in beeld te brengen, zou ik willen beginnen met vast te stellen dat het één tot het ander leidt. Oftewel, keuzes hebben consequenties. En verkeerde prioriteiten brengen de productiviteit van het personeel ernstige schade toe. Het zijn in feite open deuren, maar de kern van het probleem is toch de verkeerde ambities van regelgevers.

Hoe je de productie het best kunt organiseren, en ongeacht of het een fysiek product betreft dat gemaakt moet worden, of een dienst die geleverd moet worden, weet men het best op de ‘werkvloer’. Regelgevers hebben de ambitie om te helpen, maar ze zijn nog erger dan managers die regeren vanuit hun ‘ivoren toren’, omdat ze de klok wel hebben horen luiden, maar niet weten waar de klepel hangt. Met als resultaat een stortvloed aan regelbagger die de ‘werkvloer’ verstikt.

Met die kritiek moet je voorzichtig zijn, omdat je al snel het verwijt krijgt dat je er kennelijk op uit bent de ‘verworvenheden’ te slopen. Ik schaam mij er, van mijn kant, niet voor om ruiterlijk te erkennen dat ik veel recent doorgevoerde ‘verworvenheden’ geen warm hart toedraag. Ik heb oog voor de nobele bedoelingen van de regelgevers, en de verwachtingen van de burger, zeker nadat hij/zij twee jaar lang doorbetaald kreeg zonder enige tegenprestatie, ‘want covid’, maar in zijn uitwerking is het de voorbode van ons faillissement, dat zich al langer aankondigde.

Hier op mijn blog heb ik daar eerder al de nodige bijdragen over geschreven, gebaseerd op persoonlijke ervaringen, en op analyses van de ‘gesubsidieerde gekte’. En dan meer in het bijzonder waar het de ‘NGO’s’ betreft die arbeidskrachten opzuigen om hen vervolgens bezig te houden met taken die helemaal niet vergoed zouden moeten worden. Op een Engelstalige website plaatste iemand een ‘link’ naar een ‘on line’ interview met een Russische activist in Moskou met een ‘Marxistische’ achtergrond, die uit is op de val van Poetin. In dat interview schampert hij over regelgeving in Rusland die dicteert dat hij vermeldt dat hij een ‘Foreign Agent’ is.

Waarom? Omdat hij, tegen een vergoeding, werkt als coördinator voor een in Nederland gevestigde ‘Marxistische’ organisatie, met een Amerikaanse directrice, die in Frankrijk woont, en jaarlijks een inkomen opstrijkt van tegen de 120.000 Euro, terwijl de Nederlandse belastingbetaler opdraait voor veertig procent van het budget van die actiegroep, met George Soros als de andere grote ‘investeerder’.

In ruil voor die financiering trappen ze rotzooi in geselecteerde landen. Niet alleen in Rusland, maar ook Myanmar. Het kost een paar miljoen, maar dan heb je ook niks. De regelgevers in ‘Den Haag’ zijn in hun nopjes, en vinden overduidelijk dat die ‘Marxisten’ goed werk doen. Maar ik ben niet overtuigd. Sterker nog, ik ben bang dat die actievoerders zelf niet eens beseffen voor wie ze werken, en wat het doel is van die ‘arbeid’. Ik gun iedereen zijn of haar overtuiging, en ik heb er zelfs vrede mee als mensen vanuit die overtuiging ‘Stupide’ handelen, maar ik wil er niet aan bijdragen. Het is geen product waar ik behoefte aan heb.

Noch zie ik het als een vorm van ‘zorg’. Ik zie die ‘handen’ liever ‘aan het bed’, ook al ben ik zelf niet ziek, of werkzaam als treinmachinist, of op Schiphol om te zorgen voor het verhelpen van het infarct bij die belangrijke werkgevers in de logistiek.

Dat geldt niet slechts voor die specifieke club ‘thuiswerkers’, maar hele legers capabele mensen worden gesubsidieerd aan het arbeidsproces onttrokken, waardoor het land nu krakend vastloopt. Bergen met regelbagger, en leuterkoek verstoppen de leidingen, en frustreren de logistieke processen. Maar de regelgevers geloven, nagenoeg zonder uitzondering, dat de enige manier om het tekort op de arbeidsmarkt op te lossen is gelegen in méér regelgeving.

