![Tunesische bijlmoordenaar van Limburg (Duitsland) - de causaliteit van geweld en de islam 1 limburg](https://indignatie.nl/wp-content/uploads/2019/10/ezgif-3-a18c68080ab3.jpg)
De openbare executie van een vrouw door haar Tunesische man met een bijl schokte Duitsland opnieuw. Terwijl de bevolking wordt verscheurd tussen sympathie, ontzetting en woede over de omstandigheden in de republiek, intimideren politiek, autoriteiten en de media de soeverein van het land. Dit om te voorkomen dat de brute video bekend wordt bij grote delen van de bevolking (zie hier als nog). De censuur en de intimidatie door de staat wordt hier gedaan zonder vroomheid, maar dient alleen als wurging van elk debat over een ongecontroleerde en buitenlandse culturele immigratie en de islamitische socialisatie van de dader als het belangrijkste motief van deze barbaarse daad.
Islam is de staatsgodsdienst van Tunesië met zijn 11,5 miljoen inwoners. 98 procent van de bevolking belijdt de islam. Terreur in naam van Allah heeft de afgelopen jaren ook in West-Europa gewoed. Maar deze aanvalsgolf is slechts het zichtbare deel van het conflict. Niet minder bedreigend en diepgaand worden westerse samenlevingen aangevallen door de toenemende islamisering. Maar in plaats van zich resoluut te verzetten tegen deze bedreigende ontwikkelingen, gebruiken de protagonisten van de politiek en de media hun beleid om zich te onderwerpen aan de islam. In naam van politieke correctheid worden fundamentele rechten van de westerse samenleving zoals mensenrechten, vrijheid van meningsuiting, vrouwenrechten en de rechten van religieuze en seksuele minderheden opgeofferd op het altaar van multiculturaliteit.
Hoe ver deze dynamiek is gevorderd, en hoe gevaarlijk het is voor de interne veiligheid en sociale vrede, is ook duidelijk geworden in Limburg in al zijn brutaliteit. Voor veel moslims betekent de islam een sociale orde waarin de sharia boven de Duitse grondwet en het strafrecht staat. Zo’n brute executie als in Limburg zou ondenkbaar zijn zonder de geweldbevorderende islamitische socialisatie van de Tunesische dader. In het huidige boek van de auteur Security Risk Islam – Criminaliteit, geweld en terreur: aangezien de islam ons land bedreigt , wordt de causaliteit van geweld en criminaliteit en de islam uitgebreid geanalyseerd, gedocumenteerd en gedocumenteerd.
Arabische media rapporteren zonder ideologische oogkleppen
De Duits-Libanese regisseur en tv-journalist Imad Karim heeft de bevindingen van Arabische media gepubliceerd op zijn Facebook-pagina. Terwijl de reguliere media nog steeds het nieuws verspreiden van een zogenaamd puur Duitse dader, rapporteerden alle Arabische media gedetailleerd en waarheidsgetrouw over de daad. Volgens de vertaling van Imad Karim heeft het Tunesische ministerie van Buitenlandse Zaken de dader officieel bevestigd als de 34-jarige Tunesische Imad Amdouni. De zoon van een Tunesisch arbeidsmigrantenfamilie werd geboren in Duitsland en ging hier naar school. Hij heeft Duits staatsburgerschap sinds zijn geboorte. Alleen aangekomen in Duitsland is noch de moordenaar, noch zijn familie, aangezien ook geen inflatoir verdeelde Duitse paspoorten helpen.
Zijn familie komt uit het kleine Tunesische stadje Bou Salem (21.638 inwoners) in het gouvernement Jendouba. Hij is een drugsverslaafde, gewelddadig en vaak vanwege ernstig letsel, niet alleen tegen zijn vrouw, maar ook tegen zijn eigen moeder, opgemerkt. De vermeende dader zou kort na het huwelijk zijn begonnen zijn vrouw te misbruiken, te verslaan en de dood te bedreigen. Het 31-jarige slachtoffer, zijn vrouw en de moeder van hun twee kinderen, was een Tunesiër die zes jaar geleden met een visum naar Duitsland kwam. Ze heette Muri. De twee moeten kort na hun aankomst zijn getrouwd. Uiteindelijk kon de jonge moeder niet langer het misbruik van haar agressieve echtgenoot verdragen, gescheiden van hem, gescheiden en kreeg de voogdij over de twee kinderen.
