Gedwongen vaccinaties, invallen bij particuliere huishoudens, het plaatsen van staatsvijanden in interneringskampen. De blauwdrukken voor de inzet van militairen voor dwangmaatregelen thuis liggen wellicht al in de lades klaar voor een besluit. Deze conclusie suggereert in ieder geval één persoonlijkheid waarmee Scholz en zijn verkeerslichttroep afgelopen weekend furore maakten.
Tijdens haar kanselierschap vertoonden de handen van Angela Merkel op drie manieren een symbolisch effect voor haar politieke activiteiten: Lange tijd, gevormd in de spreekwoordelijke “diamant”, stonden ze symbolisch voor haar sereniteit, daarna haar onverschilligheid en passiviteit. Haar pathologische nagelbijten getuigde van een obsessief-compulsieve stoornis zo hard als een bot. En ten slotte, in de ‘pandemie’, markeerden ze hun fobie om vreemden de hand te schudden en in plaats daarvan, waar de elleboogcontrole niet op hun plaats was, staken ze de apenvuist naar hen uit. Wie echter hoopt dat deze wereldse en onbekende neuroot de Kanselarij verlaat met de hoop op een onmiddellijke versoepeling aan het Corona-front, zal waarschijnlijk zijn blauwe wonder beleven – want haar aangewezen opvolger Olaf Scholzen zijn verkeerslichten zijn niet een beetje beter.
Scholz, die zich, net als de tips van zijn geelgroene coalitiepartners, inmiddels warm heeft gemaakt voor de verplichte vaccinatie en ook een lockdown niet meer duidelijk afwijst, liet in het weekend met een verontrustende persoonlijkheid mensen opkijken: hij wil de ” Corona-crisisteam “, dat in de toekomst permanent in de Kanselarij zal worden geïnstalleerd , Een soort coördinatiebureau hebben voor toekomstige noodsituaties “(Corona, de volgende pandemieën die al zijn aangekondigd, ooit waarschijnlijk ook klimaat, toch- vleugelextremisme) geleid door een hooggeplaatste Bundeswehr-generaal. Mits dit is generaal-majoor Carsten Breuer, commandant van de Territoriale commando’s van de Bundeswehr, die verantwoordelijk is voor de operaties van de strijdkrachten in het land.
Commandant van de binnenlandse strijdkrachten als hoofd van het crisisteam
Meestal wijzen de professionele achtergrond en kwalificaties van een manager op de prioritaire taken die degenen die hen aanstellen van hen verwachten. Bij een vermeende gezondheidscrisis zou je in de functie van uitvoerend crisismanager een gezondheidsdeskundige, een viroloog, epidemioloog of in ieder geval een medisch professional, eventueel ook een civiel bestuurskundige of jurist verwachten. Scholz stelt echter een soldaat aan – en wel een die gespecialiseerd is in binnenlandse operaties door het leger. Dit roept onvermijdelijk de vraag op wat het verkeerslicht van plan is – en wat zijn grootste zorgen zijn (of wat het in de nabije toekomst waarschijnlijk zal verwachten): het onderdrukken van verwachte volksopstanden en onrust, mogelijk een burgeroorlog tussen de niet-gevaccineerde / niet-opgevoede en de etnische gemeenschap die trouw is aan de lijn? De uitvoering van onaangekondigde gewapende aanvalsoperaties om de vaccinatiediscipline te controleren (zoals recentelijk op verontrustende wijze uitgevoerd door met name de Berlijnse politie)? De inzet van militairen voor dwangmaatregelen die nog niet zijn uitgesproken, maar wellicht al in de la liggen voor een besluit – van fysieke verplichte vaccinatie tot razzia’s in particuliere huishoudens tot huisvesting van publieke vijanden in interneringskampen?
Iedereen die hier weer complottheorieën vermoedt, moet eraan worden herinnerd dat vrijwel elke eerdere complottheorie in deze zogenaamde pandemie met enige vertraging is uitgekomen. En iedereen die serieus gelooft dat een “democratische rechtsstaat” niet in staat is om binnen zeer korte tijd over te schakelen op militair-dictatorische omstandigheden, wordt aanbevolen een kijkje te nemen in het dystopische Australië, waar soldaten niet alleen wegversperringen opzetten om lockdowns af te dwingen, maar ook optreden “politie”-taken, bijvoorbeeld in het geval van niet preutse controles of handhavingsmaatregelen tegen quarantainebrekers. De vernis van de beschaving is maar al te dun en kan zelfs in Duitsland weer breken.