Méér gesubsidieerde activiteiten, en kostenverhogende ‘rechten’, op scholing, cursussen, verlof, en het strelen en aaien van mensen die aangeven daar behoefte aan te hebben, in de ‘tijd van de baas’. Babylonische spraakverwarringen, en werknemers die de grenzen opzoeken omdat er geen toezicht meer is op wat ze doen, en wanneer ze het doen, omdat ze geen collega meer zien, en collegialiteit is verworden tot een ‘Public Relations’ activiteit.

In eerdere bijdragen stond ik al stil bij de reflex van regelgevers om, als het mis loopt, de zaak nog ingewikkelder te maken. Terwijl het in bijna alle gevallen beter zou zijn om terug te keren naar wat wellicht niet ideaal was, maar wel werkte. Om eerst nog eens goed na te denken over initiatieven die het ideaal dichterbij brengen, alvorens een nieuwe poging te wagen.

Een prangende vraag in het hier en nu is of regelgevers inmiddels door beginnen te krijgen dat ze zelf de oorzaak zijn van het leeuwendeel van alles wat er fout gaat in de samenleving, of dat ze nog steeds maar één uitweg zien: Meer adviseurs, ‘experts’, en boodschappers, allen onproductief levend van belastinggeld, en daardoor aan de verkeerde kant op de ‘balans’.

Uiteraard werken tal van factoren waar ze in ‘Den Haag’ nauwelijks invloed op hebben tegen. Maar wat daarbij dan opvalt, is dat waar die regelgevers uitspraken doen over het beleid op Europees, of mondiaal niveau, ze consequent de verkeerde keuzes maken. Ook daar is hun reflex dat we in Europa, en in de wereld, dringend behoefte hebben aan méér regels, en niet minder. En regels, niet wetten in de klassieke betekenis, tijdloos, geldend voor eenieder, en in gelijke mate.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.

Amnesty International Aanvallen gelanceerd vanuit dichtbevolkte burgergebieden

Dergelijke schendingen rechtvaardigen geenszins de willekeurige aanvallen van Rusland, die talloze burgers hebben gedood en verwond zegt, Amnesty International

Oekraïense troepen brachten burgers in gevaar door bases te bouwen en wapensystemen te gebruiken in dichtbevolkte woonwijken, waaronder scholen en ziekenhuizen.

Dergelijke tactieken zijn in strijd met het internationaal humanitair recht en brengen de burgerbevolking in gevaar, omdat burgerobjecten hierdoor in militaire doelen veranderen. De daaropvolgende Russische aanvallen in bevolkte gebieden hebben burgers gedood en burgerinfrastructuur vernietigd.

“We hebben een patroon gedocumenteerd van Oekraïense troepen die burgers in gevaar brengen en het oorlogsrecht schenden wanneer ze opereren in bevolkte gebieden”, aldus Agnès Callamard, secretaris-generaal van Amnesty International. “Het feit dat het land zich moet verdedigen, ontslaat het Oekraïense leger niet van de verplichtingen van het internationaal humanitair recht.”

Het is niet zo dat elke Russische aanval waarover Amnesty onderzoek deed, dit patroon volgde, zo ook voor bepaalde Russische aanvallen die Amnesty beschouwt als oorlogsmisdaden. De organisatie vond onder andere bij sommige gebieden in Charkov geen bewijs dat er Oekraïense troepen waren in de burgergebieden die het onrechtmatige doelwit waren van het Russische leger.

Intensief onderzoek

Tussen april en juli 2022 besteedden Amnesty-onderzoekers enkele weken aan het inspecteren van Russische aanvallen in de regio’s Charkov, de Donbas en Mykolajev. De organisatie inspecteerde de aanvalslocaties; interviewde overlevenden, getuigen en familieleden van slachtoffers van aanvallen; en voerde teledetectie- en wapenanalyses uit.

