Van verzorgingsstaat naar controlestaat / van democratie naar technocratie

We staan er bij en kijken er naar. Hoeveel hebben wij boeren, burgers en buitenlui nog te zeggen over onze democratie. De regeringsvorm waarbij burgers medezeggenschap hebben via gekozen volksvertegenwoordigers. In een democratisch land is het recht om mee te beslissen een groot goed en dat werkt alleen wanneer er sprake is van een autonome bestuursvorm zonder bemoeienis van buitenaf.

Schaalvergroting

Na deze de inleidende woorden trek ik de conclusie dat onze democratie anno 2021 op sterven na dood is. Sinds het lidmaatschap van de EU is NL niet meer autonoom maar mede afhankelijk van de besluitvorming in het EP(Europees Parlement). Voorgedragen Europese wetgeving wordt vanuit het EP voorgekauwd voorgelegd aan de Tweede Kamer en meestal klakkeloos geaccordeerd. Europese wetsvoorstellen wegen in Den Haag zwaarder dan de belangen van het eigen volk. We leven immers in andere tijden. Door het globalisme en open grenzen is een nieuwe machtsstructuur ontstaan. We zien een wereldwijde schaalvergroting die een politieke internationalisering tot gevolg heeft. Hierbij worden internationale betrekkingen over steeds grotere afstanden aangegaan. Nationale overheden zijn gebonden aan internationale afspraken en hebben op die manier minder greep op de nationale economie. Burgers hebben er geen invloed op.

Nieuwe welvaart

Schaalvergroting door globalisering bracht nieuwe welvaart met zich mee. Multinationale ondernemingen groeiden en door voortschrijdende technologische ontwikkelingen kregen grote techbedrijven verstrekkende mondiale macht. Parallel groeide de macht van de supranationale instituties, zoals de VN, WEF, IMF, WHO, EU, NAVO, etc, etc. De teloorgang van onze democratie is daarvan een logisch gevolg. De hardwerkende burger merkt er in eerste instantie weinig van. Globalisering bracht ook nieuwe welvaart doordat productieketens zich verplaatsten naar lage lonen landen. We namen genoegen met het oprichten van supranationale organisaties omdat het idee was te streven naar een betere wereld. Dat kun je als klein polderlandje niet alleen en daarom ga je de samenwerking aan. Dit was de algemeen heersende opvatting van de Nederlander die graag vliegt naar verre oorden. Grenzen vervaagden en vliegtickets werden goedkoper. Eigenlijk werd alles goedkoper, de hoge inflatie uit de jaren 70, 80 was geschiedenis en door de monetaire samenwerking van centrale banken werd geld lenen goedkoper.

De ruimte in

Toch heeft schaalvergroting een einde. Op gegeven moment is de globalisering uitgewerkt en gaan de nadelen zwaarder wegen dan de voordelen. De globe is nu eenmaal niet groter dan een minuscuul klein wereldbolletje in een oneindig heelal. De grens van oneindige economische groei lijkt bereikt terwijl de mensheid gewoon doorgroeit. Naar verwachting staan we over een een x aantal jaren met 8 miljard mensen te stampvoeten op onze aardkloot. Niet voor niets verleggen de rijken der aarde hun grenzen. Miljardair Elon Musk verkent de ruimte met zijn raketjes en de miljardairs Jeff Bezos en Richard Branson maakten de eerste toeristische ruimtevlucht in de geschiedenis. Zou dit een periode inluiden van nieuwe economische groei in een nieuw tijdvak waarin de industriële revolutie 4.0 versneld overgaat in de nieuwe rocket-revolutie 5.0. Hoezo ufo’s? We doen het ook zelf, de bezoekjes buiten onze stratosfeer. Op zoek naar het onbekende, misschien een nieuw aardrijk? Waarom zoeken juist de rijken der aarde het verderop, of hogerop, wat u wilt. Deze vraag stel ik u. Ziet de elite iets wat ik niet zie? Ach nee, dat is speculatie, in tijden van angstige onzekerheden weg gewoven als complotdenken.

Naar Utopia

Andersdenkenden worden in tijden van (gezondheids)crisis aangezien als wappies, of gewoon als gekkies weg gezet. Ooit was je een revolutionair denker en werden de ideeën van visionairs graag gehoord en gelezen door een nieuwsgierig publiek. George Orwell werd beroemd met zijn dystopische roman “1984.” En hoe te denken over het boek “Utopia” van Thomas More. Zouden de boeken van deze visionairs in de boekenkast staan van de elitaire bestuurders van het WEF, VN, etc., zo vraag ik mij af. Al filosoferend vrees ik dat we een nieuwe toekomst tegemoet gaan waarin de fantasie van visionairs werkelijkheid wordt. Vreemd genoeg gebeurden de grote omwentelingen in de geschiedenis altijd in tijden van grote onzekerheid wanneer mensen in de crisismodus schoten. Een crisis ontstaat als het vertrouwen van de burger in de autoriteiten zoek raakt. Maar over welke autoriteit praten we nu? Dat is de grote vraag. Is het ons eigen landsbestuur? Is het de EU, zijn het de machtige instituties, zijn het de supranationale organisaties, is het Big Tech, Big Farma, Big Brother?

Buitenspel

Zoals u ziet som ik een heel rijtje machtsstructuren op. Hoeveel heerschappijen hebben we eigenlijk wel niet in een tijdvak van globalisering? Hoe staat het met onze Nederlandse rechtstaat? Goed beschouwd is onze democratie nu een technocratie met nauwelijks inbreng van het parlement. Met een noodwet en een demissionair kabinet staat de bevolking buitenspel. De spelregels zijn ondemocratisch. Als we over de lijn gaan worden we afgefloten. Er is er maar één de baas en dat is de scheidsrechter. De Tweede en Eerste Kamer zijn de grensrechters en vlaggen alleen als we de bal over de lijn schoppen. De spelregels zijn zelfs uitgebreid doordat Big Brother de VAR(Video Assistant Referee), het beter kan zien dan de baas op het veld.

Van Calimero naar Big Brother

De metafoor met het voetbalspel is exact van toepassing op de hedendaagse democratie. We staan onder volledige controle. De camera’s hangen overal, van de winkelstraat tot aan de portalen boven de snelwegen. De apps in onze telefoons volgen ons dankzij de technologie van Big Tech. Onze gezondheid wordt gecontroleerd sinds we testen voor toegang en we worden gevaccineerd vanwege een virus. De volgende stap kunnen we alvast invullen, de invoering van de digitale euro met geleidelijke afschaffing van cashgeld. De ideale wereld ligt voor ons als de regie maar in handen blijft van de grote regisseur in de controlekamer van de VAR, eeehhh Big Brother. De absolute controlestaat is geboren. Eerder hadden we Calimero, nu hebben we Big Brother. Ik herinner me de woordjes van Calimero nog precies: “Zij zijn groot en ik is klein, en da’s niet eerlijk, o nee.”