De crisisjunta van Scholz en de militarisering van de pandemie
Scholz’ geplande crisisjunta onder auspiciën van soldaten sluit naadloos aan bij een hele reeks huidige inspanningen om de waancampagne tegen een veelvoorkomend virus steeds meer op militair niveau te brengen. Deze groteske hystericalisering van staatsacties wordt ook weerspiegeld in andere gebieden van het alledaagse coronavirus: bijvoorbeeld in de steeds brutaler wordende dictie van degenen die verantwoordelijk zijn voor politiek en gezondheid, waar sprake is van een “onzichtbare vijand”, een “oorlog tegen het virus”, een “terreur” of de “tirannie van de niet-gevaccineerden” en “talloze slachtoffers van de pandemie”.
Dit is echter vooral te zien aan de hernieuwde betrokkenheid van de Bundeswehr bij civiele logistieke crisisoperaties, die nu veel verder gaat dan haar organisatorische ondersteuning in de beginfase van de crisis (bijvoorbeeld bij het opzetten van testcentra of het opnemen van Bundeswehr-ziekenhuizen in noodgevallen plannen, trefwoord ventilatiecapaciteiten). Het doel is hier duidelijk het versterken van een krijgshaftige, militante stemming die het karakter van een crisis en noodsituatie tastbaarder maakt en voor de bevolking gemakkelijker te ‘beleven’.
De truc is oud en is de voorkeursmethode in elke echte dreiging en oorlog: angstaanjagende beelden zouden de angstige Michel zacht en soepel moeten houden. In Bergamo, waar militaire vrachtwagens vermeende doodskisten vervoerden (nadat de uitvaartcentra daar eerder waren gesloten wegens quarantaine), of in New York en Madrid, waar militaire vrachtwagens de vermeende triage-slachtoffers wegreden, heeft deze iconografie al vroeg zijn waarde bewezen en schokeffect is tot op de dag van vandaag niet uitgebleven. En dus komt het natuurlijk nog steeds zo dramatisch over als gewenst wanneer de Federale Luchtmacht in het weekend zes (!) Covid-intensive care-patiënten van Memmingen naar Osnabrück vliegt voor de ogen van doorlopende reguliere camerateams.
Herkenbare PR-campagnes in de zin van Söders
Om het in perspectief te plaatsen: in 2019 vonden er 5,6 miljoen ziekentransporten plaats binnen Duitsland – met ambulances, helikopters en ook vliegtuigen, inclusief verschillende transfers van intensive care-patiënten tussen klinieken – zonder dat een haan ooit krabde dat het dagelijkse nieuws zelfs maar een milliseconde Airtime was niet nodig of zelfs de Bundeswehr werd hiervoor gebruikt.
Maar nu wordt de verdeling van een handvol patiënten gechoreografeerd in de stijl van een gevechtsmissie (“Operatie Kleeblatt”) – om een zogenaamd catastrofale ziekenhuissituatie te onderstrepen en dus – als die bestaat – een toestand die uitsluitend politiek verantwoordelijk is (trefwoord : demontage van het intensive care-bed). Dit zijn duidelijk pure pr-campagnes die bedoeld zijn om het lockdown-gekke Beierse Södolf-regime te helpen de “ernst van de situatie” te illustreren en de bijbehorende mediamuziek te illustreren ten gunste van de volgende federale noodrem (omdat de patiënten in kwestie uiteraard ook civiele machines of reddingshelikopters kunnen worden verplaatst). Ketterse vraag: hoe beangstigend, om niet te zeggen: dom, moet een bevolking zijn die wordt geïntimideerd door dergelijke journaalbeelden?
Zo krijgt de politiek mishandelde Bundeswehr in ieder geval iets te doen. In het Ahrdal, waar veel mensen nog voor de ruïnes van hun levensonderhoud staan en de basisinfrastructuur in de winter op veel plaatsen twijfelachtig is, zijn haar diensten blijkbaar niet meer nodig, hier werd ze eind augustus aangesteld . Om dit te doen, wordt ons nu wijsgemaakt dat de weinige vliegtuigen van de luchtmacht die nog gebruiksklaar zijn, individuele Covid-gevallen moeten verplaatsen naar gratis klinieken. Echt: het is een grandioos, zij het griezelig, theater van het absurde waar we aan deelnemen.