Bij teledetectie worden satellietbeelden en andere sensoren zoals radar en LiDAR gebruikt – een technologie die met laserpulsen de afstand tot een object of oppervlak bepaalt – om te zoeken naar bewijzen van aanvallen zoals verwoeste gebouwen, kraters, puin en troepen- of wapenbewegingen.

Tijdens deze onderzoeken werd bewijs gevonden van Oekraïense troepen die aanvielen vanuit bewoonde woonwijken en militaire bases inrichten in burgergebouwen in negentien steden en dorpen in de regio’s. Amnesty’s Crisis Evidence Lab heeft satellietbeelden geanalyseerd om enkele van deze incidenten verder te bevestigen.

De meeste woonwijken waar soldaten zich bevonden, waren kilometers verwijderd van de frontlinies. Er waren haalbare alternatieven voorhanden die de burgerbevolking niet in gevaar brachten – zoals militaire bases of dichtbeboste gebieden in de buurt, of andere structuren verder weg van woonwijken. In de gedocumenteerde gevallen is Amnesty International er niet van op de hoogte dat de Oekraïense militairen die zich in civiele structuren in woonwijken bevonden, burgers vroegen of hielpen om nabijgelegen gebouwen te evacueren. Op die manier voldeden de Oekraïense troepen niet aan hun verplichting om alle mogelijke voorzorgsmaatregelen te nemen om burgers te beschermen.

Aanvallen vanuit dichtbevolkte burgergebieden

Overlevenden en getuigen van Russische aanvallen in de regio’s de Donbas, Charkov en Mykolajev vertelden onderzoekers van Amnesty dat het Oekraïense leger rond de tijd van de aanvallen in de buurt van hun huizen opereerde, waardoor de gebieden werden blootgesteld aan Russisch vergeldingsvuur. Amnesty-onderzoekers waren op tal van plaatsen getuige van dergelijk gedrag.

Volgens het internationaal humanitair recht moeten alle partijen bij een conflict zoveel mogelijk militaire doelen vermijden in of nabij dichtbevolkte gebieden. Andere verplichtingen om burgers te beschermen tegen de gevolgen van aanslagen zijn onder meer het weghalen van burgers uit de buurt van militaire doelen en het waarschuwen voor aanvallen die de burgerbevolking kunnen treffen.

Getuigenissen

De moeder van een 50-jarige man die op 10 juni 2022 omkwam bij een raketaanval in een dorp ten zuiden van Mykolajev, vertelde Amnesty International: “Het leger verbleef in een huis naast het onze en mijn zoon bracht vaak eten naar de soldaten. Ik heb hem verschillende keren gesmeekt om daar weg te blijven omdat ik vreesde voor zijn veiligheid. Die middag, toen de aanval plaatsvond, was mijn zoon op de binnenplaats van ons huis en ik binnen. Hij werd ter plaatse gedood. Zijn lichaam was aan flarden gescheurd. Ons huis is gedeeltelijk verwoest.” Amnesty-onderzoekers vonden militaire uitrusting en uniformen in het huis ernaast.

Mykola woont in een torenflat in een wijk van Lysytsjansk in de Donbas, die herhaaldelijk werd getroffen door Russische aanvallen waarbij minstens één oudere man omkwam. “Ik begrijp niet waarom ons leger vanuit de steden vuurt en niet vanaf de velden.” Een andere bewoner, een 50-jarige man, vertelde: “Er is zeker militaire activiteit in de buurt. Als er uitgaand vuur is, horen we daarna inkomend vuur.”

Onderzoekers van Amnesty International waren er getuige van dat soldaten een woongebouw gebruikten op zo’n 20 meter van de ingang van de ondergrondse schuilkelder die werd gebruikt door de bewoners waar de oudere man werd gedood.

VERBODEN MUNITIE

In een stad in de Donbas gebruikten Russische troepen op 6 mei 2022 verboden en willekeurige clustermunitie boven een buurt met voornamelijk huizen van één of twee verdiepingen, van waaruit Oekraïense troepen artillerie gebruikten. Granaatscherven beschadigden de muren van het huis waar de 70-jarige Anna met haar zoon en 95-jarige moeder woont.

