Twintig jaar na ‘9/11’ zijn er nog altijd vragen die niet beantwoord zijn.

Onder druk van nabestaanden heeft Biden besloten nog wat meer tot nu toe geheim gehouden informatie vrij te geven. Niet alles. Er zal nog steeds informatie achtergehouden worden als het vrijgeven de nationale veiligheid in gevaar zou brengen. Dus zal er gespeculeerd blijven worden over wat dat dan is?

Voor journalisten hoeft het ‘establishment‘ niet bang meer te zijn. Nabestaanden en ‘Truthers‘ zijn degenen die de druk erop houden. Wel is er nu een steeds breder gevoel dat de reactie een regelrechte ‘Fuck Up‘ was, na ‘Irak‘ en ‘Afghanistan‘. Onder nabestaanden overheerst het gevoel dat de rol van Saoedi Arabië onderbelicht is gebleven. Eerder veroordeelde een Amerikaanse rechter Iran al wel tot een miljardenboete, maar dat was puur politiek, want dat Iran iets van doen had met die aanslagen, dat gelooft helemaal niemand.

Wat nog altijd boven die verschrikkelijke dag zweeft, dat is de geest van ‘Project for a New American Century’, de ‘denktank‘ die hofleverancier was voor de regering van George Bush, en die eerder verkondigde dat de Verenigde Staten een ‘New Pearl Harbor‘ nodig hadden om het lethargische volk wakker te schudden. ‘9/11‘ was precies wat ze nodig hadden. ‘As the doctor ordered’. Niet anders dan ‘Covid‘ dat zo prachtig aansluit op de plannen die ze in ‘Davos‘ hebben ontwikkeld voor de ‘Big Reset’. Maar het is ‘circumstantial evidence‘ in het beste geval. En nog een stukje verder kun je ook naar ‘MH-17‘ verwijzen als een voorval dat ‘Gevestigde Belangen‘ wel verrekte goed uitkwam.

U kent mijn stelling, dat er geen sprake is van een ‘Groot Complot’, maar dat het wel wemelt van de pyromanen. Dat ‘9/11‘ een ‘Complot‘ was staat buiten kijf. Maar van wie? En niet alleen als een vraag naar de daders, maar ook wie de bedenker was, wie de geldschieter was, en wie er vooraf van wisten, maar besloten het te laten gebeuren. Elk van die direct betrokkenen zouden dan zo hun eigen motieven en bedoelingen hebben gehad. Voor de daders was het wellicht een religieuze ‘short-cut‘ naar een beloning door Allah waar ze écht, oprecht in geloofden. Of ze hadden niet echt een keuze vanaf een bepaald moment. Daarmee zijn voor mij de bedenker, de geldschieters en de wegkijkers belangrijker. Gekken zul je altijd hebben. Maar door wie worden ze gebruikt?

Aanwijzingen voor ‘partijen‘ die vooraf op de hoogte waren, en het lieten gebeuren, of zelfs een handje geholpen hebben, zijn eigenlijk ruim voorradig. Ik heb daar in het verleden al genoeg over geschreven, en het voegt niks meer toe het nog eens te herhalen. Waarbij ook nog niet vaststaat dat die groep gedetailleerd op de hoogte was, of alleen in grote lijnen wist wat er op de agenda stond. Veel mensen vinden dat domweg ongeloofwaardig, omdat ze denken dat mensen niet zó slecht kunnen zijn. Maar zoals de oud-Senator van Alaska Mike Gravel stelde, die eerder dit jaar overleed, is dat nauwelijks een argument. Mensen die in strategische proposities denken kijken niet op een mensenleven meer of minder. Na twintig jaar ‘Eindeloze Oorlog‘, en het evidente bedrog dat erbij kwam kijken om ons zo gek te krijgen al die oorlogen te steunen, moet je wel uit ‘pokhout‘ gesneden zijn om niet in te zien dat er inderdaad angstaanjagend cynische types rondlopen.