Imad Karim is 30 dagen opgeschort door Facebook voor het posten van vertalingen uit Arabische kranten. Dit bewijst eens te meer hoeveel de politieke mainstream van de bevolking is verwijderd. In plaats van louter op feiten gebaseerd te rapporteren, wordt de verspreiding van de waarheid gecensureerd en gestraft. Welkom in Duitsland van het jaar 2019!
Uit angst voor zijn wraak op de ex-man woonde Muri in een vrouwenopvang in Limburg, ongeveer 70 km van de voormalige gemeenschappelijke woning. Op een gezamenlijke foto draagt ze een hijab, de islamitische hoofddoek die haar, oren en nek bedekt. Anders is ze modieus, gekleed in het westen.
Ondanks de verhuizing naar een andere stad, stoppen de re-enactments van de Tunesiër niet. Vooral onfatsoenlijke handelingen hier de familie van de dader. Telkens weer verschijnen leden van de Tunesiër aan kennissen van de vluchteling en in de buurt van de vrouwenopvang willen ze het nieuwe adres van de ex-vrouw te weten komen. Deze achtergronden bewijzen twee dingen, in plaats van een matigend effect op de vertrekkende echtgenoot, lijkt zijn familie hem onder druk te hebben gezet om het “verlies van geschiedenis” van de islamitische familie te herstellen – door “eerwraak”?
De betrokken familieleden staan dus voor de kwestie van medeplichtigheid aan de moord. In de schandalige staat van de Duitse justitie en de reguliere culturele korting voor moslimdelinquenten zal echter noch de islamitische socialisatie van de Tunesiër, noch zijn familieleden worden weerspiegeld in het dok. Het geheime adres van de vrouw zou door een vriendin van de Tunesiër op het registratiekantoor zijn verkregen. In het geval van een functionerende rechterlijke macht en een verdedigbare staat, waarvan hij beweert dat hij steeds weer openbaar is, zou deze kennis ook medeplichtig moeten zijn aan het registratiekantoor van de plaatselijke bewoners. Maar in het meest kleurrijke Duitsland aller tijden, moet worden gevreesd dat noch familieleden, noch de medeplichtige van het registratiekantoor,
De 34-jarige Tunesiër loerde zijn vrouw op en rijdt vervolgens met zijn auto. Terwijl ze levenslang worstelt terwijl ze op straat ligt, gewond gewond, opent de Tunesiër kalm zijn kofferbak, haalt een bijl tevoorschijn, steekt zichzelf over het hoofd, benen wijd en kijkt naar de nek van de weerloze vrouw. Ambidextrous – met volle kracht – slaat hij toe. Eenmaal. Tweemaal. Drie keer. Vier keer. Vijf keer. De bijl slaat van de Tunesische neer als een strijdbijl en leidt bijna tot een volledige onthoofding van de vrouw. De 18-seconden mobiele telefoon video van een getuige verspreidde zich snel in de sociale netwerken. Wanneer we naar de daad van geweld kijken, vallen niet alleen de wreedheid en de wreedheid van de dader op, maar ook zijn kalmte in de moord zelf: geen razernij, geen paniek, of getuigen of politie in de buurt zijn daad waarnemen, niet bang voor een ontdekking.
Dit abnormale gedrag kan ook worden waargenomen na de openbare moord. De Tunesiër ziet er kalm uit, bijna tevreden, de manier waarop een bouwvakker werkt wanneer hij een steiger demonteert en wacht op zijn welverdiende sluitingstijd. Spijt? Gevoel van schaamte? Nee, dat is niet het geval met de Tunesiër. De puurste destructieve wil die aan het licht komt bij deze openbare moord maakt iemand alleen maar verbluft.
De kwestie van het overleven van onze vrij-democratische basisorde en onze West-liberale samenleving is nauw verbonden met de islam. Dient de religieuze legitimiteit van de islam voor het plegen van terroristische aanslagen immers niet ook het dagelijkse gebruik van geweld?