Verhalen van economische wanhoop uit Amerika’s ergste economische neergang sinds de grote depressie van de jaren dertig
Indignatie redactie
6 min. lezen
De economische pijn waar we nu getuige van zijn, is veel groter dan alles wat we tijdens de laatste recessie hebben meegemaakt. Het Amerikaanse bbp daalde afgelopen kwartaal met 32,9 procent op jaarbasis, meer dan 100.000 bedrijven zijn definitief gesloten sinds de COVID-19-pandemie voor het eerst de Verenigde Staten trof, en meer dan 54 miljoen Amerikanen hebben de afgelopen 19 jaar nieuwe claims ingediend voor werkloosheidsuitkeringen weken. Tot voor kort hadden een wekelijkse werkloosheidsaanvulling van $ 600 en een federaal moratorium dat veel uitzettingen voorkwam, het lijden van miljoenen Amerikaanse gezinnen helpen verlichten, maar beide maatregelen zijn nu verstreken. Als gevolg hiervan zal een enorme hoeveelheid economische pijn die eerder was uitgesteld, nu met wraak terugkomen.
De 48-jarige Thomas Darnell uit West Point, Mississippi had nooit gedacht dat hij in deze positie zou zijn. Hij was meer dan 20 jaar fabrieksarbeider totdat hij in mei zijn baan verloor en sindsdien heeft hij geen andere kunnen vinden. En bovenal ving iedereen in zijn huis COVID-19 …
Eerst werd hij in april drie weken verlof en vervolgens in mei ontslagen. Toen werd het erger: zijn hele gezin van zeven personen, waaronder hijzelf, zijn vrouw, drie kinderen en schoondochter, en zijn kleinzoon, kregen coronavirus nadat ze hun naaste familie hadden gezien tijdens het Independence Day-weekend.
‘Ik ben moe en wankel. Zelfs na een paar weken probeer ik nog steeds te herstellen ‘, zegt Darnell, die sindsdien van het virus is gezuiverd maar nog steeds aanhoudende symptomen heeft.
Hij is bezorgd dat werkgevers zullen worden afgeschrikt door zijn recente ziekte, en hij wordt wanhopig omdat hij geen geld meer heeft.
Omdat er geen ziektekostenverzekering is en er geen salaris binnenkomt, zijn Darnell en zijn vrouw op het punt gekomen dat ze een keuze moeten maken tussen het kopen van insuline of het kopen van boodschappen …
De 48-jarige Thomas Darnell uit West Point, Mississippi had nooit gedacht dat hij in deze positie zou zijn. Hij was meer dan 20 jaar fabrieksarbeider totdat hij in mei zijn baan verloor en sindsdien heeft hij geen andere kunnen vinden. En bovenal ving iedereen in zijn huis COVID-19 …
Eerst werd hij in april drie weken verlof en vervolgens in mei ontslagen. Toen werd het erger: zijn hele gezin van zeven personen, waaronder hijzelf, zijn vrouw, drie kinderen en schoondochter, en zijn kleinzoon, kregen coronavirus nadat ze hun naaste familie hadden gezien tijdens het Independence Day-weekend.
‘Ik ben moe en wankel. Zelfs na een paar weken probeer ik nog steeds te herstellen ‘, zegt Darnell, die sindsdien van het virus is gezuiverd maar nog steeds aanhoudende symptomen heeft.
Hij is bezorgd dat werkgevers zullen worden afgeschrikt door zijn recente ziekte, en hij wordt wanhopig omdat hij geen geld meer heeft.
Omdat er geen ziektekostenverzekering is en er geen salaris binnenkomt, zijn Darnell en zijn vrouw op het punt gekomen dat ze een keuze moeten maken tussen het kopen van insuline of het kopen van boodschappen …
Hij kan zich geen ziektekostenverzekering veroorloven, wat zijn angst heeft vergroot omdat hij en zijn vrouw allebei diabetes hebben, zegt hij. Net als Bolei zijn Darnell en zijn vrouw gedwongen een slopende beslissing te nemen tussen het betalen voor hun medicijnen of het op tafel houden van eten.
‘Kopen we insuline of boodschappen? Het is een moeilijke jongleer ‘, zegt Darnell. ‘Ik ben bereid om minder geld te verdienen en weer te gaan werken om een ziektekostenverzekering af te sluiten, maar niemand neemt mensen aan.’
De wekelijkse werkloosheidssupplementen van $ 600 van de federale regering hielpen ze een tijdje op gang te houden, maar nu zijn die betalingen beëindigd en ziet de nabije toekomst er somber uit.
In Richmond, Virginia, wist een moeder van acht Shamika Rollins niet precies hoe ze het zou redden als haar uren als thuiszorg verminderd werden. Onbetaalde rekeningen stapelden zich op en een paar weken geleden kreeg ze een ontruimingsbevel. Het volgende komt van CBS News …
De acht kinderen van Shamika Rollins delen twee slaapkamers in Richmond, Virginia. Maar ze maakt zich zorgen over het verlies van hun huis nadat ze zegt dat ze in juni een ontruimingsbevel heeft ontvangen.
