Verplichte COVID-vaccinatie overschrijdt de grenzen van de volksgezondheid en schendt westerse principes en individuele rechten
Indignatie redactie
5 min. lezen
A worker at the U.S. auto parts maker Lear Corporation receives a dose of the Pfizer-BioNTech coronavirus disease (COVID-19) vaccine during a mass vaccination program for its employees in Ciudad Juarez, Mexico August 24, 2021. REUTERS/Jose Luis Gonzalez - RC2KBP9CM9I4
Een overvloed aan wetenschappelijke gegevens ondermijnt rechtvaardigingen voor COVID-vaccinatiemandaten, die in strijd zijn met al lang bestaande principes van lichamelijke autonomie en individuele rechten.
Nu de overheid, de academische wereld en het Amerikaanse bedrijfsleven over de hele wereld moeten beschikken over universele COVID-vaccinmandaten, komen er nieuwe gegevens naar voren die de rechtvaardiging voor de volksgezondheid voor dit beleid ondermijnen. Studies uit meerdere landen geven nu aan dat vaccinatie alleen minder effectief is dan de verworven immuniteit die velen al hebben en niet in staat zijn om overdracht op middellange tot lange termijn te voorkomen.
Sinds het begin van de pandemie zijn meer dan 100 miljoen Amerikanen hersteld van het virus. Velen zijn werknemers die vorig jaar als “essentieel” werden beschouwd. Terwijl de regering anderen betaalde om thuis te zitten, moesten essentiële werknemers blijven werken en zichzelf blootstellen aan het coronavirus in een pre-vaccinatiewereld.
Een van deze personen is mijn vriend, Adam, een ergotherapeut en revalidatiedirecteur die patiënten behandelt in een klein verpleeghuis in Aroostook County, Maine. Hij werkte nooit vanuit huis. Zijn patiënten hadden hem daar persoonlijk nodig. Zoals veel gezondheidswerkers in de frontlinie, werd Adam tijdens het werk besmet met het coronavirus, bleef thuis tot hij negatief testte en ging toen weer aan het werk.
Wat COVID betreft, is Adam een van de veiligste mensen in Amerika om in de buurt te zijn. Meerdere onderzoeken (waaronder een uit Israël dat wereldwijde aandacht heeft gekregen) geven nu aan dat degenen die hersteld zijn van een infectie een natuurlijke immuniteit hebben die robuuster is dan wat de huidige vaccins bieden. Verder hebben drie epidemiologen van Harvard, Oxford en Stanford specifiek aanbevolen in de Great Barrington Declaration (nu mede ondertekend door bijna 15.000 medische en volksgezondheidswetenschappers, evenals 44.000 artsen) dat “verpleeghuizen personeel met verworven immuniteit moeten gebruiken ’ om patiënten te beschermen.
Dus waarom hebben zowel president Joe Biden als gouverneur Janet Mills (D-ME) mandaten uitgevaardigd die de terugbetaling van Medicare en Medicaid bedreigen aan alle zorgverleners, tenzij ze mensen zoals Adam ontslaan? Mandaten die geen uitzondering maken voor mensen met aangetoonde verworven immuniteit hebben weinig zin voor de volksgezondheid.
Bovendien, in het licht van recente studies en gedocumenteerde “doorbraakinfecties”, wordt de volksgezondheidsbasis voor verplichte vaccinatie steeds wankel, zelfs voor mensen zonder enige mate van natuurlijke immuniteit.
Bhattacharya concludeert dat COVID-vaccinatie, zonder bij te dragen aan de immuniteit van de kudde, een kwestie is van persoonlijke gezondheid, niet van volksgezondheid.
Tijdens mijn vier jaar als voorzitter van de Senaat van Maine’s Health and Human Services Committee, was het verplichte vaccinatiebeleid op scholen een regelmatige bron van verhitte discussies. De argumenten voor robuuste handhaving berustten vaak op de noodzaak van “kudde-immuniteit” – het punt waarop één persoon een virus overdraagt aan één of minder mensen vanwege reeds bestaande immuniteit binnen een populatie.
Vóór de komst van vaccinatie was kudde-immuniteit afhankelijk van de ontwikkeling van natuurlijke immuniteit door wijdverbreide blootstelling aan een virus. Sinds vaccinatie gemeengoed is geworden, zijn veel virussen die ooit de samenleving teisterden, nu vrijwel uitgeroeid. Om de kudde-immuniteit voor volgende generaties te behouden en de terugkeer van onze oude virale vijanden te voorkomen, wordt wijdverbreide vaccinatie algemeen als essentieel beschouwd. Voor COVID-vaccinatie lijkt dit echter niet het geval te zijn.
Volgens Dr. Jay Bhattacharya, een professor in de geneeskunde die epidemiologie bestudeert aan de Stanford University, tonen recente studies aan dat de mRNA-vaccins geproduceerd door Moderna en Pfizer niet bijdragen aan de immuniteit van de kudde.
Just out: A wide-ranging conversation between me and @ThomasEWoods on the southern summer case spike, herd immunity, what the vax can and can't do, and why mandates are bad for public health.https://t.co/76b8lTAkJV
— Jay Bhattacharya (@DrJBhattacharya) September 19, 2021
Tijdens een interview in september 2021 met de bestsellerauteur Tom Woods van de New York Times , citeerde Bhattacharya, een van de auteurs van de Great Barrington Declaration, een studie uit Qatar met belangrijke bevindingen over de effectiviteit van vaccins. Terwijl gevaccineerde personen zes maanden na vaccinatie tot 95 procent veiliger waren tegen ernstige ziekten, was bescherming tegen infectie en overdracht vluchtig. De immuniteit begon na vijf weken af te nemen. Na 20 weken hadden de gevaccineerden evenveel kans om geïnfecteerd te raken en het virus over te dragen als degenen die niet waren gevaccineerd.
Dit verzuim om een blijvende immuniteit te verlenen die het publiek beschermt, doet niets af aan de aangetoonde positieve effecten voor het individu. Battacharya prijst het vaccin als “een geweldige prestatie” die “zoveel mensen heeft beschermd tegen ernstige gevolgen van de ziekte”. Hij schrijft het vaccin toe als hulp bij zijn eigen herstel van een COVID-infectie en beveelt het ten zeerste aan aan anderen, vooral de ‘oudere en kwetsbaren’.
“Het is beter om eerst de vaccins te hebben en dan de ziekte te krijgen dan andersom”, zegt hij.
Verplichte COVID-vaccinatie overschrijdt de grenzen van de volksgezondheid en schendt al lang bestaande westerse principes van lichamelijke autonomie en individuele rechten.
Tegelijkertijd concludeert Bhattacharya dat COVID-vaccinatie, zonder bij te dragen aan de immuniteit van de kudde, een kwestie is van persoonlijke gezondheid en niet van volksgezondheid. Aangezien de voordelen in de eerste plaats bij het individu liggen, niet bij de samenleving, hebben overheidsfunctionarissen geen grotere morele autoriteit om vaccinatie voor te schrijven dan om chemotherapie voor te schrijven. Dit zijn beslissingen die het individu moet nemen in overleg met zijn eigen arts.
In tegenstelling tot reeds bestaande vereisten op scholen voor traditionele vaccinaties, ondermijnen bestaande gegevens de rechtvaardiging van groepsimmuniteit voor universele COVID-vaccinatiemandaten. Verder duwen deze mandaten velen met robuuste verworven immuniteit uit de werkplek en de samenleving ten koste van de volksgezondheid, waardoor de kans op overdracht op de kwetsbaren toeneemt.
Verplichte COVID-vaccinatie overschrijdt de grenzen van de volksgezondheid en schendt al lang bestaande westerse principes van lichamelijke autonomie en individuele rechten. Bij gebrek aan zelfs de duidelijke positieve externe effecten die vaak worden gebruikt om vaccinatievereisten in het verleden te rechtvaardigen, moeten deze mandaten op alle beleidsniveaus worden bestreden.