Anna vertelde: “Granaatscherven vlogen door de deuren. Ik was binnen. De Oekraïense artillerie was in de buurt van het veld… De soldaten waren achter het veld, achter het huis… Ik zag ze in- en uitgaan… sinds de oorlog begon… Mijn moeder is… verlamd, dus ik kon niet vluchten.”

Begin juli raakte een landarbeider gewond toen Russische troepen een landbouwmagazijn in de buurt van Mykolajev aanvielen. Uren na de aanval waren onderzoekers van Amnesty getuige van de aanwezigheid van Oekraïense militairen en voertuigen in het gebied waar graan wordt opgeslagen. Getuigen bevestigden dat het leger de opslag aan de overkant van een boerderij waar burgers wonen en werken, had gebruikt.

Terwijl Amnesty-onderzoekers de schade onderzochten aan woningen en aangrenzende openbare gebouwen in Charkov en in dorpen in de Donbas en ten oosten van Mykolajev, hoorden ze uitgaand vuur vanaf Oekraïense militaire stellingen in de buurt.

In Bakhmut vertelden verschillende bewoners aan Amnesty dat het Oekraïense leger een gebouw had gebruikt dat amper 20 meter tegenover een residentiële hoogbouw stond. Op 18 mei 2022 trof een Russische raket de voorkant van het gebouw, waarbij vijf appartementen gedeeltelijk werden verwoest en nabijgelegen gebouwen werden beschadigd.

Kateryna, een inwoner die de aanval overleefde: “Ik begreep niet wat er gebeurde. [Er waren] gebroken ramen en veel stof in mijn huis… Ik bleef hier omdat mijn moeder niet weg wilde. Ze heeft gezondheidsproblemen.”

Drie bewoners vertelden Amnesty dat Oekraïense troepen vóór de aanval een gebouw aan de overkant van de straat van het gebombardeerde gebouw hadden gebruikt. Er stonden twee militaire vrachtwagens geparkeerd voor een ander huis dat beschadigd was toen de raket insloeg. Amnesty-onderzoekers vonden sporen van militaire aanwezigheid in en buiten het gebouw, waaronder zandzakken en zwarte plastic zeilen die de ramen bedekten, evenals nieuwe in de VS gemaakte EHBO-sets. “We hebben geen zeggenschap over wat het leger doet, maar wij betalen de prijs”, vertelde een bewoner wiens huis ook beschadigd was door de aanval.

Militaire bases in ziekenhuizen

Onderzoekers van Amnesty International waren er op vijf locaties getuige van dat Oekraïense troepen ziekenhuizen gebruikten als de facto militaire bases. In twee steden waren tientallen soldaten aan het rusten, rondhangen en eten in ziekenhuizen. In een andere stad schoten soldaten vanuit de buurt van het ziekenhuis.

Bij een Russische luchtaanval op 28 april 2022 raakten twee medewerkers van een medisch laboratorium in een voorstad van Charkov gewond, nadat Oekraïense troepen een basis hadden opgezet op het terrein.

Het gebruik van ziekenhuizen voor militaire doeleinden is een duidelijke schending van het internationaal humanitair recht.

Militaire bases op lege scholen

Het Oekraïense leger heeft routinematig bases opgezet in scholen in steden en dorpen in de Donbas en rond Mykolajev. Scholen zijn sinds het begin van het conflict tijdelijk gesloten voor leerlingen, maar in de meeste gevallen bevonden de gebouwen zich in de buurt van dichtbevolkte woonwijken.

Op 22 van de 29 bezochte scholen troffen onderzoekers soldaten aan die het pand gebruikten of vonden ze bewijs van huidige of eerdere militaire activiteiten, waaronder de aanwezigheid van militaire uitrustingen, afgedankte munitie, rantsoenpakketten en militaire voertuigen.