‘Het eerste, ik raak in paniek, en het volgende, ik kijk, en ik heb zoiets van, ik heb mijn kinderen. En het is zo van, oké, nu moet je dit uitzoeken, ”vertelde ze CBS News-correspondent Adriana Diaz.
Als er geen wonder gebeurt, zullen Rollins en haar acht kinderen binnenkort op straat komen te staan, waardoor ze ‘veel slapeloze nachten’ heeft …
‘Ik heb veel slapeloze nachten’, zei Rollins. ‘Mijn geest racet constant, weet je, wat is je volgende zet?’
Helaas zijn er miljoenen andere Amerikanen in exact dezelfde positie.
Experts voorspellen zelfs dat tot 40 miljoen Amerikanen tijdens deze pandemie uit hun huizen kunnen worden gezet.
Veel eigenaren van kleine bedrijven staan tijdens deze recessie ook voor hartverscheurende keuzes. Een restauranteigenaar in Delaware genaamd Alex Heidenberger “heeft de hypotheek op zijn huis de afgelopen vier maanden niet betaald” terwijl hij wanhopig probeert zijn ooit winstgevende restaurants in leven te houden …
Heidenberger, die doorgaans ongeveer $ 20.000 per maand aan winst van het restaurant trekt, ontvangt nu niets. Hij zegt dat hij de hypotheek op zijn huis de afgelopen vier maanden niet heeft betaald. Hij was een paar weken badmeester, voornamelijk om een strandploeg te helpen die uitgeput was door de COVID-19-quarantaines, maar ook om wat geld te verdienen.
‘Ik werk harder dan ik ooit in mijn leven heb gewerkt’, zegt hij, eraan toevoegend dat hij ongeveer 80 uur per week in de twee restaurants werkt. Maar: “Ik heb geen geld … Dit is alles waar ik aan denk. Ik slaap niet. ‘
De pandemie van COVID-19 heeft de restaurantindustrie bijzonder hard getroffen. Amerikanen eten niet zo regelmatig uit als vroeger vanwege het virus, en dat zal in de nabije toekomst waarschijnlijk zo blijven.
In Massachusetts had een restauranteigenaar genaamd John Pepper ooit acht bloeiende locaties, maar op dit moment zijn er nog maar twee open …
John Pepper gebruikte een PPP-lening om werknemers te betalen en heropende vier van zijn acht Boloco-restaurants toen Massachusetts begin mei de stopzetting van de order ophief. Maar met het uitgegeven geld en de zaken in de restaurants met maar liefst 70%, moest Pepper opnieuw twee locaties sluiten. Het personeelsbestand van 125 dat hij had voor de virusuitbraak is gedaald tot 50.
‘Veel hiervan is op dit moment niet uit handen’, zegt Pepper. ‘Op dit moment zie ik niet dat ik mijn volledige loonlijst terug krijg.’
Over het algemeen worden we geconfronteerd met een “restaurantapocalyps” in de VS die ongekend is qua omvang en reikwijdte.
Volgens een schatting zouden we tegen het einde van dit kalenderjaar meer dan een derde van al onze restaurants kunnen verliezen …
Maar liefst 231.000 van de ongeveer 660.000 eetgelegenheden van het land zullen dit jaar waarschijnlijk worden gesloten, volgens een schatting van restaurantadviesbureau Aaron Allen & Associates aan Bloomberg News. Dit zal de gestage groei van de industrie stoppen en markeert de eerste keer in twee decennia dat de Amerikaanse restaurantaantallen niet stijgen. Restaurants hebben dit jaar al miljoenen banen geschrapt, blijkt uit economische gegevens.
Waar we naar kijken is echt gruwelijk. Er gingen zoveel hoop en dromen in elk van die restaurants die worden gesloten, en talloze restauranteigenaren zullen door dit alles volledig financieel worden geruïneerd.
Voor andere Amerikanen heeft deze economische neergang hun leven in gevaar gebracht. In Colorado had de 70-jarige Catherine Azar al te maken met hartproblemen en diabetes, en nu dreigt ze de straat op te worden gegooid …
‘Ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand bereid is iemand anders op straat te zetten midden in een dodelijke pandemie, en ik loop een hoog risico. Ik ben 70. Ik heb hartproblemen en ik heb diabetes, ”zei Azar.
Rollins en Azar zijn slechts twee van de 43 miljoen Amerikanen die de komende maanden het risico lopen uitgezet te worden. Voor de context werden in 2010, het jaar na de Grote Recessie, ongeveer 1 miljoen Amerikanen uitgezet.
Hoe lang denk je dat een 70-jarige vrouw met hartproblemen en diabetes het op straat of in een opvangcentrum zou volhouden?
En terwijl miljoenen en miljoenen Amerikanen de komende maanden worden uitgezet, zullen de schuilplaatsen allemaal heel snel vol raken.
Amerika was eenvoudigweg niet voorbereid op een dergelijke economische neergang, en de waarheid is dat er nog veel grotere uitdagingen in het verschiet liggen .
Dus kijk alsjeblieft niet neer op iemand die op dit moment hulp nodig heeft, want binnenkort kom je misschien in exact dezelfde positie terecht.