Wie ooit aan een vechtsport heeft gedaan, die weet dat de winst niet naar je toe komt als je alleen maar afweert. Je eigen aanvallen opzetten, het initiatief naar je toetrekken, brengt het risico met zich mee dat de tegenstander daar juist van profiteert, door een beweging niet slechts af te weren, maar die te gebruiken om je uit balans te brengen, en vervolgens de ‘knock-out‘ te plaatsen. Zelfde idee bij ‘counter-voetbal‘. En ook in het bedrijfsleven zie je dergelijke patronen, waarbij een ‘marktpartij‘ de ander laat komen, om gebruik te maken van het geschapen momentum, en met een minimale investering de volle winst binnen te slepen. Het is verslavend als je op enig moment merkt hoe eenvoudig het is, en hoe rijkelijk de beloning. Om op te houden als het mensenlevens gaat kosten lijkt vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Je kunt jezelf vertellen dat het initiatief bij de ander berustte, en dat jou dus geen blaam treft. Sterker nog, je landgenoten moeten je dankbaar zijn omdat je hen de ‘eindoverwinning‘ hebt bezorgd. Het meest frappante voorbeeld van dat denken zag je bij wat de van origine Australische journalist John Helmer de ‘Satans van Afghanistan‘ noemt. Maar je kunt ook naar Tony Blair verwijzen, die meende dat zijn leugens over ‘Weapons of Mass Destruction‘ door toekomstige generaties op waarde geschat zouden worden, als een grote bijdrage aan de eindoverwinning. Dat hun strategische ‘meesterzet‘ in de strijd tegen de Sovjet-Unie en later Irak de geboorte van het Moslim-extremisme in de vorm van Al Qaida en IS tot gevolg had was bijzaak.

Helmer verblijft tegenwoordig in Rusland, en kijkt door een ‘Russische bril’ naar de wereld. Eén van de dossiers waar hij zich in heeft vastgebeten, is wat Navalny is overkomen. Voor hem staat vast dat het een operatie is van de Britse geheime dienst, die sinds dat ‘Weapons of Mass Destruction‘-verhaal en de opzichtige interventies in de Amerikaanse presidentsverkiezingen geen spoor van berouw heeft. En als waar is wat hij zegt over die evacuatievlucht waarmee Navalny vanuit Omsk naar Duitsland werd gebracht, dan is dat meer dan een ‘aanwijzing‘ dat hij wel eens gelijk zou kunnen hebben. Er zijn meer ‘aanwijzingen‘, en op grond daarvan heb ik hier eerder al geschreven dat het best eens zo zou kunnen zijn dat Navalny veiliger is in een Russische strafkolonie, dan onder bereik van zijn westerse sponsoren. Ik had niet meteen de intentie om dat aan deze bijdrage te koppelen, maar toen mij bleek dat Helmer’s eigen website onbereikbaar was, was dat voor mij een extra ‘aanwijzing‘ dat er lieden zijn die dat nieuws liever niet zien circuleren, omdat het waar is.

Het is cruciaal dat u er niet mee vandoor gaat, en naar eigen inzicht door bouwt aan de ‘complotten‘, via allerlei aannames. Houd een ‘open mind’. Wees bereid om bepaalde ‘feiten‘ weer net zo makkelijk te schrappen als de bewijzen uitblijven. Ergens vorig jaar, rond de verkiezingen in de Verenigde Staten, schreef ik over beweringen van Trump’s meest loyale aanhangers dat ze een accuraat beeld hadden van grootschalige fraude, en dat de bewijzen overweldigend waren. Mijn commentaar toen was dat iedereen wist dat de verkiezingen in de Verenigde Staten van de ‘mom-and-pop‘-fraude aan elkaar hingen. Het wemelt al decennia lang van de overtuigende bewijzen daarvoor. En dergelijke fraude is inderdaad ook deze keer volop in beeld gekomen. Het is inherent aan het systeem. Om te bewijzen dat Trump, en niet Biden had gewonnen, vergde derhalve een onthulling van centraal geregisseerde grootschalige fraude, en bewijs dat maar eens. Tot nu toe bijten de juristen die er hun tanden in hebben gezet hun gebit er op stuk. Wat ik daarmee wil zeggen, is dat bepaalde ‘complotten‘ niet alleen de ‘elite‘ in een land wel kunnen bevallen, maar dat een té groot gedeelte van de bevolking ook geen interesse heeft in het vernemen van de waarheid. En dan eindig je met een gevecht tegen windmolens. Jij: ‘Maar het ís zo! De bewijzen liggen er!‘ En de rest: ‘Laat toch zitten joh! Haal je prik, lees je krant, doe je werk, en neem nog een biertje…..‘.

Twintig jaar na ‘9/11‘ is bijna niemand nog geïnteresseerd in de ware toedracht. Zoals er ook niemand in geïnteresseerd in het gegeven dat we zelf Al Qaida en IS tot leven hebben gewekt. Of dat het Israël was dat de ‘USS Liberty‘ op een haar na de grond in boorde, en niet Egypte, dat er de schuld van kreeg, waarna de Verenigde Staten, pervers genoeg, de kant van Israël kozen, en daar nooit meer op terugkwamen. En als over twintig jaar komt vast te staan dat ‘Covid‘ een ‘biowapen‘ was uit de ‘Gain of Function‘-fabriek van Fauci et al, waar ook Nederland zo’n cruciale rol in speelde, is er ook helemaal niemand meer in geïnteresseerd.’Eet je pizza, jongen!’.