Russische troepen troffen veel van de scholen die door Oekraïense troepen werden gebruikt. In ten minste drie steden verhuisden Oekraïense soldaten na Russische bombardementen op scholen naar andere nabijgelegen scholen, waardoor de omliggende wijken gevaar liepen voor soortgelijke aanvallen.

Odessa

In een stad ten oosten van Odessa was Amnesty getuige van Oekraïense soldaten die op grote schaal burgergebieden gebruikten voor onderdak en als verzamelplaats. Ook werden gepantserde voertuigen onder bomen in woonwijken geparkeerd en werd gebruikgemaakt van twee scholen in dichtbevolkte woonwijken. Russische aanvallen in de buurt van de scholen doodden en verwonden tussen april en eind juni 2022 verschillende burgers, onder wie een kind en een oudere vrouw.

In Bakhmut gebruikten Oekraïense troepen een universiteitsgebouw als uitvalsbasis. Bij een Russische aanval op 21 mei werd het gebouw geraakt en kwamen naar verluidt zeven soldaten om het leven. De universiteit grenst aan een hoog woongebouw dat tijdens de aanval werd beschadigd, naast andere burgerwoningen op ongeveer 50 meter afstand staan. Amnesty-onderzoekers vonden de overblijfselen van een militair voertuig op de binnenplaats van het gebombardeerde universiteitsgebouw.

Internationaal humanitair recht verbiedt partijen bij een conflict niet specifiek om zich te vestigen in scholen waar geen les gegeven wordt. Legers hebben echter de plicht om scholen niet te gebruiken die zich in de buurt van huizen of flatgebouwen vol met burgers bevinden waardoor hun levens in gevaar komen, tenzij er een dwingende militaire noodzaak is. Als ze dat doen, moeten ze burgers waarschuwen en hen zo nodig helpen evacueren. Dit bleek in de door Amnesty International onderzochte zaken niet te zijn gebeurd.

Gewapende conflicten vormen een ernstige belemmering voor het recht van kinderen op onderwijs, en militair gebruik van scholen kan leiden tot vernielingen die kinderen dit recht nog meer ontneemt als de oorlog voorbij is. Oekraïne is een van de 114 landen die de Safe Schools Declaration hebben onderschreven, een overeenkomst ter bescherming van het onderwijs tijdens gewapende conflicten. Een richtlijn van die verklaring is dat partijen geen verlaten of geëvacueerde scholen mogen gebruiken tenzij er geen goed alternatief is.

Willekeurige aanvallen door Russische troepen

Veel van de Russische aanvallen die Amnesty de afgelopen maanden documenteerde, werden uitgevoerd met willekeurige wapens, waaronder internationaal verboden clustermunitie, of met andere explosieve wapens die een groot gebied bestrijken. Anderen gebruikten geleide wapens met verschillende nauwkeurigheidsniveaus; in sommige gevallen waren de wapens precies genoeg om op specifieke objecten te mikken.

Dat het Oekraïense leger militaire objecten binnen bevolkte gebieden plaatst, rechtvaardigt op geen enkele manier willekeurige Russische aanvallen. Alle partijen bij een conflict moeten te allen tijde onderscheid maken tussen militaire doelen en burgerobjecten. Ze moeten alle haalbare voorzorgsmaatregelen nemen, ook bij de keuze van wapens, om schade aan burgerobjecten tot een minimum te beperken. Willekeurige aanvallen waarbij burgers worden gedood of gewond raken of waarbij burgerobjecten worden beschadigd, zijn oorlogsmisdrijven.

“De Oekraïense regering moet er onmiddellijk voor zorgen dat ze haar troepen uit de buurt van bevolkte gebieden plaatst, of ze moet burgers evacueren uit gebieden waar het leger actief is. Legers mogen ziekenhuizen nooit gebruiken om oorlog te voeren en mogen alleen scholen of woningen gebruiken als laatste redmiddel als er geen haalbare alternatieven zijn”, aldus Agnès Callamard.

Amnesty International nam op 29 juli 2022 contact op met het Oekraïense ministerie van Defensie over de bevindingen van het onderzoek. Op het moment van publicatie hadden zij nog niet gereageerd